پاکیزگی بهتر تهران به نیویورک تا تبادلات علمی دانشگاه تهران با دانشگاه‌های آمریکا
خبرگزاری تسنیم: رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران طی ماموریتی به آمریکا؛ضمن ارائه گزارشی از تقویت تبادلات آکادمیک دانشگاه تهران با دانشگاه‌های آمریکا در قالب نکات جالبی عنوان کرد: شهر نیویورک ترافیکی بسیار سنگین‌تر و آسفالت‌هایی بدتر از تهران دارد.
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، علی جعفریان رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس شیوه مدیریتی که دارد، پایان هر ماه گزارشی ولو مختصر ولی مفید، از اقدامات مدیدیتی خود اعلام می‌کند، براین اساس با پایان خردادماه، بیست و یکمین گزارش این جراح که امروز در منصب ریاست یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های کشور تکیه زده است در قالب گزارشی خطاب به همکاران و دانشجویان آورده است: دانشگاهیان محترم سلام، پایان خرداد سال 94 مقارن با شروع ماه مبارک رمضان است، حلول این ماه رحمت را به تمام دانشگاهیان تبریک می‌گویم. این ماه که یک شب آن از هزار ماه بهتر است فرصتی بی‌نظیر است برای خودسازی، راز و نیاز با خالق هستی و طلب هرآنچه خیر دنیا و آخرت در آن است. امیدوارم که سختی‌های روزه‌داری همراه با کار سنگین بخصوص در محیط‌های بهداشتی درمانی به برکت این عبادات شیرین شود. بدون شک کار همکاران ما در دانشگاه که از بهترین انواع خدمت به مردم است در ماه مبارک رمضان با اجر مضاعف همراه خواهد بود.
سفر دانشگاهی به ایالات متحده
همانطور که در گزارش ماه قبل آوردم، از 21 اردیبشهت‌ماه تا 12 خرداد 94 به سفری دانشگاهی در ایالات متحده اختصاص یافت. این سفر به دعوت دکتر رابرت جونز، رئیس دانشگاه آلبانی که یکی از بزرگترین مراکز مجموعه دانشگاه ایالتی نیویورک است انجام شد. پس از طی مقدمات و قطعی شدن سفر که به دلیل مشکلات ویزا زمان‌بر و غیرقابل‌پیش‌بینی است تصمیم گرفتم از این فرصت بهترین استفاده را بکنم، لذا برنامه ملاقات با 3 محیط دانشگاهی دیگر را هم با کمک معاونت بین‌الملل دانشگاه تنظیم کردم. 8 روز اول سفر در ملاقات‌های دانشگاه آلبانی در ایالت نیویورک گذشت.
در هفته دوم دانشگاه ایالتی ایندیانا در ایندیاناپولیس که مرکز ایالت است هدف سفر بود و در هفته سوم کلیولند کلینیک و دانشگاه راتگرز را که دانشگاه ایالتی نیوجرسی است بازدید کردم. تنظیم برنامه برای هر یک از این دانشگاه‌ها از چند هفته قبل آغاز شد و به علت تغییرات تاریخ سفر مجبور به جابجا کردن برنامه‌ها بودیم. همین‌جا باید عرض کنم که کلیولند کلینیک یک مؤسسه غیرانتفاعی غیردولتی است که به لحاظ آکادمیک به دانشگاه کیس وسترن رزرو (Case Western Reserve) در ایالت اوهایو اتصال دارد و دانشکده پزشکی آن که لرنر (Lerner College of Medicine) نامیده می‌شود به این دانشگاه وابسته است. به عبارت دیگر این مجموعه دانشگاه نیست اما یک دانشکده پزشکی دارد که به یک دانشگاه خصوصی معتبر ایالت متصل است.
هدف اصلی سفر بررسی راه‌های تبادلات آکادمیک بین دانشگاه ما و دانشگاه‌های معتبر ایالات متحده بود. منظور از تبادلات آکادمیک فعالیت‌های مشترک آموزشی و پژوهشی است که هم اکنون هم در جریان است اما آنچه ما به‌دنبال آن هستیم نظام دادن به آن و استفاده بهینه از فرصت‌ها است. در جریان این سفر با بیش از 40 نفر از اساتید و مسئولان این 4 مرکز معتبر ملاقات داشتم و در جلسات پی‌در‌پی فرصت‌های همکاری را بررسی کردیم و ضمن آشنایی بیشتر با امکانات آنان، فرصت‌های موجود در کشورمان را نیز معرفی کردم.
همچنین بیش از 10 ملاقات با سایر افراد از جمله ایرانیان مقیم آمریکا به‌صورت حضوری یا اینترنتی انجام شد. در هر چهار دانشگاه اکثر افراد را علاقه‌مند به همکاری‌های بین‌المللی به‌خصوص با ایران دیدم و جالب اینکه بسیاری از آنان تجربیات خیلی خوبی از دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در آنجا را ذکر می‌کردند. به نظر می‌رسید به خوبی از توانمندی دانش‌آموختگان ایران مطلع هستند و شاید به همین جهت علاقه‌مند به همکاری با ما هم باشند.
محصول این سفر امضای یک تفاهم‌نامه با دانشگاه آلبانی از مجموعه دانشگاه ایالتی نیویورک، پیگیری مذاکرات قبلی با دانشگاه ایالتی ایندیانا، مذاکره با کلیولند کلینیک برای استفاده از این مرکز در جهت فرصت‌های مطالعاتی بالینی و توافق اولیه برای امضای تفاهم‌نامه با دانشگاه راتگرز بود. در هر سه دانشگاه با رؤسای آنها ملاقات داشتم و البته اگر تاریخ سفر تغییر نمی‌کرد رئیس کلیولند کلینیک را هم که به علت تجربه طولانی و موفق در این مجموعه فرد برجسته‌ای هست، ملاقات می‌کردم.
بیان جزئیات مذاکرات این سفر از حوصله خارج است و باید در جمع‌های مرتبط دانشگاه عرض شود چنانچه گزارش مفصلی به شورای دانشگاه ارائه شد، اما ذکر چند نکته را به عنوان ره‌آورد کلی لازم می‌دانم:
- دانشگاه‌های مورد بازدید هریک از جهاتی دارای نقاط بسیار قوی بودند. بعضی در ارتباط با صنایع مانند داروسازی و بعضی در تولیدات علمی و بعضی در عرصه ارائه خدمات سلامت.
- امکانات و تجهیزات موجود به‌خصوص از نظر پژوهشی و تجهیزات با تکنولوژی بالا که در بعضی مراکز دیدم کم‌نظیر است. از جمله یک آزمایشگاه شیمی آلی و هسته‌ای در دپارتمان سلامت ایالتی نیویورک احتمالاً بیش از تمام آزمایشگاه‌های تحقیقاتی مطرح دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران تجهیزات داشت.
- به علت وسعت کشور از نظر زمین، محدودیت فضای فیزیکی (به‌جز در چند شهر مانند نیویورک) اصلاً وجود ندارد، لذا همه فضاها وسیع و بزرگ طراحی شدند.
- از تمام فضاهای قدیمی و جدید به خوبی استفاده می‌شود. دو هتل محل اقامت من در این مدت بیش از 100 سال قدمت داشتند و البته به تمام فناوری‌های امروزی مجهز شده بودند.
- نظام‌های مورد نظر سیستم به خوبی رعایت می‌شود و در اغلب موارد چارچوب‌ها کاملاً روشن است که نشانی از مدیریت علمی است. البته بوروکراسی بسیار شدیدی بر سیستم حاکم است اما نقطه قوت آن هدفمندی این بوروکراسی است و به عبارتی هر دخالت در مسیر انجام یک فرایند معنی‌دار و اثرگذار است.
- نظم امور بسیار قابل توجه است، همه چیز از قبل با هماهنگی برنامه‌ریزی شده و زمان‌بندی به خوبی رعایت می‌شود. افراد عموماً چند دقیقه قبل از ملاقات آماده هستند و بسته به پروتکل‌ها برای استقبال حاضر می‌شوند. این باعث تأسف من بود که وصیت امیرالمؤمنین علی علیه السلام را آنان اینچنین خوب به کار بستند و ما نادیده گرفتیم.
- نیروی انسانی آموزش دیده مورد استفاده برای انجام امور زیاد است، به‌خصوص تعداد افرادی که نقش دستیار یا کارشناس را دارند خیلی بیشتر از انتظار است.
- نیروی انسانی متخصص از تمام دنیا در محیط‌های آکادمیک دیده می‌شود. تعداد زیادی از هموطنان ایرانی در سطوح مختلف از دانشجویان تحصیلات تکمیلی تا مسئولیت‌های بالای دانشگاهی در این ملاقات‌ها حضور داشتند.
- رفتار افرادی که ملاقات کردیم محترمانه و با رعایت شئون مربوطه بود.
- بسیاری از افراد در قبال توضیحات من درباره توانمندی‌های دانشگاه تا حدودی متعجب می‌شدند چراکه اغلب ما را با سایر کشورهای منطقه در یک سطح تصور می‌کنند.
- نحوه برقراری ارتباط به‌خصوص تسلط به زبان یکی از مهمترین مسائل است. بدون ارتباط کلامی مؤثر تقریباً نمی‌توان به نتیجه مطلوب رسید.
نکته بسیار مهم در کنار موارد فوق این است که اگر کمی دقیق‌تر به موضوع نگاه کنیم درمی‌یابیم که پتانسیل‌ها و حتی امکانات بالفعل ما علیرغم تمام محدودیت‌هایی که داریم خیلی کمتر از آنان نیست و به‌خصوص در بعد نیروی انسانی متخصص بدون شک کمبود جدی نداریم. در واقع محدودیت‌های ما عمدتاً از جنس منابع مالی و فیزیکی و البته در بعضی موارد هم مدیریتی است. در عین حال مشکلات فراوانی در سیستم‌های ایالات متحده وجود دارد که از خارج دیده نمی‌شود از جمله هزینه‌های بسیار بالای بخش سلامت و ناکارامدی سیستم در قبال این مقدار هزینه.
بد نیست بدانیم که حدود 18 درصد از تولید ناخالص ملی ایالات متحده صرف سلامت می‌شود و به اذعان تمام کارشناسان آمریکایی این منابع به درستی هزینه نمی‌شود. این عدد برای کشور ما در سال‌های اخیر حدود 6 درصد بوده استکه در طرح تحول سلامت سهم بخش دولتی افزایش و پرداخت مردم کاهش پیدا کرده است و البته در مورد تغییر نسبت کلی آن هنوز شواهد کافی وجود ندارد.
به‌طور خلاصه می‌توان گفت اهدافی که برای این سفر می‌توانست تأمین شود تقریباً همگی محقق شد و گام اول به خوبی برداشته شد. اینک زمان قسمت اصلی کار است که باید توسط همکاران دانشگاهی انجام شود و آن پیگیری مسیرهای مورد نیاز برای برقراری ارتباطات آموزشی و پژوهشی است. ما فرصت‌های بسیاری برای برنامه‌های مشترک آموزشی و طرح‌های پژوهشی داریم که می‌توانیم از آن استفاده کنیم. اساتید دانشگاه باید با هماهنگی مسئولان «برنامه آکادمیک جهانی» که در مرحله طرحی در دانشگاه است، موضوعات مورد علاقه خود را پیگیری کنند تا ارتباطات لازم برقرار گردد. آقای دکتر نیما رضایی با هماهنگی معاونت بین‌الملل دانشگاه این مسیر را تعقیب خواهند کرد و گزارش آن را به‌طور مستقیم به من خواهند داد. این برنامه که مشابه آن با نام‌های مختلف در برخی دانشگاه‌های معتبر دنیا نیز وجود دارد به‌منظور تعقیب موضوعات مورد علاقه همکاران ما در زمینه‌های فوق طراحی شده است. هدف برنامه انتخاب موضوعات، معرفی افراد علاقه‌مند، ایجاد ارتباطات لازم و پیگیری به‌صورت برنامه‌ریزی شده و متمرکز خواهد بود. همچنین در مواردی که طرف‌های مقابل ابراز تمایل کنند پس از بررسی جوانب امر ارتباطات لازم برقرار خواهد شد تا در چارچوب ضوابط کشور و دانشگاه قدم برداریم.
روشن است که این ارتباطات باید با کشورهای مختلف دنیا برقرار شود و البته آمریکا از نظر آموزشی و پژوهشی در زمینه‌های متعددی سرآمد است. هم‌اکنون مسیرهای دیگری نیز در دست اقدام هستند که پس از به‌نتیجه‌رسیدن به اطلاع همکاران خواهد رسید. هم در منطقه و هم در اروپا فرصت‌هایی وجود دارد که ما به خوبی می‌توانیم از آن استفاده کنیم و این یعنی بین‌المللی شدن.
لازم به تأکید است که «دانش مرز جغرافیایی و سیاسی ندارد» و اگر قرار است ما در مرزهای دانش حرکت کنیم باید با دانش روز دنیا در تماس باشیم و راهی به‌جز ارتباطات بین‌المللی برای دستیابی به این هدف وجود ندارد. این به معنی وابستگی نیست چراکه همه دنیا از این جهت به هم وابسته است. ما در تولیدات علمی که بعضی آن را در مسیر اهداف کشورهای پیشرفته تلقی می‌کنند، سهمی داریم و از محصولات منتج از این تولیدات هم که توسط سایر کشورها وارد بازار می‌شود استفاده می‌کنیم.
شکی نیست که ما هر مقدار بتوانیم خودمان حرکت از پژوهش به فناوری را انجام دهیم بسیار پسندیده و خوب است ولی واقعیت موجود در جهان این است که هیچ کشوری نمی‌تواند این مسیر را در تمام زمینه‌ها به تنهایی طی کند. موفقیت این است که ما مزیت‌های نسبی خود را به خوبی بشناسیم و از آن در تعاملات با جهان استفاده کنیم. مراجعه به وضعیت اقتصادی کشورهای اسکاندیناوی با توجه به جغرافیای خاص این کشورها نشان می‌دهد که چگونه از چند مزیت نسبی خود بهترین استفاده را برای ایجاد یک اقتصاد قوی کردند. یکی از بستگان اخیراً از بازدید شهر بسیار کوچکی در سوئیس صحبت می‌کرد که مرکز تولید یکی از معروف‌ترین ساعت‌های دنیا است. در بخش سلامت به‌طور خاص می‌توان مثال‌های بسیاری را نام برد که به دلیل همین ارتباطات باعث ارائه خدمت بهتر و پیشرفته‌تر شده است.
درمان انواع سرطان، اعمال پیشرفته جراحی قلب و پیوند اعضا مواردی است که در کشور انجام نمی‌شد و ما باید با هزینه فراوان،گروه معدودی از بیماران را با اعزام به خارج از کشور درمان می‌کردیم. در هریک از این موضوعات، افراد از خودگذشته و ارزشمندی به مراکز پیشرفته دنیا رفتند و با تحمل سختی‌های فراوان مهارت‌ها و دانش لازم را کسب کردند و آنرا به خدمت کشور آوردند. اینکه ما اکنون برای اعزام بیماران به خارج از کشور هزینه چندانی نمی‌کنیم و مهمتر آنکه درمان‌های پیشرفته برای تمام مردم از هر سطحی فراهم است، محصول همین ارتباطات آکادمیک و همت همکاران گروه پزشکی است.
رسیدن به مرجعیت علمی که جزو اهداف اصلی کشور در حوزه علم ترسیم شده از این طریق قابل پیگیری است و این شاید پیام آن کلام منتصب به معصوم است که «علم را طلب کنید ولو در چین». امیدوارم همه با نگاهی وسیع‌تر و افقی بلندتر ضمن توجه به توانمندی‌های داخل کشور از ظرفیت‌های جهانی استفاده کنیم و بپذیریم که «همه چیز را همگان دانند».
جشن یکپارچه فارغ‌التحصیلی
شب نیمه شعبان امسال مصادف بود با جشن یکپارچه فارغ‌التحصیلی در دانشگاه. من بامداد همان روز از سفر بازگشتم و برای اینکه بتوانم در برنامه شرکت کنم و البته بیدار هم باشم کار سختی در پیش داشتم. خوشبختانه جشن امسال با نظم و برنامه مناسبی برگزار شد و گرچه همیشه اشکالاتی هم وجود دارد، در مجموع به نظر خوب می‌رسید.
بازخوردهایی درباره این جشن داشتیم که با همکاران بررسی خواهیم کرد. از استاد بهادری، آقای دکتر سیداحمدیان مدیر دفتر ارتباط با دانش‌آموختگان و همه همکارانی که در اجرای مطلوب این برنامه مشارکت داشتند سپاسگزارم. تغییرات مهمی در جشن امسال اتفاق افتاد که به نظرم باعث شد کیفیت آن بهبود یابد. حضور وزیر بهداشت و معاونان آموزشی و پژوهشی وزارت بهداشت که همگی اساتید ارزشمند دانشگاه هستند باعث شادی همه برگزارکنندگان و دانش‌آموختگان شد که جای تقدیر فراوان دارد.
در زمان سفر در دو جشن فارغ‌التحصیلی دعوت شدم که تجربه جالبی بود. مرسوم است که برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی برنامه جداگانه‌ای دارند و به تک‌تک آنان دانشنامه اعطا می‌شود که طولانی و خسته‌کننده است اما برای دانشجویان کارشناسی برنامه در فضای باز اجرا می‌شود و گروه‌گروه می‌ایستند و تشویق می‌شوند. مشکلات هم مشابه ماست و در دانشگاه آلبانی چند بار باران باعث به هم خوردن برنامه شده بود. یاد برنامه پارسال خودمان افتادم که با طوفانی عجیب و یک باران کوتاه همه‌چیز به‌هم خورد. از اساتید آنجا سؤال کردم برخورد مردم با موضوع چطور بود، می‌گفتند به عنوان یک خاطره جالب به حساب می‌آورند!
سالروز آزاد سازی خرمشهر و تشییع شهدای غواص
خرداد ماه یادآور حماسه آزادسازی خرمشهر است، اما امسال با بازگشت پیکر 175 غواص شهید عملیات کربلای 4 این ماه رنگ دیگری گرفت. موضوع جالب توجه برای من ادای احترام تمام اقشار در شبکه‌های اجتماعی بود. این نخستین موضوعی بود که بعد از مدت‌ها تمام افراد با سلایق و نگرش‌های مختلف اظهارنظر مشابهی درباره آن داشتند، از پزشکان جبهه و جنگ تا دوره‌های مختلف دانش آموختگان دانشگاه تا گروه‌های خانوادگی: «ادای احترام به کسانی که برای حفظ تمامیت وطن خود مظلومانه به شهادت رسیدند». این نشان می‌دهد که مردم ما قدرشناس هستند و ارزش کارهای خیر را به خوبی می‌دانند صرف‌نظر از دیدگاه‌ها و علایق مختلف به نظر می‌رسد آنچه باعث تشتت و پراکندگی است بعضی رفتارها و شاید مهمتر از آن سیاست‌زدگی بی‌مورد در همه امور است.
جامعه ما متأسفانه به حرکت‌های افراطی و هیجانی علاقه‌مند است چنان که گویا فرصت فکر کردن و پیدا کردن راه‌حل‌های مناسب‌تر را ندارد. حواشی مراسم تشییع این عزیزان سرافراز میهنمان نیز یک مصداق این موضوع است. کشور ما که به برکت خون‌های پاک دوستان بی‌ادعای ما استقلال و تمامیت ارضی خود را علیرغم تمام فشارهای خارجی حفظ نموده، می‌تواند به‌سرعت در زمره کشورهای پیشرفته جهان قرار گیرد اگر فرایند «اندیشه و حرکت مبتنی بر تعقل در چارچوب قانون» به صورت یک اصل محترم و لازم الاجرای اجتماعی بین آحاد مردم پذیرفته شود و واکنش‌های احساسی و ناگهانی نسبت به افراد یا موضوعات جای خود را به برخورد مدبرانه و همراه با فکر بدهد. در چنین روزی ایران به سرعت به یکی از کشورهای پیشرفته و مورد احترام همه مردم جهان تبدیل خواهد شد و من به دیدن آن روز امیدوارم اگرچه تغییر فرهنگ علاوه بر زمان و انرژی زیاد، نیازمند یک عزم ملی هم هست.
طبیب روحانی
از رویدادهای مهم خردادماه برگزاری چهارمین همایش طبیب روحانی بود که با همکاری واحدهای مختلف دانشگاه بخصوص معاونت فرهنگی، حوزه ریاست و روابط عمومی، بسیج جامعه پزشکی، معاونت توسعه و سایر دوستان به خوبی برگزار شد. آنچه مهم است قبول دعوت دانشگاه از طرف حضرت آیت‌الله جوادی آملی بود که واقعاً شایسته تقدیر است. این حضور ارزشمند در واقع نشان‌دهنده جایگاه دانشگاه علوم پزشکی تهران در کشور است چراکه ایشان بدون شناخت قبلی از بنده و همکاران، دعوت «دانشگاه» را پذیرفتند. ضمن تقدیر از احترام چنین شخصیتی به دانشگاه، بر خود لازم می‌دانم از ایشان به‌خاطر تواضع و فروتنی که بسیار آموزنده بود سپاسگزاری کنم و برایشان سلامت و طول عمر با عزت مسئلت می‌نمایم. مسئولان دفتر ایشان نیز در جهت برگزاری مطلوب این برنامه کمال همکاری را داشتند که از ایشان و نیز سخنرانان برنامه تشکر می‌کنم. فرمایشات ایشان چه در جلسه‌ای که در اسفندماه در دفتر ایشان در قم داشتیم و چه در همایش به نظر من بسیار مبنایی و مهم بود. پیشنهاد می‌کنم همه همکاران دانشگاهی این دو سخنرانی را مطالعه و در آن تامل کنند.
رویدادهای دیگر
یکی از اتفاقات خردادماه اجرای فرمول جدید پرداخت کارانه عملکردی پرسنل بود که بر اساس دستورالعمل وزارت بهداشت انجام شد. بر این اساس پرداخت‌های 6 ماه دوم سال 93 که به‌صورت علی‌الحساب بود قطعی می‌شود و تا زمان نوشتن این گزارش در 9 بیمارستان انجام شده است. طبعاً در این مرحله مابه‌التفاوت پرداخت علی‌الحساب با محاسبه قطعی پرداخت می‌شود که در مواردی صفر یا منفی است به این معنی که رقم کارانه عملکردی برخی از همکاران کمتر از عدد علی‌الحساب پرداخت شده است. در مورد کارکنان البته مقرر شد که تراز منفی اعمال نشود و همان پرداخت قبلی قطعی شود. این روش ممکن است در آغاز با مشکلاتی در فرمول محاسبه یا نحوه اجرای آن همراه باشد و البته به دلیل ماهیت عملکردی با روش قبلی متفاوت خواهد بود.
از همکاران و پرسنل دانشگاه می‌خواهم ضمن انعکاس مشکلات خود به مسئولان بیمارستان برای ارزیابی و اصلاح نواقص احتمالی، با کمی تأمل و صبر اجازه دهند تا مشکلات برطرف شود. شکی نیست که پرداخت کارانه مبتنی بر عملکرد از هر جهت به عدالت نزدیک‌تر است ولی باید پذیرفت که هر اقدام اصلاحی در آغاز ممکن است با چالش‌هایی روبرو باشد که باید یک به یک بررسی و در موارد لازم اصلاح شوند.
در آخرین جمعه خرداد انتخابات نظام پرستاری بر اساس قوانین و ضوابط مربوطه برگزار شد و اکنون که این گزارش را می‌نویسم هنوز از نتایج آن اطلاعی ندارم. امیدوارم نمایندگان واقعی این قشر شریف بتوانند آنچه را لازم است برای ارتقاء جایگاه پرستاری در نظام سلامت کشور به انجام رسانند. نقش گروه پرستاری در خدمات درمانی بستری بسیار تعیین کننده است و من هر روز از نزدیک با این تلاش ارزشمند در تماس هستم.
افتتاح آزمایشگاه جامع تحقیقاتی دانشگاه در آخرین روز خرداد ماه 94 رویداد مهم دیگری است که امیدوارم منشأ خیر باشد. این یکی از کمبودهای جدی دانشگاه ما بود که اکنون یک گام در جهت رفع آن برداشته شد. باید با پیگیری جدی معاونت پژوهشی دانشگاه و حمایت‌های معاونت پژوهشی وزارت بهداشت گام‌های بعدی را نیز در جهت تکمیل این آزمایشگاه و تبدیل آن به یک مکان درخور دانشگاه که پاسخگوی تمام نیازهای پژوهشگران باشد برداریم.
حواشی
دوران سفر به آمریکا که 3 هفته طول کشید حواشی جالبی داشت. اول خوردن انواع سبزیجات و ماهی بود که در نوع خود می‌تواند جالب باشد اما برای مدت طولانی خیلی خوشایند نیست. خوشبختانه چند وعده غذایی حلال را میهمان هموطنان ایرانی بودم که بسیار لذت‌بخش بود. دوم کم خوابی مزمن بود که از تهران هم سخت‌تر شد. به‌طور متوسط کمتر از شبی 5 ساعت می‌خوابیدم چراکه بعد از برنامه فشرده روزانه تازه باید به بررسی موارد برنامه روز بعد، محتوای مذاکرات، تنظیم گزارش و پاسخ دادن ایمیل‌های همکاران می‌پرداختم که تا پاسی از شب طول می‌کشید.
شهر نیویورک ترافیکی بسیار سنگین‌تر و آسفالت‌هایی به مراتب بدتر از تهران دارد/تهران تمیزتر از نیویورک
علاوه بر این تنظیم برنامه سفر بین ایالت‌ها و زمان‌بندی برنامه‌های بعدی خود وقت زیادی می‌گرفت علیرغم اینکه محل اقامت با دانشگاه میزبان بود. سوم نگاهی دیگر به این کشور بود. به‌خصوص شهر نیویورک که ترافیکی بسیار سنگین‌تر و آسفالت‌هایی به مراتب بدتر از تهران دارد. از نظر نظافت هم شهر خیلی جالبی نیست و به نظرم تهران در مجموع تمیز تر نگهداری می‌شود. این تجربه از این جهت قابل ذکر است که تصور بعضی از هموطنان ما از کشورهایی مثل ایالات متحده بسیار با واقعیت آنجا متفاوت است. شکی نیست که نکات مثبت زیادی در امثال این کشورها وجود دارد اما برخلاف تصور رایج نکات منفی عمده‌ای هم دیده می‌شود و این موضوعی است که در فرصت مناسبی به آن خواهم پرداخت.
جالب‌ترین حاشیه این سفر اما شایعاتی بود که ظاهراً در هفته اول رایج شد و توسط دوستان به من هم منتقل شد. شایعات مربوط به تغییر رئیس دانشگاه؛ البته برای من جالب و موجب سرگرمی بود. اما از یک طرف هم قابل تأمل است که چرا اذهان ما اینچنین برای شایعه‌پردازی و شیوع آن آمادگی دارد؟ مشکل از کجا شروع می‌شود؟ تردید نکنید که برداشتن بار سنگین مسئولیت دانشگاه از دوش بنده باعث آرامش فراوان و بازگشت من به زندگی عادی آکادمیک که بسیار به آن علاقه‌مندم خواهد شد؛ اما طرح این شایعات در شرایطی که دانشگاه به همت اساتید و کارکنان ارزشمندش در حالت ثبات حرکت رو به جلوی خود را ادامه می‌دهد به نفع چه کسی خواهد بود؟ درک این موضوع برای من خیلی راحت نیست و به همین دلیل بهترین راه برای من ادامه کاری است که معنی آنرا خوب می فهمم: «خدمت به دانشگاه با تمام توان تا آخرین لحظه ای که مسئولیت بر عهده من است».
سخن آخر
در ایام آغازین ماه مبارک رمضان خالصانه از همه می‌خواهم در دعاهای خیر خود در این ماه عزیز که به اجابت بسیار نزدیک است، مجموعه دانشگاه و بنده حقیر را به یاد داشته باشند چراکه هر آنچه داریم از لطف اوست و مباد که ما را لحظه ای به خود واگذارد. "غفر الله لنا و لکم و جعلنا و ایاکم من المتمسکین بولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین المنتجبین".
انتهای پیام/