دل و قلب کودکان کوچک است
خبرگزاری تسنیم: یک روز صبح که زنگ مدرسه به صدا درآمد، دانش آموزان سر کلاس های خود رفته و نشستند، هنوز نیم ساعت نگذشته بود که مونا ۹ ساله جای خود را خیس کرد و پس از استفراغ با لکنت شروع به حرف زدن کرد.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، مسوول بهداشت مدرسه به مراقبت از مونا پرداخت و پس از اطلاع به والدین، این کودک به بیمارستان منتقل شد.
پزشک معالج پس از معاینه اعلام کرد، مونا از نظر جسمانی سالم است اما باید از نظر روحی و روانی علت را بررسی کرد.
بررسی ها نشان داد، آن روز پدر مونا وقتی منزل را ترک می کرد، چند بار با تهدید و فریاد به مادر گفت که امروز آخرین روز زندگی من و توست و تا ظهر تکلیف تو را معلوم می کنم.
این مساله از نظر روانی کودک را گرفتار مشکل و اختلال روان تنی کرده است.
اختلاف و مشاجره والدین باعث تخریب روحیه و احساس ناامنی در فرزندان می شود و به همین علت است که پدر و مادر باید رفتارهای خود را در حضور فرزندان کنترل کنند.
برای تبیین تاثیر مشاجره والدین در حضور فرزندان و تاثیرات آتی بر سلامت روانی آنها، نظر دو کارشناس و پژوهشگر مسایل اجتماعی را جویا شده که در پی می آید:
** ناامنی روانی عامل تشدید ترس و اضطراب در کودکان
نویسنده و پژوهشگر مسایل اجتماعی در این باره می گوید: هر عاملی که امنیت روانی کودکان را به خطر اندازد، احساس ناامنی، ترس و اضطراب را در آنها تشدید می کند و بروز این دو مشکل در سن و سال پایین زمینه بسیاری از مسایل را سبب خواهد شد.
افشین طباطبایی می افزاید: والدین در بیشتر مواقع که با یکدیگر مشاجره و حتی فحش و ناسزا به یکدیگر می گویند، با گذشت زمان آشتی کرده اما اثرات این عمل اشتباه که در حضور فرزندان صورت گرفته تا مدتهای زیادی بر ذهن و روان آنها باقی می ماند.
وی ادامه می دهد: به همین خاطر است که همواره تاکید می شود، پدر و مادر در حضور فرزندان مراقب رفتارهای خود باشند زیرا وقتی امنیت روانی آنها به خطر بیافتد، چارچوب های ذهنی و روانی فرزندان نیز بر هم می ریزد و یکباره احساس ناامنی، فروپاشی و واماندگی بر آنها غلبه می کند.
به گفته این نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی، کودکان مانند آدم های بزرگ، تجربه و قدرت تجزیه و تحلیل ندارند و از آنجا که همه امنیت و استواری زندگی خود را از والدین دریافت می کنند، وقتی آن را در خطر ببینند، دچار تزلزل روانی خواهند شد.
** شب ادراری، لکنت زبان و لوچی چشم
طباطبایی، شب ادراری، لکنت زبان، پرخاشگری را از جمله پیامدهای احساس ناامنی در کودکان دانسته و می گوید: این مساله در برخی موارد به لوچی چشم و کمای ناگهانی نیز منجر خواهد شد، هر چند در حالت های حاد، موجب فرار از خانه و خشونت های لحظه ای می شود.
وی با بیان اینکه واکنش ها در سنین مختلف نسبت به این مساله متفاوت است، می افزاید: فرزندان قبل از بلوغ به شدت به والدین وابسته هستند، آنها پدر را همه چیز خود و کانون خانواده را منشا آرامش و امنیت می دانند، بنابراین وقتی این چارچوب با خطر مواجه شود، همه آرامش آنها متزلزل می شود.
این پژوهشگر مسایل اجتماعی استفاده از عبارت هایی نظیر «تو را طلاق می دهم» ، «همسری دیگر اختیار می کنم»، « می روم مامان جدید برایت بگیرم» یا «با هم به خارج از کشور می رویم» و بسیاری از حرفهای دیگر که حتی به شوخی میان پدر و مادر و فرزندان رد و بدل می شود را از عوامل از بین بردن امنیت روانی و روحی فرزندان دانست.
** تحصیل تحت تاثیر احساس ناامنی
طباطبایی با بیان اینکه با وجود احساس ناامنی درس خواندن نیز غیر ممکن است، می گوید: احساس خطر همه چیز فرد را تحت تاثیر قرار می دهد درست مانند زمانی که یک فرد بالغ در محیط کار خود احساس ناامنی دارد و دیگر نمی تواند به فعالیت خود بطور صحیح ادامه دهد.
وی با اشاره به عامل ایمنی و امنیت به عنوان اولین مساله مورد توجه و با اهمیت در زندگی انسان می افزاید: چرا باید والدین با دستان خود در محیط خانواده امکان برخورداری از امنیت روانی را از فرزندان سلب و با این کار به اعتماد به نفس و خودباوری آنها خدشه وارد کنند.
این پژوهشگر مسایل اجتماعی تصریح می کند: فرزندانی که در چنین خانواده هایی رشد می کنند، در بزرگسالی احساس مسوولیت نخواهند داشت و به فرد بیچاره ای تبدیل خواهند شد که فقط در زندگی برای کسب و برخورداری از احساس امنیت جنگیده است.
وی می گوید: این کودکان بیشتر شبها با ترس و اضطراب به خواب رفته و شاهد مشاجره و بحث والدین بوده اند و هر لحظه این احساس بر آنها غلبه می کند که مبادا پدر یا مادر منزل را ترک کرده و دیگر بازنگردند، بنابراین این نگرانی ها فضای ذهنی پر آشوبی را برای آنها ایجاد می کند.
طباطبایی با بیان اینکه در چنین شرایطی تمرکز بر درس و تحصیل امکانپذیر نیست، ادامه می دهد: این مساله مانع از این می شود که کودک به خود فکر کند و پایه های عزت نفس در او شکل گیرد، بنابراین نگرانی و اضطراب آرام آرام در او شدت گرفته و باعث بروز مشکلات بزرگتر برای آنها می شود.
وی با توصیه به والدین برای الگو برداری از پدر و مادرهای قدیمی تاکید می کند: والدین در صورت بروز اختلاف و مشاجره در جایی بدور از چشم فرزندان بحث کنند زیرا این اختلافات فقط به دو طرف دعوا مربوط می شود نه فرزندان، بنابراین کودکان نباید به خاطر اختلاف و مشکلات میان پدر و مادر آسیب ببینند.
به گفته طباطبایی، در صورتیکه فرزندان از این موضوع مطلع شوند، امواج اختلافات آنها را تخریب خواهد کرد، پس زن و شوهر مشکلات را میان خود حل کرده و از حرف های نیش دار و کنایه آمیز که در ضمیر ناخواگاه فرزندان اثر می کند و نگرانی، اضطراب، ترس و ناامیدی کودکان بی گناه را سبب می شود، پرهیز کنند.
** دل و قلب کودکان کوچک است
کارشناس خانواده نیز در این باره به خبرنگار اجتماعی ایرنا می گوید: دل و قلب کودکان آنقدر بزرگ نیست که همه چیز را بتوانند تحمل کنند، بخصوص کودکانی که در مقطع ابتدایی تحصیل می کنند.
حسین علیزاده(کوزه کنان) با توصیه به خانواده ها برای مراقبت از قلب کودکان می افزاید: دانش آموزی که هر صبح با آشفتگی روانی عازم مدرسه می شود، روز خوبی نخواهد داشت، بنابراین روز فرزندان خود را خراب نکنید، با محبت و گشادگی چهره با آنها برخورد کنید زیرا انرژی های روانی کودک برای یادگیری صرف خواهد شد.
وی آشنایی والدین با خصوصیات روانی، شناختی و جسمانی فرزندان را شاه کلید تربیت فرزندان می داند و ادامه می دهد: در صورتیکه شش سال اول و شش سال دوم با سلامتی طی شود، در شش سال سوم نوجوانی متعادل، سالم، خودباور و تلاشگر خواهیم داشت اما اگر در دو دوره اول کوتاهی کنیم و مانع آسیب ها نشویم، باید تاوان آن را در دوره شش سال سوم و پس از آن بپردازیم.
سخن آخر آنکه، فرزندان در مواقع مشاجره بین والدین، به بی پناه ترین موجود زمین تبدیل می شوند و در هنگامه فروکش طوفان کشمکش ها، سرگردانی و یاس را تجربه می کنند.
والدین باید در حضور فرزندان، از هرگونه مشاجره و دعواهای لفظی پرهیز کرده و هرگونه اختلاف نظر را دور از چشم آنها و با صدای آهسته رفع کنند.
والدین همچنین باید به یاد داشته باشند ثمره چنین مشاجراتی، ویرانی سلامت روانی کودکان را سبب می شود و نهاد و طینت پاک آنها را بستر شکل گیری نابهنجاری های آتی رفتاری و روانی می کنند.
بسیاری از صاحبنظران علوم تربیت کودک، کودکان را آیینه تمام نمای والدین می دانند و بر این باورند که آنچه که در آینده آنها را به نخلی باسق مبدل می سازد، همدلی، همزبانی و همراهی والدین است.
بدون شک در خانه ای که با تفاهم والدین و احترام آنها به یکدیگر، «حریم مهروزی» سایه سنگین خود را گسترانده، فرزندانی تربیت می شوند که گوهر ارزشمند و گرانبهای وجود آنها سرشار ار محبت و مهر است و کینه، شکست و ناکامی راه به آن ندارد.
منبع:ایرنا
انتهای پیام/
