دوره سیاه تاریخ لبنان چگونه رقم خورد

به گزارش خبرگزاری تسنیم، دهه 70 و 80 قرن گذشته میلادی سال‌هایی سیاه در تاریخ لبنان به شمار می‌رود، سال‌ هایی که علاوه‌ بر اشغالگری رژیم صهیونیستی در بخش‌های قابل توجهی از این کشور، با جنگ‌های داخلی لبنان همراه بود که هزاران نفر در اثر این جنگ ها و اقدامات تروریستی کشته شدند.  دو حادثۀ صیدا و عین‌الرمانۀ در سال 1975، نخستین جرقه‌های جنگ داخلی لبنان به شمار می‌آیند. در 26 فوریۀ 1975، ماهیگیران صیدا به رهبری معروف سعد، تظاهرات آرامی را بر ضد شرکت پروتئین به راه انداختند؛ شرکتی که در صدد انحصاری کردن صید ماهی و در نتیجه به خطر افتادن منبع درآمد آنان بود. اما این راهپیمایی کاملا صنفی با دخالت ارتش به خشونت گرایید و در پی تیراندازی سربازان، معروف سعد زخمی شد و 9 روز بعد در اثر شدت جراحات در بیمارستان درگذشت.

حادثۀ دوم در 13 آوریل 1975 روی داد که در واقع آغاز جنگ داخلی لبنان را در پی داشت. پییر جُمَیِّل رئیس حزب کتائب، در حال بازدید از مراحل ساخت کلیسایی در عین‌ الرُمّانة بود هدف حمله سرنشینان مسلحِ خودرویی نا‌شناس قرار گرفت. درگیری ایجاد شده در این حمله به قتل چهار نفر از جمله یکی از محافظان پییر جُمَیِّل انجامید.

شامگاه ‌همان روز تعدادی از اعضای حزب الکتائب به اتوبوسی حمله کردند که به ‌طور اتفاقی از آن محل می‌گذشت. فالانژیست های مارونی لبنان با یک انفجار خودرو را متوقف کردند و مردانی که داخل آن بودند را یک به یک بیرون آورده و با گلوله کشتند.

به این ترتیب آغاز جنگ میان جبهه ملی و حزب چپ لبنان کلید خورد که به جنگ دو ساله معروف شد. این جنگ با حمله اسرائیل به لبنان در سال 1983 و تشکیل نیروهای مقاومت ملی با همکاری فلسطینی ها و به ویژه جنبش فتح به اوج خود رسید.

در همان سال جنگ "الجبل" بین دروزی ها و نیروهای مسیحی درگرفت که در اثر آن بسیاری از مسیحیان لبنان از منطقه الجبل رانده شده و کنیسه ها و دیرهای این منطقه تخریب شد. در سال 1984 جنبش شیعی "الامل" در اقدامی با نام انتفاضه" 6 فوریه" در برابر حزب نیروهای لبنان ایستاد و پس از آن جنگ "العلم" میان احزاب سوسیالیستی، کمونیستی و برخی از جریان های فلسطینی ایجاد شد که با آغاز این جنگ نیروهای سوریه وارد بیروت شدند.

در سال 1985 انتفاضه حبیقه به رهبری  "ایلی حبیقه" که از نیروهای لبنانی منشق شده بودند، آغاز شد. سمیرجعجع فرماندهی نیروهای لبنان را بر عهده گرفت. در سال 1986 جنگی بین حزب سوسیالیست و جنبش امل به وجود آمد که در نتیجه آن ارتش سوریه به بیروت باز گشت تا هم شکست پیشین خود از امل را جبران کند و هم مانع باز پس گیری مناطق مشترک با لبنانی ها در پایتخت شود.

در سال 1988 لبنان در جنگ "التحریر" به فرماندهی میشل عون فرمانده ارتش آن زمان با سوریه وارد جنگ شد که در این جنگ ارتش لبنان توانست با وارد کردن خسارت های سنگینی به ارتش سوریه پیروز شود. سال بعد جنگ "الالغاء" بین ارتش لبنان به فرماندهی عون و نیروهای لبنانی ایجاد شد که در اثر آن نیروهای لبنان حاکمیت بسیاری از مناطق مسیحی نشین را از دست دادند.

در سال 1990 ارتش سوریه با تحت کنترل گرفتن کاخ ریاست جمهوری در بعبدا بر لبنان چیره شدند و ژنرال عون به فرانسه پناهنده شد. در همان سال بود که پیمان طائف با میانجگری عربستان سعودی در شهر طائف بین گروه های لبنانی درگیر امضا  شد و به جنگ های داخلی 15 ساله در لبنان پایان داد. این پیمان با وجود گذشت 25 سال امروز نیز به عنوان قانونی در این کشور شناخته می شود.

سمیر جعجع در حال حاضر یکی از کسانی است که بیشترین خونریزی ها را در طول جنگ داخلی این کشور انجام داده، اما با این وجود گرچه تا آستانه اعدام پیش رفت، اما با عفو مواجه شد و همچنان به عنوان یکی از سیاستمداران فعال در این کشور به کار خود ادامه می دهد. لبنانی ها تنها کشوری هستند که موضوع مفقود شدن تعداد زیادی از مردم خود در این جنگ را نیز به صورت جدی دنبال نکردند و با وجود برخی اقدامات سطحی و عوام فریبانه که در نتیجه اعتراض ها و فشارهای خانواده های قربانیان انجام شد، سرنوشت این پرنده همچنان مبهم باقی ماند.
انتهای پیام/ر