رویارویی اشرف‌غنی از طریق روند مذاکرات صلح با طالبان افغانستان
خبرگزاری تسنیم: سفرهای رئیس جمهور افغانستان در اواخر ماه سپتامبر به کشورهای چین، پاکستان و عربستان تصادفی نبود و برخی کارشناسان آن را در جهت متقاعد کردن روسای طالبان افغانستان برای مذاکرات صلح می‌دانند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، سفر اشرف غنی به چین، پاکستان و عربستان سعودی به محض انتخاب شدن وی به عنوان رئیس جمهور افغانستان در اواخر ماه سپتامبر تصادفی نبود. هر کدام از این 3 کشور قطعه‌ای از پازل رودرروی رئیس جمهور جدید افغانستان می‌باشدکه روسای طالبان را برای مذاکره با دولت کابل متقاعد کنند.
با پایان یافتن مأموریت جنگی ناتو در افغانستان در 31 دسامبر، رسیدن به این هدف بیش از پیش قابل ملاحظه می‌باشد.
با این وجود هر کشور باید نقش خود را بازی کند. کشور وهابی عربستان سعودی بر گروه‌های سنی افراطی جنوب آسیا تاثیر دارد که طالبان افغانستان نیز شامل این گروه‌ها می‌شود.
پاکستان در حالی شبه‌نظامیان را در کشور خود پناه می‌دهد که بطور رسمی از آنان دفاع و به دنبال گسترش منافع استراتژیک خود( ضد هند) در افغانستان است.
و چین حامی اتمی پاکستان نیز از تصمیم اخیر اشرف غنی مبنی بر ایجاد رابطه دوستانه میان اسلام‌آباد و کابل به دنبال منافع خود می‌باشد.
مخالفان سیاسی
اشرف غنی پس از مراسم تحلیف ریاست جمهوری افغانستان، طالبان این کشور را دعوت به مذاکره کرد. رئیس جمهور جدید از خطاب کردن طالبان به عنوان «تروریست» اجتناب و برای پیوستن به روند صلح، آنها را «مخالفان سیاسی» خواند. با این وجود، آیا تکیه کلام اشرف غنی را می‌توان راضی‌کننده‌تر از تکیه کلام حامد کرزی دانست؟
رئیس جمهور پیشین افغانستان به منظور جذب طالبان از هیچ تلاشی دریغ نکرد و آنها را «برادر» خطاب کرد و حتی در اواخر حکومت خویش مخالفت ضد آمریکایی را درپیش گرفت. هر چند که وی با شکست مواجه شد.
«عبدل الحکیم مجاهد» دیپلمات ارشد رژیم طالبان که به پروسه صلح پیوسته می‌گوید: در حقیقت هیچ تمایل سیاسی واقعی در ساختار بروز شده سال 2010 میلادی توسط حامد کرزی برای مذاکره با طالبان از جانب دولت وی وجود نداشت.
مجاهد به 2 ابتکار کنفرانس «شانتی» فرانسه در دسامبر 2012 میلادی و بازگشایی دفتر طالبان در قطر اشاره کرد و گفت حامد کرزی در ژوئن سال 2013 میلادی با انگیزه اینکه مذاکرات صلح باید در خود کشور افغانستان برگزار شود با بازگشایی این دفتر مخالفت کرد. پس از آن دولت تقسیم شد و هیچ هماهنگی بر این موضوع صورت نگرفت.
مشکل این است که راه‌های دیگر پیگیری شده توسط خود کرزی زیاد موفقیت‌آمیز نبود. با میانجی‌گری برادر خود «قیوم» که مسئول انجام مأموریت‌های مخفی بود، کرزی سعی بر مذاکره با افراد وابسته به گروه طالبان داشت. تماس با «ملا برادر» بازداشت‌شده در سال 2010 میلادی توسط سازمان جاسوسی پاکستان در کراچی و ابتکار صلح «معتصم آغا» در دبی در فوریه 2014 میلادی نیز نتوانست دستاوردی برای دولت کابل داشته باشد. پاکستانی‌ها خواستار توقف این روند شدند در حالی که طالبان ساکن کویته( بلوچستان پاکستان) در مورد حق مذاکره با دولت حامد کرزی به 2 گروه مختلف تقسیم شدند.
تردید مداوم رهبران کابل
به نظر می‌رسد با به قدرت رسیدن اشرف غنی، برنامه‌های روند صلح کمی دچار تغییر شده است. دفتر طالبان توسط خودشان در قطر بازگشایی شد که قبلا با موضع‌گیری منفی حامد کرزی بسته شده بود. این خود با توجه به سوابق آن در طول روند صلح یکی از موارد قابل توجه به شمار می‌آید.
مجاهد گفت: دفتر طالبان بطور رسمی بسته شده بود اما راه‌هایی هم برای از سرگیری روابط وجود دارد. رئیس جمهور جدید افغانستان دارای امتیازی می‌باشد و خروج نیروهای ائتلافی نیز بر قوت آن می‌افزاید.
اما موانع موجب تضعیف تلاش‌های کرزی، منجر به جلوگیری وی نیز شد. در قدم اول موجب شد که سران کابل نسبت به مذاکرات صلح دچار تردید شوند.
در مرحله بعد موجب شد تا پاکستان با پناه‌دادن به بیشتر رهبران طالبان، بی‌جهت ادعای حق وتو کند.
از این رو هدف اشرف غنی برای راه‌اندازی جغرافیای سیاسی منطقه‌ای برای تغییر ایده‌های پاکستان با اهمیت است.
شاید طالبان با مشاوره با پاکستان سعی در پیش‌بردن روند صلح بر حسب منافع خود را دارند.
انتهای پیام/.
