تکرار اشتباهات تکراری آبی ها

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، با توجه به تساوی استقلال مقابل ملوان و فاصله زیاد این تیم با صدر جدول در فاصله 4 هفته تا پایان لیگ چهاردهم باید این تیم را از کورس قهرمانی خارج کرد اما چه شد که امیر قلعه‌نویی در دومین سال حضورش در این تیم نتوانست به قهرمانی برسد؟ او در مدت این دو سال با احتساب لیگ قهرمانان آسیا در مجموع 5 جام را پیش‌رو داشت که تا این لحظه 4 تای آنها قطعا از دست رفته‌اند و تنها یکی باقی مانده که صید این یکی هم به مثابه معجزه می‌ماند.  امیر قلعه‌نویی که با کسوت پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر پا به استقلال گذاشت در آغاز لیگ چهاردهم بود که برای نخستین بار قانون خودش را نادیده گرفت؛ او برای اولین بار قول قهرمانی داد. اگر به آرشیو مراجعه کنید پس از هر شکست استقلال با این جمله روبه‌رو می‌شوید:  من مطمئن هستم استقلال در انتهای فصل جام را از آن خود می‌کند. پس از داربی حتی مدعی شد در فاصله 4 هفته به پایان لیگ به این مهم دست پیدا می‌کند. یعنی طبق پیش‌بینی قلعه‌نویی، استقلال می‌بایست در تختی انزلی جشن جام را می‌گرفت اما وقتی داور سوت مسابقه را زد و بازی با ستاوی به پایان رسید تقریبا همه هواداران آبی از کسب جام ناامید شدند و تنها دل‌خوشی‌شان اتفاق یک معجزه در 4 هفته باقی‌مانده است. شاید بزرگ‌ترین اشتباه قلعه‌نویی این اعتماد به نفس کاذبی بود که عامدانه به پیکر تیمش تزریق کرد و نتیجه‌اش دومین سال بی‌جامی مربی‌ای بود که در طول مدت مربیگری‌اش چنین روزهای سختی را تا به حال تجربه نکرده بود.

نگاهی به خرید‌های استقلال

همواره از امیر قلعه‌نویی به‌عنوان مردی یاد می‌شود که بهترین عملکرد را در فصل نقل‌وانتقالات دارد. از این رو او همواره هدایت تیم‌هایی را به عهده می‌گیرد که از وضعیت مالی خوبی برخوردار باشند. در طول 2 فصل گذشته هم تقریبا آبی‌ها در بازار نقل‌وانتقالات خوب عمل کردند. مخصوصا در لیگ سیزدهم که علی فتح‌الله‌زاده توانست همه ملی‌پوشان این تیم را راضی به تمدید قرارداد کند البته بعدها پژمان منتظری روانه لیگ قطر شد، مجیدی به یکباره خداحافظی کرد، نکونام هم به‌خاطر مشکلات متعدد با سرمربی تیم ترجیح داد به لیگ کویت برود. با این وجود آبی‌ها از حیث مهره تیم خوبی را داشتند اما از کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا هم عاجر ماندند. پس از این شکست بزرگ بود که سرمربی استقلال گفت اگر تیم را قهرمان می‌کردم حتما می‌رفتم اما حالا باید دینم را به هواداران استقلال ادا کنم از این رو می‌مانم تا در لیگ چهاردهم، آنها را قهرمان کنم. اول از همه جام حذفی رفت، در داربی رفت هم شکست خوردند و در فاصله 4 هفته به پایان لیگ تقریبا باید استقلال را از جام دور دید. از لحاظ مهره، در آغاز فصل این تیم بازیکنان خوبی را جذب کرد اما شاید از دست دادن رحمتی بزرگ‌ترین ضربه به پیکره آنها بود. فروزان در طول فصل عملکرد قابل اعتمادی نداشت و کمتر پیش آمد لباس منجی را بر تن کند. از سوی دیگر درخشش کاوه رضایی در ترکیب ذوب‌آهن، یکی از دلایل اصلی پیشرفت این تیم در نیم فصل دوم لیگ است. ذوب‌آهن از وقتی کاوه رضایی را از سایپا خریده، 24 امتیاز کسب کرده، 24 گل زده و یک خط حمله فوق‌العاده را شکل داده است.

کاوه رضایی در حالی به ذوب‌آهن رفت که از استقلال هم پیشنهاد داشت. امیر قلعه‌نویی او را می‌خواست اما مشکلات‌ استقلال اجازه نداد این مهاجم 23 ساله پیراهن آبی به تن کند. سایپا برای صدور رضایتنامه این بازیکن500 میلیون می‌خواست و این ذوب‌آهن بود که توانست این پول هنگفت را پرداخت کند. ذوب‌آهن با آینده‌نگری سیاستمدارانه، 500 میلیون پرداخت کرد، آن هم با این نگاه که بتواند از رضایی در این فصل استفاده کند و سپس او را به تیمی اروپایی بفرستد و درآمدی از صدور رضایتنامه نصیبش شود. استقلال هم می‌توانست این آینده‌نگری را انجام دهد. مدیران استقلال تلاشی انجام ندادند و امیر قلعه‌نویی هم فشاری نیاورد تا کاوه پیراهن آبی به تن نکند. استقلال کاوه رضایی را جذب نکرد و سراغ میلاد سلیمان‌فلاح رفت تا این مهاجم نه‌چندان آماده با استقلال قرارداد امضا کند. ماحصل حضور سلیمان‌فلاح در استقلال، چند دقیقه بازی و بدون گل زده است. در نقطه مقابل کاوه رضایی در ذوب‌آهن فوق‌العاده کار کرده و در آخرین بازی موفق شده هت‌تریک کند و 3 بار دروازه علیرضا بیرانوند را باز کند. اگر کاوه پیراهن استقلال را می‌پوشید قطعا می‌توانست مهره موثری برای خط حمله این تیم باشد. او را با سابقه آقای گلی در رده‌های پایه ملی و درخشش در فولاد و سایپا جذب نکردند و سراغ بازیکنی رفتند که در نفت مسجدسلیمان فقط یک گل به ثمر رسانده بود. از خرید ذوب‌آهن و یحیی تا خرید استقلال و امیر فاصله بسیار است؛ فاصله‌ای که باعث پیشرفت ذوب و درجا زدن استقلال شده است! آیا قلعه‌نویی تا به حال در مورد خریدهای نیم‌فصلش با خودش خلوت کرده است؟ اگر کمی خوش‌سلیقگی در آن مقطع وجود داشت شاید حالا وضعیت آبی‌ها کاملا متفاوت بود.

سال سومی در کار است؟

اینک باید دید آیا مدیریت استقلال و هیات‌مدیره این تیم برای سومین سال متوالی به قلعه‌نویی اعتماد می‌کند یا نه. شاید این 4 هفته تاثیر بسزایی در آینده امیر و استقلال داشته باشد.  اگر آنها دست‌کم سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را کسب کنند و مهم‌تر از آن در هفته آخر شکست داربی رفت را تلافی کنند آنوقت شاید امیر مجال خودنمایی سه‌باره را پیدا کند اما در غیر این صورت بعید است این تیم دچار تغییرات بنیادین نشود. البته گفته می‌شود شاید خریداران استقلال از دوستان نزدیک قلعه‌نویی باشند که در آن صورت اگر استقلال هر 4 بازی را هم ببازد، جایگاه آقای سرمربی
دست نخورده باقی می‌ماند! باید منتظر ماند و دید تاس شانس چگونه در 2 جبهه مختلف می‌نشیند.
منصوریان یا  اسکوچیچ؟
اما اگر به هر ترتیبی قلعه‌نویی برود چه کسی جانشینش می‌شود؟ این قطعا پرسش مهمی است که مدیران استقلال باید همین امروز آن را روی میز خود بگذارند. در طول چند هفته گذشته لیگ برتر بارها پلاکاردهایی در ورزشگاه‌های مختلف دیده شده است که در آن برای بازگشت منصوریان به این تیم روزشمار گذاشته‌اند. اما از یک سو مدیران نفت می‌گویند به این سادگی‌ها قید منصوریان را نمی‌زنند از سوی دیگر افرادی مثل یحیی گل‌محمدی به این مربی جوان توصیه کردند در این مقطع به استقلال نروی بهتر است. بدون شک پس از رفتن قلعه‌نویی خیلی از مشکلات حاشیه‌ای این تیم نمایان می‌شود. معضلاتی که امیر با مدیریت خود آنها را مهار کرده و معلوم نیست آیا مربی بعدی توان این کار را دارد یا نه. از سوی دیگر عملکرد اسکوچیچ با فولاد که تقریبا همه بازیکنان اصلی‌اش را به خاطر محرومیت و مصدومیت در طول فصل در اختیار نداشت موجب شد این مربی کروات هم از حالا یکی از گزینه‌های اصلی هدایت آبی‌پوشان باشد. در صورت وقوع این اتفاق برای نخستین بار در طول تاریخ لیگ برتر، هدایت سرخابی‌های پایتخت را 2 مربی کروات به طور همزمان به عهده خواهند داشت که یک اتفاق تاریخی در نوع خودش می‌تواند باشد.

منبع: وطن امروز

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها