تسلط داعش بر دروازه اروپا + تصاویر

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،  حدود سه سال از سقوط دیکتاتوری معمر قذافی بر کشور لیبی می گذرد. این کشور که از منابع نفتی سرشاری برخوردار است همیشه مورد طمع کشورهای غربی بوده و به خاطر نزدیکی به قاره اروپا، سران غربی با چشم پوشی بر جنایات قذافی، همواره به گرمی از وی استقبال می کردند. لیبی با ذخایر نفتی غنی، کشوری است در سواحل جنوبی دریای مدیترانه که بیشتر مساحت آن را بیابان پوشانده است. این کشور دارای تاریخی کهن است. لیبی از دید تراکم جمعیت یکی از کم تراکم‌ترین کشورهای دنیاست. مساحت لیبی اندکی بزرگتر از ایران است، ولی جمعیت آن کمتر از یک دهم ایران است. 90 درصد از جمیعت 6٫5 میلیون نفری این کشور در باریکه‌ای از کناره‌های مدیترانه‌ای این کشور زندگی می کنند و در مناطق دیگر تنها قبیله‌ های بیابانگرد (بدوی) روزگار می‌ گذرانند.

رهبر لیبی برای بقای خود در قدرت تلاش فراوانی کرد و حتی از جنگنده های نظامی نیز برای ترساندن مردم خود استفاده برد اما موج فوران آتش خشم مردمی که منطقه خاورمیانه را درنوردیده بود، دامن قذافی را نیز گرفت و پس از ماه ها مقاومت سرانجام اسیر چنگ انقلابیون خشمگینی شد که وی را به بدترین شکل تحقیر و به قتل رساندند.

ساختار اجتماعی و فرهنگی لیبی به نحوی بود که قذافی توانسته بود با ایجاد نوعی هژمون بر سر قبایل بزرگ، نوعی ثبات سیاسی و امنیتی در کشور برقرار سازد. لیبی به طور سنّتی به سه منطقه اصلی به نام‌های «اقلیم طرابلس»، «فزّان» و «بَرقه» بخش می‌شود.

سرنوشت لیبی پس از قذافی

مردم لیبی هرچند پس از انقلاب این کشور در سال 2011 از پایین کشیدن قذافی خوشحال بودند اما نمی‌دانستند چه سرنوشتی در انتظار آنها است. درست چند ماه پس از برکناری قذافی دیگر از امتیازات اقتصادی گذشته خبری نبود و هیچ نشانه‌ای نیز از ثبات سیاسی در داخل لیبی مشاهده نمی‌شد.آب و برق مجانی، بهره بانکی صفر درصد، پرداخت 60 هزار دلار هزینه مسکن برای زوج‌های جوان، آموزش و پرورش رایگان، بنزین بسیار ارزان و تعداد بی‌شماری امتیاز اقتصادی که در سایر نقاط جهان وجود نداشت از جمله ویژگی ‌های حکومت قذافی بود.