مسجدجوادالائمه پایگاه مردمی فعالیت‌های فرهنگی امیر داستان انقلاب+فیلم
خبرگزاری تسنیم: مسجد رکن رکین فعالیت‌های فرهنگی فردی را تشکیل می‌داد. مسجد قدیمی جوادالائمه(ع)، میان کوچه پس کوچه‌های خیابان قزوین، محور اصلی کارهای بچه‌های مسجد بود. فردی با جمع کردن بچه‌ها متعهد در فضای معنوی مسجد، به بازتعریفی برای آن پرداخت.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، نسلی که از ابتدای انقلاب در عین ناپختگی و بی‌تجربگی وارد ادبیات این حوزه شد، توانست گام‌های بلندی برای شکل‌دهی ادبیات انقلاب بردارد. در این میان امیرحسین فردی در مرکز ادبیات انقلاب و حلقه مریدانش ایستاده است. معلمی که نه تنها دست نویسندگان نوپا را گرفت، بلکه کودکان و نوجوانان را رها نکرد و با قبول مدیریت «کیهان بچه‌ها» در آن هنگام، بخشی از خاطرات شیرین بچه‌های دهه 60 را رقم زد.
مسجد رکن رکین فعالیت‌های فرهنگی فردی را تشکیل می‌داد. مسجد قدیمی جوادالائمه(ع)، میان کوچه پس کوچه‌های خیابان قزوین، محور اصلی کارهای بچه‌های مسجد بود. فردی با جمع کردن بچه‌ها متعهد در فضای معنوی مسجد، به بازتعریفی برای آن پرداخت. تا پیش از این مسجد تنها محلی برای عبادت و در نهایت شکل‌دهی به فعالیت‌های انقلابی محسوب می‌شد، اما فردی مسجد را دوباره تعریف کرد: پایگاهی برای تربیت نسل جدید، توانا و پرانرژی انقلاب. امری که بسیاری از انقلابیون از آن به راحتی گذشتند. همین وجه، امیر ادبیات انقلاب را به معلمی دلسوز مبدل کرد که نسل تربیت شده او سال ها بعد، زمانی که انقلاب در پیچ فتنه قرار گرفته بود، به یاری‌اش آمدند؛ با همان روحیه انقلابی دهه 50.
تشکیل حلقه جدید ادبی در کشور، با وجود حضور انجمن‌های پر ادعایی چون کانون نویسندگان، کار ساده‌ای نبود، با وجود این نویسندگان تربیت شده مسجد جوادالائمه(ع) در دهه 80 خود یکی از جریان‌سازان اصلی ادبیات معاصر ایران به شمار می‌آیند؛ رضا امیرخانی، احمد دهقان و راضیه تجار از این دست‌اند.
فردی بیش از آنکه یک نویسنده باشد، یک مدیر فرهنگی انقلابی بود. کسی که دلش با انقلاب بود و برای آن می‌تپید. استعدادهای فراموش شده در شهرستان‌ها محور دیگر کارهای فردی در سال‌های پایانی زندگی‌اش بود. معلم انقلاب این‌بار به سراغ نویسنده‌هایی رفت که با وجود استعداد، فراموش شده بودند. پایه‌گذاری جشنواره شهید غنی‌پور و بعد از آن جشنواره داستان انقلاب کارهایی بود که اگرچه در وهله نخست نیش و کنایه‌های جریان روشنفکری را با خود به همراه داشت، اما سال‌ها بعد تأثیر آن معلوم شد. شناسایی و معرفی نسل جدید داستان‌نویسان از دل شهرستان‌ها، می‌توانست کمی عطش دغدغه‌های آینده پدر داستان انقلاب را کم کند.
حالا امیر داستان انقلاب در دهه 90 شناسنامه خوب و کاملی برای ادبیات انقلاب تشکیل داده است؛ هرچند در این راه از آبروی خود هم گذشت. 5 اردیبهشت سالگرد درگذشت امیرحسین فردی است. فردی یک مدیر فرهنگی انقلابی بود که کار خود را در مسجد که پایگاهی مردمی برای تروج فرهنگ و هنر بود آغاز کرد. او همیشه این پایگاه را حفظ کرد و اکنون نیز که در بین ما نیست دوستان و شاگردانش به راهش ادامه می‌دهند.
انتهای پیام/
