در افطاری های اشرافی چه می گذرد؟
خبرگزاری تسنیم: برج معروف و بلند بالای پایتخت هم که در حالت عادی و بدون آنکه روزه داری هم در کار باشد همیشه محل سر و صدای غذاها و منوهای عجیب و غریب است.
به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، حتما می دانید که «اسراف»، به معنی افراط، زیاده روی و خارج شدن از حد تعادل است و معمولا در زمینه های کمّی به کار می رود. « تبذیر» هم به معنی اتلاف و هدر دادن است و معمولا در زمینه های کیفی استفاده می شود. مثلا اگر خانمِ یک خانه برای پنج نفر مهمان، پانزده پیمانه برنج بپزد، اسراف است و اگر برای همین پنج نفر، ده مدل غذا درست کند، دچار تبذیر شده. درست است که «اسراف» و «تبذیر»، فقط در زمینه های مادی مثل خوردن و آشامیدن کاربرد ندارد و می تواند شامل تمام ابعاد زندگی شود ولی از آنجا که این حوزه، ملموس تر است، اسراف و تبذیر در آن بیشتر و پررنگ تر به چشم می آید. همیشه خوانده و شنیده ایم که دینِ اسلام، دین تعادل و میانه روی است و هیچگونه افراط و تفریط را بر نمی تابد و بارها خوانده و شنیده ایم که: نادان را نمی بینی مگر در حالت افراط یا تفریط. اما متاسفانه از آنجا که گاهی در عمل می لنگیم، این روزها اسراف و تبذیر آنچنان در تار و پود جامعه ریشه دوانده که زیاده روی و مصرف گرایی و تجملات و اشرافی گری، به یک ارزش و وسیله ای برای فخرفروشی تبدیل شده است. یکی از شکل های رایج این ریخت و پاش ها، که حتی در میان خانواده های مذهبی هم دیده می شود، ضیافت های افطاری اشرافی است؛ یعنی متاسفانه اسراف و تبذیر به معنویت و مستحبات ما هم وارد شده است و عملی که قرار بوده، باعث خشنودی خدا شود، یک جورهایی دلیل دوری ما از رضایت خداوند مهربان شده است. از راه رسیدنِ ماه مبارک رمضان و گرم بودن بساط ضیافت های افطاری، بهانه خوبی است برای پرداختن به ابعاد این موضوع مهم. با ما همراه باشید.
ثواب افطاری با طعم لاکچری!
پریا خداقلی زاده- تقریبا از وقتی یادمان می‌آید درباره فضائل ماه مبارک رمضان و ثواب‌های بی‌پایان این ماه برای مهمان کردن روزه داران و افطاری دادن شنیده‌ایم. حتی یکی از شیرینی‌های ماه رمضان همین مهمانی دعوت شدن‌ها و رفت و آمدها است. اما این روزها وقتی پای خبرهای بعضی از این مهمانی‌ها می‌نشینیم کمی‌فراتر از یک تعجب معمولی حیرت زده می‌شویم .حیرت از اینکه سرمستی از فخر فروشی و چشم هم چشمی‌حتی تا روزهای تمرین بندگی هم رسیده است.روزگاری نه خیلی دور، جمع شدن همه فامیل به دعوت یکی از بزرگترها برای افطاری ماه رمضان،خیلی ساده تر از این حرف‌ها بود.همان روزهایی که دیگ آش و حلیم و قیمه و شله زرد به کمک همه وسط حیاط خانه برپا می‌شد و خود مهمانان به کمک میزبان می‌آمدند و ثواب سفره افطاری در عطر غذاهای ساده آشنا و خنده‌ها و خاطرات شیرین، پیوند می‌خورد و برای همیشه در یادها خاطره می‌شد. اما این روزها ماجرا کمی‌عوض شده.چه برای آنها که مهمانان سفره افطار دیگران هستند و چه آنها که میزبانی روزه داران را برعهده گرفته‌اند. دیگر ماجرای ربودن گوی سبقت ثواب افطاری دادن و این حرف‌ها کمی‌کلیشه شده است، این را منوهای عجیب و غریب تالارهای پذیرایی با ارقام نجومی‌می‌گویند.حالا اگر سبقت گرفتنی هم باشد، قطعا در چشم و هم چشمی‌و اشرافی بودن این افطاری‌هاست.البته ناگفته نماند که این روایت را نمی‌توان به همه کسانی که قصد برگزاری مراسم روزه داری دارند تعمیم داد و منظور ما همان کسانی است که سفره‌های پر برکت افطار را با کارناوال اسراف و تجمل اشتباه گرفته‌اند.
افطاری میلیونی شما با گل آرایی رایگان ما
تمام منوهای متنوع و بلند بالای هتل را مسئول تشریفات با همان لبخند عمیق و احترام بی‌پایان، به دستم می‌دهد و در حالی که به طرف در خروج راهنمایی‌ام می‌کند چند بار دیگر تاکید می‌کند که فقط فلان تاریخ و فلان تاریخ فرصت رزرو دارم و اگر زودتر رزرو نکنم همان هم تکمیل می‌شود و چه وچه و .... .نگاهی به منوها می‌اندازم. اولش بین اینکه قیمت‌ها به ریال است یا به تومان مردد می‌مانم .یعنی به ازای هر نفر مهمان افطاری 185 هزار تومان تازه به اضافه 15 درصد مالیات و حق سرویس؟ باورش کمی مشکل است. یعنی برای افطاری دادن به 100 نفر مهمان چیزی نزدیک به 25 میلیون تومان باید پرداخت کرد! با صدای مسئول تشریفات از فکر حساب و کتاب بیرون می‌آیم. می‌گوید که:«گل آرایی سالن و صندلی‌ها هم بر عهده خودمان است و اگر منوی VIP را انتخاب کنید علاوه بر یک کیک بزرگ برای روز مراسم به عنوان هدیه،از تخفیف ویژه هم برخوردار می‌شوید البته به شرط اینکه روز مراسم تان پنجشنبه یا جمعه نباشد و تعداد مهمانانتان بالای 300 نفر باشد.
در ضمن فراموش نکنید که مبلغ 5 میلیون تومان هم برای ورودی فلان سالن دریافت می‌شود که این مبلغ بجز هزینه هر نفر برای افطار است.» این پایان ماجرا نیست.پیشنهاد می‌دهد برای بهتر شدن مراسم از مداحانی که با خود هتل و سالن‌های ویژه آنها قرارداد دارند، هم استفاده کنیم آن هم با پرداخت مبلغ جداگانه.
به در خروج می‌رسیم،از راهنمایی‌هایش تشکر می‌کنم و از هتل خارج می‌شوم. باورش کمی مشکل است. مگر می‌شود، این لیست بلند بالا منوی افطار ماه ساده زیستی رمضان باشد!
منوی یکی از سالن‌های معمولی این هتل که به قول خانم مسئول تشریفات، تنها سالن شان است که هنوز ظرفیت رزرو دارد شامل،نان تازه،کره، عسل، مربا،پنیر، سبزی خوردن، مغز گردو،خرما، زولبیا و بامیه،چای، شیر گرم، نسکافه، شله زرد یا شیربرنج یا فرنی، آش رشته یا آش جو یا سوپ جو، باقلا پلو با گوشت بره،زرشک پلو با مرغ،جوجه کباب،کباب لقمه،ته چین مرغ،خوراک زبان، برنج ساده زعفرانی و خورش انتخابی (فسنجان یا قیمه یا قورمه سبزی)، جوجه چینی،لازانیا، پلومکزیکی بامیگو،ماهی قزل آلا یا ماهی شیر (سرخ شده) و سالادهای بی‌نظیری مثل،سالاد شیرازی،سالاد کلم ،سالاد فصل،سالاد الویه،سالاد سیب زمینی،بورانی، سالاد میگو،ماست و خیار،ژله میوه ای،سالاد میوه‌ای، موس شکلات،کرم کارامل و... است !
تا اطلاع ثانوی رزرو سازمان محترم!
اما فقط این منوهای پر و پیمان با قیمت‌هایی که دود از سر آدم بلند می‌کنند، قسمت عجیب ماجرا نیست .این روزها که بساط افطاری دادن و افطاری رفتن حسابی داغ است، برخی از نهاد‌ها، ارگان‌ها و سازمان‌های خصوصی و دولتی هم برای افطاری دادن و صد البته بهره‌مند شدن از این ثواب با ارزش و سنت دیرینه پیامبر اسلام، از همدیگر سبقت می‌گیرند. البته خیلی از این سازمان‌ها و ادارات ترجیح می‌دهند یک سفره افطاری ساده در همان سالن اجتماعات سازمان خودشان برگزار کنند و با همان سادگی هم پذیرای کارمندان روزه دار،نهاد خودشان باشند.اما نکته عجیب ماجرا آن سازمان‌ها و اداراتی هستند که ظاهرا به همان سفره ساده افطاری قانع نیستند و ترجیح می‌دهند، ضیافت افطاری و ثواب آسمانی این کار مستحب کمی هم عطر و طعم لاکچری به خود بگیرد!
این موضوع از آنجایی پررنگ‌تر شد که برای سرک کشیدن به یکی دیگر از این منوهای عجیب و غریب راهی یکی دیگر از سالن‌های مجلل و نام آشنا شدیم.جایی حوالی چهارراه فرمانیه.اما درست زمانی که به عنوان مهمان و متقاضی استفاده از سالن‌ها برای ضیافت افطاری خودمان را معرفی کردیم،در کمال ناباوری متوجه شدیم که تمام سالن‌ها تقریبا تا اواخر ماه رمضان رزرو شده اما بیشتر این متقاضیان شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف بودند و نه افراد معمولی برای مهمانی دادن‌های معمولی! زمانی که مسئول تشریفات، غرق در توضیحات ویژه و منحصر به فرد سالن شان بود، تاکید داشت که کارت‌های دعوت مهمانان هم توسط خودشان و به صورت انحصاری چاپ می‌شود. یک کارت هم که درست مربوط به همان شب و به میزبانی یک شرکت نام آشنا بود، نمونه ای برای دیدن و پسندیدن کارت‌های چاپی بود.کارتی حدودا بزرگ با صفحه محکم و حروف درشت طلاکوب که به مهمانان به قول خودشان VIP این سالن خوش آمد می‌گفت.
باورش کمی مشکل است.سالنی که غذاها و افطاری‌هایش به مجلل و منحصر به فرد بودن در تمام شهر مشهور است، باید محل میزبانی ضیافت الهی یک نهاد، سازمان، اداره یا حتی شرکت خصوصی یا دولتی باشد آن هم با غذاهایی که واقعا برای افطاری و ماه روزه داری خدا نه تنها کمی‌خاص است بلکه باورکردنی هم نیست.
غذاهایی مثل، رولت گوشت،بیف استروگانف،لازانیا، سوفله کلم،خوراک زبان با سس ترخون،سینی قرقاول با تزئینات ویژه ،ماهی درسته با تزئین مخصوص، استرفرای سبزیجات، قزل آلای سرخ شده به همراه سبزیجات،فیش فینگر،ماهی آزاد ( سالمون )،بال مرغ کنجدی،جوجه چینی،چیکن آلاشریمپ به روش فرانسوی،بوقلمون درسته با تزئین آناناس،بره درسته با سس گریوی (هر صد نفر یک عدد )، چیکن فینگر، شیرین پلو با مرغ،پلوی مکزیکی با میگو، باقالی پلو با گوشت بره،ته چین مرغ، کباب مکزیکی ازفیله گوساله، کباب لقمه، فیله کباب،ماهی شیر کبابی، خورش هندی، آلبالو پلو با مرغ و انواع خورش‌های انتخابی با توجه به سلیقه مهمانان .
و البته با منوی پیش غذاها و سالادهایی که گاهی از میز غذای بسیاری از رستوران‌های معروف شهر هم پیشی گرفته است .سالادهایی مثل، سالاد امریکایی،سالاد فصل، بورانی اسفناج یا ماست و خیار،قارچ سرخ شده،سالاد ماکارونی، سالاد کلم روسی،سالاد سیب زمینی و پیازچه،سالاد براکلی، سینی سبزیجات پخته ایرانی و فرنگی، سالاد فرانسه،کوکتل میگو با سس تار تار و انواع ترشی و ...
سراغ یکی دیگر از هتل‌های مجلل واشرافی حوالی بلوار کشاورز هم رفتیم .جایی که این روزها بساط افطاری‌های مجلل در آنجا هم حسابی داغ است.منوها که با کمی اختلاف تقریبا به همان پر و پیمانی و البته عجیب و غریبی بیشتر این جاهای لاکچری یا همان از ما بهتران بود.
اما نکته عجیب تری که درست مقابل لابی اصلی هتل به چشم می‌خورد، وجود تاج گل‌های غول پیکربود.گل‌هایی طبیعی که از کارت نوشته‌های روی آنها به خوبی پیدا بود از طرف مهمانانی که برای افطاری دعوت شده اند، هدیه شده است.تاج گل‌هایی شاید با قیمتی بالای 500 هزار تومان آن هم به اندازه تمام لابی بی انتهای هتل مجلل ...بلوار کشاورز تمام می‌شود .نرسیده به میدان روی چمن‌های بلوار چند نفر کارگر شهرداری با لباس‌های یکدست سبز نشسته اند.چند تکه نان بربری و لیوان‌های یکبار مصرف چای مقابلشان وکیسه‌های پلاستیکی با خوراکی‌هایی که به خوبی پیدا نیست.
دوباره یاد کارت دعوت منوی VIP
می‌افتم .همان که جمله‌هایش با حروف درشت طلاکوب چاپ شده بود؛ «رمضان، ماه دوری ازگناهان و ماه بندگی بر شما مهمان گرامی‌مبارک.»چیزی به اذان نمانده . خیابان‌ها خلوت تر می‌شوند .عجب حکایتی است این شیوه زندگی ما.
طعم افطاری در ارتفاع 400 متری!
برج معروف و بلند بالای پایتخت هم که در حالت عادی و بدون آنکه روزه داری هم در کار باشد همیشه محل سر و صدای غذاها و منوهای عجیب و غریب است.اما وقتی پای مهمانی‌های اشرافی به میان می‌آید، آن وقت کمی‌موضوع فرق می‌کند. برجی که این شب‌ها با رستوران گردان و بلند بالایش هم محل مراجعه مهمانانی است که با بشقاب پرندگان و پیش غذاهای دریایی پذیرایی می‌شوند. البته نه سر و صداها و انتقادهایی که درخصوص این برج وجود داشته و نه قیمت ورودی 120 هزار تومانی آن تا الان نتوانسته مشتاقان صرف افطاری در ارتفاع 400 متری زمین را دلسرد کند.هنوز هم بیشتر شب‌های این ماه، رستوران گردان برج میلاد تهران،در اختیار خانواده‌ها و مراکزی است که دوست دارند، سفره اشرافی افطار مهمانانشان جایی خیلی خیلی بالاتر از زمین پهن شود. منوهای ویژه این برج هم قابل تامل است . منوهایی که گذشته از افطاری‌های معمول، در آن اردور سرد و گرم، میز میوه‌های چهار فصل،سالاد بار،میز مخصوص دسر و نوشیدنی و انواع غذاهای ایرانی و فرنگی مثل بشقاب استیک،کاساتیا با گوشت،بیف فاهیتا،مرغ ایتالیایی، پاتیلا چیکن،هوکی انگشتی سوخاری،هات وینگز، کباب عربی و ... هم دیده می‌شود. منوهایی که مثل خیلی از همان هتل‌ها و سالن‌های معروف به راستی و بدون اغراق برای سفره افطار کمی‌باورنکردنی است.سفره‌هایی که انگار با وجود تمام این اشرافی بودن و باز شدن پای انواع غذاهای کشورهای مختلف به آنها هنوز تا رسیدن به حال و هوای بهترین ماه خدا فرسنگ‌ها فاصله دارد ...
مهمان نوازی، باید هم عاقلانه باشد، هم عادلانه
حجت الاسلام محمدجواد نظافت(استاد حوزه و دانشگاه)- همه مان خوب می دانیم که ضامنِ موفقیت و بردِ نهایی در هر کاری، کسبِ رضایت خداست و نه رضایت خلقِ خدا. دنیا محل گذر است و عمر کوتاه. باید جوری زندگی کرد و در لحظه های حساس، تصمیم گرفت که وقتی مُردیم و از دنیا رفتیم، دست هایمان خالی نباشد. ما آدم ها، در اغلب لحظات زندگی، بر سر دوراهی انتخابیم. دوراهیِ انتخاب رضایت خدا یا رضایت بنده خدا. آدمِ مومن و موفق، کسی است که همواره و در هر کاری، خشنودی خدا را بر خشنودی آدم ها ترجیح دهد. البته که کسب رضایت خلق هم واجب است، به شرطی که با رضایت خدا در تضاد نباشد. خدای مهربان گفته، افطاری بدهید و روزه داران را اکرام و احترام کنید ولی در عین حال تاکید کرده است اسراف نکنید. عاقلانه نیست که به خاطرِ انجام یک مستحب، مرتکبِ گناه و حرام شویم. اسلام، دینِ عقلانیت است. پذیرایی و مهمان نوازی، باید هم عاقلانه باشد، هم عادلانه. عادلانه از این نظر که نه شأن مهمان نادیده گرفته شود، نه حقِ بقیه افراد جامعه پایمال شود. گاهی می شود به جای بیست مدل غذا برای صد نفر مهمان، با دو مدل غذا، هزاران نفر را اطعام کرد. ما مسافرانِ ابدیتیم. این دنیا، فرصتی است برای آباد کردنِ آخرتمان و نه فخرفروشی، خودنمایی و اشرافی گری. متاسفانه به خاطر همین تجملات، عده زیادی از مردمِ جامعه، گرسنه می مانند، آه می کشند، اشک می ریزند و گاهی، دزدی و ناامنی شکل می گیرد. ما همه، چه فقیر و چه غنی، سرنشینانِ یک کشتی هستیم و رفتارهایمان بر زندگیِ یکدیگر، اثر می گذارد. نباید نسبت به شرایطِ فرودستان بی اعتنا بود و با ریخت و پاش، به اختلاف طبقاتی دامن زد. چرا که مطمئنا در بلند مدت، دامنگیر خودمان می شود. باید احساس مسئولیت و وظیفه کرد نسبت به کسانی که در تامین نیازهای اولیه شان ناتوانند و هزینه این مهمانی ها، می تواند گره بزرگی از مشکلاتشان باز کند. هدف از مهمانی های افطاری، دور هم بودن و همدلی و مهربانی است، نه مسابقه تجمل. همه مان، به خصوص مسئولان، وزرا، وکلا و بزرگان جامعه باید حواسمان باشد با ترتیب دادن مهمانی های آنچنانی، بنیانگذار یک رسمِ شیطانی نشویم و در جامعه ای که برخی، متاسفانه توی سطل های زباله به دنبالِ غذا می گردند، پای سفره های اشرافی از یاد همنوعانمان، فارغ و غافل نباشیم.
پای صحبت موافقان و مخالفان افطاری های اشرافی
* آقای دهقان، که هر سال بنا بر یک رسمِ چندین و چند ساله خانوادگی، کل فامیل پرجمعیتشان را به یک ضیافت افطاری آنچنانی با ده ها مدل پیش غذا و غذا و دسر و نوشیدنی دعوت می کند و مهمانی های افطارش زبانزد خاص و عام است، درباره اینگونه مجالس می گوید: «کل فامیل ما، آدم های متمول، متنفذ و سرشناسی هستند که باید در هر مهمانی، مطابق شان و جایگاهشان پذیرایی شوند. ضمن این که من معتقدم آدمِ روزه دار، حرمت دارد و در یک مهمانیِ افطاری، باید به نحو شایسته ای، روزه داران اکرام و احترام شوند و کیفیت و کمیت پذیرایی، بخش مهمی از این اکرام است. ماهِ رمضان، سالی یک بار است. دلم می خواهد وقتی کلِ فامیل و دوست و آشنا را بعد از مدت ها دعوت می کنم، روی میز به تعداد تمام سلیقه ها و ذائقه ها، خوردنی و آشامیدنی وجود داشته باشد تا همه راضی از در بیرون بروند. برای من مهم است که در ضیافت افطارم، هیچ کم و کسری وجود نداشته باشد».
* خانم بخشی که متاهل و دانشجوی ارشد حقوق است و یک بار حضور در چنین مهمانی هایی را تجربه کرده است، تعریف می کند: «سال گذشته به همراه خانواده همسرم، از طرف یکی از خانواده های مذهبی و خوش نام شهر برای مهمانی افطاری دعوت شدیم. وقتی رفتیم و ظاهر متفاوت میزبان و مدعوین و خوراکی های متنوع و رنگارنگ افطار و شام را دیدم، دهانم از تعجب باز مانده بود. آنقدر تنوع و رنگ وجود داشت که انتخاب سخت بود. چنین ضیافتی از چنین خانواده ای بعید بود. راستش من فقط با یک خرما روزه ام را باز کردم و برای نشان دادن اعتراضم، هیچ چیز دیگری نخوردم. وقتی هم آخر مهمانی به میزبان، بابت این همه بریز و بپاش گله کردم، گفت نگران نباش، هیچ اسرافی نشده. همه غذاهای باقی مانده را ظرف می کنیم و می دهیم مهمانان ببرند برای سحرشان. در حالی که اتفاقا اعتراض من به این بود که چرا یک عده آدمِ سیر باید چندین نوبت، میزبانِ آدم هایی سیرتر از خودشان باشند و نسبت به گرسنه های اطرافشان، بی تفاوت و بی اعتنا؟»
* آقای صراف، پنجاه و چند ساله می گوید: «معمولا میزبانان اینگونه مهمانی ها، آدم های مذهبی هم هستند که شاید در مهمانی هایشان، آدم مستمندی هم که مثلا کارگرشان است، دعوت باشد ولی به نسبت جمعیت ثروتمندی که دعوتند، واقعا به چشم نمی آید. ضمن این که اینجور خانواده ها معتقدند مهمانی و بریز و بپاش سر جای خودش و کمک به نیازمندان هم سر جای خود. این در حالی است که نفسِ اسراف و اشرافی گری و فخرفروشی، در دین ما تقبیح و نکوهش شده است. شاید اگر بخشی از هزینه اینگونه مهمانی ها به جای پر کردن شکم ثروتمندان به امور خیریه تعلق یابد، به مراتب خداپسندانه تر از پهن کردن سفره های اشرافی برای اطعام روزه داران باشد».
* سالک، روحانی جوان، می گوید: «برگزاری مهمانی افطاری با سادگی، همدلی و معنویت معنا می شود. علاوه بر این، روزه، انس با قرآن و شب زنده داری، همگی با هدف خودسازی و تربیت درونی و همدردی با حال و روز کسانی است که مانند ما امکان بهره مندی از نعمت های خدا را ندارند. با این اوصاف باید دید واقعا در این تجملات و بریز و بپاش ها و فخرفروشی های پنهان در مراسم افطاری، کدام یک از اهداف روزه داری و ثواب افطاری دادن وجود دارد؟ در دین ما از اسراف به عنوان پدیده ای که باعث از بین رفتن خیر و برکت زندگی می شود، یاد شده است. متاسفانه بعضی خانواده ها به جای اهمیت به صله رحم و آگاه شدن از حال و روز فامیل و همسایه و شریک شدن در ثواب روزه داری و اطعام روزه دار و تمرین تقوا و انسانیت، به سمت ریخت و پاش و تجملات و به رخ کشیدن دارایی هایشان رفته اند و این رفتارشان، علاوه بر این که باعث به وجود آمدن الگوهای نادرستِ میزبانی و پذیرایی در جامعه است، باعث می شود برخی خانواده ها به این دلیل که قدرت تامین مخارج این چشم و هم چشمی ها را ندارند، عملا از اقوام دور شوند و با فامیل رفت و آمد نداشته باشند. سادگی، بی تکلفی، درک گرسنگی، حفظ معنویت و قداست شب های رمضان و برکت دادن به سفره های افطاری و تغییر دادن این سبک نادرست از زندگی، به فرهنگ سازی نیاز دارد تا قبل از آن که بیش از این در جامعه فراگیر شود، متوقف شود. چه خوب است این فرهنگ بین همه مردم جا بیفتد که بودجه ای را که برای افطاری دادن کنار گذاشته اند مدیریت کنند، به نحوی که هم به شکل آبرومندی فامیل و دوستان را اطعام کنند و هم دست نیازمندی را بگیرند».
در افطاری های اشرافی چه می گذرد؟
مشهد و تهران و شیراز ندارد. پایتخت و غیر پایتخت نمی شناسد. چند سالی است که مسابقه تجمل و ریخت و پاش و اسراف و تبذیر، در همه جای کشور، در قالبِ جشن ها و مهمانی های آنچنانی، با پذیرایی و خدمات و سرویس ها و حواشی عجیب و غریب به راه افتاده و حتی دامنِ ضیافت های افطاری ماه مبارک رمضان را هم که قرار بوده، بر پایه سادگی و خلوص باشد، گرفته است. آفتی که دامنگیر بسیاری از ما شده و برایش توجیه هایی مثل احترام به شان مهمان و اکرامِ روزه داران سر هم می کنیم. در ادامه، نگاهی داریم به حال و هوای چند افطاری پر زرق و برق در هتل ها و باغ ها و رستوران های معروفی که معمولا از سوی خانواده های ثروتمند، کل ماه رمضان رزرو هستند و به سختی، جای خالی در جدول زمانبندی شان پیدا می شود.
منوی 150 هزارتومانی در مشهد
مهمانی در یکی از لوکس ترین هتل های مشهد است. مهمانیِ افطار برای اطعامِ تعداد زیادی روزه دار از افرادِ یک فامیلِ متمول و سرشناس. یک مهمانیِ لوکس با یک منوی پر و پیمان و گران قیمت از انواع پیش غذاها، غذاها، مخلفات، نوشیدنی ها و دسرهای ایرانی. روی میزها پر است از دیس های کباب مثل جوجه کباب، جوجه چینی، کوبیده، برگ، شیشلیک، چنجه ترش و دیس های پلوی ساده، باقالی پلو، عدس پلو، شیرین پلو، پلومکزیکی و لوبیا پلو. سالادهای متنوع مثل سالاد فصل، سزار، الویه و چیکن پاستا روی میز خودنمایی می کند و انواعِ نوشیدنی های طبیعی مثل آب پرتقال، آب توت فرنگی، لیمونعناع و انبه و آناناس، در دسترس است. انواع دسر مثل ژله، حلوا، مسقطی، تیرامیسو، ترافل شکلاتی و کارامل، روی میز مجزایی در انتظار مهمانان است و این ها همه غیر از پیش غذاهای متنوعی مثل نان و پنیر و گردو، شله زرد و شیربرنج، سوپ جو و سوپ قارچ، زولبیابامیه، رنگینک، آش، حلیم، ماست، زیتون و چای نبات است که لحظه اذان سرو شده و تازه به جز این ها، دو بره بزرگِ بریان هم که با فرمول خاصی طبخ شده، وسط میز می درخشد. مهمانانِ این افطاری که از قبل ماه مبارکِ رمضان با کارت های زرکوبِ گران قیمت به این ضیافتِ پر زرق و برق دعوت شده اند، به شکلی پیوسته مشغول خوردن و آشامیدن و گفتن و خندیدن هستند و برای افطاری های فردا شب و شب های بعد در همین هتل و با منوهای مشابه که هزینه اش برای هر فرد، حدودِ صد و پنجاه هزار تومان در می آید، برنامه ریزی می کنند. با یک حساب سرانگشتی، صاحب مهمانی برای یک مهمانی افطار صدنفره، فارغ از حواشی، فقط برای غذای مهمانان، پانزده میلیون تومان خرج کرده است.
بوفه آزاد صدهزار تومانی در رستوران های شیراز
یک مهمانی افطار به شکل بوفه آزاد در یکی از رستوران های بسیار لوکسِ شیراز. جلوی در رستوران که در یکی از خیابان های شمالی و اعیان نشین واقع شده، بنز و مازراتی و بوگاتی، صف کشیده و مدعوین با کت و شلوارها و روسری و چادرهای گران قیمت، روی تخت های سفید ده نفره که با پرده های سفید به شکلِ چشم نوازی دکور شده، نشسته اند و مشغولِ صرف افطاری هستند. افطاری به شکل بوفه آزاد است و شامل انواع پیش غذا، غذاهای دریایی و سنتی، مخلفات، نوشیدنی ها و دسرهای ایرانی و فرنگی است. مهمانان می توانند به بوفه رنگارنگ و بسیار متنوع سالن مراجعه کنند و هر آنچه می خواهند بردارند و میل کنند. انواع پیش غذا مثل کشک بادمجان، حلیم بادمجان، دلمه، کوکو سبزی و سیب زمینی و میگو، پیراشکی و رولت، انواع کرپ و همه جور غذای خاص و متفاوت مثل کلم پلوی شیرازی، ماهی شکم پر، میگو سوخاری، انواع استیک و بیف، روی میزهای سرو، آماده است و سالادها و دسرها و میوه ها و نوشیدنی ها به قدری متنوع و زیادند که شمردنشان سخت است. مهمانان، طبقِ معمول، بیش از ظرفیت واقعی شان غذا و سالاد کشیده اند و آخر مهمانی، یک عالم دیس خوراکی و بشقابِ غذای نیم خورده روی میزها و تخت ها باقی می ماند. این ضیافت افطاری دویست نفره، چیزی حدود بیست میلیون تومان برای برگزار کننده اش که بزرگِ خاندان است، آب خورده.
یک منوی شیکِ 180هزارتومانی در تهران
ظاهرا برگزار کننده این ضیافت افطاری، یک آدم امروزی و مدرن است. این را می توان از روی منوی خوراکی هایی که برای پذیرایی از مهمانان در نظر گرفته شده فهمید. یک منوی شیک، شامل انواع پاستا، لازانیا، استیک و بیف، ماهی و میگو و لابستر، سالادها و اسنک های دریایی و مدیترانه ای شامل انواع ژامبون، سوسیس، ذرت و زیتون، پیراشکی های کرانچی، دیس بال مرغ کبابی و انواع نوشیدنی های طبیعی و دسرهای فرنگی. چندین بوقلمون درسته و سرخ شده هم روی میزها خودنمایی می کند که مهمانان با لبخند و آرامش، از یک کنار برش می زنند و میل می کنند. یک حلقه پرجمعیت دوستانه که به دعوت یکی از دوستان، افطار را دور هم جمع شده اند و مشغول گپ و گفت و بگو و بخندند. از این مهمانان هم قبل از غذا، با بوفه ویژه افطار که از شیر مرغ تا جانِ آدمیزاد در آن پیدا می شود، پذیرایی شده است. منوی تدارک دیده شده برای این مهمانی پنجاه نفره، به ازای هر نفر، 180 هزار تومان خرج روی دست صاحب این ضیافت گذاشته است! یعنی چیزی حدود نه میلیون تومان.
منبع:پارس
انتهای پیام/