طب سنتی گامی برای کاهش مهاجرت‌ها و بهبود وضعیت روستاها

به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, طب سنتی از نظر اقتصادی بسیار اهمیت دارد چرا که پایه اقتصاد صحیح در هر کشوری کشاورزی است، در کشاورزی فرایند تبدیل یک دانه به چندین دانه را طبیعت انجام می‌دهد و ضمن اینکه از حداقل امکانات موجود بهره می‌برد، کمترین هزینه و بیشترین سود را دارد.

اما نکته مهم در زمینه طب سنتی این است که مبتنی بودن پیشگیری و درمان در طب سنتی بر غذاها و داروهای گیاهی در واقع حلقه اتصال کشاورزی و سیستم بهداشت و درمان در کشور است و توسعه رویکردهای طب سنتی می‌تواند علاوه بر ارتقای سلامتی در ارتقای اقتصاد و کشاورزی کشور نقش داشته باشد. همچنین، در کاهش مهاجرت‌ها و بهبود وضعیت روستاها نقش به سزایی داشته باشد.

یکی از شاخه‌های پُردرآمد در زمینه توریسم و گردشگری، توریسم سلامت است. کشورهای مختلف با اتکاء به پیشرفت‌های خود در زمینه‌های تشخیصی و درمانی، زمینه جذب بیماران و درمان آنان را در کشور خود فراهم می‌کنند و از این مسیر به ارزآوری و اشتغال زایی در زمینه‌های مختلف می‌پردازند.

به صوری طبیعی کشوری می‌تواند در زمینه جذب بیماران موفق تر عمل کند که از یک سو خدمات بهتری ارائه کند، از یک سو نوآوری‌های بیشتری در زمینه پیشگیری و درمان داشته باشد و از سویی هزینه‌های کمتری به بیماران تحمیل کند. کشور ایران در صورت سرمایه گذاری روی طب سنتی می‌تواند به خوبی زمینه ساز جذب بیماران از کشورهای مختلف جهان باشد. همچنان، که در حال حاضر نیز علی رغم فراهم نبودن شرایط بیماران از نقاط مختلف دنیا برای مراجعه به متخصصان طب سنتی به ایران مراجعه می‌کنند.

این مساله از این جهت حائز اهمیت است که طب سنتی از یک سو می‌تواند خدمات متعددی را در قالب خدمات سلامت ارائه کند، از یک سو در درمان و پیشگیری نوآوری‌های مختلفی دارد و از سوی دیگر نسبت به روش‌های طب نوین برای بیماران خارجی هزینه کمتری خواهد داشت. این موضوع در حال حاضر در کشورهای مختلف از جمله چین و تایلند از سال‌ها قبل در حال پیگیری و اجراست.

آمارها نشان می‌دهند که بیش از 50 درصد از مراجعه کنندگان به پزشکان علی رغم تجویز دارو نیاز به دارو ندارند، و به سادگی می توان با استفاده از روش‌های غیر دارویی (ماساژ درمانی، طب سوزنی، حجامت و ...) به درمان آنها پرداخت. لذا اگر بتوانیم در این بیماران از روش‌های درمانی جایگزین استفاده کنیم، از یک سو میزان مصرف داروهای شیمیایی و هزینه‌های مختلف برای واردات دارو و مواد اولیه دارویی کاهش یافته و از سوی دیگر عوارض مصرف دارو به بیمار تحمیل نخواهد شد و از سمتی بیمار رضایت بیشتری نسبت به درمان خواهد داشت.

کشور ایران جزو 5 کشور نخست دنیا از لحاظ تنوع زیستی در گونه‌های گیاهی است، و در گونه‌هایی که مصرف غذایی و کشاورزی دارند احتمالاً مقام نخست را دارد؛ هر یک از ژن‌های گیاهی می‌توانند میلیون‌ها دلار ارزش داشته باشد. ولی متاسفانه به دلیل نبود قوانین مشخص، عدم سرمایه گذاری و سودجویی افراد مختلف، این ژن‌ها به راحتی از کشور خارج می‌شوند و گاه شاهد این هستیم که از کشورمان به صورت خام و با نازلترین قیمت به خارج از کشور صادر می‌شود.

جالب اینکه این گیاهان با فرآوری و تبدیل شدن به دارو مجدداً با چندین برابر افزایش قیمت به سایر کشورها از جمله ایران صادر می‌شود! سرمایه گذاری بر طب سنتی و گیاهان دارویی از یک سو می‌تواند مانع از بین رفتن این سرمایه عظیم شود و از سویی باعث تولید ثروت در داخل ایران شود.

این نکته نیز گفتنی است که بسیاری از داروهای گیاهی به عنوان علف هرز تلقی می‌شود و بدون توجه و با استفاده از روش‌های مختلف (سموم گیاهی و ریشه کشی) در حال نابود شدن هستند، مانند گیاه شیرین بیان که بومی ایران است ولی به دلیل عدم توجه به عنوان علف هرز ریشه کشی شده و در حال حاضر از کشورهای مجاور به ایران وارد می‌شود.

یکی از اتفاقاتی که به دنبال سرمایه گذاری برای توسعه طب سنتی شاهد آن خواهیم بود تولید دانش و فناوری‌های بومی مبتنی بر طب سنتی خواهد بود. به عبارتی با سرمایه گذاری در این زمینه به تدریج با افزایش دانش بومی در این زمینه و به تبع آن تولید داروها و فناوری‌های دانش بنیان زمینه صدور آنها به شکل‌های مختلف فراهم خواهد شد.

به عنوان مثال کشور تایلند فقط با سرمایه گذاری روی ماساژ در حال حاضر به اشکال گوناگون از این موضوع سودآوری دارد: اشتغال زایی با گسترش کلینیک‌های ماساژ، جذب توریسم، جذب آموزش گیرنده از تمام نقاط دنیا، صادرات ده‌ها محصول مورد استفاده در ماساژ و ....

انتهای پیام/