تئاتر رضوی، آغازی بر یک تغییر؟

خبرگزاری تسنیم_ محراب محمدزاده

1. دهمین جشنواره سراسری تئاتر رضوی در خراسان شمالی در حال برگزاری است، جشنواره ای که بیش از آنکه خودش را بررسی کنیم باید گفت که حاشیه های آن دست آوردهای بیشتری را با خود همراه داشته است. یکی از اتفاقات خوشایند دهمین جشنواره تئاتر رضوی که تا همیشه به نام مسئولان آن به ثبت می رسد، ارتقاء عدالت فرهنگی در خراسان شمالی به ویژه شهر بجنورد است. 

افتتاح تماشاخانه شمس، تجهیز سالن های موجود استان امتیازی برای بجنورد به همراه دارد که البته باید دید در طول سال نیز این تماشاخانه ها و سالن جدید شهر مورد استفاده قرار می گیرند و یا تنها تمامی این حواشی شیرین یک مانور تبلیغاتی است.

2. وضعیت نمایش نامه نویسی در کلیت تئاتر ایران با نقطه ضعف هایی همراه است، این مسئله حالا در جشنواره تئاتر رضوی در شکل دینی آن نمود پیدا کرده و متاسفانه اغلب نمایش ها بیشترین ضربه خود را از نمایشنامه می خورند، نمایش نامه هایی که گویی تکرار یکدیگرند و تنها از چند المان و دایره واژگانی محدود پیروی می کنند، البته در این میان آثاری نیز مانند نمایش «نیم مرده» هم اجرا می شوند که از نمایش نامه منسجم و خوب برخوردار است، اما خب این اثر هم در زمره آثار شرکت کننده قرار نمی گیرد، بلکه اثری سفارشی و ویژه برای جشنواره محسوب می شود که نمی توان انتظاری کم تر از این هم داشته باشیم.

آنچه در آثار نمایشی جشنواره رضوی مشخص است، داستان های خوبی است که نویسندگان انتخاب کرده اند، اما پرداخت این داستان ها درست نقطه ضعف اثر شده و گاهی یک داستان سر راست آنقدر پیچ و تاپ می خورد که مخاطب را دل زده می کند و یا اینکه آنقدر مسائل از محور اصلی دور می شوند و تاکیدات روی برخی المان ها زیاد، که گویی قرار است حتما مخاطب چندین بار با نماد های رضوی مواجه شود و برایش دیکته شود تا باور کند نمایشی رضوی می بیند.

3. هر مقدار که نمایش نامه در پویایی و قدرت یک اثر نقش دارد، کارگردانی نیز بخشی از این بار را به دوش می کشد، گاهی یک متن خوب فدای کارگردانی ضعیف می شود، متاسفانه این روزها نه تنها در برخی آثار جشنواره رضوی بلکه در دیگر جشنواره ها نیز نمایشی هایی روی صحنه می روند که با ضعف شدید در ایده پردازی و کارگردانی مواجه هستند، ضعف هایی که حتی ربطی به مسائل سخت افزاری هم ندارد.

4. جشنواره تئاتر رضوی این روزها بخشی از بار تئاتر دینی را به دوش می کشد و تلاش می کند در این راه خیلی علمی برخورد کند. شاید باید منتظر چند دوره متوالی این جشنواره با برنامه ریزی مشخص و با پیوست همایش های تخصصی تئاتر دینی بود تا نتیجه مطلوب را دریافت کرد. تئاتر دینی نیازمند بازنگری است و بخش اصلی این اتفاق می تواند از ناحیه تئاتر رضوی جلو برود.

دهمین جشنواره تئاتر رضوی اگر با رویکرد علمی ادامه یابد می تواند آغازی باشد بر تحولی بر نگاه سلیقه ای و سفارشی در عرصه تئاتر دینی، همان طور که نمایش سفارشی جشنواره امسال نیز آگاهانه یا ناآگاهانه از دخالت ها و نگاه های رایج در اینگونه آثار مبرا بود.

انتهای پیام/