سازمان ملل تماشاچی بمباران شیمیایی مردم ایران

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،شانزدهم مهر یادآور حمله ی جنایت کارانه رژیم بعثی عراق به شهر سومار در سال 1366 است که طی آن این شهر مرزی دو بار مورد هجوم شیمیایی صدامیان قرار گرفت که در نتیجه آن بیش از 700 نفر مصدوم و حدود 160 نفر هم شهید شدند.

به این بهانه گزارشی از حملات شیمیایی رژیم بعث علیه ملت ایران در هشت سال دفاع مقدس و سکوت مجامع بین المللی در این خصوص را در ادامه می خوانید:

اولین گزارش استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ تحمیلی به تاریخ 23 دیماه 1359 در منطقه هلاله و نی خزر (حوالی میمک) مربوط می شود که در جریان این حمله رژیم عراق از گاز تهوع آور استفاده کرد.

ارتش عراق در چهارمین ماه از تجاوز به خاک ایران در مقطعی که بعدها به تهاجم و اشغال نامگذاری شد با هدف درهم شکستن مقاومت‎های پراکنده مردمی به طور نامنظم از گازهای شیمیایی استفاده کرد.

نظامیان عراقی از ضعف آفند و پدافندی نیروهای ایرانی در زمینه جنگ افزارهای شیمیایی و از طرف دیگر از تاکتیک‎های نظامی ایران که بر نیروهای پیاده متکی بود اطلاع داشتند.

آنان برای اولین بار با هدف آزمایش و سنجش تأثیر این بمب ‏ها بر رزمندگان اسلام در محورهای هلاله و نی خزر مبادرت ورزیدند.

در جریان این حمله ناجوانمردانه که در واقع آغاز جنگ شیمیایی عراق علیه رزمندگان ایران بود در 10 نفر از رزمندگان به شهادت رسیدند و بیش از 50 نفر به شدت مصدوم شدند.

درشانزدهم مهر ماه سال 1366 رژیم بعثی عراق شهر سومار را مورد هجوم شیمیایی خود قرار داد که طی آن بسیاری از هموطنان ایرانی به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.

عراق چندین بار سومار را بمباران شیمیایی کرده است که یکی از موردهای مهم آن مربوط به 25 دی‌ماه سال 65 بعد از عملیات کربلای 5 در جنوب و 16 و 18 مهر  1366 در شمال سومار است.

در این حمله، یگان‌های ارتش در سومار، نفت‌شهر و در سایر محورهایی که در مجموعه عمومی سومار محسوب می‌شدند مورد حمله شیمیایی قرار گرفتند.

عراق در این حمله مواضع تیپ‌ها، پدافند هوایی، پشتیبانی و حتی بیمارستان صحرایی ارتش را بمباران کرد که در این بمباران بیش از 200 نفر مصدوم و 20 نفر شهید شدند.

*بمباران شیمیایی دو اردوگاه و بیمارستان ارتش در شهر سومار/ 700 مصدوم و 160 شهید به واسطه بمب های شیمیایی

در مرتبه دوم نیز عراق در 16 و 18 مهر 1366 شمال سومار شامل مقرهای ارتش، اعم از خطوط مقدم و پشتیبانی و حتی قرارگاه مقدم نزاجا را بمباران شیمیایی کرد و به موازات این بمباران‌ها در این دو روز دو اردوگاه جنگی را ناجوانمردانه بمباران کردند و مردم مستقر در این اردوگاه‌ها را با استفاده از گاز اعصاب و خردل مصدوم  کردند و بیش از 700 نفر اعم از مردم و نظامیان مصدوم شدند و بیش از 160 نفر هم شهید شدند، به نحوی که بیمارستان 501 ارتش در سومار را نیز بمباران کردند و 8 نفر از پزشکان آن از جمله شهید دکتر هجرتی اعزامی از بیمارستان لقمان الدوله به شهادت رسیدند.

گاز خردل یا سولفور موستارد  یکی از شایع‌ترین سلاح شیمیایی است که مورد استفاده قرارگرفته شده است و اگر چه این گاز به عنوان یک عامل تاول‌زا شناخته شده ولی تأثیرات شدیدی بر روی سلول‌های اپی‌تلیال و عمدتاً از طریق مکانیسم الکیلاسیون به‌جای می‌گذارد.

این گاز ابتدا در سال 1917 در بلژیک استفاده و مهمترین عوارض موضعی ناشی از گاز خردل التهابات پوستی شدید، نکروز بافت و کونـــــژ کتیویت راههای تنفسی است.

عوارض تنفسی و چشمی ناشی از گاز خردل ممکن است سال ها بعد از تماس اولیه با عامل ادامه یابد. هنوز پادزهر مناسب و مؤثری بر علیه آن شناخته نشـــده و درمان عوارض آن عمدتاً به صورت علامتی انجام می‌شود به همین دلیل جلوگیری از تماس عامل با بافت‌های بدن مؤثرترین راه مقابله با گاز خردل است.

عراق علاوه بر بمب و راکت بوسیله توپخانه این مناطق را آماج حملات شیمیایی خود قرار داده بود، این عملیات‌های شیمیایی عراق به قصد جلوگیری از عملیات‌های آفندی ایران صورت می‌گرفت تا توان نیروها را ضعیف کند.

*شمال ایران 11 بار مورد حمله شیمیایی قرار گرفت/ 4 نقطه سردشت تحت آماج سلاح های شیمیایی گاز خردل

همچنین با تغییر منطقه عملیاتی نیروهای ایران از جنوب به شمال عراق، بمباران گسترده شیمیایی این مناطق توسط عراق آغاز شد، به طوری که تا مهرماه 1366 در مجموع 11 مورد بمباران شیمیایی در روستاهای کردنشین استان سلیمانیه و اربیل عراق، منطقه عملیاتی کربلای10، روستای بوالحسن (سرول)، جومه، بانه، روستای قره باغ در شمال عراق، روستای کله وش در حومه سردشت، مناطق عملیاتی نصر 4 (ارتفاعات ماووت) و فتح 7 انجام شد که در مجموع 97 کشته و حدود پنج هزار و 200 مجروح به همراه داشت.

ابتدای سال 1366 ایران عملیات کربلای هشت را در منطقه شلمچه و کربلای 10 را در «ماووت» انجام داد. عراق در این دو عملیات عوامل شیمیایی تاول‌زا خردل را به کار برد. همزمان با عملیات نصر که در استان سلیمانیه انجام شد عراق چهار نقطه سردشت را با استفاده از گاز خردل بمباران شیمیایی کرد.

*572 حمله شیمایی؛ 100 هزار مصدوم و 10 هزار شهید

معاون سازمان منع سلاح های شیمیایی سازمان ملل متحد در 22 اردیبهشت سال 78 در تهران گفت: وجود یکصدهزار مجروح شیمیایی در ایران علاوه بر تحمیل هزینه های هنگفت اقتصادی و اجتماعی یک تراژدی انسانی است.

به طوری کلی نیز تعداد حملات شیمیایی رژیم بعثی عراق به ایران 572 مرتبه بود که از این تعداد 165 بار توسط توپخانه، 79 بار توسط خمپاره، 14 بار توسط هلی کوپتر و 3 واحد توسط کاتیوشا شلیک شد.

آمار مصدومین سلاح های شیمیایی در ایران 100 هزار نفر مصدوم و 10 هزار نفر شهید است و بر اساس اطلاعات و آماری که از دوران جنگ تحمیلی داریم، عراقیهایی که قربانی سلاحهای شیمایی رژیم بعثی شدند حدود هشت هزار نفر کشته و 30 هزار مصدوم است.

عراق در طول جنگ 286 مورد عامل تاول‌زا، 143 مورد اعصاب و روان، 81 مورد سیانور، 48 مورد خفه‌کننده، 8 مورد فسفری و ناپالم و 6 مورد نیز عامل ناتوان‌کننده استفاده کرد که به عنوان نمونه در حمله شیمیایی به سردشت  هفت هزاو 800 نفر مصدوم شدند. ولی اینکه آیا آمارها واقعی است یا خیر باید بگویم می توان گفت غیر از آمارهایی که ارائه شده (80 هزار جانباز شیمیایی ثبت شده در کشور) هم اکنون 250 هزار نفر مصدوم شیمیایی هستند. یعنی اینکه تمام رزمنده‌هایی که در مناطق فاو، حلبچه و جزیره مجنون شرکت کرده بودند شیمیایی شده‌اند.

*سکوتی با طعم حمایت و فروش سلاح شیمیایی به رژیم عراق/ سازمان ملل تماشاچی بمباران شیمیایی علیه مردم ایران

در اعتراض به بمباران شیمیایی عراق در 16 مهرماه در سومار، وزیرخارجه وقت ایران در نامه‌ای به دبیرکل سازمان ملل متحد "خاویر پرز دکویار" رسماً اعتراض خود را اعلام کرده و ضمن اعتراض درخواست کرد که گروهی از کارشناسان سلاح شیمیایی سازمان ملل جهت مشاهده آثار جنایت به منطقه اعزام شوند و عراق را محکوم کند. ولایتی خواستار تنبیه عراق  و همچنین جلوگیری از تکرار چنین اقداماتی در آینده و جلوگیری از ارسال مواد اولیه و تجهیزات از کشورهای دیگر به عراق شد.

استفاده از سلاح‌های شیمیایی موضوع بحث بسیاری از محافل دیپلماتیک و بین المللی نیز بود. در مارس سال 1986 دبیر کل وقت سازمان ملل، خاویر پرز دکوئیار به طور رسمی عراق را متهم به استفاده از سلاح های شیمیایی علیه ایران کرد.

در این خصوص وی به گزارش ارائه شده توسط کارشناسان سازمان ملل که در فوریه همان سال برای بررسی موضوع سلاح‌های شیمیایی به ایران سفر کرده بودند، استناد کرد.

دبیر کل به صراحت از رژیم عراق خواست به نقض پروتکل سال 1925 ژنو که عراق نیز عضو آن است، پایان دهد. گزارش ارائه شده توسط بازرسان سازمان ملل تاکید داشت که رژیم عراق از سلاح‌های شیمیایی در جنگ علیه ایران استفاده کرده است.

با این وجود رژیم عراق این موضوع را انکار می کرد و متاسفانه سیاستگذاران غربی ترجیح می دادند در این باره سکوت کنند. ولی وقتی که بدن مصدوم و تاول زده رزمندگان ایرانی از کنار کرخه و شلمچه برای درمان به کشورهای اروپایی اعزام شدند، دایره شواهد و مدارک دال بر استفاده غیرانسانی رژیم عراق از مواد شیمیایی که توسط شرکت های غربی در اختیار آن قرار داده شده بود، تکمیل‌تر و باعث شد که اعتراضات محدودی در خصوص این فاجعه شکل گیرد.

*سفیر وفت آمریکا در بغداد: فروش تسلیحات کشتار جمعی به عراق قابل توجیه بود/ نگران تهدید عربستان و منطقه خلیج فارس بودیم

کشورهای غربی که نگران موفقیت های ایران بودند، اجازه دادند عراق از سلاح‌های شیمیایی در جنگ علیه ایران استفاده کند، کشورهای غربی حتی حاضر نشدند عراق را به خاطر کاربرد سلاح‌ شیمیایی علیه کردهای این کشور به سزای اعمالش برسانند.

روزنامه واشنگتن پست بعد از 20 سال در مقاله‌ای با عنوان "آمریکا نقش کلیدی در ساخت تسلیحات شیمیایی عراق داشت" می‌نویسد:

جانبداری آمریکا از عراق در سند اداری 14 مورخ 26 نوامبر 1983 شورای امنیت ملی ثبت شده است. این یکی از تصمیمات سیاست خارجی زمان ریگان بود که هنوز به صورت محرمانه باقی مانده است به گفته مقامات سابق آمریکا این دستورالعمل تاکید می‌کند که امریکا باید هر کاری که لازم است قانوناً انجام دهد تا از شکست عراق در جنگ با ایران جلوگیری کند این دستورالعمل ریاست جمهوری در حالی صادر شد که گزارش‌های مبنی بر استفاده عراق از گاز شیمیایی منتشر می‌شد.

همچنین در این مقاله به نقل از "دیوید نیوتن" سفیر سابق آمریکا در بغداد که روابط دو کشور را از سطح نازل به بالاترین سطح ارتقاء داد می‌نویسد:

اصولا این سیاست (فروش تسلیحات کشتار جمعی به عراق) قابل توجیه بود. ما نگران بودیم مبادا عراق در جنگ با ایران شکست بخورد زیرا در آن صورت عربستان و منطقه خلیج فارس مورد تهدید قرار می‌گرفت.

برخورد مجامع و سازمان‌های بین المللی نیز در این رابطه بهتر از برخورد دولت‌های دیگر نبود. با توجه به این که در سال 1980، مجمع عمومی طی قطعنامه‌ای درخواست کرده بود که تحقیقات بی‌طرفانه‌ای برای بررسی اتهامات مربوط به استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی در نقاط مختلف جهان به عمل آید، هیچ گاه شورای امنیت سازمان ملل اقدام عملی موثری انجام نداد.

علی‌رغم این که در طول جنگ تحمیلی بین سال‌های 1984 تا 1988 هفت بازرسی از طرف تیم‌های بازرسی سازمان ملل انجام شد، 6 تیم به مناطق خلیج (مناطق جنگی) فرستاده شد و یک تیم هم قربانیان تسلیحات شیمیایی را در بیمارستان‌های انگلیس، بلژیک و آلمان ملاقات کرد.

اما شورای امنیت به صدور 4 بیانیه و 2 قطعنامه اکتفا کرد:

1ـ بیانیه 30 مارس 1984 که صرفاً به محکوم کردن کاربرد سلاح شیمیایی اکتفا کرد.

2ـ بیانیه 25 اوریل 1985 که اذعان کرده بود سلاح شیمیایی علیه نیروهای  ایران به کار رفته است.

3ـ بیانیه 21 مارس 1986 که برای نخستین بار از  عراق به عنوان به کاربرنده سلاح شیمیایی یادکرد و کاربرد این سلاح را محکوم کرد.

4ـ بیانیه 14 مه 1987 که اشاره می‌کند غیر نظامیان  در ایران بر اثر سلاح‌های شیمیایی مجروح شدند.

در مجموع این بیانیه‌ها نشان دهنده عدم رعایت بی‌طرف از سوی شورای امنیت در مخاصمه میان ایران و عراق است. شورا علاوه بر بیان ارتباط موضوع قطعنامه‌ها با کل جنگ تا حد ممکن از محکوم کردن صریح دولت عراق خودداری کرده و فقط در مواردی به دلیل گستردگی جنایت عراق مجبور شده تا نام آن کشور را ذکر کند اما هیچ ضمانت اجرایی را مورد توجه قرار نداده است.

منبع:مهر

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها