سفره افطار مشترک مهاجرین و انصار به همت معلولین مهاجر افغانستانی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم موسسه معلولین «باور سبز»، موسسه‌ای ویژه مهاجرین معلول افغانستانی است. اینجا جایست که گاه نگاه ساده آدم‌های معمولی انسان‌های همیشه سبزش را جدای از اندیشه‌های سبزشان می‌بینند. انسان‌هایی که با وجود کمبودهایشان عاشقانه به دیگران عشق می‌ورزند

در ماه مبارک مهمانی خدا نزدیک لحظه‌های سبز افطار سفره‌های ساده‌ای از برکت به همت خیرین و یا خود معلولین در اینجا پهن می‌شود که لبخند دوستی و شادی از کوچکترین ثمرات آن است.

بعد از تهیه مواد اولیه عده‌ای ازمعلولین و یاورانی که بصورت افتخاری فعالیت دارند، در کنار هم به آماده‌سازی سفره‌های افطاری می‌پردازند و آنچه را که می‌شود بیشتر در میان آن‌ها دید، احساس همدلی و برابری است که مشتاقانه به دنبال آن هستند.

اینجا فرقی نمی‌کند که افراد چه نوع معلولیتی دارند جسمی، ذهنی و..! ایرانی و افغانستانی هم معنایی ندارد، رفت و آمد برای همه آزاد است و همه برادرانه و خواهرانه برای ثبت روزهایی خوش تلاش می‌کنند.

به گفته مرتضی عبدی مسئول موسسه معلولین باور سبز، در منطقه‌ گلشهر مشهد حدود 1500 تا 2000 معلول وجود دارد که درصد زیادی از آن‌ها را مهاجرین تشکیل می‌دهند و متاسفانه بدلیل کمبودها و همکاری نامناسبی که برای مهاجرین وجود دارد، خودباوری در میان آن‌ها بشدت پایین است که موجب به انزوا کشیده شدن آن‌ها از جامعه می‌شود.

عبدی که خود از معلولین مهاجر افغانستانی است به دلیل تعاملات خوب و مناسبش با موسسات ایرانی سال گذشته به عنوان معلول برتر ایران شناخته شده، سعی دارد در این موسسه علاوه بر بحث ورزش- آموزش و مددرسانی به خانواده‌های نیازمند معلولین فضایی شاد همراه با خودباوری را برای معلولین ایجاد کند.

حالا که ماه رمضان آمده فرصت خوبی ایجاد شده تا معلولین هم در فضایی معنویی بتوانند به خودباوری بیشتر و سطح اعتماد به نفس بالاتری دست پیدا کنند، همان چیزی که در شعار همیشگی این موسسه هم می‌توان آن را بخوبی حس کرد، «بیایید با هم باشیم، در کنار هم»

با شروع طنین صدای ربنا بر سرسفره افطاری که شبی توسط دختر جوان معلول مهاجر که تازه از آلمان آمده یا شبی توسط خیر ایرانی و شبی به همت جمع ناشنوایان موسسه و... پهن می‌شود، افراد مختلفی حضور پیدا می‌کنند که لبخند به لب در یک خانه بر نعمت‌های خدا شکرگزاری می‌کنند

بعد از اتمام افطاری هم جوانان معلول و غیر معلول آستین بالا زده هستند که با شستوی ظرف‌ها و جاروی خانه بر همدلی و محبت‌شان و به زیبایی هر چه بیشتر این خانه شریکی می‌افزایند.

اینجا وقتی در کنارشان که باشی دوستی و معرفت همکاری‌شان را که می‌بینی حس آرامش عجیبی تمام حضورت را فرا می‌گیرد که کمتر جایی نمونه‌اش را می‌یابی.
و اینجا خانه‌ای است که مرز برایت قائل نمی‌شوند و آدم‌ها به وسعت قلبشان اینجا جای دارند.

انتهای پیام/