تبریک به صدا و سیما

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «به صدا و سیما تبریک می گوییم»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم آرش شفاعی است که در آن می خوانید؛

من و همکارانم در این ستون و این صفحه مطالب انتقادی زیادی درخصوص عملکرد صدا و سیما بخصوص در دوران مدیریت مهندس ضرغامی نوشته ایم، درباره بسیاری از اتفاقات ناصحیح در این رسانه گزارش و یادداشت و مطلب نوشته ایم، اما لازم است به مجموعه صدا و سیما به خاطر یک اتفاق مهم در این رسانه تبریک بگوییم.

این هفته مستند «فیلمی ناتمام برای دخترم سمیه» از شبکه های تلویزیون پخش شد. این فیلم در جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمده بود و همان زمان نگاه و توجه بسیاری را به خود جلب کرد، ولی کمتر کسی فکر می کرد، صدا و سیمای محتاط دوران ضرغامی، بتواند انتخابی به درستی و شجاعت پخش این مستند داشته باشد؛ اتفاقی که افتاد و البته باعث حیرت شد.

«فیلمی ناتمام برای دخترم سمیه» به کارگردانی مرتضی پایه شناس روایت مستند زندگی مردی است که به دنبال نجات دو فرزندش از اردوگاه اشرف پایگاه سازمان مجاهدین خلق (منافقین) است، اما خوشبختانه فیلم برخلاف بسیاری از آثاری که معمولاً کارگردانان سیاسی ایران می سازند، کمتر شعار داده و قضاوت های مستقیم در آن کم است، اما صدبرابر یک فیلم با نریشن های کوبنده و شعاری، تاثیرگذار است.

اهمیت این فیلم به خاطر حضور چهره های سیاسی، کارشناسان و استادان دانشگاه که معمولاً عصا قورت داده در برابر دوربین می نشینند و جملات شیک تحویل مخاطب می دهند نیست، بلکه به خاطر حضور آدم هایی معمولی است که اتفاقاً در دل رویدادها هستند، پیرمردی روستایی که از ایران به عراق رفته است و پشت سیم خاردارهای اردوگاه التماس می کند که پسرش را ببیند، مردی ارمنی که در زمان جنگ اسیر شده و فریب مجاهدین را خورده است، و یکی از اعضای کادر مرکزی سازمان که بعد از هشت سال زندان انفرادی معنای مخالفت با دستور مسعود رجوی درباره طلاق های ایدئولوژیک را می فهمد.

این مستند پر است از لحظه های عجیب و تکان دهنده ای که احساسات هر انسانی را تحت تأثیر قرار می دهد. اهمیت این لحظه ها در مستند بودن و ویرایش نشدگی آن هاست. در یکی از دیدارهای پدر با فرزندانش، پسر سرانجام به حرف می آید و با وجود این که سالها نقش یک رزمنده راضی از موقعیت خود را بازی کرده است در برابر پدر و خواهرش اعتراف می کند که فرماندهان بالادستی او در سازمان مجاهدین به طور مرتب در تمام این سالها به او تجاوز می کرده اند و شکایت های او در این خصوص راه به جایی نبرده است و او برای حفظ خود تصمیم گرفته است، دیگر شب ها نخوابد. پسر در هنگام برزبان آوردن این جملات دایماً دچار لکنت است و نمی تواند و نمی خواهد حرفش را با وضوح به زبان آورد و همین لکنت هاست که بر غنای حسی این لحظات در فیلم می افزاید.

«فیلمی ناتمام برای دخترم سمیه» سندی تصویری است از عملکرد فرقه فاشیستی مسعود رجوی و نشان دهنده اوج دنائت و رذالت این گروه در پیشبرد اهداف سیاسی اش. شکنجه، حبس و قتل مخالفان فکری؛ سلب تمامی آزادی ها و انتخاب های شخصی، گروکشی از خانواده های اعضا در جهت اهداف تبلیغی و نمایشی و مجموعه ای از اقدامهای ضدبشری دیگر از زبان اعضای سابق و خانواده های اعضای فعلی این سازمان بیان می شود. نکته مهم در این باره اصرار بر پخش جهانی و گسترده این فیلم است. مردم جهان باید بدانند دولت هایشان چه تروریست های خطرناکی را از فهرست سیاه خارج کرده اند و نیز مطمئن شوند، اصرار ایران بر استرداد اعضای سازمان نفاق بیشتر از همه به سود خود آنهاست که در چنبره تصمیمات زن و شوهری دیکتاتور و دیوانه اسیر شده اند و راهی برای فرار ندارند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.