موافقت آمریکا با بازه زمانی ۱۰ تا ۱۲ ساله توافق هسته‌ای و افزایش مشروط سانتریفیوژها
خبرگزاری تسنیم: فشار برای برچیده شدن کامل برنامه هسته ای ایران امری غیرواقع بینانه است و به گفته دیپلماتها آمریکا در مقابل مقاومت ایرانی‌ها در مذاکرات هسته ای از برخی مواضع قبلی خود کوتاه آمده است.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، خبرگزاری آسوشیتد پرس در حالی برخی جزئیات جدید از مذاکرات هسته ای ایران و گروه 1+5 را منتشر کرد که عموما مقامات رسمی این کشورها این گونه اخبار را تنها گمانه زنی رسانه ای عنوان می‌کنند.
به گزارش این خبرگزاری رویکرد آمریکا به عقب راندن برنامه ایران به نحوی است که زمان گریز هسته‌ای به یک سال افزایش یابد. مقامات آمریکا گفته اند این زمان برای واکنش جامعه بین الملل برای متوقف کردن تهران کافی است.
موافقان توافق هسته‌ای همچون داریل کیمبال، مدیر انجمن کنترل تسلیحات در واشنگتن معتقدند نظارت شدید می تواند زمان کافی برای کشف و مختل کردن هرگونه تلاش ایران برای ساخت بمب را فراهم کند.
در هر صورت، گزینه فشار بر ایران برای نابودی کامل(برنامه هسته ای) غیرواقع بینانه است. در فضایی که آمریکا تمایلی برای دخالت نظامی دیگری در خاورمیانه ندارد و چین و روسیه نیز بعید است که به تحریم همه جانبه اقتصاد ایران بپیوندند، حامیان یک توافق احتمالی آن را انتخاب گزینه بد از میان بدتر می‌دانند.
بر همین اساس در حالی که تنها چند هفته با ضرب الاجل ماه مارس باقی مانده است، ایران تاکید دارد که به دنبال سلاح اتمی نیست و به طرف مقابل برای مصالحه فشار می آورد.
مهم ترین اختلاف نظر درباره اندازه و طرفیت برنامه غنی سازی ایران است. آمریک در کنار 5 کشور روسیه، چین، انگلیس و فرانسه با پیشنهاد جمع آوری 80 تا 90 درصد از حدود 10 هزار سانتریفیوژهای فعال ایران به میز مذاکره آمدند اما در مقابل مقاومت طرف ایرانی، دیپلماتها اکنون می گویند آمریکا با تعداد 4500 سانتریفیوژ فعال ایران- و احتمالا تعداد بیشتر- موافق است به شرط آنکه تهران با محدود کردن کارآیی آنها موافقت کند.
واشنگتن همچنین از درخواست اولیه خود مبنی بر 20 سال محدودیت برنامه هسته‌ای ایران به 10 تا 12 سال کوتاه آمده است.
دیپلماتهای آشنا به مذاکرات می گویند آمریکا شاید با تعداد بیشتری سانتریفوژ موافقت کند مشروط بر اینکه ظرفیت آنها برای غنی سازی کاهش یابد. یکی از پیشنهاداتی که با ایران مورد مذاکره قرار گرفته محدود کردن حجم ذخیره گاز اورانیوم است. حجم گاز ذخیره شده به تعداد سانتریفیوژها بستگی دارد.
ایران نیز ممکن است با خارج کردن حجم بیشتر اورانیوم غنی شده موافقت کند. گزینه سومی نیز مبنی برپیکربندی دوباره ساختار سانتریفیوژها است. سانتریفیوژها به صورت پیوسته و چند تایی در ساختارهای به نام آبشار به یکدیگر وصل هستند، بازبینی در این آبشارها می‌تواند به طرز قابل ملاحظه ای میزان اورانیوم غنی شده در انتهای روند را کاهش دهد.
اولی هاینونن، رئیس بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید گزینه ترکیبی کارآمد است، البته به شرطی که ایران با تعداد 2 تا 4 هزار سانتریفیوژ موافقت کند، موضوعی که ایران قبول نخواهد کرد؛ به گفته وی قاتل توافق تعداد سانتریفیوژهاست.
انتهای پیام/