روشنگری رئیس شورای شهر تبریز از مهمانی جنجالی و ابهامات انتخاب شهردار

به گزارش خبرگزاری  تسنیم از تبریز، سال گذشته حدود همین روزها بود که شهرام دبیری وقتی از او پرسیدیم مجموعه کنونی چقدر با معیارهای عملکرد شورای شهر فاصله دارد، گفت: ما برای قبول مسئولیت‌های دولت در شهر مشکلی نداریم. این دولت است که مقاومت می‌کند و بودجه‌ها را به ما نمی‌دهد. با 21 نفره شدن شورا ظرفیت‌های ما هم افزایش می‌یابد.

اما، حال که یک سال از آن تاریخ و آغاز به کار شورا می‌گذرد، وقتی پرسیدیم چرا در شورای شهرداری ماندید و شورای شهر نشدید، پاسخ داد: "فعلا اگر شورای شهرداری خوبی هم باشیم فعلا کافی است و می‌تواند بسیاری از مشکلات ما را حل کند. او که دلش از آنچه کارشکنی برخی همکارانش در شورای شهر می‌خواند، ناراحت بود، ادامه داد: اگر تنش‌ها کمتر شود می‌توانیم به شورای شهر هم برسیم.

کارنامه یک ساله دبیری در جایگاه ریاست شورا، فراز و فرودهای شدید داشت، مشاجرات لفظی دبیری با مدبر، درسخوان، امیرحقیان، باغبان و ششگلانی و بعضا با شیری‌آذر و المیرا خاماچی که به ریاست وی در شورا رای داده بودند و همچنین تصمیم یک باره وی برای انحلال کمیسیون‌های دهگانه یکی دیگر از جمله اتفاقات حاشیه‌ای در این سال بود.

اکنون، در آستانه یک سالگی شورای چهارم، وقتی از خودش در مورد کارنامه شورا پرسیدیم، گفت: کارنامه شورا قابل قبول است ولی تا عالی شدن فاصله دارد.

اعضایی که در گروه مقابل دبیری قرار دارند هنوز از اقدام وی در زمان انتخاب شهردار گلایه‌مند هستند. اینکه چرا انتخاب شهردار در زمان تعیین شده بود صورت نگرفت. ولی خودش می‌گوید: انتخاباتی که برگزار کردیم کاملا قانونی بود و هیچ شبهه‌ای نداشت.

دبیری پس از انتخاب شهردار همواره به جانبداری متهم شد، ولی او با این جمله که هرگز نگفتم من باید رئیس شورا شوم و دیگران من را کاندیدا کردند سعی کرد پاسخ تمام آنان را بدهد.

آنچه می‌خوانید مصاحبه اختصاصی با شهرام دبیری، رئیس شورای شهر تبریز است.

ماموریتی که برای سال اول کار هیئت رئیسه تعیین کرده بودید چه بود و تا چه اندازه در اجرای آن موفق بودید؟

ما پس از اعلام نتایج انتخابات شورای چهارم، آغاز به رایزنی کردیم و درصدد برآمدیم تا به صورت هماهنگ، یک هیئت رئیسه منسجم انتخاب کنیم و بعد درباره شهردار تصمیم‌گیری کنیم . همکاران آمدند و رایزنیها انجام شد ولی منجر به توافق جمعی برای انتخاب هیئت رئیسه نشد و به نوعی بحث گروه‌بندی‌ها به‌ وجود آمد و با 13 رای ما به هیئت رئیسه راه پیدا کردیم . این اختلاف نظرها در زمان انتخاب شهردار نیز وجود داشت. به هر حال طبیعت کار شورایی همین است و در نهایت با 11 رای شهردار نیز انتخاب شد.

از زمان آغاز کار در هیئت رئیسه تلاش کردیم با نگاه عادلانه، بی‌طرفانه و قانونی جلسات را اداره کنیم, تلاش و هدف‌مان این بود و در این زمینه گام برداشتیم, بطور کلی سعی کردیم جلسات پرمحتوا بوده و موضوعات از قبل مشخص باشد.

به گروه‌بندی‌ها اشاره کردید، برخی‌ها ریشه این گروه‌بندی‌ها را در برگزاری مهمانی‌های جناحی از سوی برخی افراد مسئول خارج از مجموعه شورا می‌دانند، ریشه این گروه‌بندی‌ها از نظر شما کجا بود؟

ما در جلسات مختلف با همه 21 نفر صحبت کردیم، جلسات مختلف با تعداد حضار متفاوت و متعدد انجام گرفت ولی وقتی به نتیجه نمی‌رسیم و عده‌ای می‌خواهند، افراد دیگری در هیئت رئیسه باشند و البته بعضی‌ها نباشند این طیف‌بندی‌ها شکل می‌گیرد, به هیچ عنوان از اول اینگونه نبود که ما با 13 نفر جلسه بگذاریم.

البته از ابتدا 13 نفر هم نبودیم رفته رفته بیشتر شدیم و بعدا دوباره گفتیم بیایید درباره هیئت رئیسه صحبت کنیم آن جمع 13 نفره وقتی شکل گرفت اصلا درباره هیئت رئیسه و کمیسیونها بحثی وجود نداشت . 13 نفر بر اساس توافق خاص دور هم جمع نشده بودند . اول جمع ما شکل گرفت و بعد از آن تصمیم‌گیری کردیم چه باید بکنیم . تازه بعد از آن با گروه مقابل هم مذاکره کردیم که بیایید تعدادمان بیشتر هم شود ولی به زور که نمی‌شود کسی را بیاوریم و بگوییم باید با این گروه باشی.

گفته می‌شود یک نفر خارج از شورا در یک مهمانی که برای تعدادی از اعضا تدارک دیده شده بود، که عامل اصلی بروز این اختلافات شد.

آن مهمانی که در خانه یکی از نمایندگان تبریز در مجلس برگزار شد. با هماهنگی من بود . ایشان میخواستند به همه اعضای منتخب شورا یک مهمانی بدهند ولی به دلیل محدودیت خانه‌شان تصمیم گرفتند در دو نوبت مهمانی برگزار شود و در همین زمینه 10 نفر را انتخاب کردیم که برخی‌ها به دعوت من بود . ولی در آن مهمانی نه آن نماینده مجلس و نه ما در مورد اینکه با هم باشیم و نفرات دیگر را کنار بگذاریم صحبتی نشد آن نماینده فقط تاکید داشت که حتما 21 نفر با هم متحد بشوید و با هم تصمیم بگیرید. حتی یک کلمه هم درباره این فرد و یا آن فرد صحبتی نشد.

ولی این جلسه برای گروه مقابل شائبه ایجاد کرد که چرا آنها دعوت نشدند؟

البته اگر گروه مقابل بخواهد به چیزی گیر بدهند و ایراد بگیرند بهانه اش را پیدا می‌کنند, در مورد اینکه چرا آنها دعوت نشدند به خاطر این بود که از ابتدا اعتراض کردند چرا این مهمانی برگزار شده است و من هم در نهایت این بحث را ادامه ندادم, جالب است بدانید برخی از اعضای منتخب را تا آن موقع من نمی‌شناختم چه برسد که بخواهیم آنجا صحبتی درباره سفارش کسی را بکنیم.

فقط گفتیم که سعی کنیم با تصمیم اکثریت پیش برویم تنها موضوع این بود که جمعی تشکیل بدهیم و این تعداد را افزایش دهیم تنها بحث مطرح شده این بود . بعد از آن تعداد ما افزایش یافت و به 13 نفر رسید.

چرا نوبت دوم آن مهمانی برگزار نشد؟ فکر نمی‌کنید اگر در گزینش اعضا برای تقسیم بندی در دو گروه، اگر تلفیقی از افراد مدنظر قرار می‌گرفت، این شائبه یا بقول شما بهانه گیری بوجود نمی‌آمد؟

این افراد با هماهنگی من دعوت شده بودند اگر تقصیری هم هست تقصیر من است نه نماینده‌ای که مهمانی داده است. همه را هم البته من دعوت نکرده بودم برخی‌ها را خودشان دعوت کرده بودند و بر حسب اتفاق آنجا شدیم 10 نفر.

ولی در کل به فرض حرف طرف مقابل درست باشد، مثلا اعضای شورا در یک مهمانی شرکت کردند و کسی به آنها در باره فردی توصیه‌ای کرد . یعنی اعضای شورا به قدری کم اراده هستند که با یک توصیه تصمیم میگیرند و می‌گویند چشم؟ اگر اینگونه باشد خوب بروند تصمیم بگیرند . مسئله مهمانی و توصیه نیست . من و شما تا زمانیکه باهم مشترکات فکری نداشته باشیم و نخواهیم با هم دوست باشیم امکان ندارد به تفاهم برسیم البته آنها می‌گویند ریشه اختلافات از آنجا آغاز شده است.

نه خیر اینگونه نیست . بعد از انتخابات شورا من در تهران بودم که دوستانی با من تماس گرفتند و اعلام کردند افرادی که اکنون در گروه مقابل هستند درحال رایزنی و جمع کردن یک گروه هستند، من گفتم چه زود؟

جناح بندی را در واقع آنها شروع کردند نه ما . اگر آنها مهمانی می‌دادند ما باید می‌گفتیم چرا مهمانی دادید؟ صدها بار جلسه برگزار شد، مهمانی برگزار شد، تا خودمان نخواهیم امکان ندارد هر کس بگوید حتی رییس جمهور هم بگوید نمیشود با هم یک تیم شد . اگر با یک مهمانی بوده است آنها هم مهمانی می‌دادند که دادند. اینها بهانه است اما من می‌توانم این را بگویم که ما تلاش کردیم که تعامل کنیم. ایراد اینجا است که ما همه اعضا  را به رسمیت می‌شناسیم و می‌گوییم با شما دوست هستیم و می‌خواهیم با هم همکاری کنیم ولی برخی ما را هنوز به عنوان نماینده شورا به رسمیت نمی‌شناسند. بارها تلاش کردیم که جمع 21 نفره در کنار هم باشیم اما وقتی منیت‌ها هست کار سخت می‌شود.

هیچ وقت نگفتم من باید رئیس شوم حتی در جمعی که تشکیل شد زمانی‌که درباره هیئت رئیسه بحث کردیم خودم کاندیدا نشدم و دیگر دوستان من را کاندیدا کردند و بقیه قبول کردند . من هیچ وقت ادعا نکردم تنها من میتوانم رییس شوم و دیگران نمی‌توانند رییس شوند من هرگز این حرف را نزدم و مطرح نکردم . همیشه معتقدم باید با هم حرف بزنیم و به نتیجه برسیم . نباید دنبال زورگویی باشیم وقتی من می‌بینم اعضا من را قبول نمیکنند، من نباید اصرار کنم . قسم بدهم و دنبال دوستان افراد باشم که وساطت کنید که من رئیس شوم.

نخستین محک شورا انتخاب شهردار بود، در آن برهه ابهاماتی به وجود آمد که هنوز مورد اختلاف است، روشنگری شما پس از گذشت یک سال به چه شکل است؟

ابهامات از جایی ناشی میشود که برخی از ما قصد داریم نظرات خودمان را به دیگران تحمیل کنیم . مثلا من می‌خواهم شما شهردار شوید، به اعضا مراجعه میکنم که به فلانی رای می‌دهید می‌گویند نه . من اصرار میکنم فردا و پس فردا و همینطور هر روز می‌روم و اصرار می‌کنم تحت فشار می‌گذارم در نتیجه می‌گویند بله رای می‌دهم. در صورتی که ته دلش نمی‌خواهد رای بدهد به دلیل اصرار من و اینکه از شر من رها شود می‌گوید بله رای می‌دهم، روز رای گیری اتفاق دیگری می‌افتد. این موردی است که در مورد برخی اعضا اتفاق می‌افتد. البته ما به اعضا مراجعه کردیم و گفتیم اینگونه است می‌خواهید رای بدهید یا نه و در نتیجه شهردار انتخاب شد.

ولی طرف مقابل مدعی ست که شب قبل و حتی صبح روز رای گیری اقداماتی نیز از جانب شما و گروه‌تان انجام شد که باعث تاثیرگذاری در رای گیری گردید.

از این موارد من اطلاعی ندارم. فقط میتوانم این را بگویم که از من هم میخواستند به نفر دیگر رای بدهم. واقعاً چرا باید به خودشان این اجازه را بدهند که بگویند به فلانی رای بدهم یا ندهم؟ آیا من خودم به زور رای خودم را به دیگر اعضا تحمیل می‌کنم؟ اما یک عده میخواهند این کار را بکنند. من هیچ وقت به دوستانم نظرم را تحمیل نکرده‌ام یکبار اعلام کرده ام نظرم این است.

یعنی شما هیچ سفارشی در مورد آقای نجفی برای انتخاب  بعنوان شهردار به اعضا انجام ندادید؟

چرا با هم صحبت کرده بودیم . ولی اینکه به زور بخواهیم یکی از اعضا را مجبور به رای دادن به یک نفر کنیم این اتفاق نیفتاد. اما در طرف مقابل نه تنها به دوستان ما بلکه به خود من هم اصرار می‌کردند که به فلانی رای بده, یا فلان کار را بکن. من میگویم این فرهنگ غلط است که بخواهیم نظرمان را به بقیه تحمیل کنیم و در نهایت بگویند این کار را میکنیم ولی موقع عمل تغییر کند. وقتی اصرار باشد معمولا این اتفاق می‌افتد ولی اگر آزادی باشد نتیجه متفاوت خواهد بود . موردی که میگویند رفتند و معامله کرده‌اند من اطلاع ندارم باید مصداقها را از خودشان پرسید ولی ما با هم صحبت کرده بودیم و یازده امضا داشتیم که به آقای نجفی رای خواهیم داد و طبق آن عمل کردیم . در هیئت رئیسه 13 رای داشتیم.

این تعداد رای شکننده در انتخاب شهردار و تداوم اختلاف‌ها و انتقادها، بر عملکرد آقای نجفی نیز تاثیر گذار بود، ارزیابی شما در این باره چیست؟

ما با دوستان در گروه مقابل یک روز قبل صحبت کردیم که فردا هر کس انتخاب شد یک دور دیگر انتخابات برگزار کنیم و همه به آن فرد رای بدهیم تا انسجام خود را نشان دهیم تا شهردار نیز با اعتماد به نفس و قدرت بیشتر شروع به کار کند. بنده در آن جلسه همین پیشنهاد را مطرح کردم ولی دکتر درسخوان گفت اینگونه نشود و طبق قانون عمل کنیم.

یعنی شما به دنبال حرکت نمادین بودید؟

بله می‌خواستیم بگوییم شهردار، شهردار همه است ولی قبول نکردند و نتیجه همین شد. ما اعلام کردیم اگر کاندیدای شما هم انتخاب شود ما حاضریم به آن فرد رای بدهیم ولی آنها گفتند نه. شاید باورشان نمی‌شد اینگونه شود. در هر صورت ما انتخاب‌مان را کاملا عادلانه و صحیح انجام دادیم. کوچک‌ترین معامله‌ای هم نشده است. از آقای نجفی کوچک‌ترین درخواستی نکرده‌ایم و او نیز به ما قولی نداده است. تنها شرط ما این بود که باید با شورا تعامل و هم فکری کند. تلاش ما این بوده است هیئت رئیسه دنبال ارتقای جایگاه شورا باشد. اما دوستان مانع شدند و جلسات را به هم زدند. بعضا با ترک جلسه آبستراکسیون ایجاد کرده‌اند زمانی که می‌بینند رای ندارند به هر حال باید به نظر اکثریت احترام بگذاریم بد اخلاقی این است که ما شهردار را با 11 رای انتخاب کرده‌ایم بیایند و صورت جلسه را امضا نکنند و بروند و شکایت کنند و به هر جا دست دراز کنند. اگر قرار بود شهردار آنها انتخاب شود ما به او فقط تبریک می‌گفتیم و کاملا همکاری می‌کردیم. اگر آنها در هیئت رئیسه بودند من فقط با آنها همکاری می‌کردم و این را در دور قبل شورا اثبات کرده‌ام وقتی آقای نورمحمدزاده و ششگلانی رئیس شورا بودند من یک بار هم جلسه را مختل نکردم ولی شما سی دی‌های شورا را ببینید که دوستان چقدر از من انتقاد کردند و ایراد گرفتند و دنبال تخریب هدفمند من هستند ولی این به نفع چه کسی است؟ آیا شورا از این تخریب سود می‌کند؟ ما باید همه با هم باشیم و جایگاه شورا را ارتقا ببخشیم و به جایی برسیم که مسئولان استانی با ما هماهنگ باشند و در کارهای مختلف نقش ایفا کنیم و در بین مردم امیدواری ایجاد کنیم نه اینکه با مانع شدن در مسائل و تصمیم‌گیری‌های شورا و شهرداری اختلال ایجاد کنیم.

نقش هیئت رییسه در مدیریت فشارهای وارده به شهردار به چه شکل بود؟

ما البته بعد از آن با دوستان جلسه برگزار کردیم چه زمانی که کمیسیون‌ها دهگانه بود و چه زمانی که 5 کمیسیون داشتیم. در این مورد حداکثر تعامل را انجام دادیم ولی در مقابل احساس کردیم تقابل می‌بینیم مثلا در بحث مرکز پژوهش‌ها چه قدر عکس‌العمل‌های شدید و ترک جلسه‌ها دیدیم، در صورتی که هنوز ما رئیس مرکز را انتخاب نکرده بودیم. فقط می‌خواستیم مرکز باشد چرا این قدر مقاومت بود نمی‌دانم. در مقابل تعاملی که ما می‌گفتیم همه دوستان بیایند و همکاری کنند در تمام جلسات بحث آیین نامه بود که بر اساس کدام آیین نامه جلسه اداره می‌شود. در تمام جلسات این اشکالات شکلی گرفته می‌شد و باید بحث می‌کردیم با وجود این مسائل من معتقدم ما خوب عمل کردیم و تصمیم‌گیری‌های ما خوب بوده است. در تصویب تعرفه عوارض محلی، بودجه سالانه، انتخاب شهردار و همچنین شیوه نامه سرمایه‌گذاری عملکرد خوبی داشتیم.

شهرداری هم کار خودش را خوب انجام می‌دهد و پروژه‌های عمرانی در شرایطی که دولت بودجه مناسب ندارد و استانداری هم بودجه عمرانی کمی دارد ما در حال اجرای پروژه‌ها هستیم. این پروژه‌ها امید ایجاد می‌کند. شهردار ما فردی توانمند است و با رزومه‌ای که دارد می‌تواند سرمایه‌گذار را به شهر جذب کند و مشکل بیکاری را حل کند . فکر می‌کنم ما از 30 درصد توانمندی‌های شهردار هم استفاده نکردیم. باید تعامل کنیم و از توانایی‌هایش استفاده کنیم ولی جای نظارت باید محفوظ باشد و در این مورد هم انصافا آقای نجفی نهایت همکاری را با ما انجام داده است. مانع هیچ یک از وظایف نظارتی شورا نشده‌اند.

انتقادهایی نیز به نحوه و شیوه ریاست شما وارد می‌شود، اینکه شما بیش از حد درصدد تعامل هستید و می‌خواهید همه را راضی نگه دارید. برای مثال غیبت اعضا در جلسات کمیسیون به موقع گزارش نمی‌شود، برخی‌ها اعلام می‌کنند لوایح به دستشان نمی‌رسد.

البته ما بعدها این کار را انجام دادیم. شاید لوایح در زمان خود به اعضا نمی‌رسید ولی هم اکنون به موقع به اعضا می‌رسد و به کمیسیون‌ها، به موقع در دستور جلسه وارد می‌کنیم. در اداره جلسه سعی کردیم با تعامل پیش برویم. خود اعضا باید قوانین را رعایت کنند آنجا کلاس درس نیست که من به آنها بگویم اینگونه رفتار کنید و یا نکنید.

نمی‌توانستید بر اساس قانون برخورد کنید تا موجب کاهش تنش‌ها شود؟

چرا می‌شد. البته ما آیین نامه تصویب کردیم ولی دوستان گفتند باید به فرمانداری برود تا تصویب شود ولی من نیازی نمی‌دیدم آیین نامه به فرمانداری ارسال شود ولی به هر حال رفت و فرمانداری از آن آیین نامه ایراد گرفت و بعد از آن بر اساس آیین نامه مصوب هیئت وزیران عمل کردیم ولی برخی دوستان توقع زیادی دارند . وقتی وقت می‌دهیم و می‌گوییم که بیشتر از سه نفر برای هر لایحه صحبت نکنند برخی‌ها ناراحت می‌شوند اگر وقت بدهیم برخی دیگر ناراحت می‌شوند . باید در هر موضوع دو نفر مخالف و موافق صحبت کنند ولی برخی‌ها آغاز به صحبت می‌کنند . با این حال، در 80 در صد موارد، قانون را رعایت می‌کنیم ولی در موارد مهم برخی‌ها بیشتر صحبت می‌کنند و ناراحتی ایجاد می‌شود. چه کار باید بکنیم؟

پس به نوعی خواستید همه را راضی نگه دارید؟

افرادی که در شورا هستند منتخبان مردم  هستند و در رای با هم برابرند. خودشان باید رعایت کنند وقتی من میگویم 3 دقیقه وقت دارید باید خودش رعایت کند اگر قوه قهری باشد باید من میکروفون را قطع کنم این شرایط خوب نیست. نباید انتظار داشته باشید که من مثل مدیر یا معلم مدرسه عمل کنم. ما در رای با هم برابریم تنها اداره جلسه به من سپرده شده است . تلاش میکنم طبق قانون پیش بروم.

به نظر شما تنش‌ها چقدر از انرژی شورا را گرفت؟

هم تنش داشتیم هم اصطکاک . اگر نبود به مراتب بهتر می‌توانستیم کار کنیم. شاید اختلافات گروهی باعث شد که از آن اختلافات به تفاهم امروز برسیم.

بعضا شاهد بودیم که در برخی اعضا به هم اتهام می‌زدند و حاشیه بیشتر از متن می‌شد، آیا اقدامی برای برخورد با این اقدامات داشته‌اید؟

این در شوراهای قبل نیز بوده است . در شهرهای دیگر نیز وجود دارد . اینکه بگوییم حاشیه بیشتر از متن بوده درست نیست ولی اینکه حاشیه وجود داشته درست است و نباید باشد . بارها گفته ام اعضا با یکدیگر کار نداشته باشند و هر کس اظهار نظر خودش را بگوید و نیاز نیست در مقابل نظر دیگری صحبت کنند . بنده در بسیاری موارد جلوی این کار را گرفتم . در مورد شهرداری البته اعضا می‌توانند سئوال بپرسند تذکر بدهند اینها در قانون پیش بینی شده است ولی در قانون وجود ندارد که اعضا می‌تواند به یکدیگر اتهام بزنند.

یکی دیگر از مسائل مهم عملکرد یک ساله اخیر شورا، سهم خواهی‌ها از سوی اعضا بوده است . نظرتان در این باره چیست؟

اینکه مطرح می‌شود مثلا فلان شهردار منطقه نفر سفارش شده عضو خاصی است و یا مدیر فلان سازمان متعلق به فرد دیگری است و مسایلی از این قبیل را تا جایی که من اطلاع دارم این مورد اتفاق نیفتاده است و آنها هم نفر سفارش شده اعضا نیستند، شاید توصیه‌هایی کرده‌اند اما شخص شهردار در مورد آنها خودش تصمیم گرفته است . تا جایی که بنده مطلع ام این مورد اتفاق نیفتاده است و شهردار تنها از ما مشورت خواسته است. شاید این فرد به خاطر ارتباط نزدیک با یک یا دو نفر از اعضای شورا این مورد بوجود آمده است . نه شخص من و نه شهردار تحت فشار هیچ یک از اعضای شورا نیستیم.

در مورد مدیریت‌های جزء شهرداری که از اقوام اعضا انتخاب می‌شود چطور؟

در سال‌ها و دورههای گذشته نیز این مسائل بود. معاون یک منطقه‌ای  اگر اقوام یک عضو شورا باشد اتفاق بدی نیست شاید خود فرد فردی توانمند باشد.

در مورد حضور اقوام و قومی بودن کارکنان شهرداری که پیشتر از جانب دکتر بابایی به عنوان رئیس کمیسون تحقیق و نظارت مطرح گردید،چه نظری دارید؟

من در این مورد اطلاع ندارم . یعنی گزارشی در این خصوص به بنده منعکس نشده است

ولی این مسئله مهمی نیست. این هم روال سال‌های قبل است. به فرض اگر یک عده‌ای اینگونه وارد شهرداری شده‌اند و ما هم گفتیم و این افراد کنار گذاشته شدند آیا مشکلات شورا و شهرداری حل می‌شود؟

نه . بحث درباره عملکرد اعضای شورا است که بعضا به جای آنکه و وقت و نفوذشان را برای حل مشکلات شهر، متمرکز وارد کردن اطرافیان خود به شهرداری می‌کنند.

تکرار می‌کنم اگر این اتفاق بیفتد من اطلاع ندارم در این مورد گزارشی ندیدم.

اینکه کاری در گذشته انجام گرفته و طبق روال است، می‌تواند توجیه مناسبی برای ادامه آن کار باشد؟

بحث توجیه نیست. بازهم تاکید می‌کنم عملکرد ما نسبت به دوره‌های گذشته بهتر بوده و همیشه درصدد به حداقل رساندن تخلفات هستیم.

بعضاٌ این جمله از سوی همکاران شما در شورا مطرح شده است که شورا روی ریل‌های از پیش تعیین شده حرکت می‌کند . توضیح شما در این خصوص چیست؟

هیچ گاه در خواستی از جانب هیچ نهاد و مسئولی از ما نشده است . ما بر اساس برداشت خودمان تصمیم گرفتیم، ما بر اساس اراده خودمان کار کردیم و تصمیم گرفتیم شاید در شورای قبلی در انتخاب شهردار توصیه‌هایی به ما شد و ما هم انجام دادیم .

در یک سال اخیر، عملکرد شورای شهر، عملا در قالب شورای شهرداری تعریف شده است . چه شد که کار بدین صورت پیش رفت؟

اگر شورای شهر، شورای شهرداری خوبی باشد فعلا کافی است و میتواند بسیاری از مشکلات شهر و مردم را حل کند . اما من این را قبول ندارم که ما فقط شورای شهرداری بودیم . بارها بسیاری از مسئولین شهرستانی و استانی در جلسات شورا و هیأت رییسه دعوت کردیم و یا بازدید کردیم و بارها با نمایندگان مجلس جلسه داشتیم و به هیچ وجه این طور نیست که فقط شورای شهرداری باشیم . اگر تنشها کم شود و با آرامش پیش برویم و با برنامه ریزی خوب میتوانیم به مراتب شورای شهر بهتری باشیم.

عملکرد شورا در این یک سال چگونه بوده است؟

عملکرد شورا قابل قبول بود اما اگر تلاش کنیم و بخواهیم با هم همکاری کنیم و همدیگر را قبول داشته باشیم بهتر می‌توانیم کار کنیم.

به شورای شهر در این یک سال چه نمره‌ای می‌دهید؟

نمره دادن کار سختی است ولی می‌توانم بگویم قابل قبول است و می‌تواند بهتر از این باشد. ایده‌آل نیست فقط قابل قبول است

درباره انتخابات یکشنبه چه صحبتی دارید؟

ما طبق معمول پیش می‌رویم . اعضا هر تصمیمی بگیرند ما تابع نظر اکثریت هستیم نظرشان هر چه باشد ما قبول می‌کنیم و نهایت همکاری را با آن فرد انجام خواهیم داد و به هیچ وجه سعی در انتقاد و تخریب و اینگونه موارد نخواهیم داشت.

لابی‌گری و مذاکرات در حال انجام است نظر شما چیست؟

طبیعی است. فقط باید سعی کنیم این رایزنی‌ها قانونی منطقی و در راه صحیح و اخلاقی باشد و از روش‌های غیر متعارف استفاده نشود ما که استفاده نمی‌کنیم و امیدواریم دوستان نیز استفاده نکنند.

سئوال آخر. نگاهتان به آینده کاری شورای چهارم چگونه است؟

به آینده امیدوارم و فکر می‌کنم در سال دوم بتوانیم به آرامش برسیم و با تعامل هم جایگاه شورا را ارتقا ببخشیم و هم به شورای شهر واقعی برسیم.

گفتگو از: کریم جمالی نظرلو

انتهای پیام/