ملاصدرا، عنصر پیشرفت فلسفه علوم اسلامی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، دوران حکومت صفویه یکی از درخشان‌ترین ادوار شیعه در ایران بوده که در این دوران افزون بر زنده شدن شعائر شیعی، علوم مختلف نیز به بالندگی ویژه‌ای دست یافته و دانشمندان بزرگی فرصت ارائه مباحث خود را پیدا کردند.

در عصرصفوی، صدرالمتاهلین شیرازی فیلسوف پرآوازه ایرانی و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان مطرح در دوران صفویه، با طرح افکار جدید فلسفی خود موجب رونق دوباره این رشته علمی شد.

محمد حسین ریاحی، این محقق و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان درباره ابعاد شخصیتی ملاصدرا اظهار کرد: فلسفه اسلامی یکی از علوم و دانش‌های ارزنده در طول تاریخ اسلام بوده و فلاسفه ما هم شخصیت‌هائی وارسته، معنوی و فرهنگی هستند و ما در تمدن اسلانی شخصیت‌های بزرگ زیادی را در این زمینه داشتیم.

تدوین علوم اسلامی از سوی ملاصدرا در اصفهان

وی افزود: ابن سینا هزار سال پیش در تدوین علوم اسلامی در اصفهان گام‌های بزرگی را بر داشت و بعد از شخصیت‌هائی چون خواجه نصیرالدین طوسی و فلاسفه دیگر فلسفه اسلامی را تداوم بخشیدند و در زمان صفویه، فلسفه اسلامی توسط بزرگانی چون میر داماد، میر فندرسکی و به ویژه ملاصدرا عمیق داده شد.

این محقق و مدرس دانشگاه بیان کرد: تلاش‌های ملاصدرا در فلسفه علوم اسلامی توانست فلسفه را به درجه‌ای از حرکت جوهری که ارزنده‌تری مسائل بوده، برساند و سبب تداوم و توسعه این مکتب در اصفهان و ایران و جهان اسلام شود.

وی با بیان این‌که ملاصدرا عصاره مکتب فلسفه اسلامی است، خاطرنشان کرد: هنوز ابعاد شخصیتی ملاصدرا  و عمق و اندیشه عظیم او ناشناخته مانده و ملاصدرا آثار متعدد بسیاری را از خود به جای گذاشته که مهم‌ترین اثر او اسفار اربعه بوده و شاگردان وی در توسعه مکتب او نقش به‌سزائی داشتند.

ملاصدرا، عنصر پیشرفت فلسفه علوم اسلامی

ریاحی با اشاره به شخصیت‌های برجسته معاصر افزود: شخصیت‌های بزرگ فلسفی دوران معاصر مانند علامه طباطبائی و شهید مطهری نسبت به آثار ملاصدرا اهتمام ویژه‌ای داشتند زیرا ملاصدرا با فداکاری خود، مهمترین عنصر در پیشرفت علوم اسلامی فلسفه بوده است.

به گزارش تسنیم، محمدبن ابراهیم شیرازی ملقب به صدر المتألهین و مشهور به ملاصدرا یکی از مهم‌ترین فلاسفه جهان اسلام و شیعه در حدود سال 979 یا 980 هجری قمری در شیراز دیده به جهان گشود و به واسطه‌ محیط خانوادگی خود که از اقوام با نفوذ و ثروتمند فارس بود و استعداد خارق‌العاده‌ای که داشت از تحصیل و تعلیم شایسته‌ای برخوردار شد.

مرحله نخست زندگی وی همان زمان تحصیلات است که از شیراز شروع می‌شود و در اصفهان به تکمیل می‌رسد و در مرحله دوم زندگی ملاصدرا مرحله گوشه گیری و عزلت برای سیر و سلوک و تزکیه نفس بوده، صدرالمتاهلین در اصفهان، نخست نزد شیخ بهائی به تحصیل علوم نقلی پرداخت و درایه، رجال، فقه و اصول را نزد او فرا گرفت تا به حدی که به درجه اجتهاد نائل گشت.

ملاصدرا بعد از شاگردی نزد شیخ بهائی به شاگردی میرداماد در آمد و فلسفه، منطق، کلام و عرفان را نزد او آموخت و به مقام بلندی نائل آمد و سرآمد عصر شد اما به علت مخالفت عده‌ای از علمای ظاهر بین ناچار به ترک اصفهان شد و برای سیر و سلوک نفسانی به روستای کهک در نزدیکی قم پناه برد، اگر چه گفته شده عرفان را نزد میرداماد آموخت، اما در این مدت عزلت گزینی به گفته مورخان معلوم نیست از چه کسانی راهنمائی گرفته و اصول عرفان را آموخته است.

دوره سوم زندگی این فیلسوف بزرگ از ورود به زادگاه خود شیراز شروع می‌شود، وی با تأسیس مدرسه خان در شیراز والی شیراز از ملاصدرا به وطن بازمی‌گردد و تا پایان عمر به تعلیم و تدریس افکار و یافته‌های متعالیه خود مشغول می‌شود.

ملاصدرا که از عالمان زاهد و عابد روزگار خود به شمار می‌رفت و به نوشته تذکره نویسان، 7 بار پیاده به زیارت حج رفته تا اینکه در سال 1050 هجری قمری در بازگشت از هفتمین سفر خانه خدا در بصره به جوار حق تعالی شتافت.

روز یک خرداد به عنوان روز بزرگداشت ملاصدرا در تقویم رسمی کشور به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/