آقای رئیس جمهور، راه دیگر اینست

به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی با عنوان «آقای رئیس جمهور، راه دیگر اینست» به شرح ذیل است: 

رئیس جمهور روحانی در دیدار با نخبگان استان خراسان رضوی در مشهد مقدس، به موضوع حجاب و عفاف که یکی از مسائل مطرح در جامعه امروز ما می‌باشد پرداخت و اینبار با صراحت بیشتری نقطه نظر خود درباره چگونگی برخورد با پدیده بی‌حجابی و ناهنجاری‌های اجتماعی ناشی از آن را مطرح ساخت و گفت: "باید آدم‌ها عالم شوند تا مشکل جامعه را حل کنند و رفاه و نشاط و امید را به جامعه برگردانند. با ون و مینی‌بوس و پاسبان، که فرهنگ درست نمی‌شود بلکه راه ارتقاء فرهنگ با علما و محققین و اساتید دانشگاه است." وی با مردود دانستن استفاده از راه‌های آزمایش شده در زمینه ترویج حجاب و عفاف در جامعه، بر ضرورت پیدا کردن راهی دیگر تأکید کرد و پرسید: "آیا راه ترویج عفاف در جامعه،ون است؟ راه دیگری نداریم؟ بانوان ما که خودشان فرهیخته و دانشگاهی و استاد و محقق هستند آیا برای گسترش عفاف و حجاب راهی ندارند؟ آخر اگر آدم چیزی را تجربه کرد و نشد، فردا دیگر عین آن را نباید انجام دهد بلکه باید به اصلاح راه قبلی اقدام کند."
دکتر روحانی، این موضوع را به دایره‌ای وسیع‌تر از حجاب نیز کشاند و رفتار و معاشرت دختران و پسران را نیز به آن افزود و توجه محافل علمی و صاحب نظران را به اهمیت این موضوعات جلب کرد و گفت: "برای نحوه رفتار دختر و پسر در جامعه راه علمی می‌خواهیم؛ حال بگویند جدا کنیم. فردی در اوایل انقلاب گفت که خوب نیست مردان و زنان در پیاده‌رو در کنار هم راه می‌روند و عنوان کرد که تنها راه کشیدن دیوار است؛ گفتم لااقل دیوارش کوتاه باشد تا بتوانیم افراد را پیدا کنیم...؛ اوایل انقلاب عده‌ای در دانشگاه تهران دنبال کشیدن دیوار در کلاس‌ها بودند که امام(ره) نهیب کشید بر آنان که اینها سخیف کردن موازین اسلام است."
وقتی سخن به اینجا رسید گویا آقای رئیس‌جمهور برای اینکه متهم به عدم توجه به اعتقاد مردم به احکام اسلام نشود، بر علاقمندی مردم به اسلام تأکید کرد و گفت: "البته در کشور ما این همه عاشقان قرآن و اخلاق، عفاف و حجاب را دوست دارند و قرآن فلسفه حجاب را امنیت بیشتر می‌داند و همه امنیت می‌خواهند؛ پدر و مادر خواهان آن است که وقتی دختر خانم‌شان بیرون می‌رود، مورد اذیت و آزار قرار نگیرد و خود دختر خانم هم همین را می‌خواهد؛ بنابر این فرهیختگان باید راه درست علمی در این حوزه را پیدا کنند."
اشاره رئیس‌جمهور به فریضه "امر به معروف و نهی از منکر، و اینکه: "اول باید معروف را در جامعه، معروف کنیم و بعد امر کنیم و باید برای مردم توضیح و شرح دهیم و باید نسل جوان را اقناع کنیم." نیز ادامه همین مقابله با اتهام بود. وی با این تأکید، میدان بحث را وسیع‌تر کرد و گفت: "اما متأسفانه دو چیز یاد گرفته‌ایم؛ دیوار و فیلتر؛ این که کاری درست نمی‌کند؛ شما فیلتر درست می‌کنید و آن جوان هم فیلترشکن. مریض با دیوار و فیلتر و ون مداوا نمی‌شود بلکه باید بیمار را نزد متخصص برد. اگر سلامت، راه علمی دارد، اقتصاد و فرهنگ و مبارزه با فساد هم راه علمی دارد."
این سخن مفصل درباره حجاب و عفاف و معاشرت دختران و پسران و مباحث رسانه‌های ارتباط جمعی و موانع و مشکلاتی که بر سر راه آن پدید می‌آید، نشان دهنده اهمیتی است که ناهنجاری‌های اجتماعی در فکر و ذهن رئیس‌جمهور یافته و به نظر می‌رسد وی برای حل این مشکلات درصدد پیدا کردن راه جدید و ناپیموده‌ایست که موفقیت آن تضمین شده باشد. نفس این توجه عمیق رئیس‌جمهور به مسائل مطرح فرهنگی و اجتماعی را باید به فال نیک گرفت، زیرا همین توجه می‌تواند مقدمه‌ای برای اهتمام دولت یازدهم برای مقابله با این مشکلات و پیدا کردن راه‌حل مناسبی برای پایان دادن به آنها باشد. خوشبختانه در سخنان آقای رئیس جمهور، نشانه‌ای از انکار وجود مشکلات فرهنگی اجتماعی و یا ناچیز شمردن آنها یافت نمی‌شود و اگر تفاوتی میان نگاه ایشان به مسأله با نگاه بعضی افراد دیگر وجود دارد در چگونگی برخورد با این مشکلات است.
از مجموع مطالبی که آقای رئیس‌جمهور در سخنانشان در مشهد مقدس به زبان آورده‌اند کاملاً می‌توان فهمید که ایشان در مباحث 35 ساله‌ای که بر سر نوع برخورد با مشکلاتی از قبیل بدحجابی و معاشرت‌های خارج از موازین و استفاده از ابزارهای رسانه‌ای و ارتباطی جدید در جامعه وجود دارد، برخوردهای متداول توسط مأموران را ناکارآمد می‌دانند. از این سخنان چنین بر می‌آید که ایشان برای کار فرهنگی جایگاهی قائل هستند اما با توجه به اینکه در طول 35 سال گذشته از این اقدام نیز نتیجه چشمگیری به دست نیامده، در جستجوی راه دیگری هستند که آن را از محافل علمی، علما، محققین و اساتید دانشگاه انتظار دارند.
در اجابت این دعوت آقای رئیس جمهور، قبل از هر چیز به ایشان یادآور می‌شویم که در منازعات و مباحث 35 ساله گذشته بر سر راهکار صحیح در مقابله با ناهنجاری‌های اجتماعی به ویژه موضوع حجاب و عفاف، مردود دانستن یک نظر و تأکید بیش از اندازه بر نظر دیگر، کار درستی نیست. جامعه، هم به روشنگری و کار فرهنگی نیازمند است و هم به اعمال قانون. قوه مجریه نیز موظف به اجرای قانون است و باید به آنچه قانونگذار مشخص کرده عمل نماید.
با قطع نظر از این مبحث، پاسخ این سؤال را که چرا نه کار فرهنگی برای حل مشکلات حجاب و عفاف و سایر ناهنجاری‌های اجتماعی کارائی داشته و نه برخوردهای قانونی؟ باید در بررسی عملکرد مسئولان پیدا کرد. مشکلی که در زمینه ناهنجاری‌ها وجود دارد، نه فرهنگی است و نه قانونی. یعنی هیچیک از این دو ابزار نمی‌توانند این مشکل را حل کنند. زیرا کسانی که این مشکل را پدید می‌آورند یا به آن دامن می‌زنند، از مجموعه رفتارها و گفتارهای مسئولین و عدم انطباق گفته‌های آنها بر اعمالشان، به این نتیجه نمی‌رسند که باید به قانون پای‌بند باشند و یا به فرهنگی که آنها برایشان تبیین می‌کنند اعتقاد داشته باشند. این افراد، این واقعیت‌های تلخ را مشاهده می‌کنند که بسیاری از مسئولین به قانون پای‌بندی نشان نمی‌دهند، برخلاف توصیه‌ای که در زمینه زهد و ساده‌زیستی می‌کنند خود در تلاش برای جمعاوری ثروت و مال و منال هستند،‌ علیرغم نصایحی که در زمینه رعایت اخلاق می‌کنند خود مرتکب بداخلاقی سیاسی می‌شوند، با اینکه از ضرورت شایسته سالاری سخن می‌گویند در گماشتن اطرافیان و اقوام غیرشایسته خود به مناصب مختلف حد و مرزی نمی‌شناسند و در زمینه‌های مختلف هرچه می‌گویند برخلاف آن عمل می‌کنند.
اینها حتی عملکرد خوب مسئولین شایسته را نیز به فراموشی می‌سپرد، اعتقاد مردم به مسئولین را متزلزل می‌کند و زمینه را برای بی‌اعتنائی آنها به قانون و توصیه‌های فرهنگی و اخلاقی کارگزاران نظام فراهم می‌سازد. بنابر این، مشکل گسترش ناهنجاری‌های اجتماعی نه فرهنگی است و نه قانونی، بلکه اعتقادی است.
به تلویزیون نگاه کنید که از حجاب و عفاف حرف می‌زند ولی 22 بهمن و روز قدس و انتخابات که می‌شود از زنان بدحجاب هفت قلم آرامش کرده در تأیید انقلاب و نظام مصاحبه می‌گیرد و پخش می‌کند. طبیعی است که این اقدام تلویزیون، تمام کارهای فرهنگی را خنثی می‌کند و به دختران و زنان الگو می‌دهد.
بنابر این، راه دیگری که آقای رئیس‌جمهور در جستجوی آن هستند، اینست که مسئولین اصلاح شوند و شعارهایشان با اعمالشان منطبق شود، با مردم صادق باشند و به قانون پای‌‌بندی نشان دهند تا اعتقاد مردم قوی شود. در آن صورت، مردم هم بدون آنکه فشاری بر آنها بیاید به احکام دین و قانون عمل خواهند کرد که فرموده‌اند "الناس علی دین ملوکهم". آقای رئیس جمهور، راه دیگری که در جستجویش هستید اینست. اگر می‌توانید این راه را هموار کنید، بفرمائید این گوی و این میدان. 

انتهای پیام/