عالم محضر کدخدا نیست!

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، «عالم محضر کدخدا نیست!»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛

یکم: اگر حضرت ختمی مرتبت به واسطه اسلام شریف اجازه ندادند با وجود بت هایی چون لات و عزی، خدای احد و واحد تحریف شود، شاید کار امیرالمومنین مشکل تر هم بود، چرا که اسدالله غالب، علاوه بر ادامه کار پیامبر یعنی تعریف خدا، کارویژه مهم دیگری هم داشتند؛ عدم اجازه تحریف شخص پیامبر گرامی. از همین زاویه است که می بینیم هیچ امامی اندازه امام علی بن ابی طالب، به تبیین اصول و مبانی زندگانی سرشار از مبارزه حضرت رسول نپرداختند. بخش مهمی از نهج البلاغه، حاوی سعی و کوشش فراوان حضرت ابوتراب است مبنی بر تعریف صحیح و صریح از آخرین فرستاده خدا و جلوگیری از تحریف ایشان؛ که پیامبر، این بود و آن نبود. با اینها بود و با آنها نبود. فلان جا آن را گفت بدان سبب. بهمان جا این را گفت بدان دلیل. آنجا چنین کرد بدان علت. اینجا چنان کرد بدان مبنی.

آن زمان هم بودند لابد کسانی که خواب های پریشان خود را به رخ امیرالمومنین بیدار و حی و حاضر می کشیدند بلکه پیامبر را تحریف کنند لیکن حریف فاتح خیبر نشدند. طرفه حکایت اینجاست؛ علی علیه السلام در شبی آلوده به خطر، ماندن در بستر رسول خدا را به خواب راحت برتری داد اما حیدر کرار، هیچ شبی بیدارتر از «لیله.. المبیت» نبود! آن شب، حتی در بستر پیامبر نیز باز ترجیح امیرالمومنین دفاع از پیامبر بود آن هم نه در عالم خواب، بلکه در نهایت بیداری! پیامبری که علی علیه السلام شناخته بود، از قضا آمده بود برای بیداری انسان از خواب جهل. اگر دیده ظاهر، حرم نبی مکرم اسلام را در مسجدالنبی می بیند، دیده دل و عقل، حکایت از آن دارد که «حریم معنوی آخرین رسول خدا» قلب قدسی مولای متقیان حضرت امیرمومنان است.

برای موسی کلیم الله نیز «وادی مقدس طوی» بلاشک سینه هارون است. اگر هارون از خود گذشت تا موسی بماند، همه هم و غم امام اول ما آن بود که پیامبر، آنجا که قرار بر تبیین جایگاه والای ایشان است، «تعریف» شود، نه «تحریف». حقیقت آن است که اگر رفتار و گفتار مولای متقیان در باب افزونی معرفت نسبت به پیامبر نبود، شاید امروز بدخواهان، این توهم را در انسان آلوده به نسیان دامن زده بودند که پیامبر، نستجیربالله خیلی هم حالا سر جنگ با کدخدای لات و عزی نداشتند! و فی المثل چندان هم موافق شعار «لااله الاالله» نبودند! و هدفشان از ابلاغ اسلام، عرض سلامی بود خدمت ابوسفیان، منتها به حالت قهر! و به علاوه چند خصوصیت شخصی، من جمله آنکه آدمی باید همیشه معطر باشد و اگر سرمه‎ای هم شباهنگام قبل از خواب بر چشم خود کشید که چه بهتر! واقعا اگر مساعی جناب ابوتراب نبود، تحریف ها چنان بلایی سر معرفت ما نسبت به پیامبر آخرالزمان می آورد که در بهترین حالت گمان می کردیم حضرت محمد بن عبدالله، انسان واجب الاحترامی بود، چرا که از سویی امین مردم بودند و از دیگر سو مایه امان دشمنان دین خدا!

آزارشان نیز به هیچ کس حتی به هیچ دشمن قداره بندی نمی رسید، لات مودب و هبل باهوش که نزد حضرت جایگاه رفیع خود را داشتند! واقعا اگر مولای متقیان نبود، ای بسا ما الان در اذان نماز به این هم باید شهادت می دادیم که پیامبر، هر توافقی را با یهودیان ساکن خیبر، بهتر از عدم توافق با ایشان می دانست! واقعا اگر ابوتراب نبود، ای بسا ما توهم می زدیم که پیامبر عزیز ما، نستجیربالله ابولهب و ابوسفیان را هم از اصحاب خوب صفه می دانست، همچنانکه مرزبندی شان با عمار یاسر و مقداد و سلمان و ابوذر، بیش از مشرکان صحرای حجاز و قراضه های بنی قریظه بود! واقعا اگر مولود کعبه و شهید محراب نبود، لابد بودند کسانی که به اسم «آب»، «سراب» به خورد مسلمین دهند؛ نکوهش کنند پیامبر را که چرا بعد از فتح مکه، باز هم اینجا و آنجا جنگ با دشمن را ادامه داد؟! که چرا خود شخصا در بعضی از نبردها حضور می یافت؟! که چرا بعد از بساط شعب، سازش نکردند؟! که چرا در «حجه.. الوداع» تنها و تنها دست پسر عم خود را به نشانه جانشین بعد از خود بالا بردند؟! که چرا در «غدیر خم» سهم فلانی را ندادند؟! که چرا در آخرین روزهای حیات، سهم بهمانی را ندادند؟! که چرا با وجود خانه این بزرگ و حجره آن اشرافی، «مسجد» را سنگر فعالیت خود برگزیدند؟! که چرا دست برتر را از آن خداوند منان می دیدند و معتقد بودند نه لات، غلطی می تواند بکند، نه آن دیگر کدخدایان؟!

دوم: کات! و باز هم تاکید بر این کات! لطف کنید و از آن آخرالزمان، بازگردید به این آخرالزمان! یادتان هست تحریف کنندگان خمینی، همین چند وقت پیش مدعی شدند که امام بزرگوار ما هیچ توافقی با شعار «مرگ بر آمریکا» نداشت؟! الحمدلله که سایه خلف شایسته خمینی بر سر این ملت بلند است و الا جماعت، این استعداد را داشتند که خمینی بت شکن را با آن همه سابقه در مبارزه و لاحقه در انقلابی گری، فروبکاهند در یک پیرمرد محترم که آزارش به هیچ کدام از همسایگانش نمی رسید و از بس لیبرال مسلک بود آمریکا را به عنوان «فرشته بزرگ» یاد می کرد و مدام - با عرض معذرت از ساحت ملکوتی حضرت روح الله - می گفت؛ «من غبطه می خورم به چهره نورانی غربزده هایی که هر شب، خواب رنگی مجسه آزادی را می بینند! من احساس حقارت می کنم وقتی روحیه ذلیل این سازشکاران را می بینم! من بوسه می زنم بر دست و بازوی کسانی که خدا را اعتقاد دارند اما کدخدا را خود به خدایی بیشتر! عالم محضر کدخداست، در محضر کدخدا، «مرگ بر آمریکا» معصیت است!»

سوم: تدبیر حضرت سیدعلی را بنگر، آنجا که به هنگام، لیکن بعد از مدت ها صبر و ملاحظه، «تعریف امام» را جایگزین «تحریف امام» می کنند. ما که داعیه داریم تدبیر حضرت سیدعلی، ریشه در نهج البلاغه علی علیه السلام دارد، تنها و تنها سخنی من باب ارادت به شخص حضرت آقا نیست. در منش امیرالمومنین نیز از یک جا به بعد «عنصر بصیرت» غلبه محسوس پیدا کرد بر «عنصر صبر». اگر ابوتراب را دیگر یارای آن نبود که شاهد تحریف پیامبر باشد، سلام و صلوات خدا بر امام خامنه ای که بیاناتشان در حرم امام و در وصف خمینی بت شکن، هیچ نبود الا بینات روشن، واضح و آشکار خود پیر جماران. پنجشنبه ای که گذشت، هرگز سخن از خواب و احیانا خرافه نرفت، بلکه «تعریف» حق «تحریف» را کف دست منحرفان گذاشت تا دیگر اظهار لحیه نفرمایند که خمینی، آن ابرمرد انقلابی، مثلا مخالف شعار «مرگ بر آمریکا» بود! بعضی ها عاشق آن خمینی هستند که خود در اذهانشان آفریده اند، لیکن خامنه ای عاشق آن خمینی است که خدا آفریده است! خمینی خیالی کجا و خمینی خدایی کجا؟! خمینی این و آن کجا و خمینی خامنه ای کجا؟! این 7 اصلی که حضرت آقا از خمینی بت شکن ترسیم کرد، به گمان این قلم قاصر، یعنی که روح الله آمد تا من و ما را از خواب، بیدار کند.

از نظر خمینی، بیداری در اسلام ناب محمدی است؛ خدا بیدار کند کسانی که علی الدوام خواب اسلام آمریکایی را می بینند! از نظر خمینی، بیداری در اعتماد به صدق وعده الهی است؛ خدا بیدار کند کسانی که دائما خواب قدرت های استکباری را می بینند! از نظر خمینی، بیداری در اعتقاد قلبی به اراده و نظر آحاد ملت است؛ خدا بیدار کند کسانی که سال 88 آن فتنه را علیه رای ولی نعمتان روح الله به راه انداختند! از نظر خمینی، بیداری در حمایت از محرومان و مستضعفان است؛ خدا بیدار کند کسانی که خواب 7 پادشاه اشراف را به شب زنده داری توده های مظلوم برتری می دهند! از نظر امام، بیداری در مخالفت با شیطان بزرگ است؛ خدا بیدار کند کسانی که هوش و ادب کدخدا را به رخ این ملت خداباور می کشند و با دوست، عبوسند و با دشمن، مهربان! از نظر امام، بیداری در حفظ و بسط استقلال کشور است؛ خدا بیدار کند کسانی که توهم زده اند با چوب حراج زدن به استقلال ملی، پیشرفت اقتصادی حاصل می آید! از نظر خمینی، بیداری در حفظ وحدت است؛ خدا بیدار کند کسانی که مرتب سودای تفرقه در سرمی پرورانند، یک روز تفرقه قومی، یک روز تفرقه دینی و یک روز هم تفرقه ملت به آنها که به من رای داده و آنها که به من رای نداده اند!

چهارم: ذیل یکی از اصول هفتگانه مطرح شده در حرم امام، یعنی «اتکا به خدا» جمله به غایت زیبایی دارند حضرت روح الله؛ «عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید». مع الاسف بعضی ها با تحریف خمینی، دست فرمان شان به گونه ای است کانه عالم را بیش از آنکه «محضر خدا» بدانند، «محضر کدخدا» می پندارند! بگذار در این فراز، قلم را به صراحت برانم. آری! عالم را به جای خدا، محضر کدخدا می دانند که زیر سایه تهدید و تحقیر هم همچنان خواهان ادامه این بساط مسخره هستند، بلکه شیطان بزرگ، بیشتر ضایع شان کند! سال 88 اگر همین جناب عالیجناب، عالم را واقعا محضر خدا می دانست، آیا باز هم آنگونه به نفع نیات شوم شیطان بزرگ موضع می گرفت؟! آن سال پر فراز و نشیب، آنکه برای رای 40 میلیونی ملت و در ذیل آن، رای اکثریت، حقیقتا علمداری کرد، حضرت آقا بود.

برای خامنه ای، «رای الناس» از آنجا موضوعیت دارد که این رای را «حق الناس» نیز می شمرند. برای خامنه ای، عالم، محضر خداست و در محضر خدا، نادیده گرفتن رای مردم، دعوت به بی قانونی، ادعای دروغ تقلب، بلواآفرینی، خوراک دادن به دشمن و زمینه سازی برای تحریم های جدید، اگر معصیت نیست، پس چیست؟! آن سال یعنی سال 80 و اشک، اگر حضرت آقا، جلوی معصیت بعضی ها، ایستادگی خمینی وار نمی کردند، اساسا و اصولا سال 92 و هیچ سال دیگری، در این مملکت، انتخابات ریاست جمهوری برگزار نمی شد که حالا ما به جناب دکتر روحانی بخواهیم رئیس جمهور بگوییم! همه ایراد از آنجاست که بعضی ها، عالم را محضر خدا نمی دانند و الا رای این ملت داخل صندوق آرا شفاف است؛ سال 88 شفاف بود، سال 92 هم! 92 البته اختلاف آرا، تنها چند دهم درصد بود اما در این مرز و بوم، زعیمی ما را امام است که چون خمینی، عالم را محضر خدا می داند! اگر فقط و فقط یک رای بیشتر، حکم به ریاست جمهوری آقای روحانی می داد، باز هم بزرگان رای منتخب ملت را تنفیذ می کردند!

حال جای دلواپسی از شفافیت صندوق انتخابات است یا آنکه بر خلاف خط خمینی، عالم را محضر کدخدا فرض کنیم و گمان بریم شیطان بزرگ، دلش برای پیشرفت اقتصادی ما می سوزد؟! واقعا کدام جای نگرانی دارد؟! «هر توافقی با شیطان بزرگ، از عدم توافق بهتر است» یعنی چه؟! براستی اگر عالم را محضر خدا می دانستند، باز هم همچین بود شعارشان؟! آیا می توان عالم را محضر خدا دانست و در عین حال، مشکل خلق خدا را در زمینه محیط زیست حواله به این جمله فخیمه داد که «مردم باید با معضل ریزگردها کنار بیایند»؟! از این دست، مثال بسیار است. مثلا در سیاست خارجه، آدم کردن شیطان بزرگ پیشکش، دولت محترم لطف کند و لااقل از این کشور جیبوتی که هیچ نمی دانیم کجای نقشه جغرافیاست، برای ما دشمن نتراشد! همین است دیگر! عالم را محضر کدخدا بدانی، جیبوتی هم غش می کند سمت بشکه های سعودی، برای تو شاخ می شود!

پنجم: سخنرانی حکیمانه رهبر انقلاب در حرم امام، معنای دیگری هم دارد البته باز هم به زعم این قلم قاصر. واقعیت آن است که هر جا «خمینی» تحریف شود، «خدمت» هم تحریف می شود! امام بزرگوار ما از آنجا که خود را خادم ملت می دانست، تحریف ایشان، ناخواسته مترادف با تحریف عنصر خدمت و خدمت رسانی است. دولت محترم، روزی قول می دهد قیمت حامل های انرژی در سال 94 هیچ تکانی نمی خورد اما تو وقتی برمی داری بر خلاف این وعده، آن کار دگر، آن کارهای دگر را می کنی، یعنی که در مقام عمل، تحریف کرده ای خدمت را. اگر امام خامنه ای در حرم بنیانگذار نظام، تحریف خمینی بت شکن را خطری مهم توصیف کردند، یکی هم بابت عقوبات بعدی این تحریف، من جمله تحریف خدمت رسانی به آحاد ملت است! گیج کردن مردم در زمینه یارانه ها از مصادیق همین تحریف است! خدمت اگر درست و اصولی در دولت اعتدال تعریف می شد، یک کلام؛ این نبود حال و روز لطیفه های مردم که به دولت بگویند؛ مدیونی اگر پول بخواهی به ما نگویی!!
***
پنجشنبه. حرم خمینی... نه! حرم خمینی جایی در جنوبی ترین نقطه شهر تهران نیست، بل هر آنجاست که خامنه ای سخن می گوید! متولی بت شکن، خود نیز باید بت شکن باشد! برای خامنه ای، عالم، محضر خداست که سال 88 بت کاخ سفید و دنباله هایش در داخل را شکست! حرم امام یعنی همانجا که حزب الله مشغول جنگ با داعش است، یعنی همانجا که انصارالله مشغول جنگ با غاصبین خانه خداست، یعنی همانجا که سردار سلیمانی حضور دارد، سیدحسن نصرالله، امت حزب الله. بدین معنی، دولت اعتدال یا هر دولت دیگری، هر جا که واقعا مشغول خدمت است، همانجا حرم خمینی است. پنجشنبه، حرم امام، کلاس درسی بر پا بود! آقای قرائتی با عصایی زیر چانه آمده بود «درس هایی از قرآن» را این بار ندهد، بلکه گوش کند! جز ایشان، الباقی را اعتراف می کنم به طعنه قلم! بسم الله... عالیجناب آمده بود که «خمینی» را نه در خواب، بلکه در بیداری زیارت کند! رئیس جمهور آمده بود تا در حرم روح خدا، گوش بسپرد به آن پند مکرر که «عالم، محضر خداست»! و ما نیز که من خود از همه محتاج ترم به این اندرز نیکو. خدایا خدایا! با وجود خامنه ای، ممنون تو هستیم که تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را برای ما نگه داشته ای! ما از قبل می دانستیم تو روی شهدا را و دعای آسمانی ها را زمین نمی اندازی! خدایا! امروز سالروز تشییع پیکر مطهر امام از مصلا به حرم است. بیچاره دشمن، فکرش را نمی کرد بعد از آن روز هم، همچنان با «خمینی» طرف باشد! گفت: «خامنه ای، خمینی دیگر است، ولایتش ولایت حیدر است».

انتهای پیام/