اثر منفی دخانیات بر ایمپلنت‌های دندانی

به گزارش سلامت خبرگزاری تسنیم، غلامرضا غزنوی، متخصص پروتزهای دندانی و مدیر پانل دومین کنگره بین المللی ایمپلنتولوژی ایران اظهار داشت: روش ایمپلنت یکی از روش‌های درمانی مدرن در علم دندان پزشکی است که در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ این روش برای بیمارانی که دندان‌های خود را در سنین مختلف از دست دادند و از نظر بافت استخوانی شرایط این درمان را داشته باشند، انجام می‌شود.

وی افزود: ساختمان دهان و دندان فرد بیمار باید پیش از ایمپلنت توسط دندانپزشک و یا متخصص مربوطه بررسی بالینی رادیوگرافی شود تا بتوان از این تکنیک و روش استفاده کرد.

غزنوی عنوان کرد: روش ایمپلنت در مقایسه با روش های قدیمی تر از جمله تراش دندان‌های کناری در جاهایی که 1 یا 2 دندان از دست رفته، بسیار مناسب‌تر است و علاوه بر تأمین زیبایی مطلوب، به بیمار حس راحتی را القاء می‌کند.

عضو هیات مدیره انجمن ایمپلنتولوژی ایران گفت: روش ایمپلنت در افراد بی‌دندان که از دندان‌های مصنوعی استفاده می‌کنند نیز کاربرد دارد و با استفاده از این روش فرد می‌تواند حس داشتن دندان‌هایی ثابت و کیفیت زندگی بالاتری داشته باشند.

غزنوی همچنین داشتن مهارت، دانش و تجربه علمی و گذراندن دورهای مربوط به ایمپلنت توسط دندانپزشک را برای انجام این روش بسیار ضروری دانست و تاکید کرد: ایمپلنت می‌تواند توسط دندانپزشکان جراح و متخصص پروتزهای دندانی و نیز دندانپزشکان عمومی که دوره‌های آموزش خاص را گذرانده باشند صورت پذیرد.

غزنوی افزود: بیماران نیز باید با دقت و پس از بررسی‌های خاص و ضروری از جمله رادیوگرافی‌ از وضعیت ناحیه بی‌دندان و استخوان آن محل برای انجام روش ایمپلنت انتخاب شوند زیرا دندانپزشک از این طریق می‌تواند کیفیت استخوان عرض، ضخامت، ارتفاع و نوع استخوان محل بی دندان را ارزیابی کند.

وی گفت: در بررسی‌ها همچنین باید روابط فک بالا و پایین در ارتباط با همدیگر، ابتلای فرد به بیماری‌های سیستمیک مانند دیابت پیشرفته یا بیماری‌های بدخیم و سابقه پرتو درمانی و از همه مهمتر استعمال دخانیات، مورد بررسی قرار بگیرد.

مدیر پانل دومین کنگره بین المللی ایمپلنتولوژی ایران تصریح کرد: یکی از محدودیت‌‌های استفاده از ایمپلنت در افرادی است که از دخانیات استفاده می‌کنند زیرا اثر منفی در کارکرد ایمپلنت می‌گذارد.

غزنوی همچنین گفت: رعایت بهداشت دهان و دندان و نسوج نگاهدارنده در فرد استفاده کننده از ایمپلنت بسیار حائز اهمیت است و فرد باید در این راستا آموزش ببیند چرا که اگر پس از ایمپلنت به درستی از نخ دندان، مسواک و برس‌های خاص استفاده نکند، کارکرد و عمر ایمپلنت دچار مشکل خواهد شد؛ همچنین رعایت نکردن مسائل بهداشتی ممکن است به تحلیل لثه و استخوان فک اطراف ایمپلنت و در نتیجه بروز بیماری‌های لثه منجر شود.

وی عنوان کرد: ایمپلنت‌ها در داخل فک کار گذارشته می‌شوند و قسمت‌‌هایی از لثه پس از 2 تا 3 ماه روی ایمپلنت را می‌گیرند و چنانچه اقدامات بهداشتی صورت نگیرد کارکرد ایمپلنت  میتواند مشکل ساز شود.

به گفته غزنوی، طول درمان ایمپلنت به وضعیت استخوان و بافت‌های موجود در فرد بیمار ارتباط دارد که از 2 تا چند ماه طول می‌کشد، زیرا در برخی موارد ممکن است به پیوند بافت و استخوان برای بازسازی استخوان نیاز باشد؛ البته در برخی موارد خاص ممکن است ایمپلنت‌های فوری استفاده شود که به محض کشیدن دندان ایمپلنت گذاشته و روی‌ آن کار می شود.

وی تصریح کرد: طبیعت استخوان فک در انجام ایمپلنت و موفقیت آن بسیار مهم است چرا که پس از کشیدن دندان، استخوان فک تحلیل می‌رود که این موضوع به خصوص در مورد فک بالا که کف سینوس تغییر شکل می‌دهد، مصداق دارد اما اگر انتخاب بیمار، طرح درمان ایمپلنت و تمام مراحل با رعایت اصول علمی صورت گیرد، طبق بررسی‌های انجام شده میزان موفقیت این روش تا 95 درصد می‌تواند باشد و باید اضافه کرد که ایمپلنت‌ها درمان‌های مادام العمر نیستند و کارایی درازمدت این درمان‌ها به ملاحظات بهداشتی و مراجعه سالانه به دندانپزشک نیاز دارد.

دومین کنگره بین المللی ایمپلنتولوژی ایران به همت انجمن ایمپلنتولوژی ایران از یک تا 3 بهمن ماه جاری در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار می‌شود.

انتهای پیام/