مجلس باید در بحث خودرو وارد شود
خبرگزاری تسنیم: سازمان حمایت، استاندارد و شورای رقابت همه‌شان به‌نوعی از یک آبشخور تغذیه می‌شوند. بنابراین هیچ‌کدام دست دیگری را نمی‌تواند بگیرد. مجلس باید این کار را بکند که رأیش در این کار کم است.
به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، دکتر محمدحسن شجاعی فرد، عضو هیات علمی و رئیس پژوهشکده خودرو دانشگاه علم و صنعت ایران، در بازدید از غرفه فرهنگ نیوز در دومین نمایشگاه رسانه های دیجیتال انقلاب اسلامی، با تمجید از برگزاری چنین نمایشگاهی، رشد بی سروصدای رسانه های انقلابی را موجب شوکه شدن استکبار و آمریکا دانست. وی همچنین بر تقویت و توسعه فعالیت رسانه های انقلاب اسلامی تاکید نمود. شجاعی فرد همچنین در گفتگو با خبرنگار فرهنگ نیوز، نحوه قیمتگذاری خودرو در کشو را اجحاف به مردم دانست و از دلایل آن به عدم رقابتی بودن بازار خودرو در کشور و وجود مدیران ضعیف و وابسته به دولت در این صنعت اشاره کرد. این گفتگو به شرح زیر است.
فرهنگ نیوز: چرا هنوز پس از چندین سال کشمکش بر سر نحوه تعیین قیمت خودرو و میزان آن، هیچ دستورالعمل مشخصی نیست و دائماً شاهد افزایش چشمگیر قیمت خودرو هستیم؟
نکته مهم در رابطه با بحث خودرو این است که ما معیار قیمتگذاری دقیقی در ایران نداریم. هر واردکننده‌ای بر اساس برنامه‌هایی که خودش دارد و بر اساس عرضه و تقاضا قیمت می‌گذارد و چون عرضه بسیار محدود و تقاضا بالاست، قیمت‌ها این‌گونه بالا می‌رود. یعنی نیاز بازار ایران یک و نیم میلیون خودرو در سال است ولی ما الآن دویست هزار دستگاه عرضه می‌کنیم و با وارداتمان دویست و پنجاه‌هزار می‌شود و این یک‌ششم کل تقاضای مردم نیست. خوب این واردکنندگان وقتی می‌خواهند ماشین وارد کنند و بدهند دست مردم، مثلاً آن زمانی که ماشین درمی‌آمد چهار هزار دلار با دلار معادل هزار تومان چند سال قبل، می‌شد چهار میلیون تومان اگر نود درصد می‌خواستند بدهند به بازار می‌شد ده هزار دلار معادل نه- ده میلیون تومان. خوب وقتی می‌دیدند تقاضا بالا رفت، میگویند حالا که این‌قدر مشتری دارد چرا بدهیم ده میلیون؟ بدهیم سی میلیون. چه کسی می‌خواهد از ما سؤال کند که چرا شما این قیمت می‌خرید و این قیمت می‌فروشید؟
فرهنگ نیوز: پس نقش سازمان حمایت و شورای رقاب و وزارت صنایع در چرخه قیمتگذاری چه می‌شود؟
مشکلی که داریم این است که این‌ها به هم وصل هستند. یعنی سازمان حمایت، استاندارد و شورای رقابت همه‌شان به‌نوعی از یک آبشخور تغذیه می‌شوند. بنابراین هیچ‌کدام دست دیگری را نمی‌تواند بگیرد. مجلس باید این کار را بکند که رأیش در این کار کم است.
در همه دنیا «قیمت خودرو = هزینه تمام‌شده + سود» اما در ایران برعکس است، «سود = قیمت فروش منهای هزینه تمام‌شده» یعنی در ایران سود ثابت است و در جهان قیمت ثابت است.
در ایران معدل سود 40 درصد است و در جهان بین چهار تا هشت درصد است. در جهان به علت رقابتی که وجود دارد قیمت را ثابت نگه می‌دارند که مشتری‌شان را از دست ندهند و سعی می‌کنند با شیوه‌های مختلف هزینه را پایین بیاورند. البته باید کیفیتش را بالا نگه‌دارند وگرنه مشتری‌شان را از دست می‌دهند. آن‌ها سعی می‌کنند هزینه را پایین آورده و قیمت و سود تقریباً ثابت بماند، اما ممکن است سودشان تحت تأثیر قیمت قرار بگیرد. و خیلی وقت‌ها سودشان از ده درصد به چهار درصد کاهش یابد ولی قبول می‌کنند و قیمت را بالا نمی‌برند چون بازار را از دست می‌دهند.
اما در ایران به دلیل نبود رقابت، سود را خیلی بالا می‌برند و مشتری هم به دلایل مختلف نیاز دارد که ماشین داشته باشد، مثلاً به خاطر وسعت ایران، و اینکه تهران به‌اندازه اروپاست، آذربایجان غربی اندازه ده تا کشور اروپای است و نمی‌شود بدون خودرو در این کشور زندگی و رفت‌وآمد کرد.
بنابراین در چنین کشوری باید به نظر من به‌جای وزارت صنایع، وزارت خودرو داشته باشیم و اگرنه بخش عمده‌ای از صنعت در اختیار بخش خودروسازی باشد. البته یک‌بار هم این کار را کردند و کار سازمان گسترش فقط بحث خودرو بود، اما الآن کار خودرو را از آن گرفته‌اند و وارد کار نفت و گاز و ... شده است. چون می‌خواستند اختیار خودرو که مانند یک گاو شیرده خوبی است در دست وزارت صنایع باشد و متأسفانه همه دولت‌ها هم به صنعت خودرو مثل گاو شیرده نگاه می‌کنند چون سود خوبی دارد و چاله‌های غیرقانونی‌شان را با پول خودرو پر می‌کنند. و این مشکل اصلی است که ما با صنعت خودرو در کشور داریم.
فرهنگ نیوز: به نظر شما راهکار کنترل قیمت‌ها و نظارت بر عملکرد خودروسازان چیست؟
در کشورهایی مثل کشور ما نظارت را به هر قسمتی بسپاریم متأسفانه چون کار پر درآمدی است فساد آور است، و فرقی نمی‌کند، به هرکه بگویی نظارت کن آخرش فساد خود را نشان می‌دهد. بنابراین من فکر می‌کنم آن راهی که دنیا بدان گونه کنترل می‌کند ما هم کنترل کنیم. و برای اینکه هم صنعت خودرو حفظ شود چون بالاخره در این بخش بیش از صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کرده‌ایم و از بخش‌هایی مثل کشاورزی و...به خاطر این صنعت زده‌ایم، بیایم تعرفه واردات خودرو را پایین بیاوریم، اما اجازه ندهیم همین سال اول هرکسی هرچه که خواست وارد کند بلکه بگوییم هرقدر تولید داخلی داریم، در سال اول فقط ده درصد تولید، واردات با تعرفه پایین داشته باشیم سال دوم بیست درصد، سال سوم سی درصد و همین‌طور ادامه دهیم تا ظرف ده سال به صد درصد تولید برسد تا دیگر واردات آزاد شود. آن‌وقت خودروساز ما ده سال وقت دارد که خودش را با دنیا تطبیق دهد و اگر نتوانست خوب دیگر انجام ندهد.
فرهنگ نیوز: به نظر شما این کار انجام‌شدنی است؟ چون اکنون سالیان سال از تولید خودرو می‌گذرد و حتی در این سی‌وپنج سال پس از انقلاب هم بازار خودرو چندان رقابتی نبوده است. آیا این مهلت ده‌ساله با افزایش واردات ارزان‌تر موجب رقابت می‌شود؟
اتفاقاً نکته همین‌جاست. ببینید مثلاً کره تقریباً با ما شروع کرد ولی الآن آن کجاست و ما کجاییم؟ آن‌ها یکی دو سال واردات را کنترل کردند و اجازه ندادند خودرو وارد شود تا یاد گرفتند، بعد گفتند هرچقدر که می‌خواهید وارد شود و اکنون اصلاً ضرورتی ندارد که واردات داشته باشند. مثلاً چین واردات ندارد، بیست سال است که شروع کرده. آن‌وقت ما که پنجاه سال است خودرو می‌سازیم، زمانی که یک و نیم میلیون خودرو در سال تولید لازم است، فقط دویست هزار دستگاه تولید داریم. علتش فقط این است که در ایران رقابت وجود ندارد، دست دولت بالای این کار است، مدیران ضعیف و کسانی که توان مدیریتی ندارند ولی حرف‌گوش‌کن دولت هستند بر سرکارند.
اصلاً خط تولیدی که ما داریم از بیست درصد امکاناتش هم استفاده نمی‌کنند. باید رقابت ایجاد شود و ظرف ده سال اگر این صنعت توانست خودش را با دنیا تطبیق دهد، اگرنه دیگران انجام می‌دهند. چون شما وقتی واردات را آزاد کنی چه اتفاقی می‌افتد؟ بالاخره یک شرکتی می‌گوید من می‌خواهم فلان خودرو را در ایران تولید کنم آن‌وقت کسی تولید داخلی فعلی را با سه برابر قیمت می‌خرد؟
فرهنگ نیوز: موضوع واردات آزاد که مطرح می‌شود همواره خودروسازان با تهدید با دولت برخورد می‌کنند و میگویند ما تعداد فراوانی اشتغال ایجاد کردیم و اگر بخواهید واردات و رقابت باشد، باید این‌ها را اخراج کنیم! آیا لازمه واقعاً رقابتی شدن صنعت خودرو، اخراج این کارگران است؟
این‌ها آمدند به مجلس گفتند که ما یک‌میلیون اشتغال در کشور داریم. من یک‌بار در تلویزیون هم گفتم، اگر این‌ها تعویض‌روغنی‌ها را هم جز خودشان حساب کنند یک‌میلیون نمی‌شود. درحالی‌که این‌گونه نیست در دنیا اشتغال مرتبط با صنعت خودرو می‌شود: شرکت سازنده، تأمین‌کننده قطعات یا زنجیره تأمین. که این‌ها هزار و دویست تا شرکت هستند که الآن نیمی از آن‌ها ورشکست شده و اصلاً کار نمی‌کنند، این 600 تا 500 شرکت قطعات یدکی باقی‌مانده، نه برای خودروساز بلکه برای تعمیرکارها قطعه می‌سازند و خودروساز از این‌ها قطعه نمی‌گیرد.
حدود صد شرکت قطعه ساز هستند که برای خودروساز قطعه می‌سازند. این صد شرکت قطعه ساز چند هزار کارگر دارند؟ اگر هرکدام از این صدتا شرکت 300 تا کارگر داشته باشند که البته ندارند هم می‌شود سی هزارتا و ایران‌خودرو و سایپا هم هرکدام حدود پانزده هزار کارمند دارند که با هم می‌شود شصت هزار؛ اصلاً اگر بگوییم سرجمع صد هزار کارمند، این‌ها برای صد هزار شغل این‌قدر جاروجنجال راه می‌اندازند؟!!
در حقیقت این حرف‌ها درست نیست و دارند در حق مردم اجحاف می‌کنند.
بنابراین اگر مجلس به‌عنوان نماینده مردم می‌خواهد خدمتی به مردم بکند باید در بودجه تعرفه‌ای با حداکثر ده درصد (برای واردات) و ظرف ده سال هرسال ده درصد تولید را اضافه کنند تا سال دهم بشود صد درصد و بعد آزاد شود و حتی شاید بیشتر از تولید هم وارد شد و آن‌وقت اگر صنعت ما نتوانست خودش را به آن برساند باید جمع کند و برود و می‌شود و قطعاً استعداد ما از چین و کره بیشتر است.
منبع:فرهنگ نیوز
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
