جای خالی «تضمین امنیت تاسیسات هسته‌ای ایران» در توافق جامع
خبرگزاری تسنیم: تلاش پهپاد اسرائیلی برای نفوذ به حریم تاسیسات هسته‌ای نطنز اکنون موضوع ارائه تضمین امنیتی غرب به ایران در خصوص عدم هرگونه حمایت از تهدید فیزیکی یا سایبری تاسیسات هسته‌ای و به ویژه گنجاندن این امر در توافق جامع را مهم می‌نماید.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، محدود شدن فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران، آرزوی بسیاری از دشمنان و رقبای منطقه ای است که در این میان، رژیم صهیونیستی جایگاهی ویژه دارد. از این رو در کنار ترور دانشمندان هسته ای ایران و همچنین تروریسم هسته ای سایبری، استفاده از پهپادها به منظور کسب اطلاعات جاسوسی و تهدید این تاسیسات به ویژه تاسیسات غنی سازی، از جمله اقدامات رژیم صهیونیستی بوده است.
در این رابطه، یکشنبه برای چندمین بار از تجاوز پهپادی این رژیم به تاسیسات هسته‌ای ایران، یک پهپاد قبل از رسیدن به فضای سایت نطنز، با اقدام پدافند نیروی هوافضای سپاه سرنگون شد. این اقدام که ماهیت سازمان یافته آن توسط منابع خبری رژیم صهیونیستی نیز تایید شده است، جدیدترین خرابکاری این رژیم در شرایط نزدیک به دور جدید مذاکرات هسته‌ای است و در کنار حقوق اساسی ایران دائر بر واکنش مناسب به این تهدیدها بر اساس ماده 51 منشور ملل متحد، ضرورت تعهدپذیری دولتهای غربی عضو 1+5 به منظور محکوم کردن آن به عنوان اقدامی تجاوزکارانه و مغایر حقوق بین الملل، و همچنین ارائه تضمین امنیتی لازم به ایران در این رابطه را برجسته می سازد.
آمریکا به عنوان اصلی ترین حامی رژیم صهیونیستی باید موضع خود را در برابر تهدید امنیت تاسیسات هسته‌ای ایران روشن کند. از این رو، به نظر ضروری می رسد که در محتوای توافق جامع هسته ای، مقوله تضمین امنیتی در رابطه با تاسیسات هسته‌ای ایران نیز به عنوان یکی از اصول راهبردی همکاری‌ها و توافقات هسته ای طرفین درج شود.
تهدید امنیت تاسیسات هسته‌ای ایران حتی در قالب برنامه ریزی و اقدام برای ارسال پهپاد، نقض آشکار حقوقی است که ان‌پی‌تی و حقوق بین الملل عرفی برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای مقرر کرده است. کنشگری در تولید این تهدیدها آن هم به وسیله بازیگری که خود دارای برنامه غیرقانونی و نظامی هسته ای است و از عضویت در ان‌پی‌تی خودداری کرده است، تخلفی شایسته محکومیت مضاعف بین المللی است.
موفقیت پدافندی تاسیسات هسته ای کشور در این مورد و موارد مشابه قبل را باید از جمله منابع و مبانی تقویت قدرت دیپلماسی هسته ای به ویژه روحیه قهرمانانه در صیانت از حقوق هسته ای کشور به شمار آورد. عدم توان دسترسی غرب و دشمنان ایران به تاسیسات حساس هسته ای از جمله غنی سازی و تحقیق و توسعه، یکی از برگ برنده های ایران در مذاکرات است و باید آن را به عنوان یکی از عناصر محاسبات و برآوردها در توافقات نهایی مورد استفاده قرار داد.
بر این اساس، غرب باید ظرفیت غنی سازی ایران را بر اساس معیارهایی که بر پایه منطق مصرف سالیانه کشور در طیفی از برنامه توسعه میان مدت ارائه شده است، بپذیرد و قطعیت فقدان اثربخشی گزینه تهدید را در کانون محاسبات خود قرار دهد.
در این رابطه، ایران اکنون در موقعیتی قرار دارد که می تواند با استفاده فرصت‌محور از همین رویداد، نه تنها به دیپلماسی دو و چندجانبه هسته‌ای خود علیه رژیم صهیونیستی بیشترین تحرک ببخشد بلکه صلح آمیز بودن برنامه هسته‌ای و لزوم اعطای تضمین‌های امنیتی به ایران را به عنوان بخشی از مطالبات خود در توافق جامع قرار دهد.
در این رابطه، چند محور را می توان مدنظر داشت: ارائه تضمین امنیتی غرب به ایران در خصوص عدم هر گونه حمایت از تهدید فیزیکی یا سایبری تاسیسات هسته‌ای به ویژه گنجاندن این امر در توافق جامع؛ تعهد و التزام آمریکا به مسیر دیپلماسی از طریق محکوم کردن هر گونه تهدیدی که توسط رژیم صهیونیستی علیه تاسیسات هسته‌ای ایران ایجاد شود؛ و التزام طرفین توافق جامع به پیگیری جدی خاورمیانه عاری از سلاح هسته‌ای.
انتهای پیام/پ
