ماتیک‌های تقلبی در چمدان «واردکنندگان رسمی»!
خبرگزاری تسنیم: عرضه لوازم آرایشی تقلبی «برندهای مشهور» از سوی «واردکنندگان رسمی» خبری است که طی روزهای اخیر در رسانه‌ها منتشر شده است.
به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، عرضه لوازم آرایشی تقلبی «برندهای مشهور» از سوی «واردکنندگان رسمی» خبری است که طی روزهای اخیر در رسانه‌ها منتشر شده؛ خبری مبنی بر اینکه« هم‌اکنون پرونده سه شرکت که «برندهای بسیار معروف» را در زمینه لوازم آرایشی توزیع می‌کردند به صورت جدی در سازمان تعزیرات حکومتی در حال رسیدگی است و در این راستا نیز دستور توقیف کالاهای‌شان صادر شده است.» اما مسئله وقتی نگران‌کننده می‌شود که بدانیم در شرایطی سالانه بیش از 2 میلیارد دلار لوازم آرایشی در ایران مصرف می‌شود که ورود لوازم آرایشی به صورت قاچاق دهها برابر رسمی آن است.
خبر ورود لوازم آرایشی تقلبی توسط واردکنندگان برندهای معروف با مجوزهای دولتی آنقدر شوک‌برانگیز بود که دیگر نمی‌توان به قاچاقچیان این عرصه خرده گرفت!
این بار حمله به سلامت زنان و دختران ایرانی نه توسط واردکنندگان بی‌نام نشان و قاچاقچیان کالا، که به وسیله واردکنندگان شناخته شده و با نام‌های آشنا و برندهای معروف انجام شده است.
با استناد به گزارش وزارت بهداشت، ایرانی‌ها سالانه بیش از 2 میلیارد دلار لوازم آرایشی استفاده می‌کنند و این در شرایطی است که ما بدترین وضع را از نظر قاچاق، در فرآورده‌های آرایشی داریم و ورود لوازم آرایشی به صورت قاچاق دهها برابر از واردات رسمی آن بیشتر است. در همین رابطه چند ماه پیش بود که رئیس سازمان غذا و دارو گفت: «ایران از نظر جمعیت هفدهمین کشور جهان است اما از نظر مصرف لوازم آرایشی هفتمین کشور دنیاست.»
به گفته رسول دیناروند واردات رسمی لوازم آرایشی حدود یک میلیارد دلار در سال است اما بیش از این میزان مواد آرایشی قاچاق وارد کشور می‌شود. به گفته وی «بیشتر لوازم آرایشی مصرفی در کشور ما جزو لوازم آرایشی گرانقیمت نیستند و سهم بالایی از بازار در اختیار اقلام بی‌کیفیت و غیربهداشتی و ارزانقیمت چینی است.»
گرگ‌هایی در پوست میش
یک قانون در تجارت دنیا وجود دارد و آن هم اینکه هر نام تجاری را نمی‌توان یک برند دانست. برای اینکه یک‌نام تبدیل به برند شود، باید دشواری‌هایی را از سر بگذراند. باید سال‌ها در عرصه تولید محصولاتش حضور فعال داشته باشد تا مشتری‌ها به آن اعتماد کنند و نامش اعتبار یک محصول باشد. برای همین، برندهای خاص همیشه در تلاشند تا به هر نحو ممکن از اعتبارشان دفاع کنند اما در ایران، «سودجویی» به هر قیمت ممکن حرف اول را می‌زند. البته شاید واردکنندگان کالا و در کنار آنها، برندها هم خوب فهمیده‌اند که بازار تشنه ایران هر کالا و محصولی را بدون توجه به کیفیت و نام و نشانش فقط می‌بلعد و می‌خورد تا مبادا در مصرف‌زدگی عقب بماند!
هر‌چند توزیع لوازم آرایشی غیر بهداشتی و تقلبی با برندهای مشهور شوک بزرگی به بازار وارد کرد و با اینکه رئیس شعبه ویژه رسیدگی به جرائم و تخلفات پزشکی، درمانی و دارویی سازمان تعزیرات حکومتی استان تهران نیز بر ورود لوازم آرایشی تقلبی توسط برندهای معروف و شناخته شده صحه گذاشته و شیوع تقلب در عرضه لوازم آرایشی و بهداشتی را در حد فاجعه توصیف کرده و گفته: «تاکنون سه پرونده بزرگ ملی در مورد تقلب در عرضه این لوازم به صورت جدی در سازمان تعزیرات حکومتی در حال رسیدگی است» اما سؤال افکار عمومی این است که واقعاً به غیر از آنچه که کشف شده، چند درصد از لوازم به اصطلاح تأیید شده و مارک‌دار بازار، تقلبی و غیر بهداشتی هستند؟
عصر ایران اعلام کرده مرتضی خدایی گفته: «اخیراً با پرونده‌هایی مواجه هستیم که برخی از واردکنندگان اصلی برندهای معروف لوازم آرایشی و بهداشتی با سوء‌استفاده از وضعیت نابسامانی که در این حوزه وجود دارد، در کنار توزیع اندک محصولات اصلی، اقدام به توزیع گسترده لوازم آرایش تقلبی با همان برند می‌کنند.»
رئیس شعبه ویژه رسیدگی به جرائم و تخلفات پزشکی، درمانی و دارویی سازمان تعزیرات حکومتی استان تهران در زمینه چگونگی تقلب از سوی این شرکت‌ها نیز تصریح کرده: «این شرکت‌ها بخشی از کالا را با اخذ مجوز و با برند اصلی وارد کرده و سپس از طریق مراکز فروش غیر‌رسمی مانند آرایشگاه‌ها و کلینیک‌های غیر‌مجاز توزیع و پس از تثبیت کالا، ساخت همان محصول را با کیفیت بسیار پایین‌تر به کشورهای دیگر سفارش می‌دهند و سپس به صورت قاچاق وارد و در بازار عرضه می‌کنند.»
شرکت‌های معتبر از نقشه ویژه‌ای برای ورود لوازم غیر بهداشتی و تقلبی به کشور استفاده می‌کردند، به این نحو که ابتدا لوازم آرایشی معتبر و برند را از کشورها و شرکت‌های اصلی خریداری می‌کنند و مراحل قانونی ثبت و اخذ مجوزش را در داخل می‌گیرند و آنها را وارد بازار می‌کنند. از آنجا که این اقلام، اصل و باکیفیت هستند، بازار از آن استقبال می‌کند و اینجا، نقطه آغاز ماجراست یعنی واردکنندگان که هم مجوزهای قانونی را دارند و هم بازار را، در اقدامی غیرقانونی و غیرانسانی، تولید اقلام تقلبی با همان برندها را به کشورهای ثالث مانند چین سفارش می‌دهند و از این به بعد، نه جنس اصل، که جنس تقلبی و غیربهداشتی را وارد بازار می‌کنند و سودهای هنگفت به دست می‌آورند.
آرایش، اصل زندگی برخی‌هاست
زنان ایرانی38 میلیون نفر از جمعیت نزدیک به 80 میلیونی ایران را تشکیل می‌دهند. دختران هم نیمی از جمعیت دانشجویان را به خود اختصاص داده‌اند و زنان در جامعه شاغل عضوی ثابت شده‌اند، آن هم نه فقط در ادارات دولتی بلکه در دل بازارهای اقتصادی نیز حضور دارند. در کنار اینها ایرانی‌ها رتبه‌های حرف و حدیث‌دار زیادی را به خود اختصاص داده‌اند که رتبه اول مصرف نوشابه در دنیا و رتبه هفتم دنیا و دوم خاورمیانه در مصرف لوازم آرایشی از جمله آنهاست. اما وقتی یک روزنامه فرانسوی در گزارش خود در مصاحبه با یک زن ایرانی می‌نویسد: «غالب زنان ایرانی هر روز صبح به محض برخاستن از خواب مشغول آرایش می‌شوند، حتی اگر بیمار هم باشند بر این باورند که باید آراسته و آرایش‌کرده در مجامع عمومی ظاهر شوند!» باید منتظر حرف و حدیث‌های جدیدتری نسبت به مصرف نوشابه بود.
تا امروز می‌گفتیم، بر اساس آمارهای مستند، حدود 90 درصد محصولات آرایشی موجود در بازار ایران به صورت قاچاق وارد کشور شده و هیچ‌گونه نظارتی بر این واردات از سوی دستگاه‌های متولی صورت نمی‌گیرد. ولی از این پس باید بگوییم از آن 10 درصد لوازمی که فکر می‌کردیم سالم و قابل اعتماد هستند هم چیزی باقی نمانده و همه غیربهداشتی و تقلبی و ضربه‌ای بر پیکر سلامت جامعه و شهروندان هستند.
منبع: جوان آنلاین
انتهای پیام/