«دروار» دامغان خاستگاه تولید «جاجیم» استان سمنان است


خبرگزاری تسنیم: مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان از منطقه دروار این استان به عنوان خواستگاه "جاجیم" به عنوان یکی از اصیل ترین صنایع دستی این استان نام برد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنانبه نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان سمنان، حسین خواجه بیدختی اظهار داشت: هنر جاجیم‌بافی در گذشته کاربردهای فراوانی در زندگی مردم استان سمنان داشته است؛ به‌طوری‌که از جاجیم نازک به‌عنوان چادر زنانه و کمی ضخیم‌تر به‌عنوان روانداز و پتو و باضخامت بیشتر به‌عنوان چادر صحرایی استفاده  می‌شده است.

وی با اشاره به اینکه هنر جاجیم بافی هنری اصیل در میان صنایع دستی استان سمنان به شمار می‌رود بیانکرد: این رشته در حال حاضر در روستاهای شمالی و کویری استان سمنان رواج دارد.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان بر ضرورت حمایت از جاجیم بافان این استان تأکید کرد و گفت: این هنر که به‌عنوان مهارت دست بافته‌های سنتی محسوب می‌شود در حال حاضر در استان سمنان و در روستای دروار دامغان رواج دارد و درگذشته در خانواده‌های دامغان رسم بر این بود که به همراه جهیزیه عروس، جاجیم به خانه داماد می‌فرستادند.

خواجه بیدختی افزود: جاجیم‌بافی در روستای دروار دامغان به شماره 884 در فهرست آثار ملی و در ردیف صنایع‌دستی و فنون سنتی به ثبت رسیده است.

یکی از صنایع دستی استان سمنان که توسط دستگاه‌های بافندگی ساده بافته می‌شود؛ جاجیم است.جاجیم یا جاجم، فرشی است ضخیم شبیه پلاس یا گلیم که به صورت راه راه رنگین بافته می‌شود و اغلب بافتی خشن دارد و عرض آن معمولا حدود 20 تا 100 سانتی متر است.

جاجیم پارچه‌ای ضخیم و کم‌عرض است که با استفاده از پودهای کلفت بافته می‌شود و رنگ‌های به‌کاررفته در جاجیم در شش تا هشت رنگ و بیشتر از رنگ‌های سنتی و گیاهی و طرح‌های ساده و هندسی و اغلب به دو شکل راه‌راه و ستاره‌ای است.

جاجیم‌ها اغلب به‌صورت نوارهایی با عرض 25 تا 30 سانتیمتر و طول 50 متر بافته می‌شوند، برای استفاده از جاجیم چند نوار کنار همدیگر دوخته می‌شوند تا پارچه‌ای بزرگ فراهم شود.

دستگاه جاجیم‌بافی، دارای ساختمان ساده‌ای است مشتمل بر وجی، میخ‌های فلزی، سه‌پایه چوبی، نورد، تخته چوبی برای دفتین زدن، قمیش، سرند، ماکو و ماسوره.

کوجی وظیفه آن کنترل عرض جاجیم و جدا کردن تارهای زیرورو و ایجاد نقش است و میخ‌های چوبی و فلزی در انتهای دستگاه برای محکم  نگه‌داشتن گلوله رنگی استفاده می‌شود.

سه‌پایه چوبی که اندازه آن به حدود یک متر می‌رسد؛ برای نگه‌داشتن کوجی استفاده می‌شود و نورد در قسمت جلوی دست بافنده قرار دارد که پس از چند سانت بافت، پارچه بافته‌شده به دور آن پیچیده می‌شود.

تخته چوبی، قمیش، ماکو، ماسوره از دیگر ابزار جاجیم‌بافی است.

انتهای پیام/ج