تفاوتی از زمین تا آسمان

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «تفاوتی از زمین تا آسمان...»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم زهرا کیان بخت است که در آن می خوانید؛

در شرایطی که دنیای امروز بیش از هر زمان دیگر از جنگ و جدال و خصومت خسته شده و جهانیان، صرفنظر از هر مذهب و ملیت و آیینی، خواستار برقراری آرامش و صلح در عرصه جهانی هستند، اخبار مربوط به درگیری ها و رفتارهای ضدانسانی که هر روز از شبکه ها و رسانه های مختلف جهانی مخابره می شود موجی از تاثر و تاسف را در میان انسان ها برمی انگیزد. جنایت، جنایت است و فرقی نمی کند انسان یا انسان هایی که با رفتارهای ضدانسانی و شکنجه و بمباران و به ضرب گلوله و شمشیر و چه و چه، فرصت آرامش و زندگی از آن ها سلب شده است، از چه مسلک و مذهب و ملتی هستند، آنچه مهم است خدشه ای است که این گونه رفتارهای غیرقابل توجیه، بر گونه انسانیت وارد می آورند.

گروه موسوم به داعش نیز که اخیرا بیش از گذشته با رفتارهای غیرانسانی خود احساسات جهانی را به شدت جریحه دار کرده اند در جرگه همین عوامل ایجاد شوک و نگرانی در جهان امروز هستند که ذهن و قلب و روح هیچ انسان سالمی، دیدن و شنیدن حتی گوشه ای از اقدامات و جنایات شان را در برابر انسان ها و آن هم انسان های بی دفاع برنمی تابد و تحمل نمی کند.

این روزها فضای اینترنت و شبکه ها و رسانه های جهانی در حالی از تصاویر و ویدئوهای مشتمل بر رفتارهای بی رحمانه و سر بریدن های این گروه پر شده است که در اغلب این تصاویر و ویدئوها، ادعاهای این گروه مبنی بر وابسته بودن به اسلام و فریادهای لااله الا ا... در حین انجام این اقدامات وحشیانه، به وضوح به چشم می خورد. و در شرایطی، اقدامات داعش در سایت های خبری و شبکه های تلویزیونی داخلی و خارجی بازتاب های فوق العاده گسترده ای یافته است که با توجه به ادعاهای آن ها مبنی بر منتسب بودن به اسلام، همواره شاهد استفاده از عناوینی از قبیل؛ اسلامگرایان افراطی داعش، مجموعه افراط گرای اسلامی داعش، گروه تندروی اسلامی و عناوینی از این قبیل، در حین اشاره و بحث پیرامون این گروه، هستیم.

- نکته مهمی که در این زمینه مطرح است مساله لزوم تفکیک و شفاف سازی در این مورد است که برخلاف ادعاهای این گروه، پذیرش این ادعاها و منتسب نمودن این گروه به اسلام، مساله ای خلاف عقل و منطق و برخلاف تمامی آن چیزهایی است که در تعالیم و تاریخ اسلام به گونه مستدل و مستند وجود دارد و به همین دلیل ضرورت دارد در نامگذاری ها و سخن گفتن درمورد این گروه، از چسباندن پسوندها و پیشوندهای اسلامی و افراط گرای اسلامی به عنوان این گروه خودداری شود.

ضمن این که اصولا افراط در اسلام جایگاهی ندارد و اگر گروهی، در هر زمینه ای، گروهی افراط گرا باشد اساسا و به خودی خود از دایره اسلام خارج است و بنابراین، ذکر عنوان گروه افراط گرای اسلامی هم از اساس، اشتباه خواهد بود.

- یک نکته بسیار مهم دیگر هم، این مساله است که تحقیقی ابتدایی پیرامون عقاید و خط مشی های این گروه، ما را به تناقض صددرصدی آن با خط مشی های اسلام می رساند و به این امر که این ها اسلام نمایانی هستند که اقدامات شان حتی در مراحل بسیار ابتدایی هم هیچ ارتباط و انتسابی با اسلام نمی تواند داشته باشد. ضمن آن که اقدامات این قبیل گروه ها نه تنها با اسلام، که با هیچ دین و مذهب و با نوای هیچ فطرتی سازگار نیستند.

شرح و بسط و بیان ادله در زمینه این موضوع، در این مقال نمی گنجد اما به طور مختصر و اشاره وار می توان گفت تنها سیری کوتاه در تاریخ اسلام، تمام ادعاهای چنین گروه های خشن و ضدانسانی را از اساس با علامت سوال مواجه می کند.

فقط برای نمونه می توانیم به رفتارهای پیامبر(ص) در دوران حکومت اسلامی و پیش از آن اشاره کنیم که تاریخ، موارد بی شمار و متعددی را درمورد عدم توسل به خشونت و روابط با مخالفان، بر پایه احترام متقابل و لطافت های رفتاری، از ایشان نقل کرده است. به طوری که ابن حنبل، درمورد جریان جنگ بدر نقل می کند پیامبر(ص) دستورات اکید مبنی بر عدم اعمال خشونت نسبت به اسرای جنگی را صادر کرده بودند و "در اقدامی بی نظیر، اعلام کردند که هر یک از اسرا که بتواند به ده تن از کودکان مسلمانان، خواندن و نوشتن بیاموزد، آزاد است".

چنین رفتارهایی که تاریخ اسلام موارد فراوانی از آن را سراغ دارد و به گونه کاملا مستدل نقل شده است، ارتباط و حتی تنها کمی شباهت را بین اسلام با گروه هایی چون داعش، القاعده و طالبان و بوکوحرام و غیره، که از ریشه با کسب علم و دانش و طریق انسانی زندگی، مخالفند، منتفی می سازد.

-یک مساله قابل اشاره بسیار مهم دیگر هم این که در اولین تحقیق ها درمورد گروه هایی چون داعش، نحوه رفتار و قتل و شکنجه و مجازات های آن ها در قبال انسان ها، به چشم می خورد. قتل ها و سر بریدن هایی که در سابقه گروه داعش دیده می شوند از نخستین ویژگی ها و مشخصه های این گروه هستند که خود، به تنهایی می تواند ارتباط این گروه به اسلام را به کلی نقش بر آب کند. چرا که اصل ممنوعیت شکنجه در اسلام و موضع اسلام در برابر شکنجه، امری است که هیچ سنخیتی با این گونه جنایات ندارد.

به عنوان مثال اگر شخص محکوم به قصاصی را برای اجرای حکم و مجازاتش می برند و در این حال، شخصی حتی یک لگد به او بزند، اول لازم است آن شخص دومی محاکمه و مجازات شود و سپس شخص محکوم، مورد قصاص قرار گیرد. از رفتارهای مثال زدنی دیگر در این زمینه می توان به جریان فتح مکه نیز اشاره نمود که تاریخ نقل می کند یکی از اصحاب پیامبر، بعد از پیروزی مسلمانان، شعارهایی مبنی بر این که؛ الیوم یوم الملحمه، یعنی امروز روز انتقام است، سر داد.

پیامبر دستور دادند پرچم را از او گرفته و به جای آن، این شعار را سردهند که؛ الیوم یوم المرحمة؛ امروز روز عفو و رحمت است و یا درمورد حضرت علی(ع) که در تاریخ نقل شده است در جریان جنگ صفین، تعدادی از همراهان شان به شامیان، دشنام می دادند و ایشان فرمودند: إِنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِینَ؛ من دوست ندارم که شما دشنام دهنده باشید.

با توجه به موارد گفته شده و با درنظرگرفتن تفاوت فاحشی که بین این گروه ها با همه ادیان و از جمله اسلام وجود دارد، سوالی که مطرح می شود این است که ما با توجه به امکاناتی که در دسترس مان است چه اقدامات موثری را انجام داده ایم تا صدای تناقض و تفاوت منش و بینش چنین گرو ه هایی با اسلامِ مملو از لطافت که تنها پسوند معتدل به آن قابل الصاق است را، به گوش دنیا برسانیم؟...

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.