متن کامل توافق کشورهای حاضر در «کنفرانس لندن برای افغانستان»

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، کنفرانس لندن برای افغانستان و به منظور ادامه کمک‌های خارجی به افغانستان 2 روز پیش به کار خود پایان داد.

رئیس‌جمهور افغانستان و سایر رهبران کشورهای حاضر در این کنفرانس متنی را به عنوان توافق میان یکدیگر تبادل کردند که در زیر متن کامل آن را مطالعه می‌کنید:

افغانستان و جوامع بین‌المللی:
تعهدها به اصلاحیات و تجدید همکاری

بخش اول: بیانیه

1.ما، دولت وحدت ملی جمهوری اسلامی افغانستان (از این پس دولت افغانستان نامیده می‌شود) و جوامع بین‌المللی و به همراه هم‌پیمانان، در 4 دسامبر 2014 میلادی در لندن جمع شدیم تا با وجود شروع «دهه تحول(2015 میلادی تا 2024 میلادی» همکاری‌مان را مستحکم‌تر و تأکید کنیم.

ما تعهدات‌مان را نسبت به «چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو(TMAF)» که در کنفرانس سال 2012 توکیو تنظیم شد را تجدید کردیم و به اجماعی در زمینه پروسه‌ای دست یافتیم تا برنامه چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو «اجلاس مقامات ارشد» سال بعد که به طور ویژه بر پایه برنامه اصلاحی و اولویت‌های دولت جدید افغانستان می‌باشد را تجدید کنیم.

2. شرکت‌کنندگان بین‌المللی تکمیل صلح‌آمیز اولین انتقال دموکراتیک قدرت در تاریخ افغانستان که با تشکیل دولت جدید همراه بود را به این کشور تبریک گفتند. کنفرانس لندن اولین فرصت برای دولت جدید افغانستان، جوامع بین‌المللی و سهام‌داران بزرگ بود تا در صحنه جهانی تعهدات جمعی‌مان به آینده افغانستان پس از خروج نیروهای امنیتی بین‌المللی درسال 2014 میلادی را همانطور که در دهه تحول پیش می‌رویم، تنظیم کنیم.

3. شرکت‌کنندگان تأیید کردند که برنامه اصلاحی دولت افغانستان به نام «درک اعتماد به نفس» نام‌گذاری شوده و آن عبارت است از: تعهدات به اصلاحات و تجدید همکاری، چارچوب معتبری برای افزایش امنیت، ثبات سیاسی، ثبات اقتصادی و مالی، پیش‌برد حکومتی خوب که شامل اصلاحات انتخاباتی و تقویت سازمان‌های دموکراتیک، بهبود حاکمیت قانون و احترام به حقوق بشر به ویژه در ارتباط زنان و دختران، مبارزه با فساد و اقتصاد غیرقانونی شامل مواد مخدر و هموار کردن راه برای پیشرفت سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی و پیشرفت پایدار اجتماعی، محیطی و اقتصادی می‌باشد.

4. شرکت‌کنندگان از برنامه‌های دولت افغانستان به منظور افزایش بهره‌وری، افزایش تحرک درآمد داخلی خود، جذب بیشتر سرمایه در بخش خصوصی و تحریک فرصت‌های رشدگونه و اشتغال استقبال کردند. با گذشت زمان این رویکرد وابستگی افغانستان را نسبت به حمایت خارجی کاهش خواهد داد. اگرچه شرکت‌کنندگان تشخیص دادند که این یک تلاش بلندمدت می‌باشد و اینکه دولت افغانستان همچنان به داشتن الزامات اقتصادی قابل توجهی ادامه خواهد داد که این خود نمی‌تواند به تنهایی توسط درآمدهای داخلی برآورده شود. برای کمک به تضمین اینکه افغانستان در مسیری با آینده پایدارتر برای تمام شهروندان این کشور باقی‌بماند، جوامع بین‌المللی دوباره بر تعهد توکیو خود مبنی بر فراهم نمودن 16 میلیارد دلار تا سال 2015 میلادی و ادامه حمایت تا سال 2017 میلادی در یا نزدیک سطوح دهه گذشته تأکید کردند. در ادامه، کشورهای بین‌المللی تعهد خود را تکرار کردند، همانطور که در اعلامیه توکیو تنظیم شده بود، تا بطور قابل توجه و پایداری نظارت کنند اما حمایت اقتصادی را نسبت به جامعه افغانستان و اولویت‌های توسعه اقتصادی را از طریق دهه تحول کاهش دهند. علاوه بر آن، جوامع بین‌المللی تأکید کردند که توانایی آن‌ها به منظور حفظ حمایت از افغانستان بر اصل پاسخگویی متقابل و وفا کردن دولت افغانستان به تعهدات خود تحت پروسه چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو بستگی دارد.

5. کنفرانس لندن با همکاری مشترک «محمد اشرف غنی» رئیس جمهور جمهوری اسلامی افغانستان و «دیوید کامرون» نخست‌وزیر انگلیس و ایرلند شمالی اداره می‌شد. این کنفرانس توسط «عبدالله عبدالله» رئیس اجرایی جمهوری اسلامی افغانستان و «فیلیپ هاموند» وزیر امور خارجه انگلیس بازگشایی شد.

بخش دوم: زمینه

6. کنفرانس لندن به همراه اجلاس ولز سران ناتو در سپتامبر 2014 میلادی، یک بنیان قوی را مستحکم کرده‌ است تا از افغانستان در طول دهه تحول حمایت کند. شرکت‌کنندگان به نتایج اجلاس ولز ناتو و اقداماتی که دولت افغانستان به منظور تضمین امنیت پایدار کشورشان انجام داده است مانند تصویب «توافقنامه دوجانبه امنیتی با آمریکا» و «توافقنامه وضعیت نیرو» با ناتو در 30 نوامبر 2014 میلادی در کابل می‌باشد، اشاره کردند.  این توافقنامه‌ها  به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی تمام کشورهای منطقه احترام می‌گذارد. این کنفرانس در نتیجه کنفرانس‌های قبلی برگزار شده است که دولت افغانستان و جوامع بین‌المللی به طور دوجانبه تعهدات بلند مدت خود را در زمینه‌های حکومتی، امنیتی، پروسه صلح، توسعه اقتصادی و اجتماعی، حقوق بشر به ویژه برخورداری کامل کودکان و زنان از این حقوق و همکاری منطقه‌ای را دوباره تجدید کنند.

7. شرکت‌کنندگان اشاره کردند که از یک نقطه شروع بسیار چالش‌برانگیز به عنوان یکی از کشورهای کمتر توسعه‌یافته در جهان، افغانستان در طول 13 سال گذشته در بخش‌های امنیتی، انتخابات و دیگر زمینه‌های توسعه‌ای شامل تحصیلات، سلامت، جاده‌سازی، حمل و نقل هوایی کشوری، کشاورزی و آی سی تی همانطور که در «درک اعتماد بنفس» ذکر شده است، پیشرفت قابل توجهی کرده است. تمام این پیشرفت‌ها با حمایت بی‌سابقه کشورهای بین‌المللی و تعهد و فداکاری نیروهای افغانستان و بین‌المللی به همراه مردان و زنان دیگر شامل پرسنل شهری و توسعه‌ای امکان‌پذیر شده است.

8. شرکت‌کنندگان اشاره کردند که امنیت شرط لازم برای ادامه پیشرفت افغانستان می‌باشد. شرکت‌کنندگان بر اهمیت پروسه صلح برای خاتمه دادن به خشونت و حفظ پیشرفت در افغانستان تأکید کردند. فرآیند رهبری و تعلق افغانستان به سمت صلح و آشتی باید شفاف، جامع و دربرگیرنده منافع مشروع تمام افغانستانی‌ها شامل زنان باشد. در این زمینه، شرکت‌کنندگان اهمیت اصل‌های پروسه صلح را بر حسب «قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل»، مانند چشم‌پوشی از خشونت، قطع روابط با تروریسم بین‌المللی و احترام به قانون اساسی افغانستان شامل اقدامات حقوق بشر آن به ویژه حقوق تمام افغانستانی‌ها به خصوص زنان را بازگو کردند و بر همکاری منطقه‌ای و احترام به روند صلح و نتایج آن همانطور که «اعلامیه کنفرانس پکن در اکتبر 2014 میلادی» شرح داده شد، تأکید کردند.

9. رئیس‌جمهور محمد اشرف‌غنی و رئیس اجرایی عبدالله عبدالله در 2 دسامبر 2014 میلادی با وزیران امور خارجه 42 کشور عضو و هم‌پیمان ناتو که در «مأموریت حمایت مطلق» در مقر ناتو شرکت کرده بودند، دیدار کردند. در این اجلاس، آن‌ها توافق کردند که مأموریت حمایت مطلق را در اول ژانویه سال 2015 میلادی راه‌اندازی کنند که فصل جدیدی در روابط متحدان با افغانستان را بازگشایی می‌کند.

10. شرکت کنندگان قبول کردند که  مشکلات مهاجران افغانستان بر توسعه اقتصادی کشورهای منطقه تأثیر می‌گذارد. ما کشورهای منطقه به ویژه پاکستان و ایران، به خاطر تلاش‌های آن‌ها برای میزبانی از میلیون‌ها افغانستانی، به معنی روابط خوب همسایگی در طول چندین دهه گذشته را ستایش می‌کنیم. بر این اساس، ما از جوامع بین‌المللی درخواست می‌کنیم تا حمایت و کمک بیشتری را فراهم نمایند تا به آن‌ها کمک کنند که به طور داوطلبانه به کشور بازگردند و دوباره در افغانستان به شیوه‌ای امن، به موقع و پایدار زندگی نمایند. علاوه بر آن، برنامه‌هایی باید برای شناسایی مهاجرت غیرمعمول در نظر گرفته شوند.

11. شرکت‌کنندگان بر خلاف دست‌یابی‌ها تشخیص دادند که افغانستان با چالش‌های دشواری روبرو می‌باشد. برای رویارویی با این چالش‌ها مستلزم تعهداتی بلندمدت و استراتژی‌های پایدار واقع‌بینانه می‌باشد تا فساد را ریشه‌کن، با تروریسم مبارزه و حکومت خوب و حاکمیت قانون را تقویت، بنیادهایی برای بهره‌وری و رشد جامع و مداوم را ایجاد، مذاکرات و همکاری منطقه‌ای را بهبود، پیشرفت اجتماعی شامل سلامت، بهداشت و تحصیلات به خصوص در مناطق روستایی را گسترش و حقوق بشر و جریان‌سازی جنسیتی را بهبود بخشد. شرکت‌کنندگان بر نیاز به یک رویکرد گسترده به منظور مقابله با تجارت مواد مخدر غیر مجاز شامل تولید، قاچاق،  تقاضا و جریان‌های مالی ناشی از اقتصاد غیرقانونی شامل ارائه مشوق‌هایی برای فعالیت اقتصادی قانونی تأکید کردند.

12. جوامع بین‌المللی حمایت خود را دوباره نسبت به تلاش‌های دولت افغانستان برای رسیدن به اعتماد به نفس ابراز داشتند. شرکت‌کنندگان از عمل اولیه دولت جدید افغانستان به شدت استقبال کردند تا چالش‌های مالی و اقتصادی را شناسایی کنند که شامل اقداماتی برای افزایش بهره‌وری پایدار، تقویت جمع‌آوری درآمد و بخش بانکداری، اولویت‌بندی هزینه و بهبود فضای سرمایه‌گذاری خصوصی می‌باشد.

13. شرکت‌کنندگان از قدم‌های مثبتی که توسط دولت جدید افغانستان برداشته شده است، قدردانی کردند. به خصوص، اقدامات قاطع در برابر کابل بانک به عنوان مهمترین قدم فوری در زمینه فساد و تلاش‌هایی به منظور بهبود روابط در منطقه به شدت مورد استقبال قرار گرفت. همچنین، شرکت‌کنندگان قدم‌های مثبت و قابل‌توجهی که به منظور ادامه حرفه‌ای‌سازی سازمان‌های دولتی و توسعه تعاملات تجاری و دیپلماتیک با کشورهای منطقه برداشته شده‌اند را تحسین کردند.

بخش سوم: اصلاحات دستور کار

14. دولت افغانستان یک استراتژی اصلاحی  که در زمینه اتصال منطقه‌ای، حکومت خوب و سرمایه‌گذاری در بهره‌وری که ساخته شده بود را معرفی کرد. مرکز این استراتژی همکاری اقتصادی میان افغانستان و منطقه از طریق تجارت حمل‌ونقل، انرژی و سرمایه‌گذاری‌هایی که بطور مستقیم به موفقیت و ثبات منطقه و خارج آن می‌باشد. شرکت‌کنندگان به پیشرفت سریع افغانستان در زمینه پیش‌برد اتصال منطقه‌ای از طریق مکانیزم‌هایی مانند CAREC,SAARC, RECCA, ECO, SCO و پروژه‌هایی شبیه CASA 1000, TAPI و TUTAP، اقدامات اعتمادسازی اقتصادی «قلب آسیا» پروسه استانبول و توسعه باریکه «لاپیس لازولی» و بندر «چابهار» اشاره کردند. شرکت‌کنندگان بر اهمیت همکاری منطقه‌ای برای مدیریت بحران‌ها و تلاش‌های کاهش ریسک در افغانستان تأکید کردند.

15. برنامه اصلاحی داخلی دولت افغانستان در زمینه حکومت مؤثر شامل اقدامات کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت می‌باشد که هدف آن فراهم نمودن چارچوب مدیریتی یکنواخت برای همسو کردن هزینه‌ها با درآمد، حفظ استقلال بانک مرکزی، حکومتی شفاف‌تر و مؤثرتر در تمام سطوح (از جمله بهبود چارچوب برای حکومتداری درسطح ولایتی با اختیار بودجه‌ای بیشتر)، کارآمدتر و مستحکم کردن برنامه‌های اولویت ملی شامل برنامه‌ریزی جدید، تقویت توسعه‌بخش خصوصی، حمایت از زنان و جوانان برای تبدیل شدن به شرکای تولیدی در رشد اقتصاد، اصلاحات به موقع سیستم انتخاباتی و اقداماتی برای جلوگیری از اقتصاد غیرقانونی می‌باشد.

16. دولت افغانستان تعهد خود را به منظور ارائه اصلاحات کلیدی زیر پیش از «اجلاس مقامات ارشد» در سال 2015 را تنظیم کرده است: اطمینان می‌دهد که بودجه معتبر به تصویب رسیده است، مخارج و اقدامات اجرایی برای افزایش درآمد شامل اقداماتی به منظور گسترش پایه مالیات را مورد بررسی دقیق قرار دهد، بازرسی بخش اقتصادی را تقویت، اصلاحات ویژه‌ای را به منظور بهبود شرایطی برای مسئول سرمایه‌گذاری بخش خصوصی را بکار گیرد، اقداماتی را به منظور بهبود حقوق بشر بخصوص حقوق زنان شامل راه‌اندازی «برنامه عمل ملی» برای زنان افغانستان و «برنامه عمل ملی افغانستان برای زنان، صلح و امنیت» شرح دهد.

17. کشورهای شرکت‌کننده اهمیت تضمین اعتبار انتخابات آینده را به منظور تقویت دموکراسی افغانستان به رسمیت شناختند. شرکت‌کنندگان از تعهد دولت به منظور ایجاد کمیسیون ویژه برای اصلاح سیستم انتخاباتی و اعمال اصلاح مهم انتخاباتی در آینده نزدیک استقبال کردند.

18. شرکت‌کنندگان از نقش مهمی که بخش خصوصی در مسیر پیشبرد افغانستان به سمت پایداری بازی خواهد کرد، استقبال کردند و به تعهد دولت افغانستان  برای توسعه «شاخص‌های تجارت» و تعهد او در اولویت‌بندی قوی‌تر، چارچوب قانونی سازگارتر که محیط تجاری قوی‌تر و رقابتی‌تری را قادر می‌سازد به همراه سرمایه‌گذاری در زیرساختار، کشاورزی و صنعت‌های استخراجی برای تشویق سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و رشد اقتصادی مداوم را مورد بررسی قرار دادند. این تعهد شامل جایگزینی قوی‌ترین اقدامات ممکن قابل دسترس بر پایه بهترین عمل‌های بین‌المللی، مبارزه با تهدید جنگ و فساد در محدوده صنعت‌های استخراجی می‌باشد. همچنین دولت افغانستان متعهد شد تا اقدام ویژه‌ای را برای افزایش سطوح سرمایه‌گذاری بخش خصوصی داخلی و خارجی در افغانستان در دستور کار قرار دهد تا به حفظ و ایجاد شغل مناسب شامل شغل‌هایی برای زنان و جوانان کمک کند و دسترسی به خدمات و بازارها را افزایش دهد. پیشرفت در صلحی جامع و پروسه صلح به منظور هموار کردن راه برای محیطی مساعد برای سرمایه‌گذاری‌های آینده در افغانستان حیاتی می‌باشد.

19. کاهش فقر و ایجاد شغل چالش‌های اصلی در افغانستان باقی‌ می‌ماند. شرکت‌کنندگان خود را در نگرانی‌های دولت سهیم می‌دارند و از ابتکارهای آن برای پرورش گنجایش اقتصادی (بخصوص با تمرکز بیشتر روی بخش کشاورزی که بزرگترین منبع ایجاد شغل و کاهش فقر می‌باشد) شامل ارائه زیرساخت مناسب منطقه‌ای و داخلی و ایجاد امتیاز شهروندی حقوق اساسی اقتصادی که به مردم محروم و آسیب‌پذیر در سراسر کشور ارائه خواهد شد، استقبال کردند.

20. شرکت‌کنندگان نقش مرکزی زنان و جوانان در افغانستان را درطول دهه تحول به رسمیت شناختند که شامل روندهای تصمیم‌گیری سیاسی، دولت اقتصاد، دسترسی به سلامت و تحصیلات، بخش قضایی و امنیتی و تلاش‌های صلح و آشتی می‌باشد. همچنین جوامع بین‌المللی بر تعهد دولت افغانستان مبنی بر حفاظت حقوق و گسترش فرصت‌هایی برای زنان استقبال و بر تعهد برجسته او به منظور حمایت و قدرت دادن به زنان و دختران افغانستان تأکید کردند. شرکت‌کنندگان از تعهد دولت افغانستان به منظور حفظ یکپارچگی و تقویت اجرای «قانون منع خشونت علیه زنان(EVAW)» استقبال کردند. شرکت‌کنندگان به بیانیه‌ای از «سمپوزیوم اسلو» در زمینه پیشبرد حقوق و توانمندسازی زنان در افغانستان در 23 نوامبر اشاره‌ای داشتند.

بخش 4: توسعه همکاری

21.  دولت افغانستان تصمیم خود را که در «بن 2011» ابراز داشته بود، تأ یید کرد که آینده نظام سیاسی بطور پایدار و محکم در قانون اساسی افغانستان باقی خواهد ماند. مردم افغانستان به ایجاد جامعه‌ای باثبات، دموکراتیک بر پایه حاکمیت قانون، دستگاه قضایی مستقل و موثر، حکومت خوب، احترام به حقوق تمام شهروندان به خصوص زنان و دختران و به پیشرفت در مبارزه علیه فساد ادامه خواهد داد.

22. شرکت‌کنندگان مجددا بر تعهد خود برای کمک به اصولی مؤثر از جمله تعهدات چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو تأکید کردند. آن‌ها تشخیص دادند که کمک باید روی ایجاد قابلیت‌‌های افغانستان و روی توانمندسازی اتصال، افزایش دسترسی به بازار، عمل به عنوان یک تسهیل‌کننده برای تحریک رشد اقتصادی فراگیر تمرکز کند. این کمک باید دولت افغانستان را قادر بسازد تا نقش خود را به عنوان یک فراهم‌کننده خدمات عمومی، تقویت حکومت خوب و ارتقاء حاکمیت قانون و تضمین حقوق بشر بطور مساوی برای تمام شهروندان بازی کند.

23. شرکت‌کنندگان مجددا بر تعهدات خود مبنی بر هماهنگی با اولویت‌های ملی افغانستان، بهبود مدیریت اطلاعات کمک و در دستور کار قرار دادن اقداماتی واقعی نسبت به ارائه کمک بیشتر به بودجه در کنار پیشرفت‌هایی در بودجه و سیستم‌های هزینه افغانستان تأکید کردند. کمک فنی روی تقویت ساختارهای دولت افغانستان در سطوح ملی و ولایتی تقاضا، بکار گرفته و متمرکز خواهد شد.

24.  شرکت‌کنندگان اهمیت نقش جامعه مدنی افغانستان را به رسمیت شناختند که در توسعه افغانستان نقش مهمی را بازی کرده است. شرکت‌کنندگان از تعهد دولت افغانستان مبنی بر مذاکراتی سازنده، ادامه‌دار با جامعه مدنی شامل سازمان‌های زنان افغانستان به منظور تضمین مشارکت کامل و معنی‌دار جامعه مدنی افغانستان در پروسه‌های مهم سیاسی، تقویت حکومتداری و حاکمیت قانون به همراه توسعه، نظارت و کنترل تجدید چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو استقبال کردند. همچنین شرکت‌کنندگان بر اهمیت محافظت و تقویت رسانه آزاد اشاره کردند. شرکت‌کنندگان از بیانیه جامعه مدنی افغانستان در این کنفرانس قدردانی کردند و از نتایج و نتیجه‌گیری «آینده» تحت رهبری جامعه مدنی افغانستان مرتبط به رویداد 3 و 4 دسامبر استقبال کردند. همچنین شرکت‌کنندگان به نقشی که سازمان‌های غیردولتی در توسعه افغانستان و با حمایت جامعه مدنی افغانستان بازی می‌کنند، اشاره و نقش سنتی آن‌ها را در کمک بشردوستانه در آینده مهم تلقی کردند.

25. ارتباط مستمر افغانستان با شرکاء و حمایت‌کنندگان منطقه‌ای راهی برای شناسایی چالش‌های معمول می‌باشد. شرکت‌کنندگان اهمیت «روند قلب آسیا استانبول»تحت رهبری افغانستان و تعلق منطقه‌ای را به رسمیت شناختند و از نتایج چهارمین اعلامیه کنفرانس پکن وزرای قلب آسیا در اکتبر 2014 میلادی و از میزبانی پنجمین کنفرانس وزرا در سال 2015 میلادی توسط پاکستان استقبال کرد. شرکت‌کنندگان بر اهمیت همکاری و هماهنگی میان پروسه‌های استانبول و RECCA تحت رهبری افغانستان و تمام  سازمان‌ها و برنامه‌های منطقه‌ای تأکید کردند و متعهد شدند تا با یکدیگر و دیگر کشورهای منطقه در زمینه تجارت مؤثر و توافقات حمل‌ونقلی، برنامه‎‌های مرزی کارآمد و هماهنگی گمرکی، زیرساخت حمل‌ونقلی لازم برای اتصالی مهم و شبکه انرژی منطقه‌ای مؤثر در آسیای مرکزی و جنوبی  همکاری کنند.

26. همچنین شرکت‌کنندگان بر اهمیت و همکاری مداوم و نقش کمکی سازمان ملل در حمایت دولت جدید اشاره کردند. آن‌ها تشخیص دادند که تجدید مأموریت برنامه‌ریزی‌شده سازمان ملل برای مارس 2015 میلادی فرصتی بر تصدیق لازمه یک سیستم سازمان ملل که در کنفرانس کابل موافقت شده بود، خواهد بود. شرکت‌کنندگان از تصویب قطعنامه 2145 شورای امنیت سازمان ملل(2014) که مأموریت کمکی سازمان ملل در افغانستان(یومانا) را گسترش داد، استقبال کردند و ابراز خرسندی کردند که تجدید مأموریت شورای امنیت در مارس 2015 میلادی صورت بگیرد.

بخش 5: راه‌های پیش‌رو

27.  شرکت‌کنندگان به امید «اجلاس مقامات ارشد» در اواسط سال 2015 میلادی در کابل هستند که در این اجلاس چارچوب دوجانبه پاسخگویی توکیو را تجدید خواهد کرد که اهداف مشترکی را برای دهه تحول و اجلاس وزرای بعدی در سال 2016 میلادی تعریف می‌کند.

28. دولت افغانستان قدردانی خود را به دولت انگلیس برای میزبانی کنفرانس لندن و شرکت‌کنندگان برای حمایت ادامه‌دار و بی‌سابقه آن‌ها به منظور پیشرفت و امنیت افغانستان ابراز داشت.

انتهای پیام/ع