کشف جدید رازهای معماری خانه رضا میرپنج

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با توجه به مشکلات عدیده موزه استاد صنعتی و بنا به قابلیت‌های «فرهنگی، اجتماعی و تاریخی» این ساختمان به عنوان یکی از نادرترین مراکز هلال‌احمر که زمانی هم محل سکونت رضاخان میرپنج بود و در وضعیت ویرانی قرار داشت، از چندین ماه قبل بازسازی آن آغاز شد، بنابراین فرهاد علی اکبری گاوزن درباره جدیدترین وضعیت بازسازی موزه استاد صنعتی اظهار داشت: در حال حاضر 50 درصد بازسازی این موزه پیش رفته است و در حین بازسازی نیز به رازهای خاصی درباره معماری این بنا دست پیدا کردیم.

وی درباره معماری این بنای 130 ساله که زمانی رضاخان به عنوان منزل مسکونی خود از آن استفاده می‌کرد، بیان داشت: در حین بازسازی متوجه شدیم که تمام آهن‌های که در این بنا مورد استفاده قرار گرفته است به هیچ عنوان به یکدیگر جوشکاری نشده است و به روشی خاصی روی هم قرار گرفته بودند.

اکبری ادامه داد: در زمان بازسازی این بنا که به عنوان موزه استاد صنعتی مورد استفاده قرار می‌گرفت، مصالح این بنا که بیشتر چوب بوده است به هیچ عنوان و بعد از یک صد سال آسیبی به خود ندیده است بطوریکه می‌توانیم بار دیگر از همین مصالح در بازسازی این بنا استفاده کنیم.

نفس‌های خانه - موزه 130 ساله

نخستین خانه رضا میرپنج در ضلع غربی میدان امام خمینی (توپخانه) که قبل از رسیدن به منصب شاهی در طبقه دوم این خانه زندگی می‌کرد و طبقه پایین نیز محل نگهداری اسب‌هایش بود که بعدها این بنا توسط دخترش، شمس پهلوی به نخستین مرکز شیر و خورشید سرخ ایران تبدیل می‌شود.

این هنرمند با تأکید بر لزوم راه‌اندازی یک کارگروه مرمت و نظارت برای سامان‌دهی این بنای تاریخی توسط سه دستگاه هلال‌ احمر، سازمان میراث فرهنگی و شهرداری، عنوان کرد: سامان‌دهی ظاهری بنا و آثار بر عهده‌ شهرداری و مرمت داخلی بنا وظیفه‌ میراث فرهنگی است و هلال احمر نیز به‌عنوان متولی اصلی بنا، در بازسازی کلی آن نقش دارد. به همین دلیل، هیچ‌کدام از این سه دستگاه نباید تقصیر را گردن دستگاه دیگری بیندازد که یکی از آن‌ها کار خود را به‌خوبی انجام نداده یا در این زمینه کوتاهی کرده است. براین اساس از همه‌ دستگاه‌ها و کسانی که می‌توانند در حفاظت و مرمت این بنای تاریخی و آثار استاد صنعتی همکاری کنند خواست تا قدم جلو بگذارند.

بیوگرافی موزه سیدعلی‌اکبر صنعتی

موزه سیدعلی‌اکبر صنعتی بنا به قابلیت‌های بالای «فرهنگی، اجتماعی و تاریخی» یکی از نادرترین مراکز مهم جمعیت هلال‌احمر می‌باشد که به شماره ثبتی 16223 در قلمرو آثار ملی سازمان میراث فرهنگی کشور در سال 1385 به ثبت رسیده است.

فرهنگی

از این محل سالها به عنوان موزه یاد شده که در آن مجسمه‌های سنگی و گچی و نقاشی‌های آبرنگ و موزاییکی استاد صنعتی که خود از هنرمندان به نام و صاحب سبک و نیکوکار بوده و با نگاه انسان‌دوستی و گسترش صلح اکثر آثارشان را خلق می‌کردند، نگهداری می‌شود درب این موزه سالها به روی عموم مردم باز بوده و اکثر مردم خاطرات زیبا و خوش از این موزه روایت می‌کنند.

اجتماعی

این ساختمان به دلیل واقع شدن در ضلع غربی میدان امام خمینی (توپخانه) و واقع بودن در ابتدای خیابان فردوسی و نزدیکی به بازار اصلی و منطقه‌های بازسازی شده قدیمی تهران از اهمیت بالای استراتژیک برخوردار می‌باشد.

از لحاظ عبور و مرور مردم از تمام قشرهای اجتماعی و فرهنگی و هم توریست‌ها و جهان گردان و از منظر آینده‌نگری که در طرح تفصیلی شهرداری به نام سراچه فردوسی آمده است مهم قلمداد می‌گردد. در این طرح قرار است مناطق از میدان فردوسی تا اطراف بازار تهران به قلب توریستی تهران تبدیل شود، این بنا همچون نگینی درخشان در وسط این طرح خودنمایی می‌کند و آینده بسیار درخشانی برای این ساختمان پیش‌بینی می‌شود.

تاریخی

این بنا از آخرین ساختمان‌های دوره قاجاریه می‌باشد و به روایتی این ساختمان محل سکونت رضاخان میرپنج بوده (طبقه بالا محل سکونت و طبقه پایین محل نگهداری اسب‌هایشان که بعد از شاه شدن وی این بنا توسط دخترش، شمس پهلوی به نخستین مرکز شیر و خورشید سرخ ایران تبدیل می‌شود که از این منظر برای جمعیت هلال‌احمر مرکز مهمی قلمداد می‌شود و نیز بعدها که موزه آثار استاد صنعتی می‌شود از نظر مردم‌نگاری دارای اهمیت قابل ملاحظه‌ای است. این ساختمان دارای دو بخش بنا و آثار می‌باشد و هر دو بخش نیاز به مرمت دارند.

1- بنا به مساحت حداقل 450 متر مربع در دو طبقه با سقف شیروانی و دارای حیاط خلوت با ساختمان سرایداری (دارای دو اتاق) و حیاط بیرونی به متراژ حداقل 50 متر مربع دور نرده کشیده به سمت بیرون (سقف ساختمان طبله داده و دیوارهای رطوبت کشیده‌اند).

2- آثار مجسمه‌های ثابت و نصب شده به زمین اکثرا با گچ فرانسوی (گچ مجسمه‌سازی) ساخته شده‌اند. در طول زمان پوک شده و در حال ریزش می‌باشند و نیاز به ترمیم و قالب‌گیری فوری دارند.

نقاشی‌های آبرنگ و موزاییک که این آثار در اثر تابش نور و خاک در حال از بین رفتن می‌باشند که باید دوباره گردگیری و ترمیم و در قاب و پاسپورته تازه قرار گیرند.

ساختمان کنونی موزه در دوره پهلوی توسط شمس پهلوی اولین مرکز جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران شد. حداقل به مدت 5 سال این بنا به این منظور اختصاص داشت و بعد از آن به کارگاه و موزه استاد صنعتی و موزه 13 آبان معروف گشت.

قبل از انقلاب این مرکز به استاد سیدعلی‌اکبر صنعتی از هنرمندان به نام کشور اجاره داده شد و به دلیل ارزش بالای انسانی خود استاد صنعتی و اهمیت یافتن آثار وی در دل مردم، استاد صنعتی تمام آثار این مجموعه که شامل مجسمه «ثابت و متحرک» و نقاشی‌های آبرنگ و رنگ روغن، موزاییکی بوده به جمعیت وقف و هدیه کردند به شرط نگهداری دائمی آثار در این بنا.

قبل از انقلاب این بنا توسط جمعیت شیر و خورشید سرخ به عنوان موزه استاد صنعتی نام‌گذاری شد و مردم می‌توانستند از آن بازدید کنند و خود استاد در طبقه بالا مشغول کار بودند و مسئولیت نگهداری موزه با خود وی بود. بعد از انقلاب به توصیه استاد صنعتی این بنا از موزه صنعتی به موزه 13 آبان تغییر نام داد.

انتهای پیام/