ادامه تحریم ایران به ضرر منافع استراتژیک آمریکاست

به گزارش خبرگزاری تسنیم، روزنامه غیرحزبی دی هیل چاپ واشنگتن طی گزارشی نوشت: به رغم حل اختلاف هسته ای چندین ساله بین ایران و آمریکا، دولت اوباما اعلام کرده که آمریکا به دنبال روابط اقتصادی با ایران نخواهد بود. این موضع گیری، امیدهای بخش تجاری آمریکا را نقش بر آب کرده است.

این گزارش افزود: کاخ سفید به جای تغییر نوع نگاهی که در سیاست خارجی آمریکا نسبت به ایران وجود دارد، به این سیاست بی ثمر پافشاری می کند.

واشنگتن با محدود کردن دسترسی ایران به جهان، در واقع در سال های پیش رو خود را از بازار ایران محروم می کند، زیرا بنگاه های اقتصادی اروپایی و آسیایی برای شکار فرصت های بازار ایران به سمت تهران سرازیر شده اند، در حالی که آمریکا دست روی دست گذاشته و نظاره گره ماجراست.

بنابراین اکنون زمان آن فرا رسیده تا آمریکا در مورد رویکرد استراتژیک خود در قبال ایران بازنگری کند. برای این کار، دولت اوباما باید همانند دولت نیکسون، دست به ابتکاری نو بزند و یک رویکرد جدید استراتژیک در قبال ایران اتخاذ نماید.

قبل از اینکه رئیس جمهور نیکسون حتی پای خود را به چین بگذارد، آمریکا شروع به برداشتن گام هایی ملموس برای پایان دادن به انزوای این کشور و ایجاد روابط جدید با چین کرده بود. در سال 1969، دولت نیکسون، اولین گام ها برای برداشتن تحریم تجاری آمریکا علیه چین را برداشت. این به معنای شروع اتخاذ یک سیاست جدید در قبال چین بود که خود نیکسون نام آن را «مهار بدون انزوا» گذاشته بود.

بر اساس این سیاست، نیکسون تمام فعالیت های چین در آسیا را که تا پیش از آن به ضرر منافع آمریکا تلقی می شد باز گرداند و اجازه داد تا چینی ها مجدد به اقتصاد جهانی به رهبری آمریکا بازگردند. 2 دهه انزوای چین هیچ منفعتی برای واشنگتن نداشت و سیاستگذاران آمریکایی شاهد بودند که چین در حال مصون سازی خود در مقابل فشارهای اقتصادی آمریکاست.

این گزارش افزود: متاسفانه، کاخ سفید عکس این سیاست را در قبال ایران در پیش گرفته است. به رغم لغو تحریم های اقتصادی در مقابل محدود شدن برنامه هسته ای ایران، دولت اوباما اصرار دارد که شرکت های آمریکایی همچنان از تجارت با ایران ممنوع هستند. با محدود کردن معاملات بین بخش خصوصی ایران و آمریکا، واشنگتن تضمین می کند که ایران همچنان این کشور را به عنوان یک دشمن که مانع از توسعه اقتصادی تهران است تلقی کند. این سیاست در دراز مدت به سود منافع ملی آمریکا نیست، زیرا روابط تجاری با ایران می تواند زمینه ساز روابط بهتر سیاسی بین دو کشور باشد.

دو دهه قبل، رئیس جمهور کلینتون یک تحریم تجاری بر ایران اعمال کرد تا نمونه ای برای متحدان آمریکا از جمله ژاپن و آلمان باشد. اما تعداد معدودی از متحدان این کشور به توصیه واشنگتن برای تجارت نکردن با ایران توجه کردند و آمریکا ناگزیر شد این تحریم را به تنهایی ادامه دهد.

در آن زمان این خط مشی معنادار بود: آمریکا معاملات با ایران را محدود می کرد تا متحدانش را نیز ترغیب به این کار نماید. اما در حال حاضر، که آمریکا در حال گشودن درهای تجارت با ایران به روی شرکت های آسیایی و اروپایی است، ادامه تحریم تجاری آمریکا علیه ایران چه توجیهی می تواند داشته باشد؟ در واقع واگذار کردن بازار پویا و در حال ظهور 80 میلیون نفری ایران به اروپا و آسیا  موجب آسیب دیدن منافع استراتژیک آمریکا می شود و اقتصاد این کشور را دو دستی تقدیم رقبای اقتصادی واشنگتن می سازد.

انتهای پیام/ 35