دو خواسته جدید آمریکا پس از بیانیه لوزان

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پایگاه تحلیلی آمریکایی لوبلاگ در مطلبی درباره مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 نوشت: ایرانی‌ها معتقدند دستیابی به توافق تا ضرب الاجل 30 ژوئن امکان پذیر است با این حال تأیید می‌کنند که پیشرفت مذاکرات کند بوده است. نگرانی عمده آنها وارد کردن درخواست‌های جدید توسط آمریکاست که فراتر از چارچوب توافق شده در لوزان است. این موضوع مذاکرات را در چند هفته مانده به ضرب الاجل پیچیده می‌کند.

موفقیت توافق لوزان تا حد زیادی مرهون کار عظیم رئیس سازمان انرژی اتمی ایران و وزیر انرژی آمریکا است. صالحی و مونیز روی بسیاری از جزئیات فنی از جمله بحث تحقیق و توسعه (R&D) کار کردند. در نتیجه این مباحث ایران با برخی محدودیت‌ها در این حوزه طی 10 سال موافقت کرد که با یک برنامه زمان ‌بندی بسیار دقیق و جزئی درباره اینکه چگونه سانتریفیوژهایش را به کار اندازد همراه بود.

پس از لوزان و در کمال تعجب طرف ایرانی، آمریکا با پیشنهاد کاهش غنی‌سازی به سطح 2 درصد به مذاکرات برگشت. از آنجایی که این محدودیت هرگز در لوزان مطرح نشده بود، به‌گمان ایرانی‌ها، آمریکا با سوءنیت و فریب عمل کرده است.

ایرانی‌ها اصل "هیچ‌چیز مورد توافق قرار نمی‌گیرد تا درباره همه‌چیز توافق شود" را به‌عنوان اصل معتبر پذیرفته‌اند. با این همه، هرچند ارائه یک درخواست جدید الزاماً شکست مذاکرات را پیش‌گویی نمی‌کند اما مذاکرات را پیچیده می‌کند، چرا که مذاکراتی چندجانبه در جریان است و ارائه درخواست‌های جدید از سوی یک طرف موجب واکنش‌های متفاوت از سوی دیگر طرفها درباره تعهداتشان می‌شود، برای مثال ایرانی‌ها می‌توانند درخواست کنند که تعداد سانتریفیوژهای موافقت شده در نطنز از 5هزار دستگاه به 7هزار افزایش یابد و طرفهای دیگر مخالفت کنند و بدین ترتیب زمان ارزشمند را تلف کرده و اعتماد را از بین ببرند.

مثال دیگری از حرکت آمریکا فراتر از چارچوب لوزان درخواست توقف آزمایش‌های مکانیکی سانتریفیوژهاست. این آزمایش‌ها بخشی از توسعه و تحقیق ایران در دانشگاه‌های این کشور است و هیچ ارتباطی با مواد شکاف‌پذیر ندارد. غنی‌سازی نیازمند تزریق گاز به سانتریفیوژهاست اما ایران داوطلبانه و تا زمانی که مذاکرات در جریان است تصمیم گرفته این کار را انجام ندهد. بنابراین هیچ خطری درباره غنی‌سازی وجود ندارد. اما ممنوعیت آزمایش‌های مکانیکی به‌معنای تحمیل محدودیت‌های بی‌دلیل بر توسعه و تحقیق است که ایران هرگز این امر را نمی‌پذیرد.

برخی شرکای اروپایی به‌ویژه فرانسه از این درخواست‌های آمریکا حمایت کرده‌اند. تلاش برای رسیدن به توافقی امن‌تر هدفی مشروع است اما گروه 1+5 باید مواظب باشد که درخواست‌های زیاد روی میز نگذارد.

حد و مرزهایی در آنچه ایران حاضر به پذیرش است وجود دارد و علی‌رغم اینکه خواستار توافق هستند، آنها بارها اعلام کرده‌اند که به هر قیمتی حاضر به توافق نیستند اگر مشاهده شود که حقوق آنها تحت ان‌پی‌تی نقض می‌شود.

یک توضیح قانع کننده درباره این مواضع سخت آمریکا، تمایل دولت اوباما برای مدیریت مخالفان داخلی و خارجی توافق، جمهوری‌خواهان در کنگره و اسرائیل و شیخ‌نشین‌های خلیج فارس است.

از آنجا که هیچ مدرکی دال بر اینکه ایران به‌دنبال سلاح هسته‌ای است وجود ندارد، خواسته‌های زیاده خواهانه غیرضروری و غیرسازنده است.

انتهای پیام/*