سخن امام سجاد(ع) درباره کلام امام حسین(ع) در ساعات آخر
اى بزرگ زادگان! مرگ نیست مگر پلى که شما را از بینوایى و سختى به بهشتهاى فراخ و نعمتهاى جاودان مى‌رسانَد. کدام یک از شما خوش نمى دارد که از زندان به قصر درآید؟!
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، امام سجاد علیه السلام: چون کار بر حسین بن على بن ابى طالب علیه السلام دشوار شد، همراهیان او بدو نگریستند و او را برخلاف خود یافتند، چه، هرگاه کار دشوار مى‌شد، رنگ آنها تغییر مى‌یافت و گوشت تنشان به لرزه و دلهاشان به تپش مى‌افتاد، در حالى که حسین علیه السلام و برخى از نزدیکان او رنگشان مى‌درخشید و دل و جانشان آرام مى‌گرفت.
آنها به یکدیگر مى‌گفتند: ببینید، از مرگ هیچ هراسى ندارد، و حسین علیه السلام بدیشان مى‌فرمود: شکیبایى، اى بزرگ زادگان! مرگ نیست مگر پلى که شما را از بینوایى و سختى به بهشتهاى فراخ و نعمتهاى جاودان مى‌رسانَد.
کدام یک از شما خوش نمى دارد که از زندان به قصر درآید؟! چنان که مرگ براى دشمنان شما نیست، مگر در آمدن از کاخ به زندان و شکنجه. پدرم به نقل از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: دنیا، زندان مؤمن و فردوس کافر است و مرگ، پل این جماعت است که آنها را به بهشتشان و اینها را به دوزخشان مى رسانَد و من نه دروغ مى گویم و نه به من دروغ گفته شده است.
متن حدیث:
الإمام زین العابدین علیه السلام: لَمَّا اشتَدَّ الأَمرُ بِالحُسَینِ بنِ عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ علیهماالسلامنَظَرَ إلَیهِ مَن کانَ مَعَهُ فَإِذا هُوَ بِخِلافِهِم ؛ لِأَنَّهُم کُلَّمَا اشتَدَّ الأَمرُ تَغَیَّرَت ألوانُهُم وَارتَعَدَت فَرائِصُهُم ووَجَبَت حدیث قُلوبُهُم. وکانَ الحُسَینُ علیه السلاموبَعضُ مَن مَعَهُ مِن خَصائِصِهِ تُشرِقُ ألوانُهُم وتَهدَأُ جَوارِحُهُم و تَسکُنُ نُفوسُهُم ، فَقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ : اُنظُروا، لا یُبالی بِالمَوتِ ! فَقالَ لَهُمُ الحُسَینُ علیه السلام : صَبرًا بَنِی الکِرامِ ، فَمَا المَوتُ إلاّ قَنطَرَةٌ تَعبُرُ بِکُم عَنِ البُؤسِ والضَّرّاءِ إلَى الجِنانِ الواسِعَةِ والنَّعیمِ الدّائِمَةِ ، فَأَیُّکُم یَکرَهُ أن یَنتَقِلَ مِن سِجنٍ إلى قَصرٍ ؟! وما هُوَ لِأَعدائِکُم إلاّ کَمَن یَنتَقِلُ مِن قَصرٍ إلى سِجنٍ وعَذابٍ . إنَّ أبی حَدَّثَنی عَن رَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله أنَّ الدُّنیا سِجنُ المُؤمِنِ وجَنَّةُ الکافِرِ ، والمَوتُ جِسرُ هؤُلاءِ إلى جَنّاتِهِم وجِسرُ هؤُلاءِ إلى جَحیمِهِم ، ما کَذَبتُ و لا کُذِبتُ.
