نقدی بر اظهارات تاریخی یونسی

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، عبدالله شهبازی طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز به نقد سخنان اخیر علی یونسی پرداخته و می‌نویسد؛

اینجانب قصد نداشتم، به احترام دولت محترم، متعرض سخنان آقای یونسی در شیراز شوم ولی اکنون گمان می‌کنم برای حمایت از دولت پاره‌ای توضیحات، علاوه بر مساله «شیر و خورشید»، ضروری است زیرا آقای یونسی با اینگونه سخنان نه‌تنها به نزدیکی اقوام و مذاهب ساکن ایران کمکی نمی‌کند بلکه افتراق نیز ایجاد می‌کند چنانکه بر سر نماد شیر و خورشید فعلا شیعه را به دو فرقه «هوادار شیر» و «ضد شیر» تقسیم کرده‌اند. سخنان ایشان را براساس گزارش دست اول محلی خواندم. حرف‌های جالبی زده‌اند. مثلاً این یکی: «دستیار ارشد رئیس‌جمهور در امور اقوام و اقلیت‌ها خاطرنشان کرد: وقتی که کورش بزرگ به حکومت رسید و بابل را فتح کرد، بسیاری از بزرگان بنی‌اسرائیل را که در میان‌شان پیامبران بزرگی هم بودند، از زندان بخت‌النصر آزاد کرد. این داستان در تورات هم آمده و در حالی که در تاریخ مکتوب متأخر ایران اسمش نبود، در تورات و اسناد مصر و یونان به آن اشاره شده است... بررسی سنگ‌نوشته‌ها و تحقیقات 150 سال اخیر ثابت کرد آنچه در تورات درباره کورش آمده صحیح است...» (خبر پارسی، 13 اردیبهشت 1393).

اول، برخلاف گفته آقای یونسی، تنها متنی که به آزادی سران یهود اشاره می‌کند همان «تورات» است و هیچ سندی، مصری یا یونانی یا ایرانی یا بابلی و... این ادعا را تایید نمی‌کند. در استوانه کورش نیز نامی از یهودیان یا آزادی ایشان نیست. به گفته دیوید بن‌گوریون، اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، «هیچگونه نامی از یهودیان در استوانه کورش که در بین‌النهرین در سال 1879 کشف شده یا در سنگ‌نبشته‌هایی که در سال 1850 در این منطقه از زیر خاک درآمده، برده نشده است. در ادبیات یونان که راجع به کورش نوشته شده است نیز اسمی از رابطه کورش با یهودیان برده نشده است. رابطه کورش با تبعیدی‌های بابل و بازگشت به صیون فقط توسط منابع تورات بر ما معلوم است.» (نطق دیوید بن‌گوریون با عنوان «کورش شاه ایران» در بزم اهریمن: جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی به روایت اسناد ساواک و دربار، تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1377، ج 1، ص 167). دوم، داستان «تبعید بابل» در «تورات» هم نیامده، در «عهد عتیق» آمده است. «عهد عتیق» با «تورات» فرق می‌کند. «کتاب مقدس» یهودیان به 3 بخش تقسیم می‌شود: تورات، کتب انبیا (نبیئیم) و نوشته‌ها یا صحیفه‌ها (کتوبیم). تورات همان 5 کتابی است که به موسی(ع) نسبت داده می‌شد. این مجموعه «اسفار پنجگانه» یا «پنتاتوک» نیز خوانده می‌شود. پنتاتوک واژه یونانی است به معنی کتب پنجگانه. تورات واژه عبری و به معنای آموزه و دستور است.

این اسفار یا کتب عبارتند از سِفر پیدایش، سِفر خروج، سِفر لاویان، سِفر اعداد و سِفر تثنیه. در گذشته، یهودیان بر این اعتقاد بودند که تورات همان کتابی است که در کوه طور بر موسی(ع) نازل شد. از سده هفدهم میلادی این اعتقاد تضعیف شد و امروز محققین معتقدند اسفار پنجگانه در سده‌های ششم و پنجم پیش از میلاد بر مبنای متونی که از گذشته در دست بوده، تدوین شده است.
سوم، بخت‌النصر داماد پادشاه ماد(ایران) بود و در قشونی که بیت‌المقدس را فتح کرد «سواران پارسی» نیز حضور داشتند یعنی این لشکرکشی متحد بابل و ایران بود علیه فرعون مصر و اقمارش از جمله دولت کوچک یهودیه. دولت یهودیه فاجر بود و بر بنی‌اسرائیل ظلم می‌کرد. در «کتاب دوم پادشاهان» درباره یهویاکین، شاه وقت یهودیه، چنین آمده است: «آنچه را که در نظر خداوند ناپسند بود، موافق هر آنچه پدرش کرده بود، به عمل آورد.» در این زمان نحوشطا، همسر یهویاقیم و مادر یهویاکین، چهره اصلی و مقتدر دربار یهود است. ورود بخت‌النصر به اورشلیم به آرامی و بدون خونریزی انجام شد و سخنی از قتل و غارت و کشتار در میان نیست. شاه نوجوان یهود، به همراه مادر و درباریان و بزرگان شهر، به استقبال پادشاه بابل رفت و بخت‌النصر به شهر وارد شد. بخت‌النصر، یهویاکین و مادر قدرتمندش را با گروهی از بزرگان و کاهنان قبایل یهودا، بنیامین و لاویان، همراه هزاران تن از غلامان، کنیزان، خوانندگان و نوازندگان ایشان، همراه خود به بابل برد و عموی 21 ساله یهویاکین به نام صدقیا را در سمت نایب‌السلطنه شاه یهود در اورشلیم منصوب کرد. مورخین یهودی، جمع کسانی را که به بابل برده شدند 10 هزار نفر گزارش کرده‌اند که شامل «زنان پادشاه، خواجه‌سرایان، بزرگان، مردان جنگی، صنعتگران و آهنگران» نیز می‌شد.

چنانکه می‌بینیم، برخلاف گفته آقای یونسی، منابع «عهد عتیق» از به اسارت بردن «پیامبران بزرگ» به دست سپاهیان بابل و ایران، به فرماندهی بخت النصر، سخنی نگفته‌اند. بخت‌النصر در سال 598 پیش از میلاد به غرب لشکر کشید و حکمرانان هوادار مصر در پنج دولت کوچک حاشیه شرق مدیترانه، از جمله شاه و اشراف یهودیه را، به‌عنوان «تبعیدی» به بابل منتقل کرد. او در سال 562 پ م درگذشت. پس از بخت‌النصر سه پادشاه در بابل به قدرت رسیدند تا سرانجام در سال 556 فردی از قبایل آرامی به نام نبونیدوس حکومت بابل را به دست گرفت. پادشاه جدید بابل به‌رغم مردوخ، خدای بزرگ بابلی‌ها کوشید مردم را به پرستش سین، خدای ماه مجبور کند و این امر اعتراض شدید مردم و کاهنان را برانگیخت. در این زمان، نفوذ مصر در بابل افزایش یافت و در سال 543 نبونیدوس با فرعون مصر علیه ایران همپیمان شد. در بهار سال 539 ارتش مجهز پارس و ماد از رود دجله گذشت و با شکست ارتش بابل و تصرف شهرهای متعدد، سرانجام برخلاف ادعای هرودت و کزنفون که از مقاومت بابل سخن می‌گویند و چنانکه داده‌های باستان‌شناسی ثابت می‌کند بدون هیچ درگیری جدی و تخریب و آتش‌سوزی پایتخت بابل را به تصرف درآورد. کورش، فرمانده قشون ایرانی مورد استقبال گرم مردم شهر قرار گرفت. کتیبه‌های بابلی از کورش به‌عنوان «ناجی بابل» سخن می‌گویند زیرا نبونیدوس به دلیل ستمگری و غارت اموال مردم حتی مورد نفرت خدایان خویش قرار گرفته بود. بنابراین زمانی که کورش بابل را تصرف کرد حدود 23 سال از فوت بخت‌النصر می‌گذشت و اقدام کورش، مانند لشکرکشی بخت‌النصر به بیت‌المقدس، برای مقابله با گسترش مصر بود و در راستای همان سیاست. پس در زمان فتح بابل اگر سران دولت یهودیه همچنان در اسارت بودند، اسیر نبونیدوس بودند نه بخت‌النصر.

ادامه سخنان آقای یونسی در کنیسه شیراز:

یونسی با بیان اینکه «یهودیان ساکن در ایران از خلط مبحث یهودیت و صهیونیسم، رنج برده و می‌برند»، گفت: «این دو موضوع از هم جداست. بسیاری از یهودیان ضدصهیونیسم هستند و حتی امروز حکومت بنی‌اسرائیل هم در نسل جدید به آنچه نسل جوان ایران درباره همزیستی و اصلاح‌طلبی می‌گوید، نزدیک شده است.» (خبر پارسی، 13 اردیبهشت 1393) یعنی، آیا واقعا آقای یونسی معتقدند حکومت اسرائیل حکومت بنی‌اسرائیل است نه حکومت گروهی از یهودیان، نه حتی حکومت همه یهودیان (یکی از اسباط دوازده‌گانه بنی اسرائیل)، که «صهیونیست» نامیده می‌شوند و مورد قبول یهودیان ارتدکس نیستند؟ یهودیت «دین» نیست و امروز مسامحتاً به دین موسوی «یهودیت» گفته می‌شود. قبیله یا سبط یهودا پیامبر نداشت که پیروانش «یهودی» خوانده شوند، دین موسوی ربطی به سبط یهودا ندارد زیرا به اعتقاد کلیمیان موسی(ع) از سبط لوی بود نه یهودا. مفهوم «یهود» حتی شامل تمام 12 سبط بنی‌اسرائیل نیز نمی‌شود و تنها بر یک سبط (یهودا) دلالت دارد یعنی محدودتر و بسته‌تر از اسرائیلیان است که در گذشته کاربرد داشت. آقای یونسی نماینده رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران هستند و باید تابع قانون اساسی باشند. قانون اساسی مشروطه و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران گروه نژادی به نام یهودیان را به رسمیت نمی‌شناسد. آنچه در قانون اساسی ایران، هم قانون اساسی مشروطه که تا انقلاب معتبر بود و هم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که تا الان معتبر است، به رسمیت شناخته شده، «کلیمیان» است نه «یهودیان» یعنی دین پیروان موسی کلیم‌الله(ع) نه گروهی قومی- نژادی به نام «یهود» که آقای یونسی باید بهتر بدانند که در قرآن کریم با تعابیری بسیار تند از آنان یاد شده است.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.