گارد بسته کامرون در برابر خانم صدر اعظم

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، صدر اعظم آلمان و نخست وزیر انگلیس در آغاز سال نوی میلادی منازعه تازه‌ای را کلید زده‌اند. البته این منازعه تازه، ریشه در سال 2014 میلادی و اختلافات رخ داده میان برلین و لندن بر سر حضور یا عدم حضور انگلیس در اتحادیه اروپاست. آنگلا مرکل و دیوید کامرون قرار است به زودی با یکدیگر دیداری تعیین کننده داشته باشند.

دیداری که قرار است در طول آن اختلافات متعدد این دو بر سر مسائلی مانند "اصلاح قانون مهاجرت"، "افزایش بودجه انگلیس در اروپا"، "تعهدات فیمابین در خصوص اوکراین" و ..... بررسی شود. در ابتدا تصور می شد طرفین قصد دارند از این دیدار دوجانبه در صدد حل بحران‌های موجود نهایت استفاده را ببرند اما نوع گارد گیری دیوید کامرون در مقابل مرکل نشان داد که وی به هیچ عنوان قصد ندارد از ایده پرتنش "برگزاری همه پرسی در سال 2017" کوتاه بیاید. اگر کامرون از این ایده دست بردارد، عملا در انتخابات سراسری امسال قدرت مانور خود را در برابر حزب کارگر از دست خواهد داد. از سوی دیگر، پذیرش درخواست کامرون مبنی بر "وضع اختیارات ویژه برای لندن" جهت بقا در اتحادیه اروپا نیز با مخالفت شدید مرکل مواجه شده است.

پذیرش خواسته‌های انگلیس توسط اروپای واحد، به معنای پذیرش علنی ریاست دائمی لندن بر این مجموعه خواهد بود. موضوعی که نه تنها صدر اعظم آلمان، بلکه رئیس جمهور فرانسه و دیگر سیاستمداران اروپایی نیز با آن مخالف هستند.

نکته دوم اینکه "نقاط ایده آل" دو سیاستمدار جنجالی بر سر نحوه حضور انگلیس در اروپا نیز با یکدیگر متفاوت است. دیوید کامرون خواستار بقای کشورش در یک "اروپای اصلاح شده" است. اروپای اصلاح شده‌ای که به لندن در خصوص کنترل رفت و آمد مهاجرین اختیاراتی ورای اختیارات دیگر اعضا دهد و همچنین اجازه دهد انگلیس بخش مهمی از تعهدات اقتصادی خود در خصوص تامین  بودجه اروپای واحد فراموش کند.

بسیار از منتقدین دیوید کامرون معتقدند که نخست وزیر انگلیس اساسا منافع حداقلی اروپای واحد را نیز در پیشنهادات و خواسته های خود در نظر نمی گیرد.  دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس قول داده است که در صورت انتخاب دوباره، در سال 2017 میلادی و در قالب یک همه پرسی ماندن یا خروج انگلیس از اروپا را به رای بگذارد. این در حالی‌است که مطبق چندین نظرسنجی طی ماه‌های اخیر، اقبال مردم انگلیس نسبت به استقلال همه جانبه و مطلق از اروپای واحد به شدت افزایش یافته است.

در این میان نه تنها حزب استقلال طلب و ضد اروپایی یوکیپ در انگلیس با استقبالی گسترده مواجه شده است، بلکه در میان طرفداران احزاب محافظه کار و حتی لیبرال دموکرات نیز اقبال عمومی نسبت به خروج از اروپا افزایش یافته است. در چنین شرایطی دیوید کامرون اروپای واحد را بر سر یک دوراهی سخت قرار داده است: "پذیرش خروج انگلیس از اروپا" یا "افزایش اختیارات ویژه انگلیس به عنوان عضو ارشد در اروپای واحد". این در حالیست که پذیرش هر دوی این گزینه ها به معنای فروپاشی اروپای واحد خواهد بود زیرا "خروج انگلیس" یا " تسلط لندن بر دیگر کشورهای اروپایی" هر دو به معنای دفرمه شدن ساختار فعلی اروپاست.

کامرون در آستانه دیداری که قرار است با مرکل صورت دهد، به صدر اعظم آلمان هشدار داده است که در صورت عدم تحقق تغییرات مدنظرش، ممکن است هر اتفاقی (یعنی خروج از اروپای واحد) در آینده رخ دهد.

دیوید کامرون  نسبت به صدر اعظم آلمان احساس بسیار  بدی دارد. آنگلا مرکل در سال 2014 میلادی بارها دیوید کامرون را در موضع ضعف و ناتوانی قرار داد. در جریان انتخاب ژان کلود یونکر به عنوان رئیس کمیسیون اروپا شاهد بودیم که دیوید کامرون مخالفت رسمی و علنی خود را با این موضوع اعلام کرد اما در نهایت مرکل به همراه دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا در مقابل کامرون و دولت لندن ایستادگی کردند. در نهایت یونکر با رای مثبت 26 کشور عضو اتحادیه اروپا،در مقابل دو رای منفی (از سوی انگلیس و مجارستان) به عنوان ریاست کمیسیون اروپا انتخاب شد. این مسئله ضربه حیثیتی سخت به کامرون وارد ساخت.

موضوع دوم، به افزایش بودجه انگلیس در اتحادیه اروپا باز می گردد. بودجه‌ای که انگلیس به شدت با افزایش آن مخالفت کرد. مورد سوم نیز به اصلاحات مهاجرتی در انگلیس و ایجاد مرزهای پررنگ تر جغرافیایی و امنیتی با اروپای واحد (از سوی لندن) باز می گردد. نخست وزیر انگلیس در صدد است  تا دستیابی مهاجران به سیستم های پرداخت رفاهی در این کشور را محدود کند، اما در مقابل مرکل بارها مخالفت خود را با طرح محدود کردن آزادی جابجایی در اتحادیه اروپا اعلام کرده است. مرکل سیاست‌های مهاجرتی در اروپای واحد را سیاستی مشترک و ثابت می داند که انگلیس نمی تواند آنها را زیر پا بگذارد.

در نهایت اینکه آنگلا مرکل و دیوید کامرون با روی گشاده به دیدار یکدیگر نخواهند رفت. این دیدار در حالی صورت خواهد گرفت که به موجب  تشدید و انباشته شدن اختلافات برلین - لندن و حساسیت‌های ناشی از برگزاری انتخابات سراسری امسال در انگلیس، هیچ یک از طرفین قصد امتیازدهی به یکدیگر را نخواهند داشت. همین مسئله بر دامنه و وسعت منازعه ایجاد شده در اروپای واحد خواهد افزود.

انتهای پیام/ع