نوستالژی تقدیس میهن در بستر نمایش «بذار یه امشب بگذره»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، جواد تمدنی، کارشناس تئاتر و سینما، نقدی را بر نمایش «بذار یه امشب بگذره» نگاشته و در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است که بدین شرح است:

نمایش «بذار یه امشب بگذره» که شایسته و حائز دریافت چندین جایزه معتبر در رشته‌های بازیگری، کارگردانی، نویسندگی از جشنواره‌های بین‌المللی تئاتر فجر و جشنواره سی‌ویکم و چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت شده است، این روزها در معرض تماشای عموم علاقه‌مندان به هنر جذاب، فاخر و متعالی تئاتر است. از منظر بررسی و از دریچه نقد این اثر بسیار جای تامل دارد. چه از نظر محتوایی و چه از نظر ساختاری این اثر در زمره آثاری است که در بخشی از محتوای خود بدون کلیشه‌های رایج در تئاتر (خاصه تئاتر دفاع مقدس) به بیان موضوع و تبیین شخصیت های قدسی و آسمانی دوران جنگ می‌پردازد.

داستان این نمایش که به طرز فوق العاده‌ای وام گرفته از فیلم «مادر» اثر شادروان علی حاتمی است،در بستر خانواده‌ای می‌گردد که مادر این خانواده محور و ستون اصلی این کانون در بستر بیماری است. داستان، داستان جدل دو برادر، یکی بر سر تقسیم میراث و منزل مادری و دیگری بر سر تقسیم نکردن این میراث است.

موضوع، علاقه به میراثی نوستالژیک است به نام وطن که به طور نمادین در این نمایش «مادر» مخاطب قرار داده شده است. سه برادر که یکی مخالف فروش خانه است و پای بند به اصول خانوادگی است، برادر دوم که نمایانگر تلقی کاسب‌کارانه از دین ومعنویت است و برادر دیگر فقط به فکر مادیات است و هیچ مسئله دیگری برایش اهمیت ندارد و (حتی مادر) ایفاگر نقش اصلی این نمایش‌اند.

از لحاظ محتوا، این نمایش بیانگر تفاوت و گسست نسل‌ها نیز هست. خواهر کوچک‌تر نمادی از بخشی از نسل امروز است که فارغ از جدال‌های خانوادگی تنها بر سر امیال و هوس خویش قصد جلای وطن را دارد و در تقابل با تفکر سنتی و اصیل اکثر اعضای خانواده است.

در این نمایش عنصر کارگردانی بسیار مطلوب و به درستی انجام پذیرفته است. علی برجی و مریم فتحی به درستی از بازیگران (بدور از اغراق) بازی‌های درستی گرفته‌اند و یکی از نقاط برجسته‌ای که در این اثر بازی‌های خوب و تاثیرگذار بازیگران آن به خصوص سروش طاهری است که به درستی بیشترین نقش را در انتقال مفاهیم و بار معنایی داستان به دوش می‌کشد. از سویی میزانسن‌های این نمایش هم جا افتاده و حساب شده انتخاب شده‌اند. ارتباط معنایی و منطق دراماتیک درست این اثر که توسط قلم نویسنده جوان ابراهیم رهگذر نگاشته شده است به مرور زمان به تک تک سوالات ایجاد شده در ذهن مخاطب و بیننده اثر پاسخ معقول و منطقی می‌دهد.

از سویی دیگر، موسیقی کار آنچنان دلچسب و دلپذیر است که بار عاطفی انتقال معنا را در لحظاتی به درستی به دوش می‌کشد. طراحی صحنه مناسب که در عین سنگین بودن بسیار زیبا، شکیل و متناسب با فرهنگ ایرانی انتخاب شده است و از نقاط و ویژگی‌های مثبت این اثر است.

ارتباطات خانوادگی بین برادران و خواهران تنی و ناتنی نیز به شکل رئالیستی و واقع‌گرایانه‌ای به تصویر کشیده شده است که مخاطب را در فهم محتوای این اثر با مشکل خاصی مواجه نمی‌کند.

پس از این مقدمه کوتاه شاید مهمترین وجه که دلیل نگارش این مطلب از سوی نگارنده باشد، نوع ارائه و بیان شخصیت سه عنصر مرتبط با مقوله دفاع مقدس در این اثر است. مجید، سمانه و اکبر....

مجید پسر دیگر خانواده است که به فیض شهادت نائل آمده است. تاثیر حضور مجید در میانه اثر و نقش وی در روابط خانوادگی و بیان رشادت‌های وی از زبان کاراکتر منفی و برادر تنی وی آنچنان اثر گذار و مشهود است که خللی در جاودانگی و قهرمان بودن این کاراکتر ایجاد نمی‌کند.

سمانه همسر وی است که به همسری اکبر در آمده است تا ...

وی که در لایه‌ای از حیا، عفاف و هاله‌ای از معنویت تصویر شده است نیز به عنوان الگویی است که می‌توان از همسران شهید به نمونه معیار ارائه داد که پس از شهادت همسرانشان به ادامه حیات طیبه خود و همچنین وظیفه عطر افکنی یاد و خاطره شهدا مشغول هستند.

اکبر برادر بزرگتر خانواده نیز که پای بند به اصول و ارزش‌ها دارد و مجدانه پای هر تخریب و توهینی نسبت به مادر (میهن) می‌ایستند.

در ادامه کار در می‌‌یابیم که وی نیز از بازماندگان و جانبازان جنگ است که همراه و همپای مجید در جبهه ها می‌جنگیده اما اکنون توفیق جانبازی نصیبش گشته است. در پایان این اثر رئالیستی زیبا توانسته است ارتباط موثر و تاثیر گذاری با مخاطب برقرار کند که در این برهوتی که با مفاهیم و آثار ارزشی در عرصه هنر و نمایش مواجهیم این اثر به نوبه خود می‌تواند چه از لحاظ محتوا و چه از لحاظ فرم الگوئی برای علاقه‌مندان به فعالیت در این حوزه به حساب آیند.

انتهای پیام/