سرگیجه‌هایی که بدون دارو برطرف می‌شود
خبرگزاری تسنیم: رئیس کارگروه معتمد جامعه شنواییشناسی ایران با اشاره به اینکه برخی از سردردها بدون تجویز دارو و با اقدامات توانبخشی از جمله شنواییشناسی برطرف می‌شود، گفت: تجویز سمعک غیر از شنوایی‌شناس اصلاً معنا ندارد.
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، فرزام جنابی در نشست خبری درباره وضعیت شنواییشناسی کشور اظهار داشت: بسیاری از همکاران ما در حوزه پزشکی با فعالیت شنوایی‌شناسان آشنا نیستند در حالی که می‌توان برخی عارضه‌ها از جمله سرگیجه‌ها را بدون دارو و با اقدامان توانبخشی از جمله شنواییشناسی برطرف کرد.
وی ادامه داد: هدف از این نشست این است که بیماران از حق و حقوق خود مطلع شوند و در این راستا در بحث شنواییشناسی مباحث غربالگری نوزادان تجویز سمعک، خدمات شنوایی‌سنجی سالمندان و همچنین عوارض زندگی ماشینی در حوزه اختلالات شنوایی مطرح است.
جنابی درباره سمعک عنوان کرد: در گذشته سمعک یک وسیله تقویت‌کننده بود که فرد می‌توانست صدای آن را کم و زیاد کند اما از زمانی که رشته شنوایی‌سنجی در ایران تاسیس شد دانشکده‌ها و پلی‌کلینک‌های متعددی تاسیس شد و فارغ‌التحصیلان این رشته برای تجویز سمعک‌های جدید در خدمت مردم و بیماران هستند.
وی افزود: تنظیم یک سمعک حدود یک ساعت زمان می‌برد زیرا باید اطلاعات فرد در سمعک ذخیره شود و حتما باید سمعک را متخصصان شنوایی‌شناس تجویز کنند.
رئیس کارگروه معتمد جامعه شنواییشناسی ایران عنوان کرد: تجویز سمعک بدون تجویز شنوایی‌شناس اصلا معنا ندارد. البته مردم شاید در برخی موارد این آگاهی را نداشته باشند که به شنوایی‌شناس مراجعه کنند. زیرا آنان باید بدانند که سمعک مانند یک کامپیوتر کوچک در گوش افراد عمل می‌کند و باید پس از تجویز سمعک دوره‌های متوالی پیگیری نیز صورت پذیرد.
* اروپا یک سوم فارغ‌التحصیلان ایران شنواییشناسی دارد
در ادامه این نشست محسن احدی دبیر علمی شنواییشناسی ایران نیز افزود: در ایران 3 هزار فارغ‌التحصیل شنواییشناسی تربیت شده‌اند در حالی که در ترکیه فقط 300 شنوایی‌شناس وجود دارد. و در کشور کانادا با 34 میلیون نفر جمعیت 300 شنوایی‌شناس فارغ‌التحصی شده‌اند.
وی ادامه داد: در حال حاضر در مقطع کارشناسی شنواییشناسی فارغ‌التحصیل بسیار زیاد داریم و اولویت‌های پذیرش در مقاطع دکترای حرفه‌ای و تخصصی صورت پذیرد.
دبیر انجمن علمی شنواییشناسی ایران با اشاره به کمبود شنوایی‌شناس در کشورهای آمریکای جنوبی عنوان کرد: یک سوم فارغ‌التحصیلان شنوایی‌شناس در ایران متخصص این رشته وجود دارد. ولی کشوری مانند آمریکا برای جمعیت بیش از 300 میلیون نفری خود 15 هزار شنوایی‌شناس تربیت کرده است.
احدی در ادامه با اشاره به عوارض تجویز سمعک توسط غیر متخصص غیرمرتبط که خطرات بیشتر آن نوزادان و سالمندان را دربرمی‌گیرد افزود: بیمه‌ها باید پوشش بیمه‌های مناسب برای هزینه سمعک ارائه دهند زیرا امروزه 80 درصد سالمندان به دلیل همین عدم پوشش نامناسب بیمه‌ها نمی‌توانند از سمعک استفاده کنند.
دبیر انجمن علمی شنواییشناسی ایران خاطرنشان کرد: استفاده از سمعک‌های بی‌کیفیت نیز آسیب‌های بیشتری به افراد وارد می‌کند. یکی از این معضلات در این حوزه قاچاق تجهیزات پزشکی است و این در حالی است که معاون وزیر بهداشت عنوان کرده است که به دلیل کمبود نیرو در نظارت‌ها مشکل دارند. بنابراین ما آمادگی خود را برای نظارت و گزارش تجهیزات پزشکی در حوزه شنواییشناسی را به وزارت بهداشت اعلام می‌کنیم.
شنوایی‌شناس، دو سال خدمات سمعکی را بدون اخذ هزینه‌ای باید ارائه کنند
در این راستا خسرو گورابی نیز در ادامه نشست خبری جامعه شنوایی‌شناسان ایران با بیان اینکه هر شنوایی‌شناس که سمعکی را به فرد دارای اختلال شنوایی تجویز می‌کند دو سال تعهد دارد بدون اخذ هیچ هزینه‌ای خدمات مورد نیاز فرد را در هر زمان در اختیار وی قرار دهد، اظهار داشت: متأسفانه بیماران به این حقوق خود واقف نیستند بنابراین از آنجا که آموزش ندیدند سمعک را دریافت می‌کنند و پس از مدتی آن را کنار می‌گذارند و این سیکل معیوبی ایجاد می‌کند و فرد نمی‌تواند شنوایی خوبی داشته باشد.
گورابی افزود: پس از تشخیص اختلال شنوایی نخستین قدم جبران این کمبود است و فقط راه جبران این کمبود استفاده از باقیمانده شنوایی است، بنابراین باید این شنوایی را حفظ کرد و از آن به عنوان سرمایه‌ای برای باقیمانده عمر استفاده کرد.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران تصریح کرد: سمعک وسیله‌ای تقویت‌کننده است که ساختاری بسیار پیچیده دارد چرا که علاوه بر تقویت صدا باید صدا را به شکلی تغییر دهد که پس از رسیدن صدا به مراکز بالاتر در مغز قابلیت پردازش داشته باشد. سمعک در درجه نخست باید متناسب با میزان کم شنوایی تنظیم شود و سپس به طور مرتب و دوره‌ای کنترل شود که این کنترل گاهی تا چند سال طول می‌کشد و از آنجا که سمعک‌ها پروتزهای گران‌قیمت هستند باید درست تجویز و استفاده شود.
گورابی عنوان کرد: وقتی سمعک به فردی تجویز می‌شود آن فرد باید 15 روز، 2 ماه، 4 ماه، 6 ماه، یک سال، 18 ماه و در نهایت 2 سال بعد به شنواییشناسی که سمعک را تجویز کرده است مراجعه کند و معاینه شود چرا که شنوایی‌شناس هنگام ارائه سمعک گارانتی آن را بر عهده می‌گیرد و چنانچه در این مدت اتفاقی رخ دهد شنوایی‌شناس موظف به رفع آن است.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران بیان کرد: شنوایی‌شناسان شعاری دارند مبنی بر آنکه هر کسی که از سمعک استفاده می‌کند و به نتیجه مورد نظر در رسیدن به شنوایی مناسب دست پیدا نمی‌کند مقصر نیست بلکه مقصر شنوایی‌شناس است که یا سمعک مناسب را تجویز نکرده است و یا آن را درست تنظیم نکرده است و آموزش کافی به فرد نداده است.
گورابی گفت: آموزش سمعک دقیقاً مانند دوز دارویی است یعنی برای مثال فرد باید روزی خاص فقط نیم ساعت استفاده کند و دو ساعت استفاده نکند یا اینکه هفته اول فقط در منزل استفاده کند یا در مدتی معین در برخی فضاها از سمعک استفاده نکند. فقط آموزش استفاده از سمعک مهم نیست بلکه این سمعک باید تنظیم شود چرا که علاوه بر افزایش صدا باید تربیت شنوایی و زبان‌آموزی فرد نیز مورد نظر قرار گیرد.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران گفت: ما از نظر تعداد شنوایی‌شناس در قیاس با کشورهای همسایه وضعیت مناسبی داریم ولی در قیاس با استرالیا که در نظر دارد در 10 سال آینده برای هر 20 هزار نفر یک شنوایی‌شناس داشته باشد وضع مناسبی نداریم. حوزه شنواییشناسی را نمی‌توانیم فقط به حوزه تشخیص محدود کنیم چرا که 3 کار دیگر شامل تجویز سمعک، کاشت حلزون و توانبخشی نیز در زمره خدمات شنواییشناسی مطرح می‌شود.
گورابی یکی از مشکلات حوزه شنواییشناسی را توزیع نامناسب نیروهای متخصص در کشور دانست و گفت: شنوایی‌شناسان کشور در شهرهای بزرگ متمرکز هستند بنابراین مراکزی در کشور شنوایی‌شناس ندارد.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسان ایران خاطرنشان کرد: دو نوع غربالگری در کشور وجود دارد که یکی غربالگری بدو تولد و دیگری غربالگری بدو ورود به آموزش است که در سطح دوم توسط سازمان آموزش و پرورش استثنایی صورت می‌گیرد و از آنجا که بیشتر اختلالات شنوایی در دوره اول تشخیص داده می‌شود بنابراین پروتکل غربالگری ورود به مدرسه باید تغییر کند.
انتهای پیام/