اما شاید بهتر باشد نسخه پیچیده تری را نیز مد نظر قرار دهیم. در جایی به جز زمین که با محیطی سخت و غیرقابل مقایسه با سیاره مادر مواجه هستیم، گونه هایی حیاتی ممکن است چندان هم به آب وابسته نباشند. درحقیقت می توان موجوداتی را متصور شد که از چیزی به جز آب به عنوان مایع حیات استفاده می کنند. در این صورت باید منتظر رویارویی با سناریوهای هیجان انگیزی در پروژه جستجوی حیات فرازمینی بود.
بد نیست به مثالی ساده اما واقعی توجه کنیم. در تیتان، قمر منجمد سیاره زحل با دریایی از آب سر و کار نداریم بلکه اینجا تا چشم کار می کند متان است متان. حالا به زمین باز می گردیم. در این سیاره گرم و مملو از آب، مولکولهای DNA و RNA به عنوان چارچوب اصلی تشکیل دهنده حیات شناخته می شوند. این مولکولها دربرگیرنده فرمول ساختار ژنتیکی گونه های حیاتی به شمار می آیند. درحقیقت آنها خانواده ای بزرگ و ارزشمند از پروتئینها هستند که این دستورالعملها را در خود جای داده اند.
حالا بار دیگر به تیتان باز می گردیم. در این جرم فضایی که به جای آب تا دلتان بخواهد متان وجود دارد، مولکولهای RNA و DNA جایی برای عرض اندام و عملکرد طبیعی ندارند. بنابراین باید مولکولهای دیگری را متصور شد که حیات متکی به مایعی به جز آب را امکانپذیر می کند. درنتیجه احتمالا با ساختار متفاوت ژنتیکی روبرو می شویم که به دنبال آن تنوع و پیچیدگی خاصی وجود خواهد داشت.
بر اساس مطالعه ای که اخیر صورت گرفته است دانشمندان از وجود مولکولهایی موسوم به ethers صحبت می کنند که در هیچ فرم مولکولی در زمین دیده نمی شود.
به عقیده آنها ethers همان نقش DNA و RNA در زمین را اما این بار در اقیانوسهای مملو از متان ایفا می کنند.
