عوامل خارجی ایجاد ناامنی، چالش مهم حکومت وحدت ملی در افغانستان

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ناامنی در افغانستان ریشه‌های داخلی و خارجی دارد در نتیجه دولت این کشور برای مقابله با آن‌ نیازمند اتخاذ سیاست‌های کارامد است و علاوه بر مقابله نظامی با مخالفان باید سیاست‌های مطلوب فرهنگی را نیز اجرا کند.

در بعد داخلی تبلیغات موثر برای خنثی‌سازی تبلیغات گروه‌های افراطی و ذهنیت سازی برای طرد تروریست‌ها می‌تواند زمینه‌های پذیرش افراطیون از سوی مردم را بشدت کاهش دهد .

در بعد خارجی نیز تلاش‌های دیپلماتیک در سطح کشورهای منطقه و همسایگان افغانستان همچنین تکیه بر ظرفیت‌های موجود منطقه‌ای می‌تواند نقش مهمی در راه ایجاد امنیت باشد.

دولت حامد کرزی رئیس جمهور سابق افغانستان در 13 سال گذشته تلاش‌های فراوانی برای مهار ناامنی کرد تا حداقل یک پیروزی را در کارنامه دولت خود داشته باشد؛ اما تلاش‌های او به بار ننشست و صلحی نیز ایجاد نشد.

این در حالی است که عدم شفافیت سیاست‌های پاکستان و برخورد دوگانه آمریکا و کشورها غربی، عدم شفاف سازی اختلافات تاریخی دو کشور افغانستان و پاکستان سبب شد که روند صلح موفق نباشد.

از سوی دیگر سیاست‌های دوگانه آمریکا در منطقه و جداسازی برخی از گروه‌های مخالف مسلح مانند طالبان از تروریست‌ها نیز سبب شد که بسیاری از تحلیلگران سیاسی و رسانه‌های گروهی افغانستان، سیاست‌های کرزی را به باد انتقاد بگیرند که چرا از امضای پیمان امنیتی کابل و واشنگتن سر باز زد و با نیروهای بین‌المللی وارد گفت‌وگو نشد؛ و با فراهم آوردن دلسردی غربی‌ها بویژه آمریکایی‌ها سبب عدم تلاش کشورهای غربی در عدم ایجاد صلح شد.

با این حال، حکومت وحدت ملی افغانستان اما در نخستین روزهای تشکیل خود، برای جبران نقیصه دولت گذشته کوشش کرد تا بهانه را از دست غربی‌ها بویژه آمریکا بگیرد به همین منظور با امضای پیمان امنیتی با آمریکا و ناتو توجه غربی‌ها رابه این نکته جلب کند که افغانستان برای ایجاد امینت پایدار در داخل کشورش آماده هرگونه امتیازدهی به غربی‌ها است.

به گفته کارشناسان ، اکنون برخلاف تصور، امضای پیمان امنیتی نه تنها سودی به حال کشور نداشته و گامی نیز در مسیر ایجاد امنیت نبوده بلکه ناامنی‌ها شدت بیشتری یافته است و آمار حملات انفجاری و انتحاری همچنین خشونت‌ها در بسیاری از شهرهای افغانستان شدت یافته است.

موج حملات تازه مخالفان مسلح در حالی صورت می‌گیرد که اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان هفته گذشته از پاکستان دیدار کرد و در بیانیه‌ای اعلام شد که طرح صلح وی مورد استقبال پاکستان قرار گرفته است.

از سوی دیگر در حالی خبر استقبال از طرح صلح رئیس جمهور افغانستان منتشر می‌شود که یکی از سران گروه‌های افراطی پاکستان، اعلام جهاد کرد و مخالفان دولت افغانستان را به خشونت بیشتر فراخواند. این رخدادها نشان می‌دهند که طرح صلح اشرف غنی زمان تغییر سیاست استراتژیک پاکستان نسبت افغانستان به بار می‌نشیند.

به نظر کارشناسان، دولت افغانستان بجای رفت و آمدهای بی‌نتیجه به نقطه‌های کانونی اختلافات 2 کشور بپردازد. وقتی بجای ایجاد صلح و امنیت تنها به سفرهای سیاسی اکتفا شود به این معنا است که سران افغانستان اختلافات دو کشور بویژه تاریخی را در نظر نمی‌گیرند.

بنابراین ایجاد صلح در افغانستان وقتی محقق می‌شود که مقامات این کشور شیوه موجود در سیاست خارجی افغانستان را تغییر دهند و دریابند که پاکستان از همراهی با گروه‌های مخالف دولت کابل چه می‌خواهد؟

 اگر تنها سفرها توانایی راه حل امنیت افغانستان بود پس حامد کرزی که در دوران بیش از یک دهه ریاست جمهوری خود 20 بار به پاکستان سفر کرد و محوری‌ترین اهداف آن‌ها را ایجاد امنیت و تشویق این کشور برای همکاری با صلح افغانستان عنوان می‌کرد.

این در حالی است که علاوه بر سفرهای حامد کرزی نشست‌های 3 جانبه نیز بین مقامات دخیل در سیاست خارجی کابل و اسلام‌آباد و کشور ثالثی برگزار شد که علیرغم وعده‌های شیرین پاکستان نتیجه مثبتی از سفرهای سیاسی دو کشور حاصل نشد.

به عقیده برخی کارشناسان افغان، این عملکردهای دولت گذشته افغانستان برای ایجاد صلح و امنیت مسیر درستی را طی نکرده و پس از 13 سال مشکلات سیاسی کابل و اسلام‌آباد همچنان باقی مانده است. هنوز سران احزاب پاکستانی با لحن گذشته سخن می‌گویند و گامی برای شفاف سازی مشکلات برداشته نشده است.

بنابراین دولت کنونی افغانستان باید با واقع‌نگری این اختلافات را شفاف‌تر و برای حل آن‌ها تلاش کند که بررسی اختلافات تاریخی 2کشور می‌تواند یکی از زمینه‌های ایجاد صلح در افغانستان باشد.

از سوی دیگر سیاست‌های دوگانه آمریکا نسبت به هندوستان و پاکستان و همچنین نسبت به افغانستان و پاکستان نیز سبب شده تا تلاش‌های دولت کابل به نتیجه نرسد و خشونت‌ها همچنان ادامه یابد.

انتهای پیام/ع