امینی: «شهرستان ادب» زائده حزبی و دستگاه اداری نشد
خبرگزاری تسنیم: اسماعیل امینی شاعر و طنزپرداز در نشست تجلیل از موسسه «شهرستان ادب» در تسنیم گفت: موفقیت موسسه شهرستان ادب در سالهای اخیر به این دلیل است که نه زائده حزبی شد و نه از یک نهاد انقلابی به دستگاه اداری تبدیل شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،روز گذشته از فعالان موسسه «شهرستان ادب» به عنوان برپاکنندگان و حاضران در یک حرکت فرهنگی اثرگذار در حوزه ادبیات در خبرگزاری تسنیم تجلیل به عمل آمد. در این مراسم اسماعیل امینی، مصطفی محدثی خراسانی و ناصر فیض به نمایندگی از جامعه شعری کشور به ارزیابی فعالیتهای موسسه شهرستان ادب پرداختند. همچنین علی محمد مودب مدیرعامل موسسه، محمدمهدی سیار مدیر دفتر پژوهش ، علیاصغر عزتی پاک مدیر دفتر داستان، میلاد عرفان پور مدیر دفتر شعر، علی داوودی مدیر دفتر انتشارات و حسین نعمتی از فعالان ادبی و اعضای فرهنگی موسسه «شهرستان ادب» نیز سخنانی را درباره فعالیت های خود در این موسسه بیان کردند.
بسیاری از نهادهای انقلابی به تدریج خنثی شده و به دستگاه اداری تبدیل شدند
اسماعیل امینی شاعر و طنزپرداز در این مراسم سخنان خود را با پرداختن به اینکه در سالهای گذشته تمام نهادهای انقلابی ما به تدریج به نظامهای اداری تبدیل شدند، آغاز کرد و گفت: نتیجه نیز این شد که اندک اندک از وظایف انقلابی خود فاصله گرفته و به دستگاه اداری محافظه کار تبدیل شده و کارمند استخدام کردند. بسیاری از نهادهای انقلابی به تدریج خنثی شده و به نهاد اداری تبدیل شدهاند، بنابراین برای پیشبرد اهداف انقلاب باید دستگاه دیگری ایجاد میشد.
وی ادامه داد: برای نمونه حوزه هنر و اندیشه اسلامی از نهادهای انقلابی بود که بعداً به دستگاه اداری تبدیل شد، برخی دیگر هم جناحی شدند و طبعاً کارایی اولیه را از دست دادند. طبیعی است نهادی که تعلق حزبی و جناحی دارد، محافظهکار میشود.
موفقیت شهرستان ادب به دلیل مصون ماندن از حزبی شدن و تبدیل به دستگاه اداری است
امینی ادامه داد: شهرستان ادب تاکنون از این دو آفت یعنی تبدیل شدن به دستگاه اداری و حزبی و جناحی شدن مصون مانده است. از همین رو نیز موفق بوده است. البته بیم این وجود دارد که بعد از توفیق یافتن به این دو ورطه دچار شود، بنابراین باید مواظب بود.
ترویج ارزشها شغل شهرستان ادبیها نیست، بلکه عشقشان است
این دکترای ادبیات فارسی تصریح کرد: سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران نیز جزو نهادهای انقلابی بود که بعدا به دستگاه اداری تبدیل شد و الان مجبور است تمامی درآمد خود را صرف هزینه حقوق کارمندان کند. اما شهرستان ادب هر چه پول در میآورد، برای برنامههایش هزینه میکند. دوستان شهرستان ادب همه اهلیت دارند و شغلشان این نیست. ترویج ارزشها را شغل قرار ندادند، بلکه این عشقشان است. تجربه نشان داده که هرجا ترویج ارزشها تبدیل به شغل شد، ایجاد مشکل کرد.
وی با اشاره به فعالیت مرحوم قیصر امینپور در مجله سروش نوجوان گفت: زمانی قیصر در مجله سروش یک نهاد انقلابی ایجاد کرده بود و به نوجوانان شعر آموزش میداد، اما بعداً این مجله نیز به دستگاه اداری تبدیل شد، قیصر اخراج شد و در نهایت مجله نیز تعطیل شد اما بعد از درگذشت قیصر همین سروش، ویژهنامه منتشر کرد و او را همکار خود خواند.
امینی تصریح کرد: شهرستان ادب اعتماد جوانان شاعر را جمع کرده است و برای این کار زبان صداقت را برگزیده است. آنها قصد ندارند، سرمایههای فکری بچههای نوجوان را صرف فعالیتهای حزبی کنند، آنها توانستهاند با نوجوانان و با جوانهایی اهل ادبیات ارتباط برقرار کنند، از طرف دیگر آنها توانستند با اساتید ادبیات نیز ارتباط برقرار کنند، در حالیکه به لحاظ دستمزدها و جاذبههای مادی شهرستان ادب نمیتواند با دیگر مراکز مقایسه شود.
او با بیان این عبارت که «انشاءالله شهرستان ادب تبدیل به نهاد اداری نشود»، درباره نوع فعالیت آموزشی شهرستان ادب در مقایسه با دیگر مراکز آموزشی و فضای مجازی گفت: کار آموزش تنها انتقال اطلاعات نیست، اگر چنین بود بدون دانشگاه رفتن میتوانستیم، تمامی دروس را در نت جستجو کرده و مطالعه کنیم. بخش مهمی از تعلیم و تربیت انتقال تجربههاست که نت نمیتواند از عهده آن برآید.
شهرستان ادب سلوک شاعرانه را نیز میآموزد
امینی گفت: بخش دیگری نیز سلوک شاعرانه و رفتارهای انسانی و اجتماعی و اخلاقی یک شاعر است، که شهرستان ادب به خوبی در حال انتقال این سلوک است. شهرستان ادب در اردوهایی که برگزار میکند، موجب میشود که شاعران جوان و پیشکسوت مدتی را در کنار هم زندگی کنند و از این طریق تجربههای یک نسل به نسل دیگر منتقل شود.
تعلیم در آموزش و پرورش پررنگ شده و تربیت مغفول مانده است
وی ادامه داد: این اقدام حتی در نظام آموزش و پرورش ما نیز فراموش شده است، اکنون نظام آموزشی ما کارش این شده که چیزهایی را بیاموزد که دانشآموز بتواند تست بزند، به عبارت دیگر قسمت تعلیم پررنگ شده و تربیت فراموش شده است.
انتهای پیام/