دو کتاب برای محرم: «رحمت واسعه» و «مقتل امام حسین(ع)»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در میان تمام حوادث تاریخ اسلام، حادثه‌ی شهادت امام حسین(علیه‌السلام) و اهل‌بیت و اصحابش(علیهم‌السلام)، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. حسین(علیه‌السلام) چراغ نورافشان بشریت و عاشق مفتون حقیقت مقدس الهی است؛ امام حسین(علیه‌السلام) در تمام طول زندگانی پربرکتش، انسان‌ها را بیدار می‌کرد و حیات می‌بخشید؛ اما شهادت و مرگ او نیز حیات‌بخش و شورآفرین بود؛ و چه بسا حیات‌بخش‌ترین شهادت و مرگ تمام تاریخ بشریت.

در ادامه به معرفی دو کتاب عاشورایی جدید می‌پردازیم.

«رحمت واسعه»

همواره عشق و ارادت و دلدادگی و توجه به برپایی این شعار بزرگی دینی، در حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت نمود بارزی داشت. این امر در شخصیت آن مرجع فرزانه، در دو بعد، ظهور یافته بود: اول، سیره و روش و دوم، گفتار و بیان ایشان. کتاب پیش‌رو با تکیه بر همین دو بعد گردآوری شده است تا به لطف پروردگار، گامی در همان مسیری باشد که آغاز آن از انبیا و اوصیای الهی بوده است. این کتاب در سه بخش «روایتی کوتاه از سیره و روش آن عالم ربانی»؛ «گزیده‌ای از بیانات حضرت آیت‌الله‌العظمی بهجت» و «پرسش‌ها و پاسخ‌ها» تنظیم شده است.

آیت بهجت شرکت در مجالس عزای سیدالشهدا را تعظیم شعائر می‌دانست و معتقد بود که باید به شعائر عظمت بخشید و عمر خود را در اعتلای هرچه بیشتر آنها صرف کرد. ایشان همیشه تاکید می‌نمود: شرکت در مجالس سیدالشهدا علیه‌السلام محبت به ذوی القربای پیامبر(صل‌الله‌علیه‌و‌آله) است؛ همان ذوالقربایی که قرآن به مودت آنها سفارش کرده و مودت آنان را مزد رسالت قرارداده است. شرکت در این مراسم، اجر رسالت پیامبر(صل‌الله‌علیه‌و‌آله) است. شما به این نیت برو و به خدا بگو: تو گفتی و من هم آمدم. من همان محبتی را که تو می‌خواهی انجام می‌دهم. به کسانی که تو دوستشان داری محبت می‌کنم.

در 2 عدد از روایت‌های این کتاب آمده است:

مرحوم آقا سیدابوالحسن اصفهانی عزاداری‌هایی را که در نجف مرسوم بود تا چه برسد به سینه‌زدن یا قمه‌زدن را تجویز نمی‌کرد. نقل شد که در خیابان اسلامبول قریب هزارنفر قمه زدند و کسی از آن‌ها جلوگیری نکرد. وقتی مرحوم اقا سیدابوالحسن عزاداری‌ها را منع کرد، خدا می‌داند چه بلاها به سرش آوردند. با اینکه مرجعیتش منحصر به فرد بود، با این حال در زمان ایشان حسابی قمه می‌زدند.

سید صالح حلی، علیه سید ابوالحسن در منبر، صحبت می‌کرد، ولی در اواخر عمر توبه کرد.

***

گندم ری

عمر بن سعد در جواب سیدالشهدا (علیه‌السلام) که فرمود از بُر ری نخواهی خورد، گفت: در جو آن کفایت است؛ یعنی نمی‌دانست که فرمایش آن حضرت اعم است از بر و هر چیزی که نتیجه‌اش نتیجه بر است؛ یعنی اصلا به ریاست ری نخواهی رسید. همین‌طور هم شد. بعد از واقعه عاشورا ابن زیاد نوشته (حکم ملک ری) را از او (عمر سعد) گرفت.

امام حسین (علیه‌السلام) در روز عاشورا به عمر سعد فرموده بود: «قطع الله رحمک، کما قطعت رحمی». دعای حضرت مستجاب شد؛ بالاترین معشوقش ملک ری بود که آن هم از او گرفته شد. اما تقربش به ابن زیاد و دادن بعضی از دنانیر بوده است؛ تا جایی که نوبت به اینجا رسید که ابن زیاد خواست او را حاکم کوفه بکند که بالاتر از ری است. زن‌ها در مسجد جمع شدند و گفتند: کشتن حسین (علیه‌‌السلام) برای عمر سعد بس نبود که حالا می‌خواهد حاکم ما هم بشود؟!. اینکه حضرت فرمود: «قطع الله رحمک، کما قطعت رحمی» به این دلیل بود که گویا حضرت علی‌بن‌الحسین علیهما السلام (علی‌اکبر) هم با این‌ها خویشی‌ای داشت؛ هم با بنی‌امیه هم با بنی‌ثقیف، هم با بنی‌هاشم. لذا وقتی معاویه ملعون گفت: چه کسی اولی به این خلافت است؟ گفتند تو اولی به خلافت هستی. گفت: نه! علی‌بن‌الحسین علیهما‌السلام (علی‌اکبر) اولی است؛ چرا که زهو ثقیف، سخاوت بنی‌امیه و شجاعت بنی‌هاشم، همه را دارد.

این کتاب به قیمت 16500 تومان توسط مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی بهجت در تابستان 1394 منتشر شده است.

مقتل امام حسین(علیه‌السلام)

از یک سو ضرورت درس‌آموزی و عبرت‌اندوزی از حادثه‌ی عظیم عاشورا اقتضا می‌کند که حوادث این ماجرای بسیار شگفت و پراهمیت، دقیقا و بدون هیچ کم‌ و کاستی نقل شود و دست تحریفات از دامان آن دور بماند؛ و از سوی دیگر روشن است که عزاداری برای آن وجود پاک و عزیز که در نگاه بزرگان از اعظم قربات به حساب می‌آید و خود عبادت است، نباید با تحریفات و سخنان نادرست همراه گردد. خصوصصا آنکه طبق فتاوی مراجع عظام، نسبت دادن امور غیرمستند به آن حضرات حرام محسوب می‌شود.

کتاب پیش‌رو با عنوان «متقل الامام الحسین(علیه‌السلام)» برگرفته از کتاب معالم المدرستین، نوشته‌ی «علامه سید‌ مرتضی عسکری(رحمه‌الله)» به خوانندگان عزیز تقدیم می‌شود. این کتاب حوادث زندگی امام‌حسین(علیه‌السلام) و اولاد و اصحابش را از زمان مرگ معاویه و آغاز حکومت یزید بن معاویه تا شهادت آن حضرت علیه‌السلام و همچنتین ماجراهای پس از شهادت آن حضرت را مورد بررسی قرار می‌دهد.

ویژگی بارز مکتوب حاضر استفاده از منابع دست اول و استناد کثیر به منابع اهل‌سنت می‌باشد. صاحب این اثر علامه سید مرتضی عسکری است که در زمینه تاریخ اسلام، مورخی برجسته و صاحب نظر بود؛ لذا گزینش و نقل روایت مربوط به ماجرای کربلای حسین(علیه‌السلام) با دقت و عنایت خاصی صورت گرفته است. همچنین کتاب حاضر دارای مقدمه‌ای به قلم استاد ارجمند محمدعلی جاودان درباره زندگانی علامه عسکری می‌باشد.

در یکی از روایت‌های این کتاب با عنوان «رسیدن امام(علیه‌السلام) به مکه آمده است:

حسین علیه‌السلام پیش رفت تا روز جمعه سوم شعبان که به مکه رسید و در حال ورود این آیه را تلاوت کرد: «چون به سوی مدین روی آورد گفت: امید است که پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند.»

ابن زبیر نیز وارد مکه و ملازم کعبه شد و تمام روز را در کنار آن نماز می‌خواند و طواف می‌کرد و گاهی در جمع مردم نزد حسین می‌رفت و نظر می‌داد؛ در حالی که وجود آن حضرت در مکه در میان همه‌ی خلق خدا، بر او سنگین‌تر و دشوارتر بود. چون می‌دانست که اهل مکه با بودن حسین(علیه‌السلام) هرگز با او بیعت نمی‌کنند و آن حضرت (علیه‌السلام) نزد آنها بسی‌ بزرگتر و مقبول‌تر از اوست. از این پس، مکیان و عمره‌گزاران و مسافران، پیوسته به منزل امام رفت و آمد داشتند. از سوی دیگر یزید، ولید را عزل کرد و عمرو بن سعید را به حکومت مکه و مدینه گمارد.

چاپ دوم این کتاب با قیمت 16500 تومان به بازار عرضه شده است. همچنین برای سفارش این کتاب‌ها می‌توان با شماره 09126270134 تماس گرفت.

انتهای پیام/