یک آیه قرآن بخوانیم؛ «مجازات آزار پیامبر(ص)»

  اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِینًا»

   هر آینه کسانی را که خدا و پیامبرش را آزار می دهند ، خدا در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابی خوارکننده مهیا کرده است

***

در تفسیر مجمع البیان آمده است:
إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ
آن کسانى که خدا و پیامبرش را مى‏ رنجانند، خدا آنان را در این سرا و سراى آخرت از رحمت خود دور ساخته است.
در مورد تفسیر این فراز از آیه شریفه دیدگاه‏ ها متفاوت است:
1- به باور پاره ‏اى آیه به کیفر نفاق گرایان و کافران اشاره دارد و روشنگرى مى‏ کند که: آن کسانى که به ذات پاک و بى‏ همتاى خدا شرک ورزیده و خداى یکتا را به گونه ‏اى که در خور او نیست مى‏ ستایند و وصف مى‏ کنند، و با دروغ شمردن پیام او، و دروغگو انگاشتن پیامبرانش به حق‏ ستیزى مى‏ پردازند، خدا آنان را در این جهان و جهان دیگر از رحمت خود دور ساخته است.
با این بیان واژه «یؤذون» در آیه شریفه، به مفهوم مخالفت با فرمان خدا و وصف ذات پاک و بى‏ همتاى او به صفاتى است که از آنها پاک و منزّه است، وگرنه نه خداى بى‏ نیاز و شکست‏ ناپذیر به دعا و نیایش و عبادت بندگانش نیازى دارد، و نه اذیت و آزارى به ذات پاک او مى‏ رسد.
2- امّا به باور پاره‏اى دیگر منظور از اذیت و آزار رساندن به خدا، حق‏ ستیزى در برابر نام‏هاى بلند و باعظمت خدا و صفات و ویژگى‏ هاى برتر و بى‏ نظیر اوست؛ با این بیان خدا انکارگران و حق ‏ستیزان و ناسپاسان را از رحمت خود دور ساخته است.
3- و گروهى نیز برآنند که: منظور از اذیّت خدا همان رنجانیدن پیامبر اوست و آمدن نام خدا در جهت گرامیداشت مقام والاى پیامبر و حرمت او در بارگاه خداست؛ بر این باور گویى آیه روشنگرى مى‏ کند که اگر بنا بود اذیت و آزارى به ذات پاک خدا برسد، از رنجانیدن پیامبرش مى‏رسد.
نکته دیگر در آیه مورد بحث پیوند آن بر آیه پیش است، که گویى مى ‏فرماید: هان اى مردم با ایمان! بر پیامبرتان درودى خالصانه بفرستید، و دوستدار او باشید، و هرگز باعث رنجش خاطر او نشوید، و او را نیازارید؛ چرا که هرکسى او را بیازارد به خدا کفر ورزیده است؛ و آن گاه در ادامه آیه شریفه هشدار مى‏ دهد که: خدا چنین کسانى را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته است و روشن است که چنین مردمى به زیان و خسران هر دو سرا و خشم پروردگار گرفتار مى‏ گردند؛ چرا که از هدایت او در دنیا محروم گردیده و در آتش دوزخ ماندگارند.
وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا
و براى آنان عذابى خفت‏ آور آماده ساخته است.
«حاکم ابوالقاسم حسکانى حنفى»، با سلسله سند خویش از امیرمؤمنان آورده است که فرمود: من آذى شجرة منک فقد آذانى و من آذانى فقد اذى‏الله و من آذى الله فعلیه لعنةالله
على جان! هرکس به اندازه سر مویى تو را برنجاند، در حقیقت مرا رنجانیده است؛ و کسى که مرا بیازارد، خدا را آزرده است؛ و آن که خدا را برنجاند، خدا او را از رحمت خود دور و به لعنت و نفرین خود گرفتار ساخته است.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها