خط سازش، خط رفاه

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «خط سازش، خط رفاه»عنوان سرمقاله روزنامه جوان به قلم دکتر عبد الله گنجی است که در آن می خوانید؛

وجود خط سازش در کشور و حاکمیت از جمله مسائلی است که به دوران حیات مبارک امام بر می گردد و آنچه امروز مقام معظم رهبری در نقد آنان می فرمایند، باز خوانی آن چیزی است که امام راحل، بار ها اشاره کرده اند. تعمق در چرایی پیدایش این خط را باید از دو بعد مورد بررسی قرار داد؛ اول بعد تاریخی آن است. از زمان آشنایی ایرانیان با تمدن غرب در جنگ های ایران و روس و به رغم همه مظالم غرب در 200 سال گذشته، همیشه طیفی به دنبال همسویی و همراهی با شاخص های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی غرب بوده اند و از این نظر خط سازش پدیده ای نو ظهور نیست. آنان تسلیم مطلق هیبت غرب شدند. دوم اینکه بخشی از کسانی که از نظر گفتمانی متأثر از گفتمان های قبل از انقلاب اسلامی بودند، بعد از پیروزی، فهم و تفسیر دیگری از انقلاب اسلامی داشتند. از مشی این جماعت می توان فهمید که هدف انقلاب اسلامی را رفاه، توسعه و ارتقای زندگی مادی دانسته اند. این الگو که می تواند متأثر از اهداف انقلاب های فرانسه و روسیه باشد، همچنان مد نظر روشنفکران و بخشی از سیاستمداران ماست.

این در حالی است که فلسفه انقلاب اسلامی آنقدر بزرگ و جهانی است که امام خمینی از ملت ایران می خواهد مشکلات را تحمل کنند تا مسئولان به امر صدور انقلاب بپردازند.

خط سازش الزاماً وابسته تشکیلاتی به دشمن نیست، بلکه شاخص های اندازه گیری توسعه، رفاه و انسانیت را از غرب گرفته اند و جهانشمول بودن استاندارد های غربی را با زبان بی زبانی فریاد می زنند. این در حالی است که امام خمینی از سال 1341 تا آخر حیات خویش یک لحظه از اهداف جهانی اسلام و خوی استکبار ستیزی انقلاب اسلامی غفلت ننمود. امروز مقام معظم رهبری می فرمایند: «کسانی که برای تئوریزه کردن سازش، تسلیم و اطاعت مقابل زور گویان، نظام را به جنگ طلبی متهم می کنند خیانت می کنند و دروغ می گویند». شاخص برای فهم مشی و تفکر این جریان را باید به میدان های منازعه ما و غرب برد. این جماعت تقصیر هیچ یک از صد ها مسئله ای را که بین ایران و غرب وجود دارد، به گردن غرب نمی اندازند و نظام اسلامی را متهم به پیدایش همه مشکلات می نمایند.

امام در تفسیری که از مسیر انقلاب اسلامی ارائه می دهند، معتقد هستند «تا کفر و شرک هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم». بنابر این فلسفه انقلاب اسلامی مبارزه دائمی با مظاهر کفر و شرک در جهان است. مقام معظم رهبری نیز دیروز در جمع نمایندگان مجلس فرمودند: «این مبارزه تمام شدنی نیست بلکه روش ها تغییر می یابد». از دیدگاه مقام معظم رهبری نوع مبارزه ما جنگ طلبی محسوب نمی شود، بلکه «ما به دنبال عبور از میان دزدان دریایی هستیم». ما در حال مبارزه با «دزدان عزت» هستیم اما کسانی که فلسفه انقلاب اسلامی را صرفاً در توسعه مادی و تکنولوژیک و رشد شاخص های زندگی بر اساس استانداردهای غربی می بینند، مبارزه را امری بیهوده، ناسرانجام و خودکشی تفسیر می نمایند و بارها نظام را متهم به عدم استفاده از فرصت ها و چراغ سبز دشمن نموده اند.

ماجرای برخورد امریکا با ابوطالبی نشان داد که در امریکا خط سازش وجود ندارد و کینه دنیای غرب با اسلام و ایران کینه شتری است. فاتحان لانه جاسوسی اگر صد بار هم توبه و عذرخواهی کنند، امریکا کوتاه نخواهد آمد تا به قول امام (ره) «از ساده اندیشی به در آییم و همه چیز را به حساب ضعف مدیریت های خودمان نگذاریم». امام خمینی (ره) در سال 1367 در قضیه سلمان رشدی یک بار دیگر به خط سازشکار و طلبکار هشدار دادند: «آنان که هنوز بر این باورند و تحلیل می کنند که باید در سیاست و اصول و دیپلماسی خود تجدید نظر نماییم و ما خامی کرده ایم و اشتباهات گذشته را نباید تکرار کنیم و معتقدند شعار های تند یا جنگ سبب بدبینی غرب و شرق نسبت به ما و نهایتاً انزوای کشور شده است و اگر ما واقع گرایانه عمل کنیم (دکتر روحانی می فرماید بدبینی و خوش بینی در سیاست خارجی معنی ندارد باید واقع بین بود)، آنان با ما برخورد متقابل انسانی می کنند و احترام متقابل به ملت ما و اسلام و مسلمین می گذارند، این یک نمونه است که خدا می خواست پس از انتشار کتاب کفرآمیز آیات شیطانی در این زمان اتفاق بیفتد و دنیای تفرعن و استکبار و بربریت چهره واقعی خود را در دشمنی دیرینه اش با اسلام بر ملا سازد تا ما از ساده اندیشی به در آییم.»

بخشی از تئوری سازان سازش علقه شخصی هم دارند. برخی از کارگزاران نظام اسلامی نه تنها تحصیل فرزندانشان در داخل کشور برایشان خط قرمز محسوب می شود، بلکه فرزندان و برادران و... آنها در غرب زندگی می کنند. این بدان معنی است که شاخص های زندگی و رفتار فرهنگی- اجتماعی غرب را نسبت به محیط اسلامی ترجیح داده اند.

بنابراین چگونه می توان از این جماعت انفعال و وادادگی را انتظار نداشت. در فیلم قلاده های طلا کارمند سفارت انگلیس به خانم ایرانی که برای مشورت و رهنمود به سفارت رفته بود، می گفت شما نگران نباشید تا ما فرزندان اینها را تربیت می کنیم اینها هیچ موقع ما را بیرون نمی کنند. بنابراین محل منازعه نظام با خط سازش، منازعه بر سر یکی از کلیدی ترین شاخص های اندیشه امام یعنی نسبت «رفاه و مبارزه» است و امام با صراحت اعلام کردند: «کسانی تا آخر با ما خواهند بود که درد محروم و پابرهنگان را چشیده باشند. » اکنون به صحنه سیاسی کشور بنگریم، آیا در جمع محرومان و پابرهنگان کسی از انقلاب بریده است؟

آیا کسانی که به خط سازش رسیده اند، امروز از رفاه برخوردار نیستند؟ آیا کارگزار نظام اسلامی که طی 20 الی 30 سال به 500 تا هزار میلیارد تومان سرمایه (کاملاً مشروع) دست یافته است، می تواند کمربند مبارزه را محکم ببندد؟ و نکته جالب توجه اینکه امروز نقد این جماعت به مثابه تندروی و تکفیری محاسبه خواهد شود و فرزندان انقلاب به عنوان جماعتی سطحی، فاقد شناخت از کشور و جهان معرفی می شوند و غرب باوری عین تمدن خواهی، کرامت انسانی و مدارا با جهان تئوریزه می شود. خط سازش در ایران 200 ساله است اما امروز در زیر معیارهای جهانشمول، حیات غربی برایشان جوهری تر شده است. مانع اصلی این جماعت اندیشه و سیره امام است. کدام امام؟ امامی که هرگز حذف شدنی نیست.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.