رودکی؛ شاعری که حافظ در وصفش سرود


خبرگزاری تسنیم: رودکی نخستین گوینده غزل، رباعی، قصیده، مثنوی و قطعه است که آنها را با مضامین بلند و هنر ممتاز شاعری به پیرانه نظم کشید و پایه‌های شعر فارسی را بنیاد گذاشت .

 به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،رودکی نخستین گوینده غزل، رباعی، قصیده، مثنوی و قطعه است که آنها را با مضامین بلند و هنر ممتاز شاعری به پیرانه نظم کشید و پایه‌های شعر فارسی را بنیاد گذاشت که در دوره‌های بعد شعرای با نام ایرانی- مولانا، سعدی، حافظ، ناصر خسرو و ... همه از او پیروی کردند و با استقبال از اشعار غرّای  او تضمین و نظیره‌ها سرودند و خود را مدیون هنر و زحمات او دانسته‌اند.

در همین حال، معلوم است که در تقویم جمهوری اسلامی ایران بزرگداشت ولادت و رحلت پیشوایان دین و مذهب و تولد و وفات چهره‌های سرشناس ادبیات و تاریخ و علم جایگاهی مهم دارد و نکوداشت یاد و خاطره آنها در روز ویژه‌ای در هر سال برگزار می‌شود که ضمن برپائی مراسم‌های باشکوه و همایش و نشست‌های گسترده با شرکت اصحاب دین و ادب و هنر دایر می‌گردند.

در تقویم ایران بر پاسداشت یاد پیشوایان دین مبین اسلام و چهره‌های سرشناس ادب و عرفان تاکید شده چنانچه 25 فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری، اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی، 3 اردیبهشت شیخ بهائی، 25 اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی، 28 اردیبهشت خیام، اول شهریور روز بزرگداشت سینا، 5 شهریور روز پاسداشت زکریای رازی، 13 شهریور بزرگداشت ابوریحان بیرونی، 27 شهریور روز بزرگداشت محمد حسین شهریار ... اعلام شده که در این روز صدا و سیما و نشریه‌ها و سایت‌ها در کنار برگزاری همایش و محافل ادبی و علمی به پوشش گسترده این مراسم می‌پردازند که در امر معرفی آثار و خدمات این شخصیت‌های سرشناس در میان جامعه نقش موثر و سازنده دارد.

توجه ایران به نقش و جایگاه شایسته این ابرمردان نشان از حسن نیت مقامات سیاسی و فرهنگی کشورمان می‌دهد که در واقع ادامه دهنده کار و فعالیت آنان می‌باشد. لذا به نظر می‌رسد به این فهرست چند مناسبت دیگر افزوده شود که در رشد فرهنگ فارسی ایرانی اسلامی می‌تواند مفید قلمداد گردد.

یکی از این مناسبات ویژه در این تقویم روز بزرگداشت استاد ابو عبدالله جعفر رودکی، پدر شعر فارسی است که به عنوان روز ویژه در تقویم ایران باید جای داشته باشد.

رودکی به عنوان نخستین گوینده شعر فارسی و آدم الشعرا در میان اهل ادب جهان شناخته شده است.

در واقع ما حق رودکی را تاکنون ادا نکرده‌ایم و این شاعری که در زمان زندگی‌اش به قول خود او "شعرش همه جهان بشنفت" و به نوشته ابوالفضل بلعمی، مورخ نامدار "رودکی را در عرب و عجم نظیر نیست" با اینکه به گفته رشیدی سمرقندی: شعر او را برشمردم سیزده ره صد هزار"، یعنی اگر به تاکید این شاعر اتکا نماییم اشعار رودکی یک میلیون و 300 هزار مصراع بوده اما بر اثر آسیب و فراز و نشیب‌های روزگار از آن همه آثار ارزشمند تا امروز تنها هزار مصراع باقی مانده است که همگی از هنر خلاق و استعداد بالقوه این قافله سالار ادبیات فارسی درک می‌دهد و رمز ماندگاری شعر رودکی همانا آکنده بودن آنها با معانی و مفاهیم عالی اخلاقی و اسلامی است که در حقیقت جانمایه سروده‌های او را تشکیل می‌دهد.

ترغیب نیکی و نکوکاری، راستی و دوستی و مردم نوازی و به قدر هر لحظه عمر رسیدن و در مجموع وصف اخلاق حمیده جوهر گفتار او را تشکیل می‌دهد چنانچه در وصفش گفته‌اند،

خیز تا خاطر بد آن ترک سمرقندی زنیم

کز نسیمش "بوی جوی مولیان آید همی"

حافظ

از رودکی شنیدم سلطان شاعران

"کاندر جهان به کس مگرو جز به فاطمی"

به گفته تحلیل‌گران مسائل ادبی، رودکی راه را برای شعرای بعدی هموار کرد و امروز که انواع مختلف شعر توسط گویندگان مختلف در اقصا نقاط عالم در زمان‌های گوناگون گفته شده‌اند، همه حاصل درخت تنومندی است که آن را پدر شعر فارسی به ثمر رساند و شاداب نمود.

لذا با توجه به آنچه گفته شد، ضروری است که روز بزرگداشت نخستین گوینده شعر ناب فارسی در ایران تجلیل گردد و در این روز بزرگان و ادب پژوهان با برگزاری نشست و محافل ادبی ناگفته‌هایی را در مورد سخنور نامور ایرانی ارائه کنند، زیرا رودکی شخصیت جهانی است که از نبوغ او مردم ایران، افغانستان، فارسی زبانان ورارود و هر جای که علاقمندان ادب فارسی وجود دارند، می‌نازند و می‌بالند و او را از خود می‌دانند که حق آنها است، چون هر کس اندیشه و افکار رودکی را خوب می‌داند رودکی مال آنها و متعلق به آنهاست و از این امر نباید آزرده و ملول، بلکه افتخار نمود که برای تصاحب شدن بزرگان ما دعوایی راه افتاده و این نشان از بزرگی آنها می‌دهد که همه می‌خواهند این ادیب و ادیبان دیگر را از آن خود بدانند.

همچنانکه این امر به بزرگان دیگر ایرانی، نظامی، مولانا، بیدل، بوعلی سینا، فردوسی، فارابی، خارزمی، ابو سعید ابی الخیر، انوری ابیوردی ... سوق دارد که زمانی در قلمرو فرهنگی ایرانی زایش و بالش یافته و امروز که قلمرو جغرافیایی ایران فرهنگی بر اثر سیاست‌های ناعادلانه ابر قدرت‌ها خارج از قلمرو جغرافیایی ایران کنونی مانده‌اند در محافل ادبی و سیاسی این مباحث زیاد به گوش می‌رسد که این بزرگان با توجه به اینکه در خاک آنها زاده و پرورش یافته‌اند متعلق به ایران نیستند که این امر مثل پوشاندن خورشید با دامن را می‌ماند.چون اندیشه و زبان بیان آنها فارسی و ایرانی بود و بگزار این افتخارات بی پایه ادامه کنند و بزرگان فارسی زبان را از این تفاخرات چیزی نمی‌کاهد، بلکه بر آبرو و جایگاه آنها افزوده می‌شود.

منبع:فارس

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها