مسأله‌ ایجاد پایگاه دائمی نظامی در پیمان امنیتی کابل - واشنگتن هرگز وجود ندارد

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، اشرف‌غنی احمدزی رئیس‌جمهور افغانستان هنگام مبارزات انتخاباتی خود گفته بود که اگر در انتخابات موفق شود، قرارداد همکاری‌های امنیتی و دفاعی را با آمریکا امضا می‌کند.

احمدزی یک روز پس از سوگند وفاداری به وعده‌ خود عمل کرد و این قرارداد میان مشاور امنیت ملی افغانستان و سفیر آمریکا در کابل امضا شد.

«سلام وطندار» یکی از شبکه‌های رادیویی افغانستان در همین رابطه گفت‌وگویی را با «عباس کاموند» سخنگوی سفارت آمریکا در کابل انجام داده است که در زیر متن کامل این گفت‌وگو را مطالعه می‌کنید:

پرسش: آقای کاموند نخست در مورد چگونگی امضای پیمان امنیتی میان کابل- واشنگتن اطلاعات لازم را بیان فرمایید؟

پاسخ: قرارداد امنیتی که میان دولت جمهوری اسلامی افغانستان و آمریکا چند روز قبل امضاء شد، یک قراردادی بود که نه تنها نیروهای نظامی آمریکا به خاطر ضرورت‌های برنامه‌ریزی خود بلکه مردم افغانستان مدتی به مفهوم زمانی برای امضای این قرارداد انتظار کشیدند.

شما به خاطر دارید که رئیس‌جمهور قبلی افغانستان آقای کرزی «لوی جرگه مشورتی» را دایر کرد تا نظر نمایندگان مردم افغانستان را از گوشه و کنار افغانستان در رابطه با امضای این قرار داد امنیتی با خود داشته باشد، لویه جرگه مشورتی مردم افغانستان تقریباً می‌توانیم بگویم یک صدا بر امضای فوری این قرارداد تأکید داشت، علاوه بر آن شخصیت‌های بزرگ سیاسی قابل احترام و با نفوذ در افغانستان تأکید بر امضای این قرار داد داشتند و تمام کاندیداهای ریاست‌جمهوری افغانستان تأکید داشتند که این قرارداد امنیتی هر چه زودتر امضاء شود و حتی 2 کاندیدای پیشتاز اعلام کردند که به مجرد تشکیل حکومت اگر پیروز شوند، قراداد امنیتی را به امضاء می‌رسانند بنا بر این اشرف‌غنی احمدزی بعد از 24 ساعت که بر کرسی ریاست‌جمهوری افغانستان تکیه زد، مطابق به وعدۀ انتخاباتی خود مبادرت به امضای این قرارداد امنیتی کرد.

امضای این قرارداد امنیتی  2 جانبه میان آمریکا و افغانستان یک صفحه نوین است، یک صفحه نوین در مناسبات میان آمریکا، جامعه جهانی و دولت افغانستان، از یک طرف و یک صفحه نوین برای زندگی و آینده مردم افغانستان برای مردم افغانستان است ما از امضای این قرارداد زیاد اظهار خشنودی می‌کنیم و آرزومندیم که مفاد این قرارداد از هر  2 جانب تطبیق شود و این صفحه جدید با گام‌های استوار پیشتر برداشته شود.

پرسش: قبلاً گفته شده بود که آمریکا با امضای این قرارداد در چند بخش افغانستان پایگاه نظامی ایجاد می‌کند، آیا در این قرارداد آمده که چنین کاری انجام شود یا نه؟

پاسخ: متأسفانه در این مورد سوء تعبیرهای زیادی صورت گرفته و این سوء تعبیرها دوامدار هم شد، مسأله‌ ایجاد پایگاه دائمی نظامی در قرارداد امنیتی 2 جانبه میان آمریکا و افغانستان هرگز وجود ندارد بلکه استفاده از تأسیسات نظامی افغانستان توسط نیروهای نظامی آمریکا است، نیروهای نظامی آمریکا در تأسیسات افغانی به عنوان کرایه‌نشین یا کسانی که اجاره کردند در مدتی که قرارداد تعیین کرده از این  تأسیسات افغانی استفاده می‌شود و نیروهای آمریکایی از تأسیسات افغانی برای اقامت خود برای مدتی که قرارداد دوام دارد، استفاده می‌کنند و تأسیس پایگاه‌های دائمی اصلا مطرح نیست.

پرسش: نظر به مواد قرارداد امنیتی در چه بخش‌هایی آمریکا نیروهای امنیتی افغان را کمک خواهد کرد؟
 

پاسخ: یکی از اساسی‌ترین مسأله‌ای که قرارداد امنیتی مهیا می‌سازد، مهیا کردن یک چهاچوب قانونی توافق شده میان 2 دولت با حضور نیروهای نظامی آمریکا به خاطر آموزش، پرورش و حمایت نیروهای نظامی افغانی است. این قرارداد چهارچوب قانونی را مهیا می‌سازد و حضور نیروهای آمریکا و نیروهای ناتو در افغانستان قانونمند می‌باشد و به این ترتیب برایشان زمینه مساعد می‌شود تا بتوانند آن وظایفی را که برایشان تعیین شده که عبارت از آموزش نیروهای افغان، پرورش‌شان، حمایت از این نیروها، مبازره علیه تروریسم و تأمین مالی آن‌هاست، انجام بدهند این یک بخش نظامی این مسأله است، ولی تعهد نظامی در کنار خود تعهدات سیاسی، اقتصادی و توسعه‌‌ای را نیز دارد.
با امضای این قرارداد، تعهدات جهانی که در چندین کنفرانس بین‌المللی شده، راه قانونمند پیدا می‌کند. جامعه جهانی می‌تواند تعهدات خود به خاطر توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی افغانستان گام‌های بیشتری بردارد و از جانب دیگر دولت افغانستان هم با تعهداتی که در کنفرانس‌های متعددی بین‌المللی در مبارزه علیه تروریسم، در مبارزه علیه فساد، در مبارزه علیه شورش، در مبارزه علیه ده‌ها نابسامانی دیگر که جامعه افغانستان به آن گرفتار است، گام های استوارتری بر می‌دارند. قبل از همه ایجاد حکومتداری خوب یکی از مسائلی است که فوق‌العاده اهمیت دارد آرزومندم که این صفحه جدید صفحه واقعاً جدید با گام‌های استوار به خاطر پیشرفت و آینده روشن‌تر باشد.

پرسش: نظر به این قرارداد پس از این مسوولیت امریکا در افغانستان چیست؟
 

پاسخ: وظیفه نیروهای نظامی آمریکا ارتقای سطح فنی و نظامی نیروهای امنیتی افغانستان است. وقتی که ما از آموزش و پرورش و تأمین مالی و حمایت صحبت می‌کنیم مفهوم آن بالا بردن ظرفیت‌های فنی و نظامی نیروهای ملی افغانستان است تا نیروهای افغان به طور مستقل بتوانند نسبت به تمامیت ارضی، تأمین امنیت، حمایت از شهروندان به طور مستقل توانا باشند؛ نیروهای امنیتی افغان در 13 سال گذشته راه درازی را پیمودند به ظرفیت‌های خوبی رسیدند اما این ظرفیت در حدود جغرافیای سیاسی- نظامی افغانستان هنوز هم کافی نیست. این نیروها باز هم رشد پیدا کنند تا به ظرفیت مورد نیاز خود برسند، پس وظیفه نیروهای نظامی آمریکا رشد ظرفیت‌های نیروهای نظامی افغانستان است.

پرسش: علت این که این قرارداد میان رؤسای جمهور افغانستان و آمریکا امضاء نشد، اما میان مشاور امنیت ملی افغانستان و سفیر آمریکا در کابل امضاء شد، چیست؟

پاسخ: باید گفت که امضای این قرارداد توسط مشاور امنیت ملی افغانستان و سفیر آمریکا در افغانستان آقای «جیمز بی کانینگهام» هرگز از اهمیت این قرارداد نمی‌کاهد، آقای «حنیف اتمر» مشاور امنیت ملی یک شخصیت سیاسی بزرگ و دارای رتبه عالی در دولت جمهوری اسلامی افغانستان تحت ریاست اشرف‌غنی احمدزی است، موظف شده بود از جانب دولت افغانستان تا این قرارداد را امضا کند؛ جمیز بی کانینگهام از جانب دولت آمریکا موظف شده بود تا این قرارداد را امضا کند، این 2 شخصیت بزرگ سیاسی شناخته شده معتبر از جانب دولت‌های خود موظف شده بودند تا این قرارداد را امضا کنند، امضا کردن این به هیچ صورت از اهمیت این قرارداد نمی‌کاهد بلکه خیلی معقول هم است.

پرسش: به نظر شما ایجاد حکومت وحدت ملی در افغانستان چگونه است؟
 

پاسخ: ایجاد حکومت وحدت ملی از نظر ما در واقع مدغم کردن، یکجا کردن تمام ظرفیت‌های اجتماعی و سیاسی که در 2 گروه انتخاباتی خود را تنظیم کرده بودند، این‌ها را یکجا ساخت و تحت یک برنامه سیاسی آوردند و این ظرفیت می‌تواند از چالش‌های بزرگی که افغانستان با آن روبرو است فایق بیایند.

مسأله‌ دولت وحدت ملی در افغانستان از نظر ما یک نیاز بود و این نیاز برآورده شده زیرا افغانستان به رغم پیشرفت‌های 10 سال اخیر تحمل یک بحران سیاسی بزرگ‌تر دیگر را نداشت و این دولت وحدت ملی از یک طرف مشروعیت سیاسی را از طریق بررسی صددرصد آرای دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری تأمین می‌کند و از سوی دیگر تمامی ظرفیت‌های موجود را که هر 2 تیم انتخاباتی برنامه‌های اصلاحاتی داشتند، این برنامه‌های اصلاحاتی را در قالب یک برنامه تدوین می‌کنند و آن را به کار می‌بندند، بسیار امیدوارکننده است.

از جانب دیگر هم هر 2 شخصیت سیاسی، شخصیت‌های با تجربه و کارکشته‌ای هستند، آن‌ها می‌دانند که افغانستان دچار چه مشکلات و چالش‌هایی است و چگونه بر مشکلات و چالش‌ها فایق بیایند و همین که 2 ستاد انتخاباتی می‌توانند با هم کنار بیایند و دولت وحدت ملی را ایجاد کنند، برنامه واحدی به وجود بیاورند، خود شاهد بر این مدعا است که ظرفیت‌های عظیم انسانی و مدیریتی در هر 2 ستاد وجود داشته و رهبری هر 2 ستاد می‌توانند رهبران خوب سیاسی و عملی در آینده افغانستان باشد.

انتهای پیام/ع