ایران نیروهای مقاومت را قربانی بازی های سیاسی نخواهد کرد

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، مشروح گفت‌وگوی روزنامه اطلاعات با دکتر زهرا مصطفوی را در زیر می‌خوانید:

 در این برهه زمانی با توجه به تحولات خاورمیانه به ویژه بهار عربی، به نظر می رسد موضوع فلسطین که مسأله نخست جهان اسلام است به فراموشی سپرده شده است. چه باید کرد که این موضوع مهم تحت الشعاع رویدادهای خاورمیانه قرار نگیرد؟

 متأسفانه باید گفت که بله تحولات منطقه، مساله فلسطین را به حاشیه برده است ولی اگر مردم تحلیل دقیقی از عمق تحولات داشته باشند نه تنها نسبت به مساله فلسطین بی تفاوت نخواهند بود، که حمایت از آرمان آزادسازی فلسطین را تنها راه برای خروج از بحران های ملی خود خواهند دانست. دشمن در حال حاضر برای همه کشورهای منطقه بویژه کشورهای نزدیک به سرزمین فلسطین بحران سازی کرده است. به عبارت دقیق تر، مردم این کشورها به علت درگیری داخلی، بحران فلسطین را از اولویت خود خارج ساخته و بحران های ملی خود را در اولویت قرار داده اند.

این تصور بر پایه جداسازی دو بحران از یکدیگر است در حالی که این بحران‌ها با بحران فلسطین ارتباط مستقیمی دارند و از یکدیگر تفکیک ناپذیر هستند. رژیم صهیونیستی از سال 1948 که موجودیت غاصبانه خود را در فلسطین اشغالی اعلام کرد تا زمان جنگ 33 روزه سال 2006 در حفظ و استمرار موجودیت خود متکی به برتری نظامی بود و دکترین های امنیتی خود را بر پایه داشتن قدرت بازدارندگی متکی به برتری نظامی تعریف کرده بود و هرگاه چالشی برای اسرائیل ظهور و بروز پیدا می‌کرد با این توان برتری نظامی آن را برطرف می ساخت. حمله اسرائیل به نیروگاه اتمی «اوزیراک» عراق در سال 1980، حمله به مقر سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) در تونس در سال 1988، ترور خلیل ابراهیم الوزیر ملقب به «ابوجهاد» سیاستمدار و تئوریسین نظامی فلسطینی و حمله نظامی به سودان در اوایل هزاره سوم حاکی از این نوع رفتار است که رژیم صهیونیستی به کشورهای دور و نزدیک با اعتماد به برتری نظامی خود حمله کرده و تصور می کرد تهدیدها علیه خود را از بین برده است. ولی از سال 2006 که جنگ 33 روزه لبنان اتفاق افتاد و حزب الله موفق شد برتری نظامی اسرائیل را ناکارآمد کند و اولین شکست نظامی را بر این رژیم تحمیل کرد، رژیم صهیونیستی ناگزیز در دکترین‌های امنیتی خود بازنگری کرد. این رژیم بعد از جنگ 33 روزه، گروهی را متشکل از نظامیان ارشد به رهبری ژنرال «وینوگراد» تشکیل داد تا علل شکست نظامی اسرائیل در این جنگ را بررسی کند. بعد از شش ماه این گروه گزارشی را منتشر کرد که گزارش وینوگراد نام گرفت و به سران رژیم صهیونیستی توصیه کرد که دکترین امنیتی خود را تغییر دهند. این گروه اعلام کرد که تاریخ مصرف دکترین بازدارندگی متکی به برتری نظامی به سر آمده و این جنگ نشان داد که به علت ابتکار جنگ نامتقارن از سوی حزب الله، برتری نظامی دیگر ناکارآمد شده و رژیم صهیونیستی باید دکترین جدیدی برای حفظ امنیت خود تعریف کند. در سال 2008 توصیه اجلاس هرتزلیا که یک اجلاس راهبردی برای صهیونیست‌ها به شمار می آید این بود که رژیم صهیونیستی راهبرد امنیتی خود را در چارچوب جدیدی تعریف کند و این راهبرد تاکید داشت که امنیت اسرائیل در ناامنی منطقه است . از این مقدمه می توان نتیجه گرفت که بحران ناامنی در سوریه، لبنان، عراق، مصر و حتی یمن نتیجه برنامه ریزی رژیم صهیونیستی است که متاسفانه کشورهایی مانند ترکیه ، عربستان، قطر و اردن نقش پیمانکاران این رژیم را در گسترش ناامنی درسطح منطقه ایفا می کنند. این واقعیت نشان می دهد که ناامنی در کشورهای سوریه، عراق و غیره ارتباط مستقیمی با بحران فلسطین دارد و نتیجه

برنامه‌ریزی‌های این رژیم است. بنابراین با توجه به این تحلیل نمی توان این بحران ها را از بحران فلسطین جدا کرد. بررسی دقیق و موشکافانه این واقعیت، به مردم کمک می کند تا علل واقعی ناامنی را درک کنند و بر آرمان آزادسازی فلسطین برای حل بحران‌های ملی خود اصرار ورزند. البته این تحلیل آن قدر آشکار است که نیاز به استدلال زیاد ندارد و همکاری معارضان سوریه با رژیم صهیونیستی در ابعاد سیاسی و نظامی و حتی درمان مجروحان معارض سوری توسط رژیم صهیونیستی، صحنه را کاملا شفاف می کند.

تنش های فتح و حماس و اجرایی نشدن روند آشتی ملی فلسطین چه تأثیری بر وضعیت فلسطین دارد و ادامه جدایی غزه از کرانه باختری چه پیامدهایی در بلندمدت بر جامعه فلسطین خواهد داشت؟

شکی نیست که جنبش‌های فتح و حماس بزرگ ترین جریان‌های سیاسی در سرزمین فلسطین اشغالی هستند و کلید واگرایی و همگرایی در این جامعه به نوع رابطه میان این دو جنبش ارتباط دارد. متاسفانه در حال حاضر فتح با همکاری دشمن صهیونیستی بر کرانه باختری سلطه کامل دارد و رژیم صهیونیستی از استمرار حاکمیت فتح در کرانه باختری حمایت می کند. جنبش حماس نیز بر نوار غزه تسلط کامل دارد و علیرغم توافق آشتی ملی با جنبش فتح، این منطقه تحویل دولت خودگردان به ریاست محمود عباس نشده است. از طرفی گفتگوهای اخیر بین حماس و رژیم صهیونیستی از طریق دولت ترکیه برای آتش بس بلندمدت در غزه به شرط ساخت بندر شناور در بخش شرقی قبرس(ترک نشین) و آزادی تبادل کالا از طریق این بندر به غزه می تواند آسیب جدی به وحدت جامعه فلسطینی وارد سازد.

این گفتگوها میان جنبش حماس و رژیم صهیونیستی در شرایطی صورت می گیرد که هیچ گروه دیگری از گروه های مبارز فلسطینی در این گفتگوها مشارکت ندارند و با این کار موافق نیستند. این رفتار رژیم صهیونیستی نشان می دهد که اسرائیل در تلاش است به طور جداگانه با فتح در چارچوب توافق اسلو همکاری امنیتی داشته باشد و با حماس در چارچوب این توافق جدید ترتیباتی را مورد توافق قرار دهد که عملا به محاصره غزه پایان داده می شود و در مقابل یک آتش بس درازمدت، امکان بازسازی غزه را فراهم می سازد. این رفتار رژیم صهیونیستی به طور آشکار نشان می‌دهد که تلاش دارد میان کرانه باختری و غزه جدایی ایجاد کند و با هر کدام به طور جداگانه توافق کند که این ترفند، وحدت جغرافیایی و جمعیتی در فلسطین را دچار آسیب می کند و ممکن است در آینده به رژیم صهیونیستی این فرصت را بدهد که اعلام کند برپایی دولت فلسطینی در غزه تحقق یافته است و کرانه باختری را با شهرک سازی های گسترده تر به اشغال کامل خود درآورد. از این رو وحدت جامعه فلسطینی امروز باید هدف همه گروه های فلسطینی باشد و هر کس به طور جداگانه با رژیم صهیونیستی توافق کند عملا به دشمن کمک کرده تا آسیب جدی به وحدت این جامعه وارد سازد.

احتمال شکل گیری انتفاضه سوم فلسطینی ها را تا چه اندازه جدی می دانید به خصوص اینکه در هفته های اخیر عملیات های شهادت طلبانه در قدس و کرانه باختری شدت یافته است؟

جامعه فلسطینی در 30 سال اخیر دو انتفاضه را به خود دیده است. انتفاضه اول در 1987 آغاز شد و چند سال به درازا کشید و رژیم صهیونیستی تحت فشار این حرکت فراگیر اجتماعی -فلسطینی توافق اسلو را با یاسرعرفات و سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) امضا کرد. در سال 2000 و پس از شکست گفتگوهای کمپ دیوید و آشکارشدن ناکارآمدی رویکرد گفتگوهای سیاسی با رژیم غاصب صهیونیستی برای حل بحران، انتفاضه دوم تحت عنوان انتفاضه مسجدالاقصی آغاز شد. این انتفاضه چند سالی طول کشید و سرانجام رژیم صهیونیستی تحت فشار دهها عملیات شهادت طلبانه فلسطینی ها عقب نشینی نظامی از نوار غزه را درسال 2005 آغاز کرد. در این دو انتفاضه، جامعه فلسطینی با انسجام و وحدت به سوی انتفاضه رفت و در هر گام دستاوردهایی نیز داشت. رژیم صهیونیستی قبل از انتفاضه اول همواره ادعا می کرد که فلسطین سرزمینی بدون ملت برای ملتی (یهودیان) بدون سرزمین است و منکر وجود جامعه فلسطینی بود ولی پس از انتفاضه اول این رژیم ناگزیر شد اقرار کند که ملت به پا خاسته‌ای در فلسطین وجود دارد که در پی تحقق سرنوشت خود است و بر همین اساس رژیم صهیونیستی ناگزیر به امضای قرارداد اسلو شد. همچنین در انتفاضه دوم رژیم صهیونیستی ناگزیر شد رفتار خود را تغییر دهد. این رژیم تمامی سرزمین فلسطین را به زعم خود سرزمین موعود و متعلق به خود می داند ولی تحت فشار انتفاضه از بخشی از آن یعنی نوار غزه عقب نشینی کرد و این نشان می دهد که مقاومت می تواند با مبارزه پیگیر، رفتار و حتی باورهای رژیم صهیونیستی را تغییر دهد. متاسفانه در حال حاضر جامعه فلسطینی وحدت خود را از دست داده است و کرانه باختری از غزه جدا شده و اختلاف فتح و حماس علت اصلی پاره شدن بافت اجتماعی در سرزمین اشغالی است و تا زمانی که این شکاف سیاسی پر نشود و وحدت اجتماعی باز نگردد، آغاز انتفاضه سراسری و مستمر امکان پذیر نخواهد بود. اما در عین حال، مردم کرانه باختری به ویژه شهروندان شهر قدس، نمی توانند دست روی دست بگذارند و در برابر جنایت رژیم صهیونیستی سکوت کنند. این مردم تلاش می کنند توطئه های این رژیم را خنثی سازند و با عملیات های شهادت طلبانه در قدس علیه نیروهای صهیونیستی، نشان می‌دهند که جامعه فلسطینی در مقابل دست درازی ها و تجاوزهای رژیم صهیونیستی سکوت نخواهد کرد. اما این عملیات زمانی نوید بخش آغاز انتفاضه سوم خواهد شد که وحدت اجتماعی محقق شود و اراده سیاسی همه گروه های مبارز فلسطینی بر مبارزه با دشمن قرار گیرد.

توافق هسته ای ایران که سران رژیم صهیونیستی را آشفته کرده است، چه اثرات مثبتی برای فلسطینیان و منفی برای صهیونیست ها در بر خواهد داشت؟

این که توافق هسته ای بین ایران و غرب، بخشی از روابط این دو را تغییر خواهد داد، درست است و فعلا توافق محدود به پرونده هسته‌ای است. اما نباید فراموش کرد که این توافق، رابطه ایران و غرب را از چارچوب تقابل به چارچوب تعامل تغییر خواهد داد و شکی نیست که ملزومات رفتاری دوران تقابل و تعامل متفاوت است. دردوره تقابل، بازی باخت- باخت یا برد- باخت است و رفتار یک جانبه گرایی بر این مدل غالب است. در حالی که در رفتار تعاملی، بازی برد-برد تعریف شده است و دو طرف باید به یکدیگر احترام بگذارند و در جهت نفی یکجانبه گرایی و تحقق اجماع سازی حرکت کنند. یکی از دلایل نگرانی رژیم صهیونیستی از این توافق بر می گردد به پیامد های این توافق که مبتنی بر برد-برد است. عبور آمریکا از تحفظ و موضع منفی رژیم صهیونیستی و عربستان حاوی این پیام است که جایگاه این دو در سیاست خارجی آمریکا تنزل کرده است و به همین دلیل این ها به توافق هسته ای اعتراض دارند. ارتقاء استراتژیک ایران در نتیجه توافق که نخستین حامی آرمان آزاد سازی فلسطین است می‌تواند به جامعه فلسطینی کمک کند تا آرمان‌های خود را تحقق بخشد.

روابط حماس با ایران را که تحت تاثیر بحران سوریه قرار گرفته بود و در عین حال ابراز تمایل محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین برای سفر به ایران را چگونه ارزیابی می کنید؟

اختلاف نظر ایران و حماس در تحلیل شرایط سوریه آزمون مهمی برای ایران و حماس بود. ایران در چهار سال گذشته علیرغم اختلاف با حماس، ارسال سلاح به مقاومت را ادامه داد و ثابت کرد که ارسال سلاح برای گروه‌های مقاومت، یک اقدام تاکتیکی نیست بلکه تکلیف شرعی است که ایران انجام می دهد و این مسأله را با توافق یا اختلاف با گروه‌های فلسطینی در باره هر موضوعی گره نمی زند. در چهار سال گذشته دو جنگ (در سال های2012 و 2014) علیه غزه اتفاق افتاد و نشان داد که سلاح اصلی مقاومت، ایرانی است و هیچ کشور دیگری به فلسطینیان حتی یک فشنگ نداده اند و این واقعیت نشان داد که ایران از آین آزمون، سربلند بیرون آمده است. این مسأله آزمون بزرگی برای حماس نیز بود که تا قبل از موج بیداری اسلامی، روی به قدرت رسیدن جنبش اخوان المسلمین در سوریه، مصر، لیبی و تونس شرط بندی کرد. ولی سر انجام جریان اخوان در هیچ کدام از این کشور ها به قدرت نرسید و حماس متوجه شد که در محاسبه اشتباه کرده است و گروه های مقاومت پناهگاهی جز ایران ندارند. در این چند سال هیچ کشوری حتی آن هایی که جریان اخوان المسلمین در آنجا حکومت می‌کرد مانند مصر، به فلسطینیان کمک نظامی نکردند و این واقعیت موجب شد که فشارهایی در درون حماس بر دفتر سیاسی آن وارد شود تا رابطه خود را با ایران بازسازی کند. حماس در این آزمون دچار اشتباه شد. ولی ایران حماس را فرزند خود می داند و درهای خود را هیچگاه به روی حماس نبسته است که بخواهد باز کند. اما درباره ابراز تمایل محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین برای سفر به ایران باید گفت که این ابراز تمایل یک طرفه است و ایران هیچ دعوتی برای ایشان نفرستاده است. محمود عباس با این ابراز تمایل می‌کوشد در حاشیه اختلاف ایران و حماس، بازی کند ولی ایران هوشیار است و هیچگاه نیروهای مقاومت را قربانی بازی های سیاسی نخواهد کرد. عباس گفتگوی سیاسی با رژیم صهیونیستی را تنها راه برای حل بحران فلسطین می داند که این موضع با نقطه نظر ایران در تعارض کامل است و این اختلاف دیدگاه ها مانع از همکاری این دو می شود.

نهادهایی که شما دبیرکلی آن ها را برعهده دارید تا کنون چه اقداماتی در جهت احقاق حقوق فلسطینیان انجام داده اند؟

تردیدی نیست که جامعه مدنی امروز نقش سیاسی مهمی ایفا می کند و اینجانب که دبیرکلی دو سازمان «اتحادیه بین المللی سازمان‌های غیر دولتی حامی فلسطین» و «جمعیت دفاع از ملت فلسطین» را بر عهده دارم، به اتفاق همکارانمان می کوشیم در چارچوب جامعه مدنی یار و یاور فلسطینی ها باشیم و از آرمان آنها در آزادسازی فلسطین دفاع کنیم. این سازمان ها در داخل و خارج ایران نقش تبیین حقانیت آرمان فلسطین را ایفا می کنند و می کوشند میزان همبستگی اجتماعی، چه در جامعه انقلابی ایران و چه در جوامع مختلف را با این آرمان محکم تر سازند. در خارج نیز با همکاری صدها سازمان غیردولتی تلاش می‌کنیم رژیم صهیونیستی را تحت فشار قرار دهیم و دامنه حمایت از آرمان فلسطین را گسترش دهیم. در «اتحادیه بین المللی» نزدیک به 40 سازمان مردمی از کشورهای مختلف در پنج قاره عضویت دارند و در تلاشند با هماهنگی در عرصه بین المللی موج سازی کنند و با تقسیم کار مثل آزادی جوانان فلسطینی از زندانهای رژیم صهیونیستی یا شناسایی کالاهای اسرائیلی و معرفی آن به اعضای دیگر برای اطلاع رسانی به مردم و از این نوع یا در حد کمک به بچه‌های فلسطینی کمک کنند. «اتحادیه» و همچنین «جمعیت»، سالانه با برگزاری چندین کنفرانس داخلی و خارجی می کوشند این همکاری با دیگر سازمان ها را نهادینه کنند و رژیم صهیونیستی را تحت فشار بیشتری قرار دهند. این نهاد ها با چاپ جزوه‌ها، برگزاری نمایشگاه‌ها و سخنرانی‌ها و خبررسانی سریع از طریق خبرگزاری ها و دهها فعالیت دیگر می کوشند در ابعاد مختلف در خدمت آرمان فلسطین باشند.

منبع: اطلاعات

انتهای پیام/