آیا رژیم صهیونیستی در مخالفت با توافق هسته‌ای تنها مانده است؟

به گزارش حوزه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، زمانی که  توافق  اولیه میان ایران و گروه 5+1 در لوزان سوئیس حاصل شد، روند تبدیل این توافق به متن حقوقی جامع با چند مخالف سرسخت مواجه شد که به طور مشخص می توان به رژیم صهیونیستی، عربستان، جمهوریخواهان در کنگره آمریکا اشاره کرد.

البته در این میان لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه نیز در اغلب موارد نقش منفی بازی می کرد و مواضعی همسو با  تل آویو و ریاض اتخاذ می کرد به گونه ایی که  برخی از منابع رسانه ای این کشور نسبت به خطر افتادن منافع فرانسه با ایران در صورت دستیابی به توافق میان ایران و گروه 1+5 هشدار دادند.

با اینحال نگاه اجمالی به مسیری که از زمان تفاهم لوزان تا تدوین موافقتنامه حقوقی طی شده نشان می دهد که بتدریج از مخالفان کاسته شده و در حال حاضر رژیم صهیونیستی به عنوان تنها مخالف سرسخت باقی مانده است که  علنا در برابر آن سنگ اندازی می کند.

حال اینجا دو سوال مطرح است: نخست اینکه چه عواملی در کاهش نسبی مخالفت ها و یا ایجاد فاصله میان رژیم صهیونیستی و دیگر مخالفان موثر بوده و دوم اینکه علت ترس و وحشت این رژیم از توافق میان ایران و گروه 5+1 علیرغم رفع نگرانی های این رژیم از (ادعای) تلاش ایران برای دستیابی به سلاح اتمی چیست؟

عوامل موثر بر فاصله گیری دیگر مخالفان  توافق هسته‌ای از رژیم صهیونیستی

این عوامل را می توان در هریک از سه مخالف سرسخت این توافق یعنی جمهوریخواهان کنگره، عربستان و فرانسه به صورت جداگانه مورد بررسی قرار داد.

در مورد کنگره عامل اصلی توافقی بود که میان دولت و کنگره بر سر بررسی توافقنامه حاصل شد که طبق آن قرار است متن توافق تا قبل از 9 جولای (18 تیرماه) برای بررسی در اختیار کنگره قرار گیرد و کنگره ظرف یک ماه بتواند  نقطه نظرات خود را درباره آن اعلام کند. در صورتی که  تحویل متن توافقنامه به کنگره به بعد از 9 جولای موکول شود در این صورت کنگره دو ماه فرصت بررسی خواهد داشت.در این جا دو نکته قابل تامل است: نخست اینکه تعیین چنین  تاریخی نوعی اعمال فشار بر دولت آمریکا برای دستیابی به توافق تا قبل از پنج شنبه وارد می کرد دوم اینکه امکان دارد آرامش و سکوت نسبی کنگره ناشی از این باشد که انها  منتظر تحویل موافقتنامه به  کنگره هستند تا سنگ اندازی خود را شروع کنند. 

از این دید آرامش و سکوت کنگره درماههای اخیر می تواند آرامش قبل از طوفان باشد. این بدین مفهوم است که با توجه به نفوذ و نقش لابی های یهودی در کنگره آمریکا هنوز سنگ اندازی ها بر سر توافق نهایی از سوی آمریکا  تمام نشده است اما هر چه هست مسئولیت آن متوجه دولت آمریکاست.

درمورد کاهش نسبی مخالفت صریح عربستان با دستیابی به توافق جامع میان ایران و گروه 5+1 به سه عامل می توان اشاره کرد: نخست فشاری بود که از ناحیه  افشاگری پایگاه اینترنتی ویکی لیکس علیه سفارتخانه های عربستان در خارج از این کشور صورت گرفت که از خیلی از فتنه انگیزی ها و توطئه های این کشور در خارج پرده بر می داشت.

در واقع عربستان پیامی که در پشت این افشاگری بود گرفت و بر همین اساس به نظر می رسد این افشاگری همانند افشای جاسوسی رژیم صهیونیستی از اماکن مذاکرات هسته ای میان ایران و گروه 5+1 در اروپا با هدف اعمال فشار بر مخالفان توافق هسته ای صورت گرفته است.

دوم اینکه عربستان در راستای مواضع اعلامی خود مبنی بر اینکه هرچه به ایران داده شود باید به این کشور نیز داده شود سراسیمه قرار دادهای کلانی با کشورهای مانند روسیه و فرانسه در خصوص احداث نیروگاههای هسته ای منعقد کردند و در عین حال طبق برخی خبرهاعربستان نزدیک به یک هزار نفر را برای اموزش دانش هسته ای به خارج از این کشور اعزام کرد. 

سوم اینکه عربستان هر روز بیشتر از روز قبل روابط و مراوادات پنهانی خود را با رژیم صهیوینستی آشکار می کند و در پی دیدار روسای سابق مسئولان امنیتی و اطلاعاتی دو طرف در نشست شورای روابط خارجی آمریکا در واشنگتن، به تازگی خبر سفر طلال بن عبد العزیز به فلسطین اشغالی به بهانه دیدار از قدس اعلام شده است. 

در مورد تعدیل نسبی مواضع منفی لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه درقبال مذاکرات سرنوشت ساز وین نیز باید گفت که وی به قدری خود را در خدمت مخالفان توافق هسته ای میان ایران و گروه 5+1 قرار داده بود که از یکسو هشدار برخی از مطبوعات این کشور مبنی بر به خطر افتادن منافع فرانسه در ایران در صورت دستیابی به توافق و از دیگر سو اذعان  منابع رسانه ای صهیونیستی به اینکه وی در اصل نماینده این رژیم در مذاکرات است نه نماینده فرانسه است) را به همراه داشت.

در این راستا کانال دوم تلویزیون اسرائیل فاش کرد این رژیم توسط لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه به دنبال تاثیر گذاشتن بر بندهای توافقنامه است. روزنامه چپ گرای هاآرتص نیز در مقاله ای نوشت:"ورود وزرای امور خارجه به وین در روز یکشنبه اینگونه برداشت شد که توافق هسته ای میان قدرت های دنیا و ایران قریب الوقوع است- البته موضع گیری های لوران فابیوس وزیر امور خارجه فرانسه نشان دهنده این است که باید منتظر چانه زنی های شدیدی باشیم.در دوسال گذشته فابیوس به عنوان « پلیس بد» مذاکرات هسته ای شناخته شده است. وی در روند توافق موقت که در نوامبر 2013 امضا شد، نقش ویژه ای در مانع تراشی ها داشت و دور دیگر مذاکرات را قبل از امضای توافق خواستار شد. این حقیقت که پس از امضای توافق موقت هیچ تحریم ایران لغو نشد و تنها بخش اندکی از دارایی های مصادره شده ایران در خارج، آزاد شد در نتیجه مقاومت های فابیوس بود."

علل ترس و وحشت رژیم صهیونیستی از دستیابی به توافق میان ایران و گروه 1+5

در این زمینه می توان به دو علت مشخص اشاره کرد: نخست اینکه این رژیم از این وحشت دارد که با توجه به فشارهای که طی سال های اخیر بر آشکار سازی فعالیت های مخفیانه اتمی این رژیم اعمال شده است، بسته شدن پرونده هسته ای ایران به بازشدن پرونده سلاح های اتمی این رژیم منجر شود و فشارهای گذشته را افزایش دهد. این ترس از این مسئله ناشی می شود که این رژیم طی سال های گذشته با فریب جامعه جهانی توانسته بود از ادعای ساختگی تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای برای خود حاشیه  امن بسازد و خود را در پشت آن پنهان سازد. دوم اینکه رژیم صهیونیستی از این نیز وحشت دارد که با حل مسئله هسته ای ایران، زمینه برای حل دیگر بحران های منطقه ای در خاورمیانه نیز فراهم شود و این رژیم نتواند همچون گذشته از این بحران های برای در حاشیه قرار دادن بحران فلسطین در جهت پیشبرد طرح های یکجانبه خود استفاده کند. بر این اساس می توان گفت هر چه مذاکرات به ایستگاه نهایی نزدیک شده ترس و نگرانی رژیم صهیونیستی نیز افزایش یافته است.

نتیجه گیری

در مجموع می توان گفت با نزدیک شدن مذاکرات به ایستگاه نهایی به میزانی که بر خوشحالی و امیدواری جامعه جهانی و بخصوص مذاکره کنندگان هسته ای افزوده شده ترس و اضطراب رژیم صهیونیستی افزایش یافته و مسئولان این رژیم در شرایطی که اکنون هیچ کسی را در کنار خود ندارند باز بر ساز مخالف خود دمیده اند و اکنون در انتظار کمک مافیای هستند که در کنگره آمریکا لنگر انداخته تا شاید با کمک ان بتواند سنگی جدید در مسیر تصویب توافقنامه بیندازد.  این بدین مفهوم است که یکی از نتایج  توافق احتمالی باز شدن باب بحث ها و اختلافات در آمریکا میان دولت و کنگره این کشور خواهد بود.

انتهای پیام/پ