سال‌روز حادثه سوء قصد به جان حضرت آیت ‏اللَّه "خامنه‏‌ای" در مسجد ابوذر

به گزارش خبرگزاری تسنیم، رویدادهای تاریخی امروز جمعه 6 تیرماه سال 1393 به شرح زیر است:

رویدادهای مهم این روز در تقویم خورشیدی ( 6 تیر 1393 )

• قتل "قائم مقام فراهانی" از رجال نامدار دوره قاجار و صدر اعظم محمدشاه قاجار (1214ش)

محمدشاه قاجار چون به پادشاهی رسید، وزارت خود را به پیشکارش میرزاابوالقاسم فراهانی داد. او وزیری با تدبیر و با نفوذ بود. اما چون محمدشاه مردِ ضعیف‏النفسی بود در اداره امور مملکت به رأی او کمتر توجه داشت.

وی در مقام صدارت اعظمی، شاهزادگان خودسر قاجار را با خشونت و قساوت رام ساخت. قائم مقام با همه هوش و کفایت، کاردانی، قدرت بر تقریر و تحریر، درایت در امور اجتماعی و سیاسی و احاطه عجیب بر ادب فارسی و عربی، مردی خودپسند و مغرور بود که در پیشبرد مقاصد خود از کشتن و کور کردن مخالفان و دروغ و نیرنگ خودداری نمی‏کرد و در این راه، دوست و دشمن نمی‏شناخت. این هیبت و صلابت و قدرت و برّندگی که خواه ناخواه با سنگدلی و حق‏ناشناسی و استبداد رأی و بلندپروازی و خودپسندی و دریدگی همراه بود موجب شد قائم مقام در بین طبقات مردم، محبوبیتی در خور نداشته بلکه همواره مورد حسد و بغض درباریان و بدگمانی شاه قاجار باشد. حسودان و دشمنان قائم مقام، سرانجام محمدشاه را به اعدام او موافق کردند و با کمک حاج میرزا آقاسی فرمان قتل قائم مقام را از شاه گرفتند.

او را در شب آخر صفر 1251 ق برابر با ششم تیرماه 1214ش با دستمالی خفه کرده و جسدش را در حرم شاه عبدالعظیم دفن نمودند. قائم‏مقام فراهانی علاوه بر مقام سیاسی، دارای تبحّر علمی در بسیاری از فنون، مخصوصاً علوم و فنون ادبی و ساده‏نویسی بود و سبکی جدید در نثر فارسی به وجود آورد. از آثار مشهور این سیاست‏مدار و نویسنده ایرانی می‏توان به کتاب‏های منشات، جلایر نامه و دیوان اشعار او، اشاره کرد.

• قیام مردم تبریز به رهبری ستارخان و باقرخان علیه استبداد محمدعلی شاه قاجار (1287 ش)

بی‌‏اعتنایی محمدعلی شاه قاجار به مشروطیت و مخالفت با مشروطه‏‌خواهان و سرکوبی آنان و نیز به توپ بستن مجلس شورای ملی، مردم ایران را به شورش واداشت و در این راه، مردم تبریز از دیگران پیشی گرفتند.

در این میان دو تن از رادمردان تبریز به نام‏های ستارخان (سردار ملی) و باقرخان (سالار ملی) به جمع مردم پیوستند و به رهبری قیام مردمی پرداختند. این دو با همراهی مردم، در مقابل قشون عظیم محمدعلی شاه قاجار به مدت یازده ماه مقاومت کرده و از ورود نیروهای دولتی به شهر ممانعت می‏نمودند.

در اواخر، چون کار اهالی تبریز به خاطر محاصره و نرسیدن آذوقه سخت شده بود، پس از مذاکره با نمایندگان روس و انگلیس و تصویب آن دو دولت، قرار بر این شد که عده‏ای از نیروهای روس وارد تبریز شوند. با ورود نیروهای روسیه به تبریز، محاصره این شهر پایان یافت و قشون غارتگر محمدعلی شاه از اطراف تبریز متفرق شدند. در عین حال، چون به دلیل حضور قوای روس در تبریز، موقعیت خطرناکی برای ستارخان و باقرخان ایجاد شده بود، این دو به همراه تعداد دیگری از آزادی خواهان به سفارت عثمانی در تبریز پناهنده شدند.

• سوء قصد به جان حضرت آیت ‏اللَّه "خامنه‏‌ای" امام جمعه تهران در مسجد ابوذر (1360ش)

بعد از تشکیل نظام جمهوری اسلامی در ایران، توطئه‏‌های استکبار جهانی علیه حکومت نوپای اسلامی فزونی گرفت و باتجهیز و تقویت گروهک‏ها و جریانات ضد انقلاب، درصدد نابودی نظام اسلامی برآمد.

در همین راستا، عوامل ضد انقلاب که تا چندی قبل، با حیله و تزویر، خود را انقلابی معرفی می‏کردند، نقاب از چهره برداشتند و با سوء استفاده از موقعیت به وجود آمده، به سلب آسایش و امنیت مردم مشغول شدند.

یکی از این گروه‏ها، سازمان منافقین خلق (مجاهدین خلق) بود که با ترور شخصیت‏های اسلامی و انقلابی، سعی داشت به اهداف پلید و شومِ خود دست یابد. مقام معظم رهبری که در آن وقت، نماینده امام خمینی(ره) در شورای عالی دفاع و نیز امام جمعه تهران بودند، با روشنگری‏های خویش، مردم را نسبت به ماهیت پلید این گروهک‏ها آشنا و نظرات آنان را در سخنرانی‏ها مطرح می‏ساختند.

همین امر، موجب گردید که گروهک منافقین، از میان بردنِ معظمٌ له را در برنامه کار خود قرار دهد. در نهایت در ششم تیرماه 1360، حضرت آیت‏اللَّه خامنه‌‏ای که به منظور ایراد سخنرانی در مسجد ابوذر واقع در میدان ابوذر در شرق تهران حضور داشتند، در حین پاسخگویی به پرسش‏های حاضرین، بر اثر انفجار بمبی که توسط منافقین در یک دستگاه ضبط صوت کار گذاشته شده بود، از ناحیه کتف، گردن و دست به شدت زخمی شدند و به بیمارستان منتقل گردیدند. اما ایشان به طور معجزه‏آسایی زنده ماندند و این از الطاف الهی بود که این گنجینه گرانمایه و عزیز برای رهبری امت اسلام بعد از حضرت امام، حفظ شود تا سکاندار شایسته و لایقی جهت هدایت کشتی انقلاب اسلامی در اقیانوس متلاطم تحولات جهانی باشند. کینه‏‌توزی‏های منافقین همچنان ادامه یافت و فردای آن روز با منفجر کردن دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی، جنایتی دیگر را ورق زدند.

رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری ( 29 شعبان 1435 )

• درگذشت "ابن مُنذر" فقیه و محدث مسلمان(318 ق)

ابن مُنذر فقه و حدیث را از دانشمندان برجسته آموخت و پس از آن عازم شهر مکه شد. او ضمن استماع حدیث و دانش‏اندوزی، تا پایان عمر در این شهر مقدس سُکنی گزید و به تالیف کتب متعدد همت گماشت. الاجماع در فقه و الاشراف در حدیث در زمره‏ی آثار ابن مُنذر می‏باشند.

• تصویب متمم قانون اساسی و تاییدِ آن توسط محمدعلی شاه قاجار(1325ق)

چون 51 فصلی که به‌نام قانون اساسی در دوران مظفرالدین‌شاه تنظیم شد، وافی به مقصود نبود و در این قانون از وظایف مردم نسبت به دولت و بالعکس سخنی نرفته بود، بنابراین برای نوشتن متمم قانون اساسی، کمیسیونی تشکیل گردید و آن ‏قانون در 107 اصل تنظیم شد و برای امضا تقدیم محمدعلی‌شاه قاجار گردید. • محمدعلی‏شاه قاجار از همان آغاز کار، مصمم به برانداختن مشروطیت بود، اما بهانه‏ای در دست نداشت.

اما در جریان سوءقصدی که به وی شد، بهانه‏ لازم را به‌دست آورد و آن را به گردن آزادی‏خواهان انداخت، تا این‏که سرانجام پس از ماه‏ها کشمکش میان مجلس و دربار و عدم دست‏رسی به نتیجه‏ مطلوب، در روز سه‏شنبه دوم تیرماه 1287ش برابر با 23 جمادی‏اول 1326ق، هنوز آفتاب طلوع نکرده بود که قشون محمدعلی‏شاه به سوی مجلس روان شدند و راه‏هایی را که به مجلس منتهی می‏شد، بستند. مجاهدان که در میدان بهارستان بودند در سنگرهای خود به حال آماده‏باش درآمدند. چون خبر به گوش حضرات آیات بهبهانی و طباطبایی، از رهبران روحانی مشروطه رسید، با بی‏پروایی و دلیری از خانه بیرون آمدند و خود را به مجلس رسانیدند تا شاید از وقوع حادثه جلوگیری نمایند.

ناگهان مجلس شورای ملی که هنوز مدت زیادی از بدو تشکیل آن نمی‏گذشت به دستور محمدعلی‏شاه مستبد و توسط کلنل لیاخوف، افسر روسی به توپ بسته شد. در پی این حمله، نعش خونین آزادی‏خواهان، صحن بهارستان را پر کرد و صدای ناله و فریاد از هر سو به گوش می‏رسید. مجاهدان نیز مردانه، تفنگ در دست گرفته و از خود و مجلس دفاع می‏کردند. جنگ در حدود چهار ساعت به طول انجامید و سرانجام به نفع شاه پایان یافت.

در این ماجرا، محمدعلی‏شاه که مورد حمایت دولت روس بود به اعدام و تبعید و زندانی کردن نمایندگان مجلس پرداخت. شاه دستور داد که آقا سیدعبدالله بهبهانی را به کرمانشاه تبعید کرده، آیت‏الله سیدمحمد طباطبایی را در شمیران خانه‏نشین نمایند. عده‏ای از آزادی‏خواهان را، زنجیر به گردن انداخته و کشان‏کشان به باغشاه بردند.

از میان این جمع، تنها ملک‌‏المتکلمین و میرزاجهانگیرخان صوراسرافیل از مشروطه‌‏طلبان مشهور و مخالف استبداد قاجاری را به حضور شاه آوردند. وی پس از این‏که مدتی به آن دو دشنام داد، دستور قتل هر دوی آن‏ها را صادر کرد. یک روز پس از به توپ بستن مجلس، محمدعلی‏شاه قاجار برای ایجاد رعب در میان مردم و تعطیلی اجتماعات و انجمن‏های ملی، حکومت نظامی را در تهران اعلام کرد.

براساس این فرمان، لیاخوف روسی فرمانده‏ی نیروهای قزاق مأمور شد تا با استفاده از نیروهای گارد قزاق، افراد مسلح را در شهر بازداشت کنند. طی این فرمان، تجمع مردم در شهر ممنوع گردید و به مأموران دستور داده شد تا با شلیک گلوله مانع از اجتماع افراد شوند. هم‌چنین برای جلوگیری از تحصن مردم در سفارت‏خانه‌‏ها یا حرم حضرت عبدالعظیم در ری، عفو عمومی اعلان نمودند. هدف از این کار، فریفتن مشروطه‌‏خواهان متواری بود، چنان‏که بدین‏وسیله، عده‏ بسیاری دستگیر شدند. در این واقعه بیش از سی‏صد تن از مجاهدان، آزادی‏خواهان و مشروطه‏‌طلبان کشته و پانصد تن دیگر زخمی و تعداد زیادی بازداشت شدند.

هم‏چنین انجمن‏ها تعطیل، روزنامه‌‏ها توقیف و مشروطیت دوساله‏ ایران به پایان رسید. بدین‌‏ترتیب مجلس، منحل شد و دوره‏ استبداد صغیر آغاز گشت.

با آغاز استبداد جدید - که به‌‏دلیل عمر کوتاه آن، استبداد صغیر نامیده می‏شود - بسیاری از روشن‏فکران غرب‏گرا، صحنه‏ مبارازت را رها نموده و یک‏بار دیگر جنبش مردم ایران با الهام گرفتن از روح مذهب و رهبری روحانیت، در اندک مدتی به اوج خود رسید.

در این حال، مردم، در تهران و شهرستان‏ها، دست به دفاع مسلحانه زده و در نهایت توانستند با محاصره‏ پایتخت، آن را به تصرف خویش درآورند. انگیزه و محرک اصلی مردم در این قیام، دستورالعمل‏هایی بود که از طرف علمای بزرگ، به‏ویژه از نجف اشرف به‌دست مردم می‏رسید.

این بیانیه‏‌ها و روشن‏گری‏ها بود که بر مبنای وظیفه‏ شرعی، مردم را در سراسر ایران، به مقاومت در برابر استبداد برانگیخت و علی‏رغم حکومت نظامی، به دفاع مسلحانه واداشت تا این‏که سرانجام، استبداد برای بار دوم سقوط کرد.

در این میان، با برافراشته شدن دو پرچم روس و انگلیس بر سردر عمارت سفارت روسیه که شاه فراری مستبد را پناه داده بود، برای چندمین‌‏بار ماهیت سیاست‏های هماهنگ و مداخله‏‌جویانه‏ روس و انگلیس روشن گردید. دوران استبداد صغیر، یک سال و 22 روز به طول انجامید و سرانجام با خلع محمدعلی‏شاه و آغاز انتخابات دوره‏ دوم مجلس شورای ملی پایان یافت.

• رحلت "ابن نعیم" فقیه و راوی اخبار تاریخی (219 ق)

فضل بن دوکین معروف به ابن‏‌نعیم محدث، فقیه و راوی اخبار تاریخی در سال 130 ق در عراق به دنیا آمد.

او از راویان بسیار معتبر حدیث به شمار می‏رود و مورد احترام و اعتماد علمای اسلام است کتاب الصلاة از اوست. همچنین دوکتاب المناسک والمسایل الفقه را به او نسبت داده‌‏اند.

• ارتحال عارف وارسته "شیخ باقر بهاری همدانی" (1333 ق)

شیخ محمدباقر بن محمد جعفر بهاری همدانی از علمای قرن چهاردهم هجری در سال 1277 ق در شهرستان بهار از توابع همدان به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصیلات مقدماتی، راهی نجف اشرف شد و در نزد ملا حسینقلی همدانی به سطوح بالای علمی دست یافت.

شیخ محمدباقر همدانی پس از بیست سال توقف در نجف، به همدان بازگشت و تا پایان عمر در آن شهر زیست. از این عالم برجسته بیش از چهل اثر به جای مانده است که البَیان فی حقیقةِ الایمان، نثارُاللُّباب و حاشیه بر قوانین الاصول و ایضاحُ الخطا از آن جمله‏‌اند.

شیخ محمد بهاری سرانجام در پنجاه و شش سالگی دارفانی را وداع گفت و در همدان مدفون گشت.

• ورود نیروی ارتش سرخ شوروی به بندرانزلی(1333 ق)

نیروی ارتش سرخ شوروی در 29 شعبان سال 1338 قمری با شلیک چند گلوله‏ی توپ در بندر انزلی پیاده شدند؛ در حالی که انگلیسی‏ها در غازیان استحکامات داشتند و به اعتقاد محافل نظامی، اگر مقابله می‏کردند می‏توانستند مانع ورود شوروی شوند.

منظور انگلیس، کشاندن نیروی ارتش سرخ به داخل کشور و به دنبال آن برپا کردن هیاهو و رعب و وحشت بود تا مردم ایران قرارداد 1919 را بپذیرند. نیروی ارتش سرخ پانصد پیاده و دویست سواره بود و با جمعی که تدریجاً اضافه شدند به دو هزار نفر می‏رسیدند.

• رحلت بانو نصرت امین از زنان فقیه و دانشمند (1403ق)

بانو نصرت امین در سال 1265 هجرى شمسى در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. از چهار سالگى به مکتبخانه رفت تا به فراگیرى قرآن و زبان فارسى بپردازد و این زمانى بود که در زمینه تحصیل علوم و معارف دینى بالاتر از سطح روخوانى قرآن هیچ مجال و زمینه اى براى حضور زنان نبود؛ بخصوص در سالهاى 1280 به بعد که تحصیل علم براى پسران هم آسان و میسر نبود تا چه رسد به دختران .

او در 15 سالگى به ازدواج و همسرى پسر عمویش درآمد. اما زندگى خانوادگى و تربیت فرزندان در فراگیرى دانش او اثرى نگذاشت و آن چنان در جهت کسب علوم دینى از خود جدیت نشان داد که موافقت و مساعدت اطرافیان بویژه همسر خویش را براى ادامه تحصیلات در علوم دینى (فقه و اصول ) و زبان عربى به دست آورد.

در این زمان او بیست ساله بود. مهمترین استاد ایشان که فقه و اصول و حکمت را به وى آموخت ، آیت الله نجف آبادى بود. بانو امین از زمان کودکى که اهل ذوق و تفکر و تدبر در موجودات و آثار حق تعالى و از عشاق پروردگار کریم بود، در حین تحصیل حکمت به کشف و شهود نیز نائل مى گردید و در این رابطه بهترین سند و گواه آثار تفسیرى ایشان کتاب اربعین الهاشمیه و نیز نفحات الرحمانیه است .

به دنبال انتشار کتاب اربعین هاشمیه در سن 40 سالگى از سوى آیت الله حائرى یزدى ، آیت الله محمد کاظم یزدى و آیت الله آقا میرزا اصطهباناتى شیرازى درجه اجتهاد گرفت و پس از شرکت در آزمون علما و مراجع تقلید وقت (آیت الله شیخ عبدالکریم قمى و آیت الله آقا سید محمد کاظم شیرازى ) که شامل سؤ الها و پاسخهاى بسیارى بود - تمامى آنها در کتاب جامع الشتات آمده است - از طرف آن آیات عظام ، درجه اجتهاد و قدرت استنباط احکام شرع را دریافت کرد و اولین بانوى مجتهده در جهان اسلام گردید.

رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی ( 27 ژوئن 2014 )

• امضای قرار داد صلح بین دولت تاجیکستان و مخالفان دولت در مسکو (1997م)

حدود یک سال پس از استقلال تاجیکستان در سال 1991م، جنگ داخلی در مورد نحوه اداره کشور میان اسلام گرایان و دولت مردانِ طرفدار روسیه در گرفت که خسارات و تلفات فراوانی بر جای گذاشت.

در این مدت، کشورهای منطقه و سازمان ملل متحد تلاش کردند آرامش را به این کشور آسیای مرکزی بازگردانند. حاصل این تلاش‏ها، توافقنامه‏ای بود که با وساطت ایران و روسیه در ماه مه 1997م در تهران امضا و در 27 ژوئن آن سال، در مسکو نهایی شد.

بر اساس این توافقنامه که بین امامعلی رحمانف رئیس جمهور و سید عبداللَّه نوری رهبر مخالفان اسلام گرای تاجیکستان به امضا رسید، سی در صد از سمت‏های دولتی به مخالفان واگذار شد و نیروهای آنان نیز در ارتش تاجیکستان ادغام شدند. این توافقنامه به جنگ داخلی پنج ساله در این کشور خاتمه داد.

• پایان جنگ دوم تریاک بین چین و انگلستان (1860م)

در قرن نوزدهم میلادی، مخالفت امپراتوری چین با سیاست دروازه‏های باز برای بنادر، باعث نارضایتی انگلستان گردید. در این میان، با توقیف محموله تریاک انگلستان در چین در سال 1839م، جنگ اول چین و انگلیس به وقوع پیوست که به شکست چین منجر گردید. پس از پایان جنگ اول تریاک، علی‏رغم اینکه انگلیسی‏ها، امتیازات فراوانی از چینی‏ها گرفته بودند، با این حال از این مصالحه رضایت نداشتند و به دنبال بهانه‏ای برای اخذ امتیازات بیشتر بودند. از این رو به بهانه توقیف یک کشتی انگلیسی از طرف چینی‏ها، روابط دو طرف باز هم تیره شد.

در این زمان، نخست‏وزیر انگلیس که مردی بهانه‏جو و مغرور بود خواستار عذرخواهی رسمی دولت چین گردید. وی بر این عقیده بود که منافع استعمار انگلیس در هر نقطه از عالم، باید به هر قیمتی حفظ شود. او این امر را نشانه‏ای از قدرت و اعتبار انگلستان تلقی می‏کرد. در این حال علی‏رغم رفع توقیف کشتی انگلیسی، چون چینی‏ها حاضر به عذرخواهی نشدند، این بار نیروهای انگلیسی به بهانه این امر واهی، با کمک فرانسه جنگی را در سال 1856م آغاز کردند که به جنگ دوم تریاک شهرت یافت.

در نهایت پس از چهار سال، هنگامی که قوای مهاجم در سال 1860م به پکن، پایتخت چین نزدیک شدند، چینی‏ها تسلیم گردیدند و پس از انعقاد قرارداد صلح و اخذ امتیازات دیگر، تجارت تریاک بار دیگر آغاز گشت.

• تولد خانم "هِلِن کِلِر" نابغه نابینا و ناشنوای امریکایی (1880م)

خانم هِلِن آدامْزْ کِلِر، نابغه نابینا و ناشنوای امریکایى در 27 ژوئن 1880م در امریکا به دنیا آمد و در 19 ماهگی بر اثر بیماری، شنوایى و بینایى خود را از دست داد. در 6 سالگی، پدر و مادرش او را به نزد الکساندر گراهام بل، مخترع تلفن، بردند و از او یاری خواستند. گراهام بل، او را به یک معلم معرفی کرد و این معلم با جدیت به آموزش هِلِن به صورت‏های مختلف پرداخت.

سرانجام از راه لمس انگشتان توانست با هلن ارتباط برقرار کند و چون هِلِن هوش و استعداد سرشار داشت، به زودی خواندن و نوشتن و حتی سخن گفتن خیلی ناقص را فراگرفت. او چنان در این زمینه‏ها ترقی کرد که مایه شگفتی همگان شد و حتی زبان فرانسه و آلمانی را نیز فراگرفت. هِلن کِلِر توانست در 20 سالگی مقاله بنگارد و در 24 سالگی، برنده درجات علمی گردد.

هِلِن کلر کشف کرد که بسیاری از مردم او را دوست دارند. از این رو تصمیم به نوشتن زندگی‏نامه خود گرفت و علاوه بر آن بیش از چهل کتاب، مقالات متعدد و رساله‏های بی‏شمار درباره نحوه تفکر و تحصیل نوشت. او از دنیای خاموش خود برای تفکر و تصنیف آثار علمی، استفاده فراوان بُرد و از درآمد کارهای خویش، آموزشگاه‏های متعددی در امریکا و دیگر کشورها برای نابینایان تأسیس کرد. وی معتقد بود "هر چیز شگفتی‏های خود را دارد حتی تاریکی و سکوت.من با لطف خدای خود آموختم در هر حالتی که هستم از آن خشنود باشم". هِلِن کلر سرانجام در سال 1968م در هشتاد و هشت سالگی درگذشت در حالی که او را دانشمندترین کور و کر دنیا لقب داده بودند.

• روز ملی و استقلال کشور افریقایی "جیبوتی" از استعمار فرانسه (1977م)

کشور جمهوری جیبوتی با 23/200 کیلومتر مربع وسعت، در شمال شرقی قاره افریقا در کنار خلیج عدن در جنوب تنگه باب المندب و در همسایگی کشورهای اتیوپی و سومالی واقع شده است.

جمعیت جیبوتی در حدود 650 هزار نفر که از تیره‏های سومالیایى و عفار و اکثراً مسلمان می‏باشند. پیش‏بینی می‏شود که جمعیت جیبوتی تا سال 2025م به بیش از یک میلیون نفر برسد. زبان رسمی این کشور فرانسوی و عربی و پایتخت آن شهر جیبوتی و فرانک جیبوتی واحد پول آن است. از شهرهای مهم آن علی سبیح و تاجوره قابل ذکر است. این منطقه از قدیم‏الایام مسکونی بود و از قرن نهم میلادی، مسلمانان، اسلام را در آن، گسترش دادند و اقتصاد این کشور را تا قرن 16 در اختیار داشتند. بعد از آن پرتغالی‏ها جای‏گزین شدند.

در نیمه دوم قرن نوزدهم، فرانسوی‏ها ضمن خرید بخشی از این منطقه، تسلط خود بر آن را آغاز کردند که مدت یک قرن به طول انجامید. بعد از جنگ جهانی دوم، قیام استقلال‏طلبانه مردم، فرانسه را وادار به پذیرش همه‌‏پرسی در این منطقه نمود. این همه‏‌پرسی در 27 ژوئن 1977م برگزار گردید و 85% مردم جیبوتی به استقلال رأی دادند. نظام سیاسی جیبوتی، جمهوری چند حزبی با یک مجلس قانون‏گزاری است. روز استقلال این کشور از فرانسه، به عنوان روز ملی این کشور نیز به شمار می‏رود.

• صدور رأی دیوان بین‌‏المللی دادگستری علیه دخالت ‏های امریکا در نیکاراگوئه (1986م)

دخالت دولت امریکا در منطقه امریکای مرکزی از سال‏های بعد از استقلال این کشور آغاز شد. این مسئله در مورد نیکاراگوئه به دهه‏‌های نخستین قرن بیستم بازمی‏گردد که انقلابیون این کشور به رهبری سزار ساندینو دست به اسلحه برده و خواهان استقلالِ نیکاراگوئه بودند.

با پیروزی انقلاب و روی کار آمدن ساندینیست‏ها در این کشور در سال 1979م، اقدامات دولت امریکا علیه حکومت انقلابی آغاز شد و در زمان ریاست جمهوری ریگان به اوج رسید. وی با قطع کمک‏های اقتصادی به دولت و انجام حمایت‏های مالی و تسلیحاتی از مخالفین دولت، در واقع جنگ با انقلابیون نیکاراگوئه را آغاز نمود. ادامه این روند که به دخالت‏های آشکار و پنهان در امورِ داخلی نیکاراگوئه منجر گردید، نه تنها از سوی ملت‏های مستضعف و دولت‏های انقلابی بلکه از سوی مجامع بین‏‌المللی نیز مورد اعتراض قرار گرفت.

در همین زمینه در 27 ژوئن 1986م دیوان بین‏المللی دادگستری با صدور رأی نسبت به اقدامات دولت ریگان اعتراض نمود. رأی دیوان تصریح می‏کرد که دولت امریکا اصول حقوق بین‏الملل را نقض کرده است. در ادامه این رأی با اشاره به دخالت‏های امریکا و کمک‏های مالی و تسلیحاتی به شورشیان نیکاراگوئه، تأکید شده بود که این اعمال در واقع استقلال و تمامیت ارضی نیکاراگوئه را نقض نموده است.

دیوان بین‌‏المللی دادگستری در این راستا خواهان جبران خسارات وارده بر این کشور شد. با این همه و علی‏رغم دیگر اعتراضات در سطح جهان، مخالفت‏های امریکا با دولت انقلابی ساندینیست‏ها ادامه یافت و سرانجام بعد از یک دهه حکومت، مخالفین دولت انقلابی که از حمایت و کمک امریکا بهره می‏بردند، توانستند حکومت این کشور را به دست گیرند.

• کودتای "شیخ حمد بن خلیفه آل ثانی" ولی‏عهد قطر بر ضد پدر (1995م)

هنگامی که شیخ خلیفه بن حَمَد آل ثانی امیر سابق قطر در سوئیس به سر می‏بُرد، پسرش شیخ حَمَد بن خلیفه بن حَمد آل ثانی ولی‏عهد این کشور، با استفاده از این فرصت و با بهره‏‌گیری از زمینه سازی‏های قبلی در 27 ژوئن 1995م پس از خلع پدرش، قدرت را به دست گرفت و مجلس خانوادگی قطر نیز این انتقال قدرت را تأیید کرد.

شیخ خلیفه که از 1972م امیر قَطَر بود، تلاش‏هایی را برای باز پس‏‌گیری قدرت انجام داد که موفقیت‏آمیز نبود. کشور قطر، شبه جزیره‏ای کوچک در جنوب خلیج فارس و در همسایگی عربستان است که دارای منابع غنی گاز و نفت می‏باشد. نوع حکومت این کشور سلطنتی است و امیر، قدرت مطلقه را در دست دارد.

منبع: راسخون

انتهای پیام/