سرباز آمریکایی و ۴ دلیل برای عشق ورزیدن به افغانستان

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در سال 2008 میلادی، برای اولین بار به عنوان سرباز بی‌تجربه لشکر «101 هوابرد» ارتش آمریکا به افغانستان اعزام شدم، بنابراین 2 سال در مورد تاریخ این کشور مطالعه کردم و به مدت حدود 2 سال نیز به عنوان غیرنظامی در کابل کار کردم.

اگرچه تجربه بسیار لذت‌بخشی بود اما با سختی‌های فراوانی روبرو شدم و در 6 سالی که در افغانستان حضور داشتم، هرروز اخبار بد و صدای شلیک می‌شنیدم اما در آن‌جا (افغانستان) یاد گرفتم بر جنبه مثبت داستان در این کشور تمرکز کنم و تجربیاتی را کسب کنم که هیچ کس در افغانستان نکرده است.

افغانستان یک کشور عجیب با مکان‌های بسیار زیبا است اما کسانی زیادی نیستند که همه مکان‌های دیدنی این کشور را به خوبی بشناسند اما برخی از ویژگی‌های زندگی در افغانستان که کمتر نظر آمریکایی‌ها را بخود جلب کرده، مرا شیفته این کشور ساخته است:

1. گلیم: گلیم‌های افغانستان به ویژه گلیم‌های قدیمی آن، جزء بهترین فرش‌های جهان محسوب می‌شوند. با وجود ده‌ها نوع فرش در افغانستان، چیزی که فرش و گلیم این کشور را از سایر فرش‌های کشورهای دیگر متمایز می‌کند، کیفیت مواد بکار رفته در آن است.

طراحی و بافت گلیم‌های افغانستان که همیشه در روستاهای این کشور بافته می‌شود با نمونه‌های با کیفیت ایران مقایسه می‌شود اما کیفیت بالای پشم افغانستان موجب شده است که گلیم بافته شده، نسبت به نمونه‌های دیگر کشورها دارای پیچیدگی بیشتر و قیمت بالاتری باشد. اگر از طرح‌های گل‌داری که بیشتر توسط آمریکا وارد می‌شود خسته شده‌اید، می‌توانید از گلیم‌ها و فرش‌های با نقش‌های هندسی و نقش‌های روستایی این کشور دیدن کنید. بهترین ویژگی این فرش‌ها نیز قیمت بسیار ارزان آن نسبت به ایران، ترکیه و قفقاز است.

2. گوسفند دنبه دار: زمانی که با گروه نظامی در کوه‌های پکتیا در سال 2008 میلادی در حال قدم‌زنی بودیم، برای اولین بار با گوسفند دنبه‌دار افغانستان برخوردم. این گوسفند با چهره بانمک به طرز بسیار جالبی هنگام دویدن در کوه‌پایه‌ها به بالا و پایین می‌پرند.

اگرچه سربازان آمریکایی به دلیل دنبه‌های این نوع گوسفند نام‌های زیادی برای آن گذاشتند اما مسئله‌های که نباید نادیده گرفته شود، طعم بسیار مطبوع و گوشت خوشمزه آن است. دنبه آن نیز علاوه بر افزوده شدن به کباب برای طعم بیشتر، برای تزئین بشقاب با ترکیبات دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به عقیده من، زمانی که شما گوسفند دنبه‌دار کباب شده به سبک چوپانان افغانستان را ببینید از پختن گوسفند لاغر آمریکایی احساس شرمساری می‌کنید زیرا فرض کنید هروز فقط در ازای چند دلار به گوشت خوک پر از کره دسترسی دارید.‌

3. رقص اَتن: با توجه به سیاست‌های تفکیک جنسیتی در جامعه افغانستان، به ندرت بتوان شاهد رقص مردان با زنان در این کشور بود اما این بدین معنا نیست که در افغانستان رقص وجود ندارد. به عنوان مثال، مردان افغان به رقص ملی خودشان یعنی رقص اَتن بسیار افتخار می‌کنند.

آغاز این رقص خیلی مشکل نیست اما با تند و پیچیده شدن موسیقی، خواندن ترانه نیز شدت می‌گیرد.

در آغاز رقص اَتن، گروهی از مردان در صف‌های طولانی قوسی شکل شروع به رقصیدن می‌کنند که با خواندن غزل و جهش به پایان می‌رسد.

4. اهمیت خانواده: زندگی تقریبا 3 ساله در افغانستان به من اهمیت خانواده را آموخت. در گرجستان که خانواده مهم‌ترین بخش جامعه است، من تاکنون به اهمیت آن پی نبرده بودم زیرا هنوز من و بسیاری از دوستانم مجرد هستیم.

این در حالی است که در افغانستان همه به دنبال شناختن خانواده من هستند. همه از خانواده‌ام، مادرم و ... می‌پرسند و زمانی که از فوت پدرم برای آن‌ها تعریف می‌کنم، ناراحت می‌شوند. آن‌ها حتی از من می‌پرسند که چرا تاکنون مجرد هستم و چرا بچه دار شدن از اولویت‌های من نیست.

پس از مدتی، من هم به دنبال کسب اطلاعات در مورد زندگی مشترک افتادم.

این مسئله باعث شد زمانی که به آمریکا برگشتم به اهمیت دیگران در زندگیم پی ببرم.

انتهای پیام/ع