زیاده خواهی های آمریکا و هفته های محدود پیش رو

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، نمایندگان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا، هفته گذشته روزهای پنجشنبه و جمعه، مذاکرات دو جانبه خود را در سطوح سیاسی و کارشناسی در شهر ژنو سوئیس برگزار کردند تا از اختلافات خود در راه رسیدن به توافق جامع هسته ای بکاهند و پرانتزهایی را که در پیش نویس متن توافقنامه هست بردارند. اختلافاتی که به نظر می رسد بیشتر بر سر موضوعاتی نظیر میزان غنی سازی، مدت زمان توافق جامع، نحوه لغو تحریم ها، تاسیسات آب سنگین اراک و فردو بوده است.

بدون شک مهمترین عامل اختلاف برانگیز در مذاکرات هسته ای با کشورهای گروه 1+5، کم و کیف غنی سازی در ایران و مدت زمان توافق جامع است.

در همین راستا بود که پایگاه خبری المانیتور به نقل از یک مقام ناشناس ایرانی مدعی شد تهران با کاهش سانتریفیوژهای خود از 10 هزار دستگاه به 7000 دستگاه موافق است اما بلافاصله این خبر با تکذیب مقامات ایرانی روبه رو شد.

ابتدا خبرگزاری ها به نقل از یک منبع نزدیک به تیم مذاکره کننده هسته‌ای کشورمان حصول هرگونه توافق در خصوص تعداد سانتریفیوژها را تکذیب و سپس بهروز کمالوندی، معاون امور بین‌الملل، حقوقی و مجلس سازمان انرژی اتمی نیز تأکید کرد که در حال حاضر هیچ بحثی درباره تعداد سانتریفیوژها مطرح نیست. کمالوندی در ادامه عنوان کرد: که ایران و 1+5 پیشنهاداتی را درباره میزان غنی سازی مطرح کرده‌اند و ما نیز گفته‌ایم که میزان غنی سازی باید براساس نیاز عملی ما باشد و مقامات کشور از جمله مقام معظم رهبری نیز نیاز عملی کشور را اعلام کرده‌اند.

درباره زمان توافق جامع هستهای نیز آمریکا همیشه خواهان این بوده که ‌‌این زمان حتما دو رقمی و حداقل 10 ساله باشد اما ایران عنوان کرده زمان یک رقمی کفایت می‌کند.

همچنین طرفین در قبال نحوه لغو تحریم ها نظرات متفاوتی دارند. همان گونه که ظریف چند وقت پیش گفته بود ایران خواهان این است که توافق منجر به مراجعه به شورای امنیت (مانند سازوکار تصویب تحریم ها) شود و کشورهای تحریم کننده با همراهی سایر کشورها، قطعنامه ای را به تصویب برسانند که تحریم ها لغو شود. همچنین به نوشته ‹‹ایران هسته ای››، تهران معتقد است تحریم‌های یک جانبه اعمال شده از سوی آمریکا حداکثر تا پایان دولت باراک اوباما باید از سوی کنگره لغو شود اما آمریکا جدول زمانی بلندتری را پیشنهاد می دهد.

با توجه به مختصات ارائه شده از دستور کار مذاکرات به نظر می رسد مقاومت مذاکره کنندگان ایران و زیاده خواهی های غرب، رسیدن به توافق جامع را با مشکل و چالش روبه رو کرده است.

آن چنان که حتی پیتر جنکینز، سفیر سابق انگلیس در آژانس بین المللی انرژی اتمی و ریچارد دالتون، سفیر سابق انگلیس در ایران در مقاله ای برای موسسه سلطنتی امور بین الملل نیز به این موضوع اشاره و عنوان می کنند که برخی از درخواست های کشورهای 1+5 غیر واقعی است و دیپلمات های امریکا و اروپا در مذاکره با ایران برسر برنامه هسته ای یا باید درخواست های خود را محدود کنند یا این که خطر از دست رفتن فرصت های بدست آمده برای این توافق را به جان بخرند.

جنکینز و دالتون در این گزارش گفته اند: این خطر وجود دارد که شش کشوری که سرگرم مذاکره با ایران هستند، به علت تلاش برای اعمال محدودیت بر فعالیت های غنی سازی ایران که با احساس هویت شدید آن به عنوان کشوری مستقل مغایرت دارد، امکان دستیابی به راه حل را از دست بدهند.

در کل به نظر می رسد یکجانبه‌گرایی آمریکا و تلاش برای اعمال محدویت های راهبردی علیه برنامه هسته ای ایران و عدم رفع تحریم ها طبق یک جدول زمانی محدود و مشخص، دستیابی به نتایج مشخص در جهت رسیدن به توافقنامه جامع را با مشکل روبه رو کرده است.

قرار است 20 شهریور (11 سپتامبر) در وین دور بعدی دیدارهای دوجانبه میان ایران و سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان در سطح معاونان وزیران خارجه برگزار ‌شود. همچنین مذاکرات بعدی ایران و 1+5 ،27 شهریور (18 سپتامبر) به مدت دو روز در نیویورک و پیش از نشست مجمع عمومی سازمان ملل برگزار شود.

به نظر می رسد حالا همه نگاه ها به جلسات حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل باشد که اگر در آن دیدارها اتفاق خاصی نیافتد، احتمالا مذاکرات با عدم حصول به نتیجه در نهایت روبه رو خواهد شد اگر چه برخی تحلیل گران معتقدند در آخرین لحظه طرفین با کوتاه آمدن از خواسته های خود به توافق می‌رسند.

منبع:سایت الف

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.