داده ها و ستانده ها در مذاکرات هسته ای

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، «داده ها و ستانده ها در مذاکرات هسته ای»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم سید جعفر قناد باشی است که در آن می خوانید؛

آنچه که از مجموع مذاکرات هسته ای لوزان سوئیس برای جهانیان ثابت شد، رفتار اصولی و منطقی ما در برخورد با فشارهای غیرمنطقی است که نمایشی جذاب از قول و فعل ایران را در معرض دید همگان قرار داد. دنیای غرب علاقه مند بود که چهره ای غیرمنطقی از ما ارائه کند اما تصمیماتی حکیمانه و عقلانیتی ستودنی - به معنای واقعی کلمه – جهت و مسیر این مذاکرات را مشخص کرده بود. پارامترهای مختلفی که نشان از قدرت منطقه ای و جهانی ما دارد در گفتگوهای هسته ای هدایت گردید و در آینده نیز راهبری خواهد شد.

اگر چه مذاکرات تنها حول محور مسائل هسته ای بود، اما به نمایشگاهی از جایگاه برجسته جمهوری اسلامی ایران از یک سو و موضع منفعل غرب از سوی دیگر تبدیل گردید. افت و خیزها و تصمیمات عجولانه طرف غربی نشان از ضعف، سر در گمی و ناکارآمدی و انفعال آن در برابر مذاکره کنندگان ما داشت و نکات زیادی در این رابطه قابل ذکر است که لازم است به صورت مختصر به آن اشاره شود. کاخ سفید در پایان مذاکرات لوزان، بیانیه ای حاوی «مولفه های برنامه اقدام مشترک جامع»، منتشر کرد و در بند«تحریم ها» تصریح نمود: «ذیل توافق، تحریم های ایالات متحده مرتبط با مسئله تروریسم، نقض حقوق بشر و موشک های بالستیک پابرجا خواهند بود.» این بند را باید در چارچوب خبر خوش آمریکا و وعده آنان به رژیم صهیونیستی و ارتجاع منطقه ارزیابی نمود. لابی صهیونیستی آیپک در کنگره آمریکا در واکنش به بیانیه لوزان خواستار عبور توافق لوزان از فیلترینگ کنگره (بخوانید از نظر صهیونیسم) شده است و تصریح به تحریم های غیرهسته ای در بیانیه کاخ سفید، به نوعی راضی نگه داشتن صهیونیسم قلمداد می شود.

در حالی که رژیم صهیونیستی زرادخانه سلاح های هسته ای خود را از چشم جهانیان مخفی نگه داشته و خاستگاه اصلی «تروریسم دولتی» است، دولت ایالات متحده همچنان به حمایت منزجرکننده از این رژیم ادامه داده و از تصویب هر نوع قطعنامه ای علیه اسرائیل جلوگیری می کند. بنابراین تاکید بر عدم اعتماد به دشمن که نشانه آشکار آن ادامه تحریم های ظالمانه غیرمرتبط با موضوع هسته ای است، از عبرت های این بیانیه است. نکته بعدی، اختلاف نظر بر سر «فکت شیت ها» است که باید مورد رسیدگی دقیق قرار گیرد. آنچه که دکتر ظریف و موگرینی قرائت کردند، همان نکاتی بود که عراقچی پیشتر بدان اشاره کرده بود و می توان آن را بیانیه پیشرفت مذاکرات دانست که نه الزام آور است و نه جنبه حقوقی دارد. متن قرائت شده توسط دکتر ظریف با متن قرائت شده موگرینی نیز کاملا مشابه است، اما متن «پارامترهای برنامه جامع اقدام مشترک» که دو طرف در سخنان خود به آن اشاره کردند و وزارت امور خارجه آمریکا آن را در وبسایت خود منتشر نمود، شامل تعهدات و در حقیقت یک چارچوب برای توافق جامع بوده و کاملا مصداق یک توافق است. روشن است که بیانیه قرائت شده از سوی وزیر خارجه کشورمان و مسئول سیاست خارجی اروپا باید مبنای کار قرار گرفته و اگر متن منتشر شده از سوی وزارت خارجه آمریکا صحت ندارد و متن وزارت خارجه ایران معتبر است، دستگاه دیپلماسی کشورمان باید بلافاصله با صدور بیانیه ای ضمن تکذیب متن آمریکایی، بر عدم حصول چنین توافقی تاکید نموده و روشن کند آنچه مورد توافق قرار گرفته، متن ایرانی است. در غیر این صورت، اگر متن آمریکایی، جزئیات توافقی باشد که متن ایرانی به صورت کلیات بدان پرداخته، در زمینه های حقوقی و اجرایی مشکلات عدیده ای به بار خواهد آمد.

هر چند توافق لوزان با عنوان حقوقی «بیانیه» منتشر شده و با واژگانی مانند «توافق» تفاوت دارد اما کشور ما تعهداتی را پذیرفته و در این میان ضمانت اجرای تعهدات طرف غربی نیز باید روشن شود. کاهش دو سوم تعداد سانتریفیوژها، تبدیل تاسیسات فردو به آزمایشگاه فیزیک هسته ای، پذیرش نظارت ها در ابعاد احتمالی نظامی (PMD)، فعالیت تاسیسات نطنز به عنوان تنها مرکز غنی سازی ایران و سایر موارد در مقابل لغو تدریجی تحریم های اروپا، آمریکا و شورای امنیت و اجازه غنی سازی 5/3 درصد به گرفتن امتیازات نقد در مقابل وعده های نسیه شباهت دارد که یقیناً مذاکره کنندگان هسته ای ما برای آن چاره ای اندیشیده اند. قوی ترین ضمانت اجرایی تعهدات طرف غربی، مقاومت ملت ایران و عدم نیازمندی به خارج برای رفع نیازهای کشورمان و در یک کلام اقتصاد مقاومتی است. طرف غربی که با توهم تحریم سعی داشت خواسته های نابجای خود را به ما تحمیل کند، اکنون دریافته است که حربه تحریم دیگر کارایی ندارد و به خوبی می داند که اگر به تعهدات خود عمل نکند، تمام آنچه را با وعده هایشان محدود کرده بودند، در هر زمانی قابل بازگشت و تجدید است. تاسیسات فردو، نطنز و اراک در هر برهه ای در صورت خلف وعده، قابلیت غنی سازی مجدد در ابعاد قبلی را دارند زیرا صنعت هسته ای ما، بومی و غیروابسته است.

غرب، میدان های مختلفی را برای به چالش کشیدن ایران آزموده از جمله مسائل حقوق بشری و حمایت از مقاومت، اما آنان به آوردگاهی وارد شدند که به هر طرف اقبال نمایند شکست خواهند خورد. آنان به این نتیجه رسیده بودند که اگر با غنی سازی ایران مخالفت کنند به ضرر آنها خواهد بود زیرا برخلاف قطعنامه های بین المللی است و چنانچه به نفع ما رای داده و تحریم ها را لغو کنند باز هم به ضرر آنان است. کشورهای مذاکره کننده پیش از این حتی حاضر به پذیرش حق غنی سازی ما نبوده و اکنون این حق را به رسمیت شناخته اند. علیرغم میل آنان، کشورمان به شکل رسمی در باشگاه کشورهای هسته ای ورود پیدا کرد و بدخواهان این نظام مقدس، بی اثر بودن اهرم تحریم ها را درک و اذعان نمودند. از همین رو توافق نهایی هسته ای باید در راستای صیانت از حقوق هسته ای کشور باشد و این راهی است که به بهای خون شهیدان و صرف هزینه های هنگفت پیموده شده و خواهد شد. روند پیشرفت های ایران که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی شتاب گرفته است، هر روز قله های جدیدی را فتح و دشمنان ما چاره ای جز پذیرش ایران قدرتمند و مقتدر را نخواهند داشت اما در این میان و از جمله مسیر هسته ای و بخصوص تا رسیدن به توافق نهایی هسته ای باید مراقب خدعه های آمریکا بود.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها