نوشت‌افزار ایرانی اسلامی پشت سد اما و اگرهای مسئولان
خبرگزاری تسنیم: دو سال است که تولیدکنندگان نوشت‌افزارهای ایرانی اسلامی عزم خود را برای فعالیت جرم کرده‌اند، اما در این میان نهادهای دولتی یا ناظر بر قضیه بوده‌اند و یا برخی‌ها خود به رقیبی جدی برای آنها در بازار تبدیل شده‌اند.
خبرگزاری تسنیم، مینا محمدخانی:
چند روزی است که محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی میزبان نمایشگاه نوشت‌افزار و لوازم مهندسی است؛ نمایشگاهی که هر چند به دلیل برگزاری همزمان با نمایشگاه مبلمان خانگی و اداری تحت‌الشعاع تبلیغات گسترده آن قرار گرفته، اما باز هم مخاطبان خود را داشت؛ مخاطبانی که حاضر شدند در گرمای بیش از 30 درجه دیدن محصولات جدید را به طولانی راه و گرما ترجیح دهند.
نمایشگاه نوشت‌افزار و لوازم مهندسی از روز جمعه به منظور معرفی برندها و تولیدکنندگان داخلی و خارجی در فضایی به وسعت 2500 متر مربع برگزار شده است. نمایشگاهی که به گفته علی‌اصغر زحمتکش، مدیر اجرایی این نمایشگاه، به منظور حمایت از تولیدکنندگان داخلی و معرفی هرچه بهتر آنها برای توزیع‌کنندگان و فروشندگان لوازم‌التحریر راه‌اندازی شده است. به گفته زحمتکش از حضور 42 تولیدکننده لوازم‌التحریر خبر داده بود که بیش از 80 درصد آنها را تولیدکنندگان داخلی تشکیل می‌دهند؛ امری که به سختی می‌توان آن را تأیید کرد. هر چند برخی از غرفه‌ها اسم‌ها و برندهایی به ظاهر ایرانی بودند، اما بسیاری از آنها یا نمایندگی برندهای خارجی را در ایران داشتند و یا به داشتن سردری خارجی افتخار می‌کردند. در این میان تعداد تولیدکنندگانی که بتوان از آنها به عنوان یک تولیدکننده تمام عیار ایرانی یاد کرد، کم و شاید کمتر از انگشتان یک دست باشد.
نمایشگاه در سه سالن 1، 1A، و 2 برگزار شده است؛ در فضایی به مراتب دوردست‌تر از نمایشگاه مبل و البته با تبلیغات کمتر. در میان تمام برندهایی که سال‌های سال است در حوزه نوشت‌افزار فعالیت می‌کنند و توانسته‌اند نام خود را هرچند با عنوان نمایندگی شرکتی خارجی در ایران به ثبت برسانند، هستند معدود تولیدکنندگانی که با عزمی جهادی و به منظور پر کردن خلأهای موجود در حوزه تولید نوشت‌افزار ایرانی اسلامی وارد این حوزه شده‌اند، توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب می‌کنند.
مجمع تولیدکنندگان نوشت‌افزار ایرانی اسلامی یکی از این غرفه‌هاست که در سالن 1A بخشی از تولیدات خود را عرضه و به نمایش گذاشته‌اند. در مجمع شش تولیدکننده شامل روشنا، صهبا، قاصدک، بچه‌های آسمان، ایام و پویا عضو هستند که هر یک از آنها تعدادی از محصولات خود را به نمایش گذاشته‌اند. مجمع تولید و توزیع‌کننده نوشت‌افزارهای ایرانی اسلامی حدود دو ماه پیش به منظور تجمیع و سامان دادن به فعالیت‌های تولیدکنندگان این حوزه تشکیل شد و کار خود را آغاز کرد. مجمع تعدادی از تولیدات خود را که رنگ و طرح آنها با تولیدات دیگر شرکت‌ها متفاوت است به نمایش گذاشته است؛ طرح‌هایی که بیشتر با تأکید بر فرهنگ اسلامی و ایرانی و به منظور آشتی هر چه بیشتر دانش‌آموزان این نسل با قهرمانان ملی تولید شده‌اند.
محمدصادق خزعلی، مسئول غرفه مجمع که نماینده محصولات روشنا در این نمایشگاه نیز هست، درباره تولیدات جدید این مجموعه می گوید: مجموعه روشنا تقریباً از دو سال پیش کار خود را آغاز کرد. در این مدت طرح‌های مختلفی را برای دانش‌آموزان در سنین مختلف تولید و عرضه کرد. روشنا در سال گذشته با بیش از 100 طرح جدید در بازار لوازم‌التحریر حضور داشت. در سال جدید با توجه به نیازهای بازار و ارزیابی استقبال مخاطبان، برای سال جدید تحصیلی اقدام به تولید 30 طرح جدید کرده است.
نهادهای دولتی، حمایت‌کننده یا رقیب؟
او در ادامه از مشکلاتی که طی دو سال گذشته مجموعه روشنا و مجموعه‌های مشابه با آن دست و پنجه نرم کردند، اشاره می‌کند و می‌افزاید: حرف‌ها در حوزه فرهنگ زیاد است، اما جای خالی عمل بسیار. شعارهایی برای حمایت از تولیدکنندگان این مجموعه ارائه شده، اما عملاً اتفاقی در این عرصه نیفتاده است. سال گذشته وامی از سوی برخی از نهادهای دولتی به مجموعه روشنا به عنوان یک تولیدکننده فعال و خودجوش در این زمینه اعطا شد تا برخی از مشکلات مالی‌ای که با آن مواجه بودیم، برطرف شود. این وام در سال جدید پرداخت نشد و همین امر برای ما مشکلات مالی متعددی را به وجود آورد. مجبور شده‌ایم برای سال تحصیلی جدید کاغذ را با چک تهیه کنیم. این در حالی است که نهادهای دولتی متولی این امر به جای حمایت از فعالیت‌های این‌چنینی به فکر سودآوری و درآمدزایی برای خودشان هستند و وارد این کار شده‌اند. به جای اینکه جنبه حمایتی داشته باشند، بیشتر حالت رقابتی پیدا کرده‌اند.
خزعلی با بیان اینکه تولید نوشت‌افزار آن هم با نمادهای ایرانی اسلامی دغدغه فرهنگ می‌طلبد نه چشم‌داشت به سود و نگاه تجاری ادامه می‌دهد: اعتقاد ما در مجموعه روشنا و دیگر مجموعه‌های مشابهی که همانند ما فعالیت می‌کنند این است که اگر تولیدات این‌چنینی دولتی شوند، دیگر نمی‌توان از آنها انتظار رشد و پویایی را داشت، اما این به معنای حمایت نکردن نهادهای دولتی از این اقدامات خودجوش نیست. توقع ما از نهادهای دولتی آنقدر هم زیاد نیست که مثلاً اقدام کنند و کاغذ را رایگان در اختیار ما بگذارند، ما حتی از داشتن غرفه با قیمت مناسب هم در این نمایشگاه بهره‌مند نبودیم. ما صرفاً به خاطر تذکرات و تأکیدات مقام معظم رهبری وارد این عرصه شده‌ایم. تولید این نوع نوشت‌افزارها با وجود رقبای جدی در بازار سودآوری چندانی ندارد و فقط آدم دغدغه‌مند فرهنگ را می‌طلبد.
این فعال در عرصه نوشت‌افزارهای ایرانی اسلامی در ادامه صحبت‌هایش به برنامه‌های روی زمینمانده برای گسترش فعالیت‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید: در کشورهای خارجی برای تولید نوشت‌افزار یک برنامه طولانی‌مدت در نظر گرفته می‌شود. ابتدا انیمیشن تولید شده و شخصیت‌ها معرفی می‌شوند. وقتی شخصیت‌ها در ذهن کودکان جای گرفتند، لوازم‌التحریر متناسب با آن نیز تولید می‌شود. ما نیز می‌خواستم در روشنا چنین اقدامی کنیم، اما بالا بودن هزینه انیمیشن در ایران که به گفته اهالی فن هر دقیقه تقریباً 3 میلیون تومان تمام می‌شود، ما را از انجام چنین اقداماتی منصرف کرد.
فروش خانه مسکونی برای جبران کمبودهای مالی موجود
اما و اگرهای نهادهای دولتی و کاغذبازی‌های اداری تنها مشکل مجموعه روشنا نبود. مرتضی ظفر، مدیر فروش مجموعه بچه‌های آسمان، نیز از وجود مشکلاتی این‌چنینی و بی‌توجهی نهادهای دولتی گلایه می‌کند و می‌گوید: ما همیشه در کشور روضه فرهنگ داریم، اما کاری برای بهتر شدن آن انجام نمی‌دهیم. در کشورهای غربی برای اینکه به منظور خود برسند، از حمایت‌های دولت خود برخوردارند. حتی حاضراند محصولات خود را بدون در نظر گرفتن سود حاصل از فروش آنها، به کشورهایی نظیر ایران که کشورهای هدف هستند ارسال کنند. یعنی فعالیت‌هایی بدون نگاه تجاری، اما در طی دو سال گذشته که مجموعه‌های مشابه ما کار خود را آغاز کردند، از داشتن کوچکترین حمایت دولتی محروم بودند. مشکلات به گونه‌ای بود که حتی مدیر مجموعه بچه‌های آسمان مجبور شد خانه مسکونی خود را بفروشد تا بتواند کارهای زمینمانده را انجام دهد. علاوه بر این بسیاری از طرح‌ها مانند طرح حجاب در این مجموعه نیز به دلیل مشکلات مالی متوقف شد.
وی با بیان اینکه کارهای فرهنگی خودجوش در کشورما ویژگی‌ها و مشکلات خاص خودش را دارد، ادامه می‌دهد: 35 سال فرصت داشتیم فرهنگ انقلاب را صادر کنیم و برای آن کار کنیم، حالا که پس از این همه مدت گروه‌های خودجوش دانشجویی وارد میدان شده‌اند، از کمترین کمک‌ها محروم هستند. انگار دی یک کشور غریبه داریم کار می‌کنیم. کار در حوزه فرهنگ و حالا زیر مجموعه‌های آن مانند نوشت‌افزار ایرانی اسلامی انقلاب می‌خواهد. ما انتظار حمایت کلی و تبدیل این نوع فعالیت‌ها به یک فعالیت دولتی نداریم، ما تنها کمی حمایت واقعی از مسئولان انتظار داریم.
سهم نوشت‌افزار ایرانی اسلامی از بازار ایران: تنها 5 درصد
ظفر با بیان اینکه تولید یک فرهنگ کار دشواری است، اما تخریب ان به مراتب آسان‌تر است، می‌افزاید: تولیدکنندگان این حوزه مشکلات متعددی دارند؛ از تهیه کاغذ گرفته تا تولید انیمیشن و شخصیت‌سازی. این در حالی است که بسیاری از شخصیت‌های انیمیشن های غربی به راحتی جای خود را در بازار ایران باز کرده‌اند. ما کاری را آغاز کرده‌ایم، اما اینکه بتواند به راه خود ادامه دهد به عوامل متعددی وابسته است. نوشت‌افزار سالانه در کشور به میزان قابل توجهی به فروش می‌رود که از این میان سهم تولیدکنندگان نوشت‌افزارهای ایرانی اسلامی تنها پنج درصد از کل فروش است. متأسفانه مشکل اینجاست که بسیاری از تولیدات غربی در کشور تولید و توزیع می‌شود. ما شاهد یک نوع فعالیت‌های زیرزمینی در این حوزه هستیم که متولی‌ای برای جلوگیری ندارد.
تولیدکنندگان نوشت‌افزارهای ایرانی اسلامی تنها نهادهای خودجوش فرهنگی نیستند که گرفتار مشکلات مالی و دست و پنجه نرم کردن با این نوع مصائب هستند. در چند روز اخیر خبرهای ناخوشایندی از عدم حمایت‌های دولتی از چنین فعالیت‌ها که صرفاً به منظور پر کردن خلأ کم‌کاری‌های برخی از نهادهای متولی ایجاد شده و فعالیت می‌کنند، به گوش می‌رسد.در این میان نهادهای دولتی هر یک رویه‌ای متفاوت در پیش گرفتند؛ عده‌ای خود را از سر و سامان دادن به چنین اقداماتی کنار کشیدند و تنها نقش ناظر را برعهده دارند. دسته دوم گروهی هستند که نگاه تجاری را بر نگاه فرهنگی غلبه داده و به جای اینکه خود مشوق این نوع فعالیت‌ها باشند، با توجه به بودجه‌ای که سالانه به منظور این امور در اختیار آنها قرار می‌گیرد، خود به عنوان یک رقیب در بازار فروش معرفی شده‌اند. نهادهایی که به جای دست‌گیری از فعالیت‌های خودجوش فرهنگی‌ای که مقام معظم رهبری بر آن تأکید کرده‌اند، بر سود بیشتر از غنی شدن فرهنگ توجه دارند.
فعالیت‌های خودجوش در زمینه تولید نوشت‌افزار مدتی است که کار خود را به صورت جدی آغاز کرده و با توجه به کم‌تجربه بودن در بازار رقبای جدی، توانسته‌اند نظر بسیاری از والدین و دانش‌آموزان را به خود جلب کنند؛ بدون اینکه از حمایت مالی نهادهای متولی برخوردار باشند. بدون اینکه از تبلیغات رسانه ملی برخوردار باشند و یا از حمایت مادی و معنوی نهادهای متولی بسیار. حال باید دید چه مدت باید بگذرد تا نهادها به مسئولیت خود بپردازند و به دور از همه شعارها اقدام به کاری کنند. به جای اینکه خارج از گود بایستند، پس از سال‌ها شعار، وارد عمل شوند؛ این سال‌ها و فرصت‌ها در گذر است و آنچه برای نسل فردا می‌‌ماند انجام کارهای بر زمینمانده است نه حرف‌ها و شعارهای ایراد شده.
انتهای پیام/
