کودکان ۵۰ کشور دنیا ‌دخیل آرزوی خود را به گهواره علی اصغر (ع) بستند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، امروز در مجتمع امین جامعه المصطفی(ص) قم همهمه‌ای عجیب برگزارشده است، انگار مادری با چشمان بارانی از عرش به گهواره‌های زمین نگاه می‌کند، انگار زنی از آن‌سوی عاطفه بهشتی گهواره‌ جنبان کودکان زمین است.

مادران امروز کودکانی خود را در آغوش گرفته‌اند و آرام‌آرام به یاد چشمان بارانی رباب اشک می‌ریزند، کودکان همه با سربندهای یا علی‌اصغر(ع) برای اقامه عزای دردانه حسین(ع) در این محفل عزا جمع شده‌اند.

امروز زنانی از 50 کشور جهان در این بزم عزا جمع شده بودند، دیگر نژاد و رنگ پوست در این بزم جایگاهی نداشت، مادران این مجلس به احترام چشمان بارانی که شش ماه است مادر شده، به احترام چشمان بارانی مادرانی که بی‌تاب کودکش شده به کودکان خود شیر نمی‌دادند. ضیافت اشک و آه مادران و کودکان کربلا در این همایش به چشم می‌خورد، انگار همه به امید گرفتن حاجت از دستان کوچک عالی اصغر(ع) در این مکان جمع شده بودند.

حجت‌الاسلام تاری وردی با تأکید به حضور طلاب بیش از 50 کشور جهان در قم، گفت: شما باید افتخار کنید که سرباز امام زمان(عج) هستید و به خاطر داشته باشید روزی هم 50 کشور علیه ایران موضع گرفتند و با ایران جنگیدند اما خون شهدا حافظ انقلاب اسلامی شد.

استاد حوزه علمیه با اشاره به جایگاه شهدا در تاریخ، تأکید کرد: شهدا حافظ اسلام هستند و خداوند اسلام را به‌واسطه خون شهدای کربلا حفظ کرد، بنابراین ما باید شهدای کربلا را به‌خوبی بشناسیم و آن‌ها را سرلوحه زندگی قرار دهیم، زیرا رسول اکرم(ص) خون شهدای کربلا را در شیشه‌ای جمع‌آوری کرد و آن را به خداوند داد.

وی با اشاره به نگاه ویژه خداوند به زائران اما حسین(ع)، تصریح کرد: امام صادق(ع) فرمودند، اگر زائر امام حسین(ع) پس از زیارت آن حضرت چه در روز باشد و چه در شب بمیرد، خداوند او را قبض روح می‌کند و عزرائیل از زائر امام حسین(ع) قبض روح نمی‌کند و اشک بر مصائب امام حسین(ع) معادل اجر صد شهید است.

کودکان گریه می‌کنند و مادران برای کودکانشان لالایی می‌خوانند، اینجا دل‌ها به کربلا گره‌خورده است، امروز در این بزم عزا یک‌بار دیگر حادثه سرخ عاشورا تکرار می‌شود و زنانی قهرمان از 50 کشور جهان سربازان کوچک امام زمان(عج) را برای یاری علی‌اصغر(ع) آورده‌اند، سمفونی اشک نوزادان کربلا امروز مرهمی برای قلب خسته رباب است.

شاعر آئینی از غمنامه‌های رقیه خاتون سه‌ساله حرف می‌زند و دل‌های مادران روانه دشت‌های پرآبله کربلا می‌شود، شاعر از بی‌تابی‌های شبانه رقیه خاتون می‌گوید، از تشت طلا و چوبی که صورت سیدالشهدا(ع) را نشانه رفته بود.

مداح اهل‌بیت(س) برای حاضران از مصائب رباب سخن می‌گوید از تیر سه شعبه سخن می‌گوید و ناله مادران هم‌نوا با ناله رباب عرش را به لرزه می‌اندازد.

انگار هزار سال پیش مسیح حسین(ع) با تیغ کینه و عداوت آن‌هایی که کینه امیرالمؤمنین(ع) را دل می‌پروراندند ذبح شد، چه حادثه دردآوری در کربلا رقم می‌خورد زمانی که حسین(ع) نوزاد شش‌ماهه خود را ذبح می‌کند و آسمانیان از عمق این فاجعه بی‌هوش می‌شوند.

مداح با حزن و سنگین می‌خواند، چشمه‌های اشک می‌جوشد، نگاه مادران در نگاه بی‌تاب کودکان گره می‌خورد، اما این محبت از جنس دیگری است، نگاه مادران از جنس تشنگی، عطش و گلوی بریده است. بازهم کسی به طفل خود شیر نمی‌دهد تا قلب رباب نلرزد، کسی کودکش را نمی‌بوسد تا اشک چشم رباب جاری نشود، اما یک زن با گهواره خالی از عرش برای مادران زمینی دعا می‌خواند، یک زن از مشرق بهشت برای کودکان لالایی می‌خواند و دعا می‌کند تا دست هیچ کودکی بسته نباشد.

به‌راستی بی‌تابی مادران این جمع را هیچ قلم و دوربینی نمی‌تواند توصیف کند. یک زن تمام آرزوهایی را که برای علی‌اصغر(ع) داشت برای کودکان این سرزمین آرزو می‌کند وزنانی که هم‌نوا با رباب گریه می‌کنند.

مراسم با سوگند مادران تمام می‌شود، مادرانی که همه باهم قسم خوردند نوزادان خود را حسینی تربیت کنند و آن‌ها را باغم علی‌اصغر آشنا کنند، مادران همه قسم خوردند تا فرزندانشان را سرباز ظهور تربیت کنندT همه با چشمان بارانی قسم خوردند که حاضر فرزندان خود را همین حالا فدای مسیح حسین(ع) و گهواره خالی‌اش کنند.

گزارش از زهرا رئیسی

انتهای پیام/ آ