سالروز اشغال سرزمین فلسطین به روایت آمار و ارقام

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پانزدهم می هر سال میلادی، یادآور روزی تلخ، مصیبت بار و فراموش نشدنی از خاطره فلسطینی هاست، این روز یادآور فاجعه بزرگ اشغال سرزمین تاریخی فلسطین در یک توطئه هماهنگ بین المللی و متاسفانه خیانت و ضعف و همدستی رژیم های عربی مرتجع است.

پانزدهم می امسال، شصت و هفتمین سالگرد اشغال فلسطین است که به روز نکبت معروف شده است که به تحمیل غده سرطانی رژیم جعلی صهیونیستی بر ملت های منطقه منجر شد که از آن زمان تا کنون، علت اصلی شعله ور شدن آتش جنگ ها و درگیری ها و ناآرامی ها و بی ثباتی در منطقه بوده است، توطئه شوم انگلیس، آمریکا و کشورهای همپیمانشان و اعلامیه بالفور در سال 1917، زمینه ساز حضور صهیونیست ها در سرزمین فلسطین و در نهایت در سال 1948 به اعلام رژیم غاصب اسرائیل منجر شد.

جنگ 1948 یا آن چه فلسطینی ها از آن به یوم النکبه یاد می کنند و اسرائیلی ها، تشکیل دولت موهوم خود، جنگی بود که در سرزمین فلسطین شکل گرفت و به تشکیل رژیم جعلی اسرائیل و رانده شدن فلسطینی ها از سرزمین مادری شان منجر شد.

روند مقدمه سازی صهیونیست ها برای اشغال سرزمین فلسطین

سرکردگان صهیونیست، طرح های نظامی مفصلی را از ابتدای سال 1945 میلادی برای اشغال سرزمین فلسطین با همدستی انگلیسی ها آماده کردند در حالی که نبرد آتی را پیش بینی می کردند، در ماه می 1946 میلادی، هاگانا طرحی را موسوم به طرح می 1946 میلادی آماده کرد.

روز بعد تصمیم تقسیم، هاگانا، تمام یهودیان 17 تا 25 ساله در فلسطین را به خدمت نظامی و آغاز کار برای آماده سازی طرح د(دالت) فراخواند که هدف از این طرح، دست اندازی بر مناطق آماده برای تشکیل دولت یهودی در آن بود.

هاگانا

هاگانا یا هگانا یا هه‌گَنه یک سازمان شبه‌نظامی یهودی وفادار به ایدئولوژی صهیونیزم بود که سال 1920 در فلسطین تحت قیومیت انگلستان به جای سازمان هاشومیر تشکیل شد. این سازمان به‌تدریج به شاخه نظامی غیررسمی آژانس یهود تبدیل شد و علیه اعراب فلسطینی مبارزه می‌کرد. هاگانا بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین سازمان نظامی یهودی قبل از سال 1948 در فلسطین بود که یک سرویس اطلاعاتی به نام «شای»، به منظور گردآوری اطلاعات برای فعالیتهای خود و نیز به منظور رساندن اطلاعات به سران صهیونیست برای سرکوب فلسطینی ها ایجاد کرده بود، پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل، این سازمان منحل شد.

آماده سازی فلسطینی ها و اعراب

در گزارش انگلو- آمریکایی در سال 1946، حجم قدرت نظامی صهیونیستی،‌62 هزار نیرو برآورد شده بود و هیچ اشاره ای به نیروهای مسلح فلسطینی نشده بود.

فلسطینی ها به اتحادیه عرب چشم دوخته بودند که اولین گام را برای برآوردن نیازهای دفاعی فلسطینی ها در سپتامبر 1947 میلادی برداشت که به کمیته نظامی فنی معروف شد که هدف از آن برآورد نیازهای دفاعی فلسطین بود.

گزارش این کمیته عربی،‌به این نتیجه گیری ختم شد که قدرت صهیونیست ها را مورد تاکید قرار می داد و در مقابل این نتیجه را گرفت که فلسطینی ها هیچ نیروی انسانی یا سازماندهی یا سلاح یا مهماتی در حد و اندازه صهیونیست ها یا حتی نزدیک به آنها در اختیار ندارند.

این گزارش، کشورهای عربی را به آماده کردن تمام قدرت خود ترغیب کرد، اتحادیه عرب یک میلیون پوند برای کمیته فنی اختصاص داد.

پیش از صدور قطعنامه ظالمانه تقسیم فلسطین از سوی سازمان ملل متحد،‌سرلشگر اسماعیل صفوت رئیس کمیته فنی گفت غلبه بر نیروهای صهیونیست با استفاده از نیروهای نامنظم و سازماندهی نشده غیر ممکن است و کشورهای عربی هم قادر به ورود به جنگ های طولانی مدت نیستند.

پس از قطعنامه تقسیم فلسطین‌،کشورهای عربی طی روزهای هشتم و هفدهم دسامبر 1947 میلادی طی نشستی در قاهره اعلام کردند تقسیم فلسطین غیرقانونی است و تصمیم گرفتند 10 هزار اسلحه و سه هزار داوطلب(که به ارتش نجات موسوم شد) از جمله 500 فلسطینی با مبلغ یک میلیون پوند در اختیار کمیته نظامی فنی قرار گیرد.

قطعنامه تقسیم فلسطین، مقدمه اشغال نهایی

روز بیست و نهم نوامبر 1947 میلادی برابر هجدهم آذر 1326 شمسی بود که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در یک توطئه حساب شده و هماهنگ،‌قطعنامه ای را تصویب کرد که توصیه به تقسیم فلسطین به دولت یهودی و دولت فلسطینی می کرد.

واکنش ها به قطعنامه تقسیم فلسطین

در مجموع، صهیونیست ها از قطعنامه 181 درباره تقسیم فلسطین استقبال کردند، در حالی که اعراب و فلسطینی ها،‌آن را ظالمانه خواندند.

تحولات پس از قطعنامه تقسیم

شدت درگیری ها پس از قطعنامه تقسیم فلسطین، تشدید شد،‌در آغاز سال 1948 میلادی،‌ارتش نجات عربی به فرماندهی فوزی القاوقجی تشکیل شد، در آغاز ژانویه 1948، دو سازمان صهیونیستی آرگون و شتیرن به  استفاده از خودروهای بمب گذاری شده روی آوردند، چهارم ژانویه،‌مرکز دولت در یافا منفجر شد که بر اثر آن،‌26 شهروند فلسطینی شهید شدند.

در مارس 1948 میلادی،‌رزمندگان فلسطینی که سازمان دهی شده نبودند،‌مقر آژانس یهودی را در قدس منفجر کردند که بر اثر آن،‌11 نفر کشته و 86 نفر دیگر زخمی شدند.

دوازدهم آوریل 1948 میلادی،‌اتحادیه عرب تصمیم گرفت ارتش های عربی را به سمت فلسطین روانه کند و کمیته سیاسی تاکید کرد که ارتش ها تا پیش از عقب نشینی انگلیسی ها که قرار بود 15 می همان سال صورت گیرد،‌وارد نخواهند شد.

                                                                           تصاویری از آوارگی مردم فلسطین در سال 1948 همزمان با اشغال کامل سرزمینشان

انگلیس راه اشغال فلسطین را هموارتر کرد

دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین با پایان روز چهاردهم می 1948 میلادی به پایان رسید و روز پس از آن،‌صهیونیست ها تشکیل دولت جعلی خود را اعلام کردند،‌بلافاصله جنگ میان رژیم جدید و کشورهای عربی مجاور آغاز شد.

شکست تحقیرآمیز اعراب

سوم مارس 1949 میلادی،‌پس از آن که شورای امنیت سازمان ملل متحد که به سبب سیطره غربی ها به ویژه آمریکا و  انگلیس، از همان  ابتدا به ‌ابزار سیاسی صهیونیست ها تبدیل شد، رژیم اشغالگر قدس را به عنوان عضو کامل سازمان ملل متحد به رسمیت شناخت، جنگ میان ارتش های عربی و باندهای صهیونیستی مسلح در فلسطین پایان یافت و کشورهای عربی دومین آتش بس را با حالتی کاملا تحقیرآمیز پذیرفتند.

‌نبردها و درگیری ها در فلسطین در می 1948 پس از پایان دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین و اعلام تشکیل دولت اسرائیل از سوی باندهای صهیونیستی، آغاز شد.

ارتش های عربی از مصر،‌سوریه، عراق و امارت شرق اردن به سوی فلسطین سرازیر شدند و نیروهای عربی در ابتدا پیروزی های کسب کردند.

آمریکا رژیم جعلی صهیونیستی را به رسمیت شناخت

در شانزدهم می 1948، هاری ترومن رئیس جمهوری آمریکا رسما،‌رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت.اولین یگان از نیروهای نظامی مصر وارد مرزهای فلسطین شدند و به نیروهای شهرک های صهیونیستی کفارداروم و نیریم در النقب حمله کردند.

همچنین سه لشکر تابع ارتش اردن از رود اردن به سمت فلسطین عبور کرد، نیروهای نظامی لبنان روستاهای المالکیه و قدس واقع در مرزهای لبنان را بازپس گرفت و از اشغال باندهای صهیونیستی هاگانا آزاد کرد.

تصاویر مهاجران یهود پس از اشغال سرزمین فلسطین

کمک های ویژه آمریکا و انگلیس به باندهای صهیونیستی

نبردها به همین شکل ادامه یافت تا اینکه نیروهای بین المللی مداخله کرده و آتش بسی را تحمیل کردند که شامل منع تجهیز هر یک از طرف های درگیر به سلاح و تلاش برای دستیابی به سازش مسالمت آمیز بود،‌اما باندهای صهیونیست از آتش بس برای ساماندهی نیروهایشان و دستیابی به سلاح به ویژه از کشورهای انگلیس و آمریکا که در آغاز،‌آتش بس را تحمیل کردند، سوء‌استفاده کردند.

هنگامی که درگیری ها، ازسرگرفته شد،‌صهیونیست ها دست برتر را داشتند،‌نبردها مسیر مختلفی را طی کرد و نیروهای عربی در معرض شکست های پیاپی قرار گرفتند و باندهای صهیونیستی مسلح توانستند بر بخش های وسیعی از اراضی تاریخی فلسطین سیطره یافتند و آن را اشغال کردند.

نبردها با پذیرش آتش بس دوم از سوی اعراب که رسما اعتراف به شکست بود،‌پایان یافت و جنگ فلسطین در تاریخ عربی تحت عنوان "نکبت"(یوم النکبه) وارد شد.

روند اشغال فلسطین به روایت آمار و ارقام

-تا پیش از روز نکبت،‌چهار میلیون فلسطینی در سرزمین فلسطین زندگی می کردند.

-605 هزار یهودی در آن برهه در فلسطین اقامت داشتند.

-90 درصد خاک تاریخی فلسطین با آغاز دوران قیمومیت انگلیس بر فلسطین، در اختیار فلسطینی ها بود.

-هفت درصد مساحت فلسطین به موجب قطعنامه تقسیم در نوامبر 1947 به دولت ادعایی یهود داده شد.

-56 درصد مساحت فلسطین به هنگام صدور قطعنامه تقسیم، تحت سیطره صهیونیست ها رفت.

-تقریبا 50 درصد یعنی حدود 497 هزار نفر عرب فلسطینی در اراضی تحت اشغال صهیونیست ها اقامت داشتند.

-حدود90 درصد مالکیت زمین هایی که دولت ادعایی یهود در آن تشکیل شده بود،‌متعلق به فلسطینی ها بود.

-بر اساس قطعنامه تقسیم، 725 هزار فلسطینی در مقابل 10 هزار یهودی در دولت ادعایی یهودی ساکن بودند.

- در جریان نکبت،‌531 روستا و شهر فلسطینی ویران و ساکنانش آواره و رانده شدند.

-85 درصد از ساکنان مناطق فلسطینی که رژیم جعلی اسرائیل در آن شکل گرفت،‌یعنی بیش از 840 هزار نفر در خلال نکبت، رانده و آواره شدند در حالی که در آن زمان،‌92 درصد کل خاکی که رژیم اسرائیل شکل گرفته بود،‌متعلق به آوارگان فلسطینی بود.

-رژیم اسرائیل در 78 درصد کل خاک فلسطین در سال 1948 شکل گرفت.

-رژیم اسرائیل در سال 1948،‌71 میلیون و 871 هزار دونم(واحد مساحت) زمین فلسطینی ها را غصب کرد.

-تنها 150 هزار فلسطینی در مناطقی که رژیم صهیونیستی اشغال کرد، باقی ماندند.

-سه میلیون و چهل هزار فلسطینی در خلال نکبت،‌در داخل آواره شدند و 400 هزار نفر هم تا بهار 1948 از سرزمین فلسطین رانده و آواره کشورهای دیگر شدند.

- تا بهار 1948 میلادی،‌199 روستای فلسطینی که در سه میلیون و 363 هزار دونم قرار داشتند،‌تخریب و ساکنانش آواره شدند.

در خلال نکبت، 15 هزار فلسطینی شهید شدند.

-بیش از 30 کشتار ثبت شده در حق فلسطینی ها در سال 1948 میلادی رخ داد.

-صهیونیست ها،‌طی سال های 1948 تا 1967 میلادی،‌700 هزار دوم دیگر از اراضی فلسطینی ها را غصب و اشغال کردند.

-صهیونیست ها بین سال 1948 تا اوایل دهه پنجاه،‌70 درصد اراضی فلسطینی ها را غاصب کردند.

-50 درصد اراضی وابسته به فلسطینی هایی که در داخل زمین های خود که در داخل دولت جعلی اسرائیل قرار داشت،‌باقی مانده بودند،‌از سوی صهیونیست ها طی سال های 1948 تا 2000 میلادی غصب شد.

-75 درصد کل فلسطینی ها، امروز آواره کشورهای دیگر هستند.

رژیم صهیونیستی در حالی شصت و هفتمین سالروز اشغال فلسطین و تشکیل رژیم جعلی خود را جشن می گیرد که مردم فلسطین هم، سالروز از دست دادن کشور و سرزمین و قدس خود و آواره شدن در کشورهای مختلف جهان را یادآوری می کنند و غم و اندوه و مصیبتشان بار دیگر تازه می گردد.

نمی توان نقش جامعه به اصطلاح جهانی را نادیده گرفت که مسئول مقدمه چینی برای اشغال سرزمین تاریخی فلسطین از طریق تشویق و حمایت از طمع ورزی صهیونیستی در فلسطین است . قدرت های استعماری بزرگ و در راس آن انگلیس به سبب درخواست غیر قانونی برای ایجاد سرزمین ملی برای یهودیان فلسطین از دیگر عاملان رنج و مصایب تمام نشدنی ملت فلسطین به شمار می روند.

سازمان ملل متحد به عنوان ابزار آمریکا، انگلیس و فرانسه به سبب توطئه چینی برای ارتکاب جنایت و مشروعیت بخشی به شهرک سازی و غصب سرزمین و آوارگی ملت فلسطین هم در شکل گیری غده سرطانی رژیم صهیونیستی در منطقه سهیم بوده است.

تروریسم صهیونیستی

بیرون راندن فلسطینی ها از منازل و شهرها و وطنشان از طریق کشتارهای هدفمند، صهیونیست های جنایتکار هولناک ترین جنایات را برای درهم شکستن روحیه معنوی فلسطینی ها و وادار کردن آن ها به ترک شهر و کاشانه مرتکب شدند.

کشتارهای هولناک در سرزمین فلسطین

کشتار هولناک در دیریاسین در 9/4/1948 تنها یک مورد از سلسله کشتارهایی است که باندهای کینه توز صهیونیستی علیه مردم فلسطین مرتکب شدند، هر چند کشتار دیریاسین مشهورتر از دیگر کشتارها و جنایات و در سطح گسترده و دقیقی ثبت شده است، تعداد قربانیان صدها نفر که 254 نفر آن ها زن، کودک و سالخوردگان بودند، کشتار دیریاسین تنها جنایت یا بزرگترین کشتاری که صهیونیست ها در فلسطین در کارنامه ننگین و سیاه جنایاتشان ثبت کردند، نبوده است، کشتار الدوایمه در شهر الخلیل و کشتار اللد بزرگترین و هولناک ترین جنایت علیه ملت بی دفاع فلسطین در سرزمینش بوده است.

برخی از کشتارهای دسته جمعی ملت فلسطین در سرزمینش به دست صهیونیست ها به این شرح است :
-کشتار سعسع در 16/4/1948
-کشتار سلمه در 1/3/1948
کشتار بیارعدس در 6/3/1948
کشتار القسطل در 4/4/1948
کشتار طبریا در 17/4/1948
کشتار سریس در 17/4/1948
کشتار حیفا در 20/4/1948
کشتار قدس در 25/4/1948
کشتار یافا در 26/4/1948
کشتار عکا در 27/4/1948
کشتار صفد در 7/5/1948
کشتار بیسان در 9/5/1948

همچنین نباید کشتارهایی را که صهیونیست ها در ناصرالدین، قبیه، کفرقاسم، نحالین، السموع و الطنطوره به راه انداختند، از یاد برد که بر اثر آن، هزاران فلسطینی بی گناه که بیشترشان زن و کودک و مسن بودند، قتل عام شدند که فلسطینی ها را در مقابل سه گزینه تلخ : مرگ یا فرار یا پناهندگی قرار دادند.

شیوه نعل اسبی صهیونیست ها برای غصب سرزمین فلسطین

در راستای طرح ها‌ و پیشنهادها و اندیشه های صهیونیستی با هدف سلطه بر سرزمین فلسطین و اخراج مردم آن، تصاویر تروریسم صهیونیستی در طرح موسوم به د، طرح نظامی به شکل حرف د یا نعل اسب نمایان شده بود، شهر یا منطقه ای از سه طرف محاصره می شود و یک منطقه از نظامیان صهیونیست خالی می شود که محاصره شدگان مجبور شوند از این منطقه در فضایی از رعب و وحشت ایجاد شده از سوی صهیونیست ها بگریزند. این طرح اولین بار در سال 1942 طراحی و رسما در دهم مارس 1948 تصویب شد که دربرگیرنده استراتژی تهاجمی علیه فلسطینی ها و سیطره بر نقاط و جاده های اصلی فلسطین بود.

بر اساس گزارش سایت اخوان المسلمین، اخراج فلسطینی ها از اهداف اصلی طرح صهیونیست ها بود و همچنین بر ضرورت اشغال روستاها و شهرهای عربی تاکید می کرد که  عملا در آوریل 1948 اجرا شد به طوری که باندهای هاگانا حملات هماهنگ و گسترده ای را علیه فلسطینی ها در شهرهای اصلی آغاز کردند،‌ این شهرها را هدف یورش های شبانه قرارداده و به انفجارهای بی هدف و ویران کردن منازل و روستاها، کشتار کشاورزان در مزارع و دیگر شیوه های خشونت و تروریسم مانند سوزاندن دست می زدند و نتیجه این جنایات،‌آواره شدن ده ها هزار فلسطینی از سرزمینشان و پناهنده شدن آنها در کشورهای دیگر بوده است.این چنین بود که تمام اشکال تروریسم صهیونیستی از کشتارهای دسته جمعی تا  عملیات نظامی و جنگ روانی به شیوه های مختلف و کوچاندن و وادار کردن هزاران فلسطینی به ترک خانه و کاشانه شان در تاریخ ثبت شد.

نقشه توزیع جمعیت آوارگان فلسطینی در جهان

المیادین گزارش داده بود 12 میلیون و یکصد هزار فلسطینی تا پایان سال 2014 میلادی در جهان زندگی می کنند،‌از این تعداد،‌چند نفر در سرزمین فلسطین که بخش اعظم آن در اشغال صهیونیست ها تحت عنوان رژیم جعلی اسرائیل قرار دارد و نوار غزه و کرانه باختری اشغالی زندگی می کنند.

بر اساس آمار سال 2012 میلادی،جمعیت کل سرزمین فلسطین اعم از فلسطینی و غیر فلسطینی، 11 میلیون و 800 هزار نفر اعلام شده بود که بر این اساس، فلسطینی ها 49 درصد جمعیت سرزمین تاریخی فلسطین که بیش از 85 درصد آن در اشغال صهیونیست هاست، و یهودیان 51 درصد آن را تشکیل می دهند، ‌تعداد فلسطینی های ساکن در سرزمین فلسطین(شامل کرانه باختری، نوار غزه و مناطق اشغالی 1948 که نام جعلی رژیم اسرائیل بر آن نهاده شده است)، حدود پنج میلیون و 800 هزار نفر اعلام شده بود که این تعداد، 49 درصد کل جمعیت سرزمین فلسطین اعم از مناطق اشغالی شده و نوارغزه و کرانه باختری را شامل می شود و جمعیت یهودیان مهاجر هم در این سرزمین، بیش از شش میلیون نفر بوده، نکته جالب این که، فلسطینی های باقی مانده در تنها 15 درصد خاک فلسطین و یهودیان مهاجر و اشغالگر در 85 درصد کل خاک فلسطین اقامت دارند.

بر اساس گزارش دستگاه آمار فلسطینی در سال 2013 میلادی، تعداد فلسطینی های در سرزمین تاریخی فلسطین، حدود پنج میلیون و 900 هزار نفر بوده است در حالی که بر اساس آمار صهیونیست ها، جمعیت یهودیان شش میلیون نفر بوده است و  انتظار می رود که تعداد ساکنان فلسطینی در سرزمین تاریخی فلسطینی تا پایان سال 2020 از جمعیت یهودیان فراتر رود به طوری که جمعیت فلسطینی های ساکن سرزمین تاریخی فلسطین به هفت میلیون و 200 هزار نفر در مقابل شش میلیون و 900 هزار یهودی خواهد رسید.

جمعیت فلسطینی ها در داخل

پنج میلیون و 900 هزار نفر

توزیع آوارگان فلسطینی در خارج به شرح زیر است :

اردن  سه میلیون و 428 هزار نفر
سوریه 661 هزار نفر
لبنان 574 هزار نفر
شیلی 400 هزار نفر
عربستان 367 هزار نفر
امارات 300 هزار نفر
قطر 247 هزار نفر
آمریکا  112 هزار نفر
مصر 63 هزار نفر
لیبی  61 هزار نفر
کویت 55 هزار نفر
برزیل  50 هزار نفر
اریتره  48 هزار و 800 نفر
کانادا  47 هزار نفر
یمن  27 هزار نفر
هندوراس 27 هزار نفر
فرانسه  25 هزار نفر
دانمارک  20 هزار نفر
انگلیس  19 هزار نفر
عراق 18 هزار نفر
استرالیا 15 هزار نفر
مکزیک 13 هزار نفر
کلمبیا  12 هزار نفر
پاناما  هفت هزار و 700 نفر
سوئد  هفت هزار نفر
نروژ  چهار هزار نفر
گواتمالا   هزار و 700 نفر
آرژانتین هزار و 100 نفر

شصت و هفتمین سال اشغال سرزمین فلسطین یا روز نکبت در حالی فرا رسیده است که هر چند این فاجعه و جنایات هولناکی همچون کشتار دیریاسین،‌ اردوگاه صبرا و شتیلا هرگز از یاد و خاطره فلسطینی ها نخواهد رفت، اما خیانت و از پشت خنجر زدن رژیم های مرتجع عرب و همدستی آنها با غاصبان سرزمین تاریخی ملت فلسطین، به مراتب تلخ تر است‌،رژیم هایی که به صراحت با به راه انداختن جنگ علیه سوریه یکی از محورهای مهم محور مقاومت و دفاع از ملت فلسطین، همسویی و ائتلاف خود را با اشغالگران قدس نشان داده و بیشترین ضربه را به مساله فلسطین به سبب ایجاد حاشیه امنیت برای غاصبان قدس و منحرف کردن نگاه ها از توجه به مساله اول امت اسلام می زنند و به تازگی هم جنگ ویرانگر و خونینی را به سرکردگی آل سعود علیه کشور یمن به راه انداخته اند که تنها جرم ملت آنها، استقلال خواهی و عزم آنها برای عدم وابستگی به بیگانگان و تصمیم گیری مستقل از ریاض و همچنین حمایت از ملت فلسطین است.

سریال مصایب ملت های فلسطین در حالی وارد شصت و هفتمین قسمت خود شده است که خیانت های مدعیانی که خود را به دروغ حامی ملت فلسطین می خوانند و در عمل بیشترین ضربه را به آنها از طریق خدمت به منافع رژیم صهیونیستی و استکبار و توطئه چینی علیه محور مقاومت،  زخم عمیق و کهنه ملت فلسطین را تازه تر کرده است، رژیم هایی که هرگز از سلاح نفت علیه حامیان رژیم صهیونیستی استفاده نکرده و دلارهای نفتی خود را به پای تروریست های مزدور خود برای پیشبرد اهداف و منافع صهیونیست ها و استکبار در کشورهای سوریه،  یمن و مناطق دیگر جهان اسلام ریخته و همچنان به خیانت و توطئه چینی علیه امت اسلام و مساله نخست آنها یعنی فلسطین  ادامه می دهند. سرزمین فلسطین فقط متعلق به ملت فلسطین نیست، بلکه شناسنامه جهان اسلام و متعلق به همه امت های اسلامی است و صهیونیست ها و حامیانشان و رژیم های مرتجع عرب مزدورشان هرگز نمی توانند فلسطین را از نقشه قلب های بیش از یک میلیارد مسلمان پاک کنند و قدس و مسجدالاقصی روزی به آغوش صاحبان واقعی آن بازخواهد گشت.

گزارش : رضا مهری

انتهای پیام/ر